Γράφει ο Θανάσης Μήνας
Στον Χρήστο
Ο Θανάσης Μήνας γράφει για τον συγγραφέα του φανταστικού Michael Moorcοck, τους Hawkwind και τον «Έλρικ του Μελνιμπονέ», με αφορμή την έκδοση του μυθιστορήματος Η ακρόπολη των ξεχασμένων μύθων από τις εκδόσεις Αίολος.
Ο Έλρικ του Μελνιμπονέ, ο επονομαζόμενος Αλμπίνος Αυτοκράτορας, ο χλωμός πρίγκιπας των ερειπίων, ο λευκός λύκος, είναι ο τετρακόσιοστός εικοστός όγδοος (και τελευταίος) κληρονόμος του Μελνιμπονέ. Στο λογοτεχνικό σύμπαν του Michael Moorcock, o Έλρικ είναι ο τελευταίος αυτοκράτορας του απομονωμένου νησιωτικού πολιτισμού του Μελνιμπονέ.
Ο Έλρικ είναι Μελιμπόνιος και ως εκ τούτου δεν είναι ακριβώς άνθρωπος. Γεννήθηκε με αλμπινισμό, κάνοντας τη σάρκα του χλωμή, τα μαλλιά του λευκά και τα μάτια του κατακόκκινα. Είναι πολύ ψηλός, λεπτός σχεδόν λιπόσαρκος, αλλά κομψά μυώδης. Ο Έλρικ φορά την παραδοσιακή πανοπλία του Μελνιμπόνιου με ένα χαρακτηριστικό σύμβολο δράκου. Όταν δεν είναι οπλισμένος, ο Έλρικ προτιμά τα ολόμαυρα ρούχα. Φέρει το σπαθί του Στόρμπρινγκερ (βλέπε και το άλμπουμ των Deep Purple με τον ίδιο τίτλο) και το αρχαίο Δαχτυλίδι των Βασιλέων στο αριστερό του χέρι.
Hawkwind
Σωματικά αδύναμος, ο αναιμικός Έλρικ πρέπει να χρησιμοποιεί φάρμακα (ειδικά βότανα) για να διατηρεί την υγεία και τη ζωτικότητά του. Από την παιδική του ηλικία, διάβαζε ελεύθερα στην τεράστια βιβλιοθήκη και έμαθε για τον κόσμο έξω από την Ονειροχώρα. Χάρη στη μελέτη του για τους ετερογενείς πολιτισμούς, σε αντίθεση με άλλα μέλη του πολιτισμού του, ο οποίος αποθεώνει την επικυριαρχία και τη βία στους κατακτημένους ως μορφή ηδονής, ο Έλρικ αποκτά συνείδηση και ενσυναίσθηση. Γίνεται μάρτυρας της παρακμής του πολιτισμού του και παρατηρεί με ενδιαφέρον την άνοδο των Νέων Βασιλείων που κατοικούνται από ανθρώπους (οι Μελνιμπόνιοι θεωρούν τους εαυτούς τους χωρισμένους από την ανθρωπότητα). Ο Έλρικ ενδοσκοπικά απεχθάνεται τις παραδόσεις του Μελνιμπονέ, και οι υπήκοοί του τον βρίσκουν αλλόκοτο και ανεξιχνίαστο.
"Είναι το χρώμα ενός λευκασμένου κρανίου, η σάρκα του• και τα μακριά μαλλιά που ρέουν κάτω από τους ώμους του είναι λευκά σαν το γάλα. Από το κωνικό, όμορφο κεφάλι κοιτάζουν δύο λοξά μάτια, κατακόκκινα και κυκλοθυμικά..."
Ο Έλρικ γεννήθηκε μοναδικός κληρονόμος του Ρουμπινένιου Θρόνου του Μελνιμπονέ. Η μητέρα του πέθανε στη γέννα και ο αυτοκράτορας-πατέρας του κατηγόρησε τον θάνατό της αποκλειστικά τον μοναδικό, αδύναμο γιο του (call me Tyrion!) Η παιδική ηλικία του Έλρικ, ενώ δεν συνοδεύτηκε από την αγάπη του πατέρα του, ήταν μια εποχή μάθησης και μαθητείας. Όταν πέθανε ο πατέρας του, ο Έλρικ ανέβηκε στον θρόνο ως ένας από τους πιο ισχυρούς μάγους που είχε δει ποτέ ο κόσμος – και εδώ η λογοτεχνία του Moorcock ανοίγει διάλογο με το «Έπος της Γαιοθάλασσας» της Ursula LeGuin.
Αν και ο Έλρικ διέθετε όλες τις απόκρυφες δυνάμεις των μεγαλύτερων προγόνων του και ήταν ο κληρονόμος του Θρόνου, ο συνδυασμός του αλμπινισμού και της κακής υγείας του, σε συνδυασμό με τη ηθική φιλοσοφία (περίεργη για τους Μελνινμπόνιους) που του είχαν εμφυσήσει οι σπουδές του, έκανε πολλούς (και κάμποσους ανταγωνιστές) να τον θεωρούν αδύναμο. Μερικοί, συμπεριλαμβανομένου του ξαδέλφου του Έλρικ, Γιρκούν, να τον θεώρησαν ακατάλληλο. Ο Γιρκούν συνωμότησε για να σφετεριστεί τον Έλρικ, αλλά απέτυχε.
Ο Έλρικ αποδύεται το αξίωμά του∙ ταξιδεύει στα Νέα Βασίλεια όταν συναισθάνεται μια απειλή κινδύνου. Ζει ανάμεσα στους ανθρώπους και κερδίζει τον δρόμο του ως μισθοφόρος.
Αναλαμβάνει, με το πολύτιμο σπαθί και με τις αλχημικές δυνάμεις του, τον ρόλο της ενσάρκωσης του Αιώνιου Πρόμαχου απέναντι στις Δυνάμεις του Σκότους. Η σειρά του Έλρικ σ’ αυτό το σημείο, συνομιλεί υπόρρητα με την τριλογία του Άρχοντα των Δακτυλιδιών και προoικονομεί την πενταλογία του Game of Thrones. Ο Moorcock προειδοποιεί για την απειλή του φασισμού, που δεν εξέλειψε, και για την άνοδο του νεοσυντηρητισμού. Ο Έλρικ αποκηρύσσει τη «βασιλική» καταγωγή του και γίνεται Jon Snow πριν από τον Jon Snow. Με τον τρόπο του, ο Έλρικ φαντάζει ως χαρακτήρας που αποστρέφεται την εξουσία και των «ωμή δύναμη», ως ένας «Αντι-Κόναν», παραφράζοντας το μνημειώδες έργο Ο Αντι-Οιδίπους (Καπιταλισμός και σχιζοφρένεια) των Gilles Deleuze και Felix Guatari.
Ο Michael John Moorcock γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου του 1939. Ως εκδότης του βρετανικού περιοδικού επιστημονικής φαντασίας New Worlds, από τον Μάιο του 1964 έως τον Μάρτιο του 1971, και στη συνέχεια από το 1976 έως το 1996, ο Moorcock προώθησε την ανάπτυξη του Νέου Κύματος της Επιστημονικής Φαντασίας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αποκορύφωμα η δημοσίευση σε συνέχεις του μυθιστορήματος Ο Τζακ Μπάρον και η Αιωνιότητα (1969, ελλ. μτφρ. Μέδουσα, 1991) του Norman Spinrad. Θιασώτης του psyche/space rοck του underground, έχει συνεισφέρει σε μουσικές πράξεις των Hawkwind, Blue Öyster Cult, Robert Calvert & Spirits Burning, ενώ υπήρξε ιδρυτής των Michael Moorcock & The Deep Fix.
Στις δεκαετίες του 1950 και 1960, ο Mourcock διάβαζε κυρίως Καμύ και Υπαρξιστές. Όχι πολύ SF. Στα 17 του έγινε επαγγελματίας δημοσιογράφος και κριτικός underground κινηματογράφου
Στα τέλη της δεκαετίας του '60 έγινε επανάσταση σε διαφορετικά επίπεδα – και σε αυτό της μουσικής. Ο Moorcock γνώρισε μερικούς από τους σπουδαίους bluesmen της εποχής του και άρχισε να παίζει μουσική και ο ίδιος. Γνωρίστηκε με τον Tommy Steele, τον Alexis Korner, τον Long John Baldry, τον Zoot Money και άλλους. Σύχναζε στο Νότινγκ Χιλ, όπου ιδρύθηκε το περιοδικό Frendz. Στις σελίδες του, ο Mick Farren των Deviants έγραψε για πρώτη φορά για τους Hawkwind.
Ο Michael Moorcock συνδέθηκε στενά με την μπάντα. Ο στιχουργός Robert Carlvert έγινε ο δίαυλος μεταξύ του συγγραφέα και των Hawkwind – χωρίς ακόμα ο Calvert να είναι μέλος της μπάντας.
Ο Robert Calvert δημιούργησε την ομάδα Street Theater, Street Dada Nihilismus και ήταν επίσης μέλος του προαναφερθέντος περιοδικού, Frendz. Τα ποιήματα του Calvert δημοσιεύτηκαν επίσης στο «New Worlds.
Ο Calvert γνωρίστηκε με τον Dave Brock, de facto leader των Hawkwind, και έγινε στιχουργός τους από τις αρχές της δεκαετίας του '70 έως το 1979. Η πρώτη τους εμφάνιση έγινε στο «The Green», στο Portobello Road. Ο Calvert εμπνεύστηκε από το βιβλίο του Moorcock, The Black Corridor, το οποίο φιγουράρει στο άλμπουμ Doremi Farsol Latido των Hawkwind, του 1972.
Τους είδαν μαζί σε μια συναυλία στο Φούλαμ. Ο Moorcock θυμάται ότι ο DikMik στριφογύριζε αδιάκοπα τα πετάλια του, παράγοντας απόκοσμους ήχους, ενώ ο Dave Brock (κιθάρα, φωνή), o Del Detmar (κίμπορντς) και ο Simon House (βιολί), έπλεκαν τον πολυπλόκαμο ασασίνικο χορό της Stacia.
Σημειώνει: «Κύμα επί κύματος ήχου! Ένιωθα σαν, όπως είπα τότε, σαν να βρίσκομαι σε ένα διαστημόπλοιο γενιάς του οποίου το πλήρωμα είχε τρελαθεί εντελώς. Μου έκανε εντύπωση η έλλειψη προσποίησης. Τους γνώρισα εκείνο το βράδυ και τα πήγα καλά. Γίναμε γρήγορα φίλοι».
Το 1972, ο Moorcock ήταν επί σκηνής στις ζωντανές εμφανίσεις των Hawkwind σε Λονδίνο και Λίβερπουλ, από τις οποίες προέκυψε το ανεπανάληπτο live Space Ritual. Ο Χρήστος Δασκαλόπουλος το έχει χαρακτηρίσει πολύ πιο εύστοχα απ΄ ό,τι θα μπορούσα εγώ: «ένα live μπροστά από την εποχή του, και από την οποιαδήποτε άλλη εποχή. Στις πρόζες του που συνοδεύουν τη μουσική, ο Moorcock στο Black Corridor μελετά την κβαντική αλληλουχία της γέννησης του Διαστήματος και του Χωροχρόνου. Αποδέχεται την ενδεχομενικότητα του Νιλς Μπορ, όμως είναι σαν να ξαναλέει ότι «0Οι Θεοί δεν παίζουν ζάρια». Το κομμάτι «Sonic Attack» συνιστά μια προειδοποίηση ενάντια σε μια επικείμενη επίθεση, όχι από το Διάστημα, αλλά από τους Νεοσυντηρητικούς.
Το 1975 κυκλοφόρησε το άλμπουμ Warrior On The Edge of Time. Ίσως το επιστέγασμα της συνεργασίας του Moorcock και των Hawkwind. Concept, με πηγή έμπνευσης τη σειρά βιβλίων του Έλρικ ως «Αιώνιου Προμάχου του Underground”. Μια επέκταση του μύθου, που απαρτίζεται από τις αφηγήσεις των «Assault and Battery (Part 1)», «The Golden Void (Part 2)», «Standing at the Edge», Spiral Galaxy 28948», «Warriors», «Kings of Speed» κλπ.
Στην Ακρόπολη των ξεχασμένων μύθων, o Έλρικ του Μελνιμπονέ, βασανισμένος από τις τύψεις για την προδοσία που διέπραξε εις βάρος του λαού του, οδηγώντας τον στον αφανισμό, ξεκινά καινούργιες περιπλανήσεις, αναζητώντας πληροφορίες για τους μακρινούς ερπετοειδείς προγόνους του και προσπαθώντας για άλλη μια φορά να απαλλαγεί από την εξάρτησή του από την Καταιγίδα, το καταραμένο ξίφος που του χαρίζει δύναμη και ζωή ρουφώντας τις ψυχές εχθρών και φίλων.
Για να το πετύχει, θα πρέπει να ταξιδέψει στον «Κόσμο Από Κάτω», να ανακαλύψει τα Κόκκινα Μαργαριτάρια των Φουρν, να βρει και να κόψει τη Μαύρη Ανεμώνη στη στοιχειωμένη πόλη Σουμ και να αντιμετωπίσει τον Ραμάντα Σαμπάρου, τον Χρυσό Πολέμαρχο, που με τη βοήθεια του Χάους απειλεί να αλώσει τη θρυλική Πόλη του Γαλάζιου Μελιού και να σαρώσει ολόκληρο τον γνωστό κόσμο.
«We are standing on the edge
On the edge of time
We are standing on the edge
On the edge of time
We are the warriors at the edge of time
We walk hand in hand with horror
We ride side by side with death
We are the warriors at the end of time
Over poisoned crystal deserts
Where the ruined towers shout
We march towards our dying scarlet sun»
To βιβλίο του Michael Moorcock Η ακρόπολη των ξεχασμένων μύθων κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αίολος σε μετάφραση του Θωμά Μαστακούρη
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Hawkwind: Διαστημικοί μαχητές του ήχου...
Μichael Moorcock: Ο αιώνιος πρόμαχος...
Υπάρχουν κάμποσοι λόγοι για να θυμόμαστε τον Terry Pratchett (εκτός από τα βιβλία του)...
Θανάσης Μήνας
Ο Θανάσης Μήνας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε δημοσιογραφία, είναι ραδιοφωνικός παραγωγός (Rock FM, Ρόδον 94,4, Εν Λευκώ, Στο Κόκκινο) και αρθρογραφεί κυρίως για θέματα σχετικά με τη μουσική και το βιβλίο (Αυγή, Εποχή, Fractal Press, Merlin’s Music Box, Avopolis, The Zone)
Θανάσης Μήνας
Ο Θανάσης Μήνας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε δημοσιογραφία, είναι ραδιοφωνικός παραγωγός (Rock FM, Ρόδον 94,4, Εν Λευκώ, Στο Κόκκινο) και αρθρογραφεί κυρίως για θέματα σχετικά με τη μουσική και το βιβλίο (Αυγή, Εποχή, Fractal Press, Merlin’s Music Box, Avopolis, The Zone)
Θανάσης Μήνας
Ο Θανάσης Μήνας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε δημοσιογραφία, είναι ραδιοφωνικός παραγωγός (Rock FM, Ρόδον 94,4, Εν Λευκώ, Στο Κόκκινο) και αρθρογραφεί κυρίως για θέματα σχετικά με τη μουσική και το βιβλίο (Αυγή, Εποχή, Fractal Press, Merlin’s Music Box, Avopolis, The Zone)
