To "American Gothic" των Wayfarer αντλεί από τα βαθιά πηγάδια του black metal, του gothic, της country και της americana...

Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

Στη μουσική βιομηχανία όλα έχουν παιχτεί, όλα έχουν ανακατευτεί και αναμιχθεί, όλα φαίνεται να έχουν ειπωθεί και να έχουν γίνει κάποια στιγμή στο παρελθόν. Και μετά, σκέφτεσαι, γιατί κανείς δεν είχε συνδυάσει την americana με το black metal; Γιατί θα έπρεπε να φτάσουμε στο 2020 και στο υπέροχο A Romance with Violence από τους Wayfarer για να ακούσουμε κάτι τόσο μοναδικό αλλά ταυτόχρονα τόσο πρόδηλο και προφανές αλλά και μπροστά στα μάτια μας…

Παρά το γεγονός ότι ο παράγοντας της έκπληξης δεν υπάρχει πια, εντούτοις βρίσκονται μάλλον αρκετοί άσοι στα μανίκια αυτής της μπάντας... Έτσι, σε αυτό τον πέμπτο στούντιο δίσκο (τρίτο άλμπουμ με τους μακροχρόνιους συνεργάτες τους, Profound Lore Records στη Βόρεια Αμερική και πρώτο για την Century Media στην Ευρώπη), οι πιο φινετσάτοι του Κολοράντο, οι μοναδικοί Wayfarer, θέτουν πολύ υψηλές τις προσδοκίες για όλους, ακόμη και τους ίδιους (ακόμη και στον τίτλο του άλμπουμ, American Gothic)... Μιλώντας για τον τίτλο, είναι θαρρείς και το συγκρότημα θέλει να κάνει μια καθοριστική δήλωση της δυτικής βαριάς μουσικής που εξερευνά τη σκοτεινή ψυχή του ίδιου του έθνους του. Για άλλη μια φορά, ο ήχος της μπάντας αντλεί από τα βαθιά πηγάδια του black metal, του gothic, της country και της americana – δημιουργώντας ένα βαρύγδουπο και μοναδικά αμερικανικό είδος metal, αποκλειστικά δικό τους.

Η δομή του άλμπουμ είναι σύμφωνα με τα υψηλότερα στάνταρ που οι ίδιοι έχουν θέσει εξαρχής σε όλες τις κυκλοφορίες τους. Εδώ υπάρχουν ακόμα μεγάλα κομμάτια, αλλά μόνο ένα πάνω από 10 λεπτά (το Romance είχε τέσσερα), μεγαλύτερα και βαρύτερα κομμάτια μπήκαν στην αρχή και στο τέλος (το άνοιγμα "The Thousand Tombs Of Western Το Promise" είναι ίσως ένα από τα καλύτερα τραγούδια που βγήκαν φέτος), ενώ βαριά riff εμπλουτίζουν τη μέση του LP ("To Enter My House Justified"), δίπλα-δίπλα με ατμοσφαιρικά διαμάντια όπως το "A High Plains Eulogy" και το "1934". Ένα άλλο highlight είναι η παραγωγή του Arthur Rizk (Eternal Champion, Kreator). Η κοφτερή γραφή των τραγουδιών βασίζεται σε δυνατούς στίχους, μπαράζ από riff, ζοφερές μελωδίες και μια θλιβερή αφήγηση που αποτυπώνει τέλεια τη σκόνη, τον ιδρώτα, το αίμα και την πυρίτιδα που έχει ποτίσει την αμερικανική γη και δίνει γεύση στις ιστορίες των ανθρώπων της...

“What we have now is a world full of oil drillers, and railroad barons. Cattle thieves and company men. This is the new American Gothic...”

facebook

instagram

bandcamp

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ

The Spaghetti Incident?: 30 χρόνια μετά...

«Raw Power»: Η παρακμή του δυτικού πολιτισμού τυπωμένη σε βινύλιο...

Kyuss: 30 χρόνια «Blues for the Red Sun»...

Hawkwind: Διαστημικοί μαχητές του ήχου...


image

Γιώργος Τσέκας

Ηeavy metal lover, bad decision taker, satan worshipper, storyteller, collector of mistakes...
 
 
 
image

Γιώργος Τσέκας

Ηeavy metal lover, bad decision taker, satan worshipper, storyteller, collector of mistakes...
 
 
 
image

Γιώργος Τσέκας

Ηeavy metal lover, bad decision taker, satan worshipper, storyteller, collector of mistakes...
 
 
 

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1