Το γαλλικό κίνημα των redskins εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του '80 επηρεασμένο από το αντίστοιχο βρετανικό, προσανατολισμένο σε μια χαλαρή κομμουνιστική και αναρχική ιδεολογία. Ο νεοφιλελευθερισμός ήδη έπαιρνε τα πάνω του και στη Γαλλία, με αποτέλεσμα την ενδυνάμωση των ακροδεξιών τάσεων που κυρίως εκφράζονταν μέσα από τις γραμμές του Εθνικού Μετώπου το οποίο, με επικεφαλής τον Ζαν Μαρί Λεπεν, εκμεταλλεύτηκε τη μεγάλη ανεργία και τις νεοφιλελεύθερες κυβερνητικές πολιτικές και προσπαθούσε να διεισδύσει στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα.
Η άμεση αντίδραση των αντιφασιστών ήταν η δημιουργία ενός πολιτιστικού εναλλακτικού κινήματος από νεαρούς Γάλλους, μετανάστες, ροκάδες και punks, που αρχικά συγκεντρώθηκαν γύρω από την ομάδα Berurier Noir (αναρχικού προσανατολισμού). Μέσα από εκεί ξεπήδησαν οι Red Warriors σαν παρέα νεολαίων από την εργατική τάξη. Οι Red Warriors το 1986 σχημάτισαν αρχικά μια μικρή γκρούπα, αρχικά δεκατεσσάρων ατόμων, για την προστασία ροκ συναυλιών που πραγματοποιούσαν διάφορες αντιφασιστικές μπάντες και οργανώσεις. Κύριος σκοπός τους ήταν η βίαιη εκδίωξη των φασιστών που προσπαθούσαν να παρεισφρύσουν σε αυτές τις συναυλίες για να προκαλέσουν επεισόδια.
Την ίδια περίοδο σχηματίστηκαν στη Γαλλία διάφορες παρόμοιες ομάδες όπως οι Red Action Skinheads, οι Lenin Killers, οι Ducky Boys και οι Marseilles Red Army. Οι Red Warriors ωστόσο ήταν εκείνοι που στην ουσία έδωσαν το έναυσμα για την προώθηση των μέσων αυτοπροστασίας.Οι ομάδες αυτές έγιναν γνωστές ως "κυνηγοί των ναζί" επειδή καταδίωκαν τους φασίστες στους δρόμους και τους ξυλοφόρτωναν άγρια, ενώ ταυτόχρονα έπαιζαν πολύ σημαντικό ρόλο στην περιφρούρηση συνελεύσεων, μουσικών εκδηλώσεων, συνδικαλιστικών συγκεντρώσεων και καταλήψεων. Μέχρι τότε οι ναζί πραγματοποιούσαν ανενόχλητοι επιθέσεις εναντίον μεταναστών, καταλήψεων και μεμονωμένων αντιφασιστών. Οι Red Warriors όμως ήταν αποφασισμένοι να ανακόψουν τη δράση τους και πράγματι μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80 οι φασίστες έχουν επιστρέψει στις τρύπες τους καθώς οι δρόμοι δεν τους παρείχαν πλέον καμία ασφάλεια. Το σύμβολο των Red Warriors ήταν ένα δρεπάνι που διασταυρωνόταν με ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ - σαφέστατος υπαινιγμός για τις διαθέσεις των μελών της ομάδας.
"Το πλεονέκτημα των Red Warriors ήταν ότι ποτέ δεν σταματούσαμε στο ίδιο μέρος. Ήμασταν λιγότεροι από τους ναζί κι έτσι η δράση μας έπρεπε να είναι απόλυτα οργανωμένη για να αποφεύγονται τυχόν εκπλήξεις. Μελετούσαμε πολύ καλά το χώρο για να αποφεύγουμε απρόβλεπτες καταστάσεις της τελευταίας στιγμής. Οι συναντήσεις μας πριν από κάθε ενέργεια ήταν σύντομες και διακριτικές και γενικά γίνονταν στα σπίτια μας ή σε καταλήψεις. Στις άμεσες επεμβάσεις μας καταφέρναμε να συγκεντρώνουμε περίπου εξήντα άτομα. Όλοι γνωρίζαμε λίγο πολύ κάποια πολεμική τέχνη (ταϊλανδέζικο μποξ, κουνγκ φου, κανόνες μάχης σώμα με σώμα) αλλά χρησιμοποιούσαμε και όπλα όπως ρόπαλα του μπέιζμπολ. Μόνο σε τέσσερις περιπτώσεις χρησιμοποιήσαμε πυροβόλα όπλα. Από πολιτικής πλευράς, μέσα στην ομάδα καθένας είχε την προσωπική του άποψη (ήμασταν όλοι αντιφασίστες και τίποτε άλλο). Αγωνιστήκαμε ενάντια στο Division St Georges, στο Juvisy, στο Bunker 84 (ναζιστικό ροκ συγκρότημα) και στο JNR (Επαναστατική Εθνικιστική Νεολαία). Τους πιάναμε στον ύπνο, μια απόδειξη ότι δεν ήταν υπεράνθρωποι. Σκοπός μας ήταν να φοβούνται να κυκλοφορούν στο δρόμο με όλα τους τα παραφερνάλια (σημαίες, σβάστικες, κέλτικοι σταυροί κλπ.) Σιγά σιγά άρχισαν να εμφανίζονται και άλλες ομάδες που κυνηγούσαν τους ναζί. Σε μια από τις δράσεις μας στο Μαρεσέρ, χτυπήσαμε μια κατάληψη ναζιστών που ήθελαν να επιβληθούν σε άλλους καταληψίες. Οργανώσαμε καμιά πενηνταριά άτομα και την πέσαμε στο στέκι τους στις επτά το πρωί. Το αποτέλεσμα ήταν 23 ναζί τραυματίες, ενώ η αστυνομία έκλεισε την κατάληψή τους για δυο μέρες. Τέτοια συνέβαιναν συχνά μέχρι το 1992".
Οι Red Warriors διέκοψαν τη δράση τους το 1991, όταν αισθάνθηκαν ότι το Παρίσι ήταν πιο ασφαλές...
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΟΥΣ RED WARRIORS ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ