Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΣΤΑΝΑΡΑΣ
Εδώ έχουμε να κάνουμε με επτά δυναμίτες που βάζουν το μαχαίρι στο κόκαλο. Οι ANFO επέστρεψαν δισκογραφικά έπειτα από σχεδόν μια πενταετία και μαζί μ’ αυτούς επιστρέφει (ευτυχώς) όλη η οργή για την εποχή που ζούμε. Καταλυτικοί στίχοι, punk rock χωρίς αναστολές που όσο κι αν έχει τις ρίζες του βαθιά στο old school, ακούγεται τόσο φρέσκο και τόσο καταιγιστικό που δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο ανάσας. Είναι ένας κυκλώνας που συνεπαίρνει και που όσο περισσότερο το ακούς (και χάρη στα παιδιά έχω την τιμή να το ακούω εδώ και κάμποσο καιρό), αντιλαμβάνεσαι ότι τα πράγματα από δύσκολα μπορεί να γίνουν εύκολα και τούμπαλιν. Οι ANFO πάντως δεν βρίσκονται εδώ για να προσφέρουν λύσεις αλλά για να δώσουν τη δική τους εξήγηση σχετικά με το τι σήμαινε, τι σημαίνει και τι θα σημαίνει για πάντα το punk.
Ο Σωτήρης Θεοχάρης, ένας γνήσιος βετεράνος του punk (Αδιέξοδο, Στάχτες, Σπυριδούλα, NoMind) που ουδέποτε κωλώνει να πει τα πράγματα με το όνομά τους, τραγουδάει σαν να μην υπάρχει αύριο, η φωνή του φτύνει κυριολεκτικά τους στίχους βγαίνοντας από τα έγκατα του στομαχιού του οργισμένη, ακατέργαστη, όπως ακριβώς οφείλει να είναι η φωνή κάθε ανθρώπου που έχει μπουχτίσει από τις ανούσιες ρίμες και θέλει να ξεσπάσει δημιουργικά απέναντι σε έναν κόσμο που τον κοιτάζει με μισό μάτι.
Φωτο: ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Η μπάντα λειτουργεί σαν καλολαδωμένη μηχανή. Η επίθεσή της είναι γενικευμένη, μεταφέροντας όλο το δυναμισμό των ζωντανών της εμφανίσεων. Οι κιθάρες ξύνουν τα ηχεία, τα ντραμς και το μπάσο τα οργώνουν αριστερά, δεξιά, πάνω και κάτω, ενώ οι στίχοι – εδώ, από πού ν’ αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει… Με λίγα λόγια και σταράτα: όλοι είμαστε πρόβατα έτοιμα για τη σφαγή, ανίκανοι να μυρίσουμε το αίμα στο σφαγείο και μόνο όσοι αποστατούν από το κοπάδι έχουν μια ευκαιρία να βγουν ζωντανοί (“Black Sheep”). Μολονότι «εμείς» είμαστε οι πολλοί και «αυτοί» οι λίγοι, κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και αντικρίζουμε τη μοναξιά που μας κατατρώει σαν ανήμερο θηρίο, σαν ένα ξαναζεσταμένο φαγητό που σαπίζει κάτω από το κρεβάτι μας (“In A Sunday Morning Mirror”). Η ζημιά που έχει γίνει δεν διορθώνεται με το να μένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν (“Unfinished Song”). Η μόνη λύση είναι να ενωθούμε (“Unite”), να σηκώσουμε κεφάλι να αντισταθούμε, να μην τους αφήσουμε να πάρουν ανάσα γιατί είμαστε μια εύφλεκτη και φορτισμένη κοινωνία που μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνη για όλους εκείνους που την καταπιέζουν – κοινώς, «μην προκαλείτε την τύχη σας!» (“Trigger Happy”). Μέσα σ’ όλα αυτά υπάρχει το πάθος (“Prey Dive”), υπάρχει και το δίπολο: «δεν μπορώ να ελέγξω τα συναισθήματά μου, ούτε να διαχειριστώ τη ζωή μου, όλα τα κάνω στραβά όταν το μυαλό μου σκοτεινιάζει», ωστόσο «είμαι σίγουρος πως μπορώ να κουνήσω ένα βουνό, να σκύψω χωρίς να καταρρεύσω, όταν το μυαλό μου είναι καθαρό». Η ενέργεια που αποπνέουν όλες οι συνθέσεις δεν επιτρέπει στιγμή χαλάρωσης, αλλά ούτως ή άλλως αυτό ακριβώς πρεσβεύουν οι ANFO και σε αυτήν ακριβώς την ενέργεια οφείλουν την ύπαρξή τους, ταυτόχρονα με το πολιτικοκοινωνικό τους υπόβαθρο, το τόσο αναγκαίο στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
Μέσα από τα οργισμένα «τσιτάτα» τους, οι ANFO μεταδίδουν μια άλλου είδους αισιοδοξία που δεν έχει να κάνει με την καθημερινότητα, αλλά με το ίδιο το μέλλον. Πίσω από τις δυσοίωνες λέξεις (“anger is an energy”, όπως έλεγε κάποτε ο εσαεί κυνικός John Lydon), η ουσία αποκαλύπτεται με ένα τρόπο όπου η μουσική και ο λόγος παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο. Κάθε φορά που ακούω το Black Sheep, έχω την αίσθηση ότι τα μάτια των μελών της μπάντας είναι καρφωμένα πάνω μου σαν να με μετράνε, σαν να περιμένουν να τραγουδήσω μαζί τους, να δω τον κόσμο σαν ένα πίνακα που χρειάζεται αλλεπάλληλες βελτιώσεις. Εδώ δεν υπάρχουν σύνορα, δεν υπάρχουν βολεμένοι, δεν υπάρχουν υποταγμένοι. Υπάρχει μόνο η κραυγή του punk, όχι σαν μορφή διαμαρτυρίας, αλλά σαν ένα ουρλιαχτό που μπορεί να διοχετεύεται παντού, την κάθε στιγμή. Οι ANFO κρατούν ολοζώντανη μια παράδοση και αυτή η παράδοση δεν πρόκειται να σβήσει μόνο και μόνο επειδή πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι θα σκέφτονται διαφορετικά, θα παίζουν μουσική διαφορετικά, θα ανασαίνουν διαφορετικά, θα εξεγείρονται διαφορετικά.
Το μήνυμα είναι ένα: Fight Back…
Το Black Sheep κυκλοφορεί σε ψηφιακή μορφή από το bandcamp της μπάντας, αλλά σύντομα θα κυκλοφορήσει σε βινύλιο. Ηχογραφήθηκε στο στούντιο Ηχοβρύχιο με παραγωγό τον Γιώργο Παυλίδη και τους ANFO. Το mastering έγινε από τον Tάσο Μακρυγιάννη και το εξώφυλλο είναι δημιουργία του Λούη Κωνσταντίνου και της Eva Piadi.
Στην ηχογράφηση οι ANFO ήταν: Σωτήρης Θεοχάρης-φωνή/στίχοι/κιθάρα, Γιώργος Χλωρός-τύμπανα, Νίκος Χαραλαμπόπουλος-μπάσο, Φώτης Πατίκας-κιθάρα
Σημ. Η σημερινή σύνθεση των ANFO εκτός από το Σ. Θεοχάρη και τον Γ. Χλωρό, περιλαμβάνει τον κιθαρίστα Αλέκο Ευθυμιάδη (WFDD, Sour Spoons, KΡΑΑΚ) και τον μπασίστα Πέτρο «Captain Pit» Θεοφίλου (Στάχτες, Βάλια Κάλντα, Dirty Dogs, Unchained)
Στις 22 Απριλίου 2018, οι ANFO θα κυριεύσουν τη σκηνή του Bad Tooth παρέα με τους Gramm Eleven (event)
YouTube Chanel: https://www.youtube.com/user/ANFOBAND/
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΘΕΟΧΑΡΗ ΤΩΝ ANFO ΣΤΟ MERLINS MUSIC BOX
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ LIVE ΤΩΝ ANFO ΣΤΟ ΙΛΙΟΝ PLUS AΠΟ ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΟΥ MERLIN'S ΣΤΟ YOUTUBE:
