Το «White Riot» εμφανίστηκε στα ράφια των δισκοπωλείων του Λονδίνου στις 18 Μαρτίου 1977. Ήταν το πρώτο σινγκλ ενός συγκροτήματος που επρόκειτο να αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του όχι μόνο στο punk, αλλά και σε κάθε είδους κινηματικό μουσικό ιδίωμα.
Το πρώτο πράγμα που άκουγε ο ακροατής του σινγκλ, ήταν ο ήχος μιας σειρήνας περιπολικού. Αυτό από μόνο του, έδινε το στίγμα για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Αργότερα όταν το κομμάτι συμπεριλήφθηκε στο πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος, η σειρήνα αντικαταστάθηκε από συνηθισμένο 1-2-3-4 με το οποίο ξεκινούσαν πολλά punk κομμάτια της εποχής.
Το τραγούδι ήταν εμπνευσμένο από τις ταραχές που είχαν συμβεί στο Νότινγκ Χιλ το καλοκαίρι του 1976. O Joe Strummer και ο Paul Simonon έμεναν στη περιοχή, όπου την εποχή εκείνη κατοικούσαν τα φτωχότερα στρώματα της λονδρέζικης κοινωνίας. Η πλειοψηφία των κατοίκων της γειτονιάς ήταν Τζαμαϊκανοί μετανάστες. Οι ταραχές, ένα ξέσπασμα της νεολαίας εναντίον της αστυνομικής βίας και του ρατσισμού που είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις, ξέσπασαν στη διάρκεια του ετήσιου διήμερου ετήσιου «Καρναβαλιού» του Νότινγκ Χιλ που εκείνη τη χρονιά είχε συγκεντρώσει περίπου 150.000 θεατές.
Με το «White Riot» οι Clash καλούσαν τους λευκούς νέους να παραδειγματιστούν από τους μαύρους και να αντιδράσουν και αυτοί στη καταπίεση που υφίσταντο, αφού η κρατική ασυδοσία και η αστυνομική βία δεν διέκριναν χρώματα.
Όμως, ανεξάρτητα από το μήνυμα που ήθελαν να περάσουν οι ίδιοι οι Clash με τους στίχους τους, μερικοί πίστεψαν ότι στήριζε την υπεροχή της λευκής φυλής και ότι προέτρεπε σε ρατσιστική βία.
Όπως εξήγησε αργότερα ο Strummer, «Το μόνο πράγμα που λέμε για τους μαύρους είναι ότι έχουν προβλήματα και είναι έτοιμοι να τα αντιμετωπίσουν. Οι λευκοί, απλά δεν ήταν έτοιμοι...».
Ο Strummer παρέμεινε αποφασισμένος να διατηρήσει τον έλεγχο του κομματιού και το συμπεριελάμβανε σε όλες τους τις εμφανίσεις, παρακάμπτοντας συχνά τις ενστάσεις τόσο του κοινού και των διοργανωτών, όσο και του Mick Jones που επίσης ήθελε να το αποφεύγουν.
Μάλιστα, για αυτό το λόγο, σε μία συναυλία το 1979, ο Strummer και ο Jones είχαν πιαστεί στα χέρια και ο δεύτερος είχε αναγκαστεί να συνεχίσει με το χέρι μπανταρισμένο.
Παρ’ όλη όμως τη διαφωνία τους, το «White Riot» ήταν ένα από τα τρία κομμάτια που έπαιξαν μαζί το 2002, όταν σε ένα live των Mescaleros. o Strummer προσκάλεσε στη σκηνή τον Mick Jones για να κλείσουν μαζί τη συναυλία. Η συγκεκριμένη συναυλία κυκλοφόρησε σε δίσκο το 2012 με τίτλο Live at Acton Town Hall.
Διαβάστε επίσης:
Ένα εξώφυλλο, χίλιες λέξεις: "Black Market Clash" (The Clash)
Γιατί οι Clash είναι σημαντικοί: Με αφορμή το πρώτο Podcast του Spotify για το θρυλικό συγκρότημα
Τom Morello: Γιατί οι Clash είναι σημαντικοί
Rock Against Racism: Μια ιστορία που το τέλος της δεν έχει γραφτεί ακόμα
Αντισώματα - The Clash Calling στο ΚΥΤΤΑΡΟ 3/3/2017 - The Videos
