«Lifetime»: Η νέα κυκλοφορία των Common Sense (συνέντευξη).....

Συνέντευξη: Μιχάλης Πούγουνας

Επιστρέφουν οι Common Sense μετά από μακροχρόνια απουσία, με φρέσκο ήχο και πολύ όμορφα τραγούδια. Τα τελευταία χρόνια ένας φίλος δισκομανής με έχει φάει να του πουλήσω το σιγκλάκι «Grotesque» που είχε κυκλοφορήσει η μπάντα το 1993 αλλά ακόμα παίζω γερή άμυνα. Την ευκαιρία να ακούσω τα νέα τραγούδια μου την έδωσε ο Χρήστος Ζούμπας και με την ευκαιρία τον ρώτησα μερικά πράγματα γι' αυτή την δουλειά...

Read more ...

Κακόμοιρο...

Γράφει ο Σωτήρης Θεοχάρης

Καλοκαίρι του 15, χαράματα στη Χίο, βολτάρουμε με την Ελένη και τον Λέμμυ, σε ένα πάρκινγκ λίγο έξω από την πόλη, περιμένοντας να ξημερώσει, μια και το καράβι που περιμέναμε να σηματοδοτήσει το τέλος των διακοπών μας έφτανε το πρωί και μεις δεν είχαμε δωμάτιο από το μεσημέρι εκείνης της ημέρας πλέον. Καθώς ο Λέμμυ ενθουσιασμένος με τραβολογά προς κάθε σπιθαμή της παρακείμενης παραλίας για να μυρίσει, να σκάψει και να μαρκάρει κατουρώντας περήφανα το νέο του βασίλειο, μέσα από ένα θάμνο ξεπετάγεται δειλά ένα κουτάβι.

Read more ...

In memoriam: Johnny Ramone (John William Cummings, 8 Οκτωβρίου 1948 – 15 Σεπτεμβρίου 2004)

Που να βρίσκεται άραγε ο Μοχάμεντ;

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Φωτογραφία: Τατιάνα Μπόλαρη

Το εσωτερικό του σπιτιού μου μοιάζει σαν δρόμος της Κανταχάρ. Ή, όπως λέει και η ταινία, σαν δρόμος που του περνάνε καλώδια. Το φριχτό σκουρόχρωμο «σαγρέ» πλαστικό δάπεδο που πάνω του έσερνα το πτώμα μου για τουλάχιστον δυο δεκαετίες έχει αφαιρεθεί κι εγώ στέκομαι στο καθιστικό κοιτάζοντας με απελπισία το κιτρινωπό χρώμα του Βουνού να ξεπροβάλει κάτω από τα κατασκονισμένα έπιπλα (μα τι στο διάτανο, δεν έχει θεμέλια αυτό το σπίτι;) Ο πλακάς, κάποιος Δημήτρης Λαμόγιος, την έχει κοπανήσει εδώ και μέρες έχοντας (πάλι καλά) ολοκληρώσει το μπάνιο, και δεν απαντάει στο κινητό, κάνει τον κουφό. Η φάτσα του εξαρχής δεν μου είχε γεμίσει το μάτι, αλλά επειδή ήταν γνωστός γνωστού και «φτηνός», τελικά ενέδωσα και του έδωσα μάλιστα και μια προκαταβολή για να «παίξει μπάλα».

Read more ...

Ozzy και Lemmy στην επανέκδοση του "No More Tears". Ακούστε το τραγούδι...

Tην Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου θα κυκλοφορήσει μια ειδική ψηφιακή επανέκδοση του άλμπουμ του Ozzy Osbourne No More Tears, σηματοδοτώντας την 30ή επέτειο από την κυκλοφορία του. Μεταξύ του επιπλέον υλικού που περιλαμβάνεται, θα βρείτε αυτήν την ακυκλοφόρητη έκδοση του 'Hellraiser', όπου ο Ozzy τραγουδά μαζί με τον Lemmy Kilmister των Motörhead... 

Read more ...

Μανώλης Αργυράκης “Κακιά ώρα” (Μυθιστόρημα)

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Μανώλης Αργυράκης “Κακιά ώρα” (Μυθιστόρημα)
Τον Μανώλη τον γνώρισα κάπου το 1990 στο Ηράκλειο. Συχνάζαμε στα ίδια στέκια, καφενεία και μπαρ της πόλης, εκεί όπου το αλκοόλ και οι μεγάλες κουβέντες έρεαν άφθονες χωρίς καμία αιδώ, φόβο, σεμνοτυφία και πολλές φορές ειρμό από τα στόματα των θαμώνων. Ροκάς ο ίδιος, με μια κλίση προς το κλασικό Heavy Metal, λόγος που αρκετές φορές μετά τη κατανάλωση του οινοπνεύματος ήταν αρκετός ώστε να αντιμαχούμε μεταξύ μας για την ποιότητα και τη ριζοσπαστικότητα των μουσικών μας ακουσμάτων και επιλογών (η νεανική αρχέγονη κόντρα μεταξύ πάνκηδων και ροκάδων της εποχής), η οποία ήταν αρκετή ώστε τα αίματα να ανάβουν προς στιγμή την οποία έσβηνε το επόμενο καραφάκι ρακή, συνεχίζοντας στο επόμενο θέμα και συζήτηση όπου κατέληγαν είτε να συμφωνούμε είτε να διαφωνούμε μέσα από γέλια και εκατέρωθεν πειράγματα.

Read more ...

Mark «Vet» Enbatta: Βετεράνος ψυχεδελικών πολέμων...

Γράφει και σταχυολογεί ο Γιάννης Καστανάρας

Εικονογράφηση: Φανή Χούρσογλου

Τον Mark «Vet» Enbatta δεν τον είχα γνωρίσει προσωπικά και για κάποιον πραγματικά άγνωστο λόγο δεν τον είχα δει ποτέ όταν είχε επισκεφθεί την Αθήνα για συναυλίες. Ωστόσο, το In Ancent Times γύριζε στο πικάπ μου από 1987, ενώ αργότερα όλοι οι δίσκοι των Vietnam Veterans θα περιέρχονταν στην κατοχή μου (χάρη στο Merlin’s, το φτωχό κομπόδεμά μου, και τη γενναιοδωρία των εταιρειών), συν το σόλο του Enbatta , Hidden Passions, συν τα άλμπουμ των Gitanes, συν τον δίσκο των Thyrd Twin. Έκτοτε η μουσική είχε πλέον ξεχειλίσει από το αυλάκι, μέχρι που πριν από κάμποσο καιρό άκουσα το ομώνυμο άλμπουμ των Mark Enbatta’s Tribe, της τελευταίας μπάντας του Mark πριν από το θάνατό του, το οποίο περιείχε μερικά τραγούδια-δυναμίτες, πολύ διαφορετικά από την γκαραζοψυχεδέλεια των Veterans (ή μήπως όχι;) αλλά εξίσου εμπνευσμένα και με εκείνη την οικεία φωνή που δεν άφηνε το παραμικρό περιθώριο παρανόησης.

Read more ...

Μαθήματα ιστορίας: Οι Up Against the Wall, Motherfucker και μια απαγορευμένη φράση...

σΓράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Η δεκαετία του 1960 στις ΗΠΑ ήταν ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή και για οποιαδήποτε αιτία τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι μειονότητες, και άλλα πολλά, ήταν τα αίτια που ανέδειξαν τον επερχόμενο πολιτικό ανταγωνισμό και την αντικουλτούρα της εποχής. Ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν το σημείο που η κοινωνική συναίνεση έσπασε. Η νέα γενιά δεν ήθελε να συμμετέχει σε έναν ακόμα πόλεμο με έναν λαό που δεν της είχε κάνει τίποτα και για αυτό όχι μόνο δεν ήθελε να στρατολογηθεί, αλλά ούτε και να συμμετέχει στο παραμικρό στο αμερικανικό πολεμικό όνειρο.

Read more ...

Θάνος Ανεστόπουλος (3 Φεβρουαρίου 1967 – 3 Σεπτεμβρίου 2016)

Το μικρό θεατράκι στην Κύθνο...

Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

Έκανα όνειρα μικρός πως θα γίνω καλλιτέχνης, άνθρωπος σπουδαίος, των γραμμάτων, θεατρικός ηθοποιός και θα ανεβαίνω στην σκηνή και θα κάνω τον κόσμο να γελάει σαν τον Σαρλό. Λάτρευα να ακούω τους άλλους να γελάνε πόσο μάλλον όταν εγώ τους το προκαλούσα με τις γκριμάτσες και τις κινήσεις μου.
Είδα πως τα πήγαινα καλά και με τα λόγια, τα αστεία και τα σχόλια μου, είχαν απήχηση και έκαναν τον κόσμο να με συμπαθεί ακόμα και να με αγαπάει.

Read more ...

Charlie Watts: Καιρός να απονείμουμε στον ντράμερ τα εύσημα που του αξίζουν...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Έχουν γραφτεί ένα σωρό πράγματα για τους Rolling Stones και πολλά από αυτά αφορούν τη μυστηριακή συνεργασία διαρκείας ανάμεσα στον Mick και τον Keith, τα ναρκωτικά, τους εσωτερικές έριδες, τις γυναίκες. Υπάρχουν οργισμένα φεμινιστικά κείμενα και κολακευτικά δημοσιεύματα, υπάρχουν κριτικά δοκίμια και βιβλία από θαυμαστές, σκανδαλοθηρικά ρεπορτάζ που θα μπορούσαν να γίνουν ολόκληρο συμφωνικό έργο, βιογραφίες, γραπτά από παραγωγούς, γκρούπις και κολαούζους, καθώς και ένα βιβλίο γεμάτο με αποφθέγματα από συνεντεύξεις του Keith Richards. Υπάρχουν επίσημες πολυτελή λευκώματα, προφορικές ιστορίες και πλήθος φωτογραφικών άλμπουμ. Κάποιοι, μάλιστα, από τα μέλη έχουν γράψει αυτοβιογραφίες για να αφηγηθούν την ιστορία καθένας από τη δική τους πλευρά, επειδή όπως όλα δείχνουν δεν τους αρκεί ότι είναι ανάμεσα στα διασημότερα πλάσματα από γενέσεως του ανθρώπου.

Read more ...

Χειρόγραφα...

Γράφει ο Γιώργος Αθανασόπουλος

Είχε φροντίσει να καταστρέψει όλα του τα χειρόγραφα. Στιχάκια, σημειώσεις, προσχέδια από κινηματογραφικά σενάρια, σχεδόν όλη του την πραμάτεια χρόνων, όλη τη λογοτεχνική ματαιοδοξία του. Κάποια μάλιστα, αφού τα έσκισε, τα φωτογράφισε και τα δημοσίευσε έτσι κακοποιημένα και εντελώς ακαταλαβίστικα.

Read more ...

Stephen Ray Vaughan (3 Οκτωβρίου 1954 – 27 Αυγούστου 1990)

Πάμπλο Καζάλς: Ο σπουδαίος τσελίστας που θυσίασε την καριέρα του διαμαρτυρόμενος ενάντια στον δικτάτορα Φράνκο…

Γράφει η Ειρήνη Πολίτου 

Ο Πάου Καζάλς γεννήθηκε το 1876 στο Βέντρελ της Καταλονίας, κοντά στη Βαρκελώνη. Στα καταλανικά «pau» σημαίνει ειρήνη. Όταν ήταν 11 χρονών, ο Πάμπλο άκουσε για πρώτη φορά το τσέλο που τον εντυπωσίασε τόσο ώστε άρχισε να μαθαίνει και πολύ γρήγορα προόδευσε στις σπουδές του. Στα χρόνια της νιότης του ο Καζάλς ασκούνταν 6-7 ώρες την ημέρα. «Είναι αποθαρρυντικό να επαναλαμβάνεις μια μελωδία ξανά και ξανά, αλλά και πάλι να μην ταιριάζει με τον ήχο που έχεις στο μυαλό σου», συνήθιζε να λέει. Στα 12, ο Πάμπλο επινόησε μια επαναστατική τεχνική στο παίξιμο του τσέλου.

Read more ...

Το ποίημα...

Γράφει ο Σωτήρης Θεοχάρης

Οι πρώτες εργάσιμες μέρες μετά τον δεκαπενταύγουστο στις μεγαλουπόλεις είναι αργές. Θαρρεί κανείς πως ακόμα και οι ελάχιστοι άνθρωποι που έχουν παραμείνει σε αυτές αφήνουν ίχνη βαρεμάρας, καθώς κινούνται σαν υπνωτισμένα σαλιγκάρια που διαγράφουν τις πορείες τους με γραμμές διάφανης βλέννας στην άσφαλτο. Υπολειτουργούν οι λογικές, οι αισθήσεις καταπίνουν βαρβιτουρικά, η ραθυμία σιγοκαίει το γκαζόν στα πάρκα, μια αλλόκοτη ησυχία κουκουλώνει την πόλη και κάνει τα πάντα να ξεχωρίζουν πιο έντονα και καθαρά...

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1