Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΗΒΑΣ
«Αλήθεια -των αδυνάτων αδύνατο
ποτές δεν εκατάφερα να καταλάβω /
αυτά τα όντα που δεν βλέπουνε
το τερατώδες κοινό γνώρισμα τ’ ανθρώπου /
το εφήμερο της παράλογης ζωής του
κι ανακαλύπτουνε διαφορές
γιομάτοι μίσος διαφορές
σε χρώμα δέρματος /φυλή / θρησκεία»
(Νίκος Εγγονόπουλος - Στην κοιλάδα με τους ροδώνες)
Πως κατασκευάζουμε ένα στρατό φανατισμένων ηλιθίων που τα πιστεύουν όλα και είναι έτοιμοι για όλα;
Διαλέγουμε έναν παροδικό σχηματισμό ετερόκλητων ανθρώπων με κάποιο κοινό χαρακτηριστικό και πρόσκαιρα ομοιογενή συμπεριφορά. Αυτό, γιατί μία ομάδα ανθρώπων χωρίς ιδιαίτερους δεσμούς, πέρα από κάποιο κοινό στοιχείο, μπορεί να οργανωθεί εύκολα σε μάζα και να δράσει από κοινού για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα.
Κατασκευάζουμε μια λύση, μία εναντίωση ή μία απαίτηση, η οποία είναι υπό τη σκέπη και επίβλεψη ενός ή πολλών μεταφυσικών προσώπων, ιδεατών μελλοντικών κόσμων, πατριωτικών ρητορειών, εθνικών κινδύνων, αλυτρωτικών βλέψεων κλπ. Είναι η ιδέα που δίνεται ως ανταμοιβή των υπηρεσιών της μάζας.
Διοργανώνουμε μία κληρονομική γιορτή μύησης ή μια διαδήλωση αντίθεσης, αντίστοιχη του μεταφυσικού ή εθνικού μας λόγου.
Είναι μία δοκιμασμένη πρακτική με την οποία οι συμμετέχοντες στο δρώμενο φανατίζονται ακόμη περισσότερο δια της ενεργής εμπλοκής, ρόλου και πράξης τους.
Ο Στρατός μας είναι έτοιμος και αυτό γιατί τα άτομα που συνθέτουν τη μάζα, όπως αναφέρει και ο Γκυστάβ Λε Μπον, χάνουν μέρος από τα ατομικά τους χαρακτηριστικά, χάνουν επίσης τον ορθολογισμό τους, τις αναστολές τους και τη διακριτή τους βούληση και αρχίζουν να διακατέχονται από μια οξυμένη ενσυναίσθηση και μία ευφορία έντονης ισχύος.
Η μάζα συμπεριφέρεται παρορμητικά, συναισθηματικά, άλογα, είναι δεκτική σε υποβολή, ευμετάβλητη και ευκολοκυβέρνητη. Παρουσιάζει δηλαδή ιδιότητες ενός νευρωτικού, όπως η ανιμιστική πίστη στην παντοδυναμία της σκέψης ή ψυχαναγκασμούς, κατά τη φροϋδική ανάλυση.
Τα χαρακτηριστικά αυτά, σε ατομικό επίπεδο, μεγεθύνονται στο έπακρο λόγω της μεταδοτικότητας μεταξύ των μελών της μάζας.
Αυτή τη συνταγή ακολούθησε ο Αδόλφος Χίτλερ. Η πραγματικότητα όμως δεν μπορεί να είναι παρά πραγματική.
Όποτε εμφανίστηκαν οι Μεγάλες Ιδέες, προέκυψαν απολυταρχικά καθεστώτα και γενικευμένες καταπιέσεις. Αυτό δεν μπορεί να οφείλεται μόνο στην αδυναμία των ανθρώπων να υλοποιήσουν τα ιδανικά τους. Σχετίζεται περισσότερο με την ίδια τη φύση των Μεγάλων Ιδεών: όσο πιο απόλυτη είναι μια Ιδέα, τόσο πιο απολυταρχικά εκδηλώνεται.
Τα ιδεώδη τους οι άνθρωποι τα τροφοδοτούν με ό,τι καλύτερο έχουν οι ίδιοι.
Όσο όμως μεγαλώνουν εκείνα, τόσο μικραίνουν οι ίδιοι. Όσο καταξιώνονται οι Αξίες, τόσο απαξιώνονται οι άνθρωποι. Όσο διογκώνονται τα είδωλα, τόσο συρρικνώνονται οι λάτρεις τους.
Όσο μεγαλύτερη γίνεται η Θεότητα της Ιδέας, τόσο πιο μίζερη γίνεται η ανθρωπότητα. Οι άσαρκες ιδέες τρέφονται κυρίως με σάρκες, είτε των ίδιων των πιστών τους είτε των απίστων εχθρών τους.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Και ο ιερός σκοπός αφαιρεί κάθε αίσθημα ενοχής απ’ αυτόν που στο όνομά του διαπράττει εγκλήματα.
Άλλωστε, οι αντίπαλοι του Καλού δεν μπορεί, σύμφωνα με αυτήν τη λογική, παρά να είναι αντιπρόσωποι και όργανα του Κακού.
Ο πιστός ενοχές έχει κυρίως όχι γι’ αυτό που έκανε για την Πίστη του, αλλά γι’ αυτά που δεν μπόρεσε ακόμη να κάνει.
Δεν μπορούμε να φανταστούμε πόσο μίζερη είναι η σύγχρονη ανθρώπινή μας υπόσταση και όλα όσα χάνουμε από αυτά που αποτελούν πραγματικά τη ζωή.
Αυτά που θα μπορούσαν να είναι, όχι μόνο ο έρωτας, το πάθος και ο πόθος, αλλά επίσης η φιλία, η αδελφικότητα και η αλληλεγγύη, αν κάνουμε τη ζωή να είναι η αναπτυσσόμενη επέκταση ικανοποιημένων πόθων αντί για μια σπείρα έλλειψης, φόβου και υπακοής.
Όπως και να έχει, την κούνια του ανθρώπου την νταντεύουν με παραμύθια, τις φωνές αγωνίας του ανθρώπου τις πνίγουν με παραμύθια, το κλάμα του ανθρώπου το φιμώνουν με παραμύθια, το σώμα του ανθρώπου τα θάβουν με παραμύθια, και ο φόβος του ανθρώπου εφηύρε όλα τα παραμύθια.
Υ.Σ. Η Μακεδονία είναι... πάμφτωχη.