Φραντς Γέγκερστετερ: Αντιρρησίας συνείδησης και αντιφασίστας...

Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής

Ο Φραντς Γέγκερστετερ [Franz Jägerstätter] γεννήθηκε στο Σαντ Ράτενγκ, ένα μικρό χωριό της Άνω Αυστρίας, το 1907 και από μικρή ηλικία δούλευε στη φάρμα της οικογένειάς του. Λίγα χρόνια αργότερα θα γνωρίσει τη Φραντσίσκα Σλάγκελ και θα ερωτευτούν. Το 1936 θα παντρευτούν και θα αποκτήσουν τρεις κόρες. Η οικογένεια του Φραντς ζει σε ένα απομονωμένο χωριό στις Άλπεις. Πιστεύουν στον Θεό και στη φροντίδα του, είναι αγαπημένοι με τους συγγενείς τους και με τους συντοπίτες τους. Κάνουν μια ήσυχη ζωή, μια «κρυφή» ζωή, εκείνη που περνά απαρατήρητη στη ροή της Ιστορίας, απολαμβάνοντας την ομορφιά της φύσης και την απλότητα της αγροτικής ζωής…

Read more ...

Dot Dash Sounds: ο νέος avant-rock θόρυβος της Νέας Υόρκης...

Γράφει ο Θανάσης Μήνας

Ο Tom Hyland, γνωστός και ως TomDash, παρανόμι που οφείλει στο αγαπημένο του τραγούδι των Wipers, είναι εδώ και χρόνια ένας aficionado και ακούραστος εργάτης του νεοϋορκέζικου underground. Παραγωγός ραδιοφώνου, DJ και promoter συναυλιών σε μικρά club, ο Hyland υποστηρίζει και αναδεικνύει νεοσύστατες (αλλά και παλαιότερες) τοπικές (και όχι μόνο) μπάντες που κινούνται σε ένα μουσικό φάσμα που καλύπτει κυρίως τα ηχοτόπια του avant-rock, του post-punk και του post-h/c.

Read more ...

Arthur Lee: Μακριά από καλούπια...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Στη φωτογραφία o Arthur Lee στη διάρκεια της εμφάνισής των Love στο φεστιβάλ του Νιούπορτ, Καλιφόρνια, 21 Ιουνίου 1969.

O Arthur Lee πέρασε μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας στο Νότιο Κεντρικό Λος Άντζελες και από πολύ μικρός αναγκάστηκε να υιοθετήσει μια ζόρικη συμπεριφορά για να τα βγάζει πέρα στη ζόρικη γειτονιά του. «Δεν μου αρέσει η βία, αλλά μου αρέσει να παλεύω», έλεγε χαρακτηριστικά – κάτι μάλλον ειρωνικό για έναν άνθρωπο που ονόμασε το συγκρότημά του «Love», ένα τέλειο απόσταγμα της ψυχεδελικής Δυτικής Ακτής στα μέσα της δεκαετίας του '60.

Read more ...

Καλλιόπη Μητροπούλου – Between (2025)

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Φωτογραφία: Γιώργος Αθανασίου

Δεν είναι όλοι οι δίσκοι για όλες τις ώρες. Κάποιοι απαιτούν σιωπή, απουσία ειδοποιήσεων και έναν εσωτερικό ρυθμό πιο αργό από το scroll. Το Between, το πρώτο προσωπικό άλμπουμ της Καλλιόπης Μητροπούλου, κυκλοφορεί χωρίς τυμπανοκρουσίες αλλά με την ισχύ μιας υπαρξιακής παραδοχής: δεν χρειάζεται να είσαι κάτι συγκεκριμένο για να υπάρξεις. Αρκεί να είσαι "ανάμεσα". Και κάπως έτσι, η Καλλιόπη παραδίδει μια δισκογραφική εμπειρία που δεν μπαίνει σε playlist - κατοικεί. Το Between δεν είναι άλμπουμ. Είναι κατάσταση.

Read more ...

Grey River and Τhe Smoky Mountain: «Είμαστε story-tellers, με άξονα τις συναισθηματικές συνήθειες που έχει ο άνθρωπος...»

 Ο Θανάσης Μήνας συζητά με τη Ρένα Παπαγεωργίου (τραγούδι/μαντολίνο) και τον Σαράντο Γκουμάκο (φωνητικά/κιθάρα) με άξονα το τρίτο άλμπουμ των Grey River and Τhe Smoky Mountain με τίτλο Wake Me Up When I’m Home.

Με το ντεμπούτο τους EP “Something's Wrong” και τα δύο πρώτα τους album (Captain Death, 2017 και Live to Tell the Τale, 2020, Ikaros Records), οι Grey River and Τhe Smoky Mountain άφησαν το αποτύπωμά τους στο σύγχρονο roots revival, με την ευχέρειά τους να επεξεργάζονται και να φιλτράρουν με γνώση και μεράκι μουσικά ιδιώματα που εκτείνονται από το bluegrass, την country και το blues ως την ιρλανδέζικη folk. Μιλάμε δηλαδή για ένα σύνολο από μουσικά στυλ που μετανάστευσαν από την κέλτική γη ή -βίαια- από την υποσαχάρια Αφρική στον αμερικανικό Νότο, νοτίως της νοητής Mason-Dixon Line∙ εκεί αναμείχθηκαν, μπολιάστηκαν και σμιλεύθηκαν εκ νέου στις περιοχές που διαρρέει ο Μεγάλος Ύπουλος, ο Μισσισσιπής, που η λαογραφία του απαθανατίστηκε στα γραπτά του Φώκνερ και του Μαρκ Τουαίην – μια παραπλήσια εικονοποιία, πιο «θαλασσινή», διέπει και τα τραγούδια των Grey River and the Smoky Mountain, ειδικά στο νέο τους άλμπουμ, το οποίο, όπως θα δούμε πιο κάτω, έχει concept χαρακτήρα.

Read more ...

Καλλιόπη Μητροπούλου: «Το Between εκφράζει το μετέωρο, την αβεβαιότητα..»

Συνέντευξη: Χρήστος Κορναράκης

φωτογραφίες: Γιώργος Αθανασίου

Ο πρώτος προσωπικός δίσκος της Καλλιόπης Μητροπούλου, με παραγωγή του Νίκου Βελιώτη, κινείται ανάμεσα σε σιωπές και μελωδίες. Μια συνέντευξη για τη δημιουργία του Between, την εσωτερική ισορροπία και την τέχνη της αβεβαιότητας.

 Κάποιοι δίσκοι λένε ιστορίες. Άλλοι φτιάχνουν έναν χώρο, μια ατμόσφαιρα, έναν ψυχικό τόπο. Το Between της Καλλιόπης Μητροπούλου μοιάζει περισσότερο με τον δεύτερο τύπο. Δεν ακολουθεί μια γραμμική πορεία, δεν φωνάζει για προσοχή. Αντίθετα, χτίζεται αργά, με φροντίδα, αφήνοντας χώρο στη σιωπή όσο και στον ήχο. Ο δίσκος κινείται “ανάμεσα”: σε φάσεις, σε σκέψεις, σε συναισθήματα. Είναι ταυτόχρονα γυμνός και γεμάτος, απλός και φορτισμένος. Δεν προσπαθεί να εξηγήσει, αλλά να σε κάνει να νιώσεις. Να μείνεις λίγο πιο πολύ μέσα του. Να αφουγκραστείς.

Read more ...

Lover's rock...

Γράφει ο Θανάσης Μήνας

Με τον ίδιο τρόπο που η τζαμαϊκανή reggae, σε όλες της μεταμορφώσεις της, αναπτύχθηκε χάρη στα soundsystems του Kingston, και το lover’s rock είχε ως ακρογωνιαίο λίθο τα soundsystems του Brixton, του Kensington και του Notting Hill. Με μία ουσιαστική διαφορά: ο μουντός βρετανικός καιρός δεν ευνοεί τα υπαίθρια ανοιχτά πάρτυ. Έτσι, τα soundsystems αναγκαστικά βρήκαν διέξοδο σ’ ένα πιο υπόγειο κύκλωμα από αλλεπάλληλα πάρτυ σε σπίτια (blues party) ή σε αποθήκες (house party), στοιχείο που επηρέασε καταλυτικά την εξέλιξη της τόσο προσφιλούς στους Άγγλους dance culture. Επιπρόσθετα, πάντα σε αναλογία με τη Τζαμάικα του 60.

Read more ...

Barriemore Barlow: επειδή σπανίως αποδίδονται τα εύσημα στους ντράμερ...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

«Παίζω οτιδήποτε ακούγεται καλά...»

Ο Barriemore Barlow είναι γνωστός ως ένας πολύ τεχνικός και δημιουργικός ντράμερ. Ο καταιγιστικός ήχος των τυμπάνων του στο ζωντανά ηχογραφημένο διπλό live άλμπουμ «Bursting Out» (1978, πριν λίγο καιρό επανακυκλοφόρησε ως επετειακό με άφθονο έξτρα υλικό) ) μαρτυρά το δημιουργικό του ταλέντο ως ντράμερ – ήταν ένας εφευρέτης ρυθμών.

Read more ...

Degear0001: Ο ήχος της τυχαιότητας, η ποπ της επαφής...

Συνέντευξη:  Χρήστος Κορναράκης

Κάποιοι δίσκοι σου κλείνουν το μάτι. Άλλοι σου μιλούν στο αυτί. Το A Space OCD του Degear0001 σε παίρνει απ’ το χέρι - όχι απαραίτητα για να σε καθοδηγήσει, αλλά για να σου δείξει πώς είναι να προχωράς με τα μάτια μισόκλειστα, ανάμεσα σε looped ρυθμούς, sample-σμένες τυχαίες φωνές και γάτες που γίνονται τίγρεις.

Read more ...

Candy Darling: Μια τρανσέξουαλ, πρωτοπόρος για την εποχή της...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

"Ανέκαθεν πίστευα ότι οι κοινωνικά περιθωριοποιημένοι άνδρες είναι πολύ καλύτεροι εραστές επειδή είναι πιο ευαίσθητοι"

Λίγο πριν πεθάνει, η 29χρονη Candy Darling άφησε το εξής σημείωμα για τους φίλους της: «Δυστυχώς, πριν ακόμα πεθάνω δεν μου έχει απομείνει καμία διάθεση για ζωή. Παρ’ όλους τους φίλους μου και με την καριέρα μου σε ανοδική πορεία αισθάνομαι πολύ άδεια για να συνεχίσω αυτή την εξωπραγματική ύπαρξη. Πολύ απλά, έχω σκυλοβαρεθεί τα πάντα. Θα μπορούσατε να πείτε ότι βαριέμαι του θανατά. Μπορεί να ακούγεται γελοίο, αλλά είναι αλήθεια…»

Read more ...

Punch-Drunk Love: Όταν η αγάπη έρχεται σαν γροθιά στο στομάχι... (Αφιέρωμα στον Paul Thomas Anderson #5)

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Μια ρομαντική ταινία που ψιθυρίζει: «Είσαι αρκετός»

Ο Paul Thomas Anderson σκηνοθετεί μια από τις πιο ιδιοσυγκρασιακές ρομαντικές ταινίες όλων των εποχών. Το Punch-Drunk Love (2002) είναι μια ιστορία για την αγάπη, την οργή και την ανάγκη να σε δει κάποιος ακριβώς όπως είσαι...

Read more ...

Sparn Dame – "Lollygag": Όταν η μουσική επιλέγει να μην βιάζεται...

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Σε μια εποχή που όλα τείνουν να συμπυκνώνονται, να καταναλώνονται και να ξεχνιούνται με την ίδια ταχύτητα, οι Sparn Dame επιχειρούν κάτι απλούστερο και, γι’ αυτό, πιο δύσκολο: να σταθούν. Να μην επιταχύνουν. Να παραμείνουν λίγο παραπάνω σε κάθε ιδέα, κάθε στίχο, κάθε ήχο. Ο τίτλος του δίσκου, Lollygag –μια αμερικανική λέξη για την τεμπελιά, το ρεμβασμό, το “χάσιμο χρόνου” - αποκτά εδώ μεταφυσικές διαστάσεις. Δεν είναι απλώς ένας τίτλος, αλλά ένα ψυχικό μανιφέστο. Ένα μανιφέστο που, όπως και το ποίημα του Μπάμπη Μουλακάκη στο οποίο βασίζεται, δεν φωνάζει “σταματήστε”, αλλά υπαινίσσεται: “Μήπως τρέχουμε προς λάθος κατεύθυνση;”

Read more ...

Για άλλη μια χρονιά το Merlin's Music Box στηρίζει το 9ο Pulsar Festival GR που θα πραγματοποιηθεί στις 8, 9, και 10 Αυγούστου στην υπέροχη Σαμοθράκη!

Σας καλωσορίζουμε στην 9η έκδοση του Pulsar Samothraki Art Festival! To μικρό μας μεγαλώνει και πάντα λατρεύει τους αναπάντεχους μουσικούς συνδυασμούς που, με τη σειρά τους, γεννούν γόνιμες συνεργασίες, συγκυρίες και φιλίες, πολύτιμες αποσκευές για το μέλλον όλων μας.

Read more ...

Sam Brace & The Merciless Bronze: Αποκλειστική συνέντευξη...

Συνέντευξη: Χρήστος Κορναράκης

Υπάρχουν δίσκοι που δεν γράφονται∙ ανασύρονται. Από ρωγμές και παύσεις, από θραύσματα μνήμης και σιωπές που αντηχούν δυνατότερα από λόγια. Το We Go High των Sam Brace & The Merciless Bronze είναι ένας τέτοιος δίσκος — τέσσερα τραγούδια γυμνά, συγκρατημένα, μα συναισθηματικά πληθωρικά, που μοιάζουν περισσότερο με εξομολογήσεις παρά με συνθέσεις. Μετά από μια δεκαετία και πέντε άλμπουμ με τους Skinny Lister, ο Sam Brace επιστρέφει σε κάτι πιο προσωπικό. Μαζί του, ο Adam Tarry, παλιός φίλος και συνοδοιπόρος στη δημιουργία. Οι δυο τους έφτιαξαν έναν κόσμο τραγουδιών που δεν υπακούει σε τάσεις, δεν κολακεύει το αυτί – απλώς λέει την αλήθεια, με τον δικό του τρόπο.

Read more ...

To Spirit of Eden των Talk Talk: μια λειτουργία σε ελάσσονα κλίμακα

Γράφει ο Μάριος Σοφοκλέους

Κάποιοι δίσκοι ζητούν σιωπή. Ελάχιστοι τη γεννούν.
Το Spirit of Eden δεν γράφτηκε για να ακουστεί• γράφτηκε για να σταθεί σιωπηλά απέναντι στο ανέκφραστο. Αν το A Love Supreme του Coltrane ήταν μια ωδή πίστης με όρους αφροαμερικανικού υπαρξισμού, το Spirit of Eden είναι μια λειτουργία σε ελάσσονα κλίμακα – μια επίκληση του Θεού ως απόσυρση, ως κενού χώρου, ως μιας παρουσίας καθαρής από κάθε επιθυμία. Δεν προσεύχεται, δεν εκλιπαρεί, δεν υμνεί. Στέκεται. Και σε μια εποχή αδιάκοπου θορύβου, αυτή η στάση είναι από μόνη της ριζοσπαστική.

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1