Γράφει ο Γιώργος Χούλλης
Για το Raw Power θα μπορούσε να πει κανείς ό,τι είχε πει ο Brian Eno για την «μπανάνα» των Velvet Underground, δηλαδή, μπορεί να το αγόρασαν λίγοι όταν πρωτοκυκλοφόρησε, αλλά όσοι το έκαναν έτρεξαν να φτιάξουν τη δική τους μπάντα. Μέσα από τις κιθάρες που κοπανάνε αλύπητα, την άγρια ερμηνεία του Iggy Pop και τον ακατέργαστο ήχο του, το Raw Power ήταν ο δίσκος που έβαλε τα θεμέλια για την punk λαίλαπα που θα ξεσπούσε λίγα χρόνια αργότερα στο Ηνωμένο Βασίλειο και την απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Δυστυχώς όμως για τον Iggy και την παρέα του, τα πράγματα δεν φάνηκαν εξαρχής ότι θα γινόντουσαν έτσι… Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή.
Μετά την κυκλοφορία του Funhouse, του δεύτερου άλμπουμ των Stooges, η Elektra εξοβελίζει το συγκρότημα από τον κατάλογο της. Ο Dave Alexander αποχωρεί και η μπάντα μπαίνει στον πάγο, και λίγο μετά ο Iggy ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη. Εκεί θα γνωρίσει τον David Bowie και κάπως έτσι θα ξεκινήσει η φιλία τους. Ο Bowie θα στείλει τον Iggy σε κλινική προκειμένου να απεξαρτηθεί από την ηρωίνη. Ασφαλώς, αυτή δεν ήταν η μοναδική χείρα βοηθείας που έτεινε ο «Thin White Duke» προς τον Iggy, μιας και του έδωσε την ώθηση που χρειαζόταν για να επαναδραστηριοποιήσει τους Stooges, με τον James Williamson στην κιθάρα, τον Ron Asheton στο μπάσο και τον αδερφό του, τον Scott, κανονικά πίσω από τα τύμπανα.
Μέσα στα αυλάκια του Raw Power είναι χαραγμένο ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας της σκηνής του Ντιτρόιτ αλλά και του punk γενικότερα, αφού άναψε το πράσινο φώς για μια γενιά συγκροτημάτων που περίμενε να δείξει το πρώτο κωλοδάχτυλο στα charts, στην glam παραζάλη της εποχής και στην progressive επιδειξιομανία. Τραγούδια όπως το "Search and Destroy", το "Gimme Danger" και το ομώνυμο του δίσκου, διασκευάστηκαν από σπουδαία ονόματα τις επόμενες τρεις δεκαετίες, ενώ ακόμη και η ακατέργαστη παραγωγή του Bowie έχει αφήσει εποχή. Tο άλμπουμ έγινε ένας ζωντανός οργανισμός που κατάφερε να εισβάλει σε πολλές μουσικές σκηνές και να εξελιχθεί στο πέρασμα του χρόνου, διατηρώντας το θορυβώδη ήχο του. Από τους Ramones μέχρι τους Ministry και από τους Slayer μέχρι την grunge σκηνή του Σιάτλ – η λίστα είναι ατέλειωτη…
Αν και το Raw Power ξεκίνησε σαν η τελευταία σανίδα σωτηρίας για τους Stooges, τελικά θα αποτελούσετο φινάλε τους (τουλάχιστον για τα επόμενα τριάντα χρόνια). Ο Iggy Pop συνέχισε την προσωπική του καριέρα με τις ευλογίες του Bowie, οι αδερφοί Asheton τράβηξαν τον δρόμο τους και ο James Williamson, μετά την συμμετοχή του στο Kill City του Iggy Pop, αποσύρθηκε από τα μουσικά δρώμενα για να εργαστεί σε εργοστάσιο παραγωγής μικροτσίπ. Ευτυχώς, η επιτυχία που γνώρισε ο Iggy στην προσωπική του καριέρα συνέβαλε τελικά στην αναγνώριση του έργου των Stooges και, ιδιαίτερα, του συγκεκριμένου δίσκου.
Άλλα κείμενα του Γιώργου Χούλλη στο Merlins ΕΔΩ
Γιώργος Χούλλης
Μεγάλος fan των Motorhead, Stooges και της τεράστιας σποράς τους (από τους Ramones μέχρι τους Nirvana). Πολλές φορές "ξεφεύγει" μέσα απο τον Jack Kerouac, τον Tom Robbins, τους ήρωες του Stan Lee και την αστείρευτη τρέλα των Monty Python.
Γιώργος Χούλλης
Μεγάλος fan των Motorhead, Stooges και της τεράστιας σποράς τους (από τους Ramones μέχρι τους Nirvana). Πολλές φορές "ξεφεύγει" μέσα απο τον Jack Kerouac, τον Tom Robbins, τους ήρωες του Stan Lee και την αστείρευτη τρέλα των Monty Python.
Γιώργος Χούλλης
Μεγάλος fan των Motorhead, Stooges και της τεράστιας σποράς τους (από τους Ramones μέχρι τους Nirvana). Πολλές φορές "ξεφεύγει" μέσα απο τον Jack Kerouac, τον Tom Robbins, τους ήρωες του Stan Lee και την αστείρευτη τρέλα των Monty Python.