Tim Buckley: «Μπορώ να δω προς τα που κατευθύνομαι και μάλλον θα είναι όλο και πιο μακριά από αυτό που περιμένει ο κόσμος από μένα...»

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Ένας από τους σπουδαίους τραγουδιστές της δεκαετίας του 1960, ο Tim Buckley άντλησε επιρροές από τη folk, το ψυχεδελικό rock, την προοδευτική jazz, αλλά και την κλασική μουσική για να δημιουργήσει ένα σημαντικό όγκο μουσικών συνθέσεων, παρά τη σύντομη ζωή του. Οι πολλαπλές οκτάβες του είχαν τεράστια δύναμη και συναισθηματική έκφραση που κυμαίνονταν από τη θλιμμένη ευαισθησία έως τον βασανιστικό θρήνο. Η συνεχής αναζήτησή του για νέους δρόμους όμως μάλλον στάθηκε εμπόδιο στην εμπορική του επιτυχία. Μέχρι οι θαυμαστές του να χωνέψουν τα νοήματα του πιο πρόσφατου άλμπουμ του, ο Buckley είχε ανακαλύψει κάτι εντελώς διαφορετικό, τόσο στις ζωντανές εμφανίσεις του όσο και στο στούντιο. Όπως ο Miles Davis και ο David Bowie, ο Tim συνήθιζε να αιφνιδιάζει και ενίοτε να εξοργίζει τους ακροατές του με την "ασυνέπειά" του, την ίδια στιγμή που ο ίδιος κοιτούσε ήδη μπροστά έτοιμος για το επόμενο, διαφορετικό βήμα.

Read more ...

Ο Μάγος του Μέρλιν...

Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

Εικονογράφηση: Δανιήλ Γουδέλης

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να γράψεις κάποια ιστορία, ούτε να την διηγηθείς σε κάποιον, αν αυτή είναι κατασκευασμένη, ψεύτικη και βασίζεται στο ρομάντζο και το επιτηδευμένο χάπι εντ. Ακόμα και αν αυτό γίνεται για να προβάλει κάτι σε οποιοδήποτε επίπεδο θρησκευτικό, πνευματικό, ηθικό, προσωπικό, ομαδικό ή απλά διδακτικό σε αυτούς που απευθύνεται. Οι λέξεις πρέπει να φτιάχνουν ένα τεράστιο καθρέπτη, όχι απαραίτητα με την στενή έννοια του γυάλινου κομματιού, που ο καθένας να βλέπει τον εαυτό του ή έστω να αντανακλάται πάνω στην επιφάνεια του ο πραγματικός κόσμος.

Read more ...

O Arthur Brown και ο υπέροχος κόσμος του...

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Προτού αρχίσεις να διαβάζεις θα ήθελα, να σε προειδοποιήσω πως γράφω αυτό το κείμενο υπό την επήρεια ισχυρών δόσεων ανόθευτου Arthur Brown. Βρίσκομαι εδώ και μέρες κλεισμένος σε ένα σπίτι ακούγοντας τις δουλειές του, διαβάζοντας και βλέποντας συνεντεύξεις που έδωσε τα τελευταία τρία τέσσερα χρόνια και μετανιώνω πικρά και σιχτιρίζω την ώρα και την στιγμή που δεν είχα πάει στη συναυλία του στο Gagarin το 2012. Είχα ρωτήσει τότε κάποιους φίλους πώς ήταν επειδή τον είχαν συναντήσει στα παρασκήνια και μου είπαν, «Ένας παππούλης είναι, που ήταν εκεί με την γυναικούλα του» και… ξέρεις… χαμογέλασα και το ξέχασα. Έτσι απλά…

Read more ...

Έμμα Γκόλντμαν: Αναρχισμός και φεμινισμός...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

«Η Έμμα το είπε το 1920 κι εμείς θα το ξαναπούμε τώρα!»
(Δημοφιλές σύνθημα των φεμινιστριών στις δεκαετίας του ’60 και του ΄70)

Η Έμμα Γκόλντμαν, «η πιο επικίνδυνη γυναίκα στην Αμερική», όπως την είχαν χαρακτηρίσει οι αντίπαλοί της, απέκτησε τις θεωρητικές της γνώσεις της σαν μαθητευόμενη στο αναρχικό κίνημα. Έγινε αναρχική μέσω της δράσης που ανέπτυξε και στην πολυτάραχη ζωή της στάθηκε πάντα στο πλευρό των εργαζομένων και πρωτοστάτησε στον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση. Το βασικό της κίνητρο για να στραφεί στο κίνημα στο οποίο παρέμεινε πιστή σε όλη της τη ζωή, διανύοντας στους κόλπους του μια θεαματική και ασυνήθιστη για μια γυναίκα της εποχής διαδρομή, ήταν η βαθιά της περιέργεια για τους Ρώσους αναρχικούς και το μεγάλο της ενδιαφέρον για τα γεγονότα της Χέιμαρκετ. Αντί πρώτα να μελετήσει την πολιτική και στη συνέχεια να ριζοσπαστικοποιηθεί, όπως συνέβη στην περίπτωση πολλών ανδρών συντρόφων της που ανήκαν σε ανώτερη τάξη και είχαν περισσότερες ευκαιρίες για πνευματική καλλιέργεια, η Γκόλντμαν εντάχθηκε στο αναρχικό κίνημα για να αποκτήσει εκεί το μορφωτικό επίπεδο που επιδίωκε με πραγματική λαχτάρα.

Read more ...

Ανώμαλα Ρίμματα «Έρχεται Χάος», DIY album release...

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Τα Ανώμαλα ρίμματα είναι μια νέα ελληνόφωνη punk μπάντα δημιουργημένη (από και) στη πανδημία του Covid-19. Παρ' όλη τη.. .νεότητα της σαν μπάντα πίσω της βρίσκονται τρεις άνθρωποι που έχει δώσει ο καθένας/μια τους το στίγμα τους στην εγχώρια underground rock and roll σκηνή ήδη από τα 80'ς και τα 90'ς με μπροστάρη (ή frontman αν προτιμάτε) τον Σωτήρη Θεοχάρη τραγουδιστή των θρυλικών Αδιέξοδο (αλλά και ANFO, No Mind, Σπυριδούλα) ο οποίος παίζει μπάσο και τραγουδά γράφοντας επίσης και τους στίχους των κομματιών, τη Νάντια Λυριτζή στις κιθάρες και τα φωνητικά (ANFO, One Block Society, Minnie Geannies, Tension Horror, Gramm Εleven) και τον Φώτη Μεγαλούδη (Surface, The Illusion Fades) στα τύμπανα.

Read more ...

Nico: (Christa Päffgen,16 Οκτωβρίου 1938 – 18 Ιουλίου 1988)

Η Nico (που μας άφησε χρόνους στα 50 της μια ημερομηνία σαν τη σημερινή, το 1988) ήταν Γερμανίδα και σαν Γερμανίδα ορισμένες φορές είχε "γερμανικές" αντιλήψεις. Γι' αυτό...

Στιγμιότυπο: Marlon Brando εναντίον «Νονού» των paparazzi...

O Ron Gaella, o «Νονός των paparazzi», όπως έχει μείνει στην ιστορία, δεν κώλωνε μπροστά σε τίποτα προκειμένου να κάνει τη βρόμικη δουλειά του φωτογραφίζοντας προσωπικές στιγμές διασημοτήτων, είτε το ήθελαν είτε όχι. Εφοδιασμένος με δυο φωτογραφικές μηχανές, πηδούσε φράκτες, μπούκαρε σε δεξιώσεις και σε πάρτι, μεταμφιεζόταν και ήταν ικανός να παραμονεύει τα «θύματά» του για ατέλειωτες ώρες, παρά τις απειλές, τους εξευτελισμούς και, ενίοτε, τις βίαιες αντιδράσεις που διαρκώς αντιμετώπιζε. Και στις 12 Ιουνίου 1973,  η τελευταία συνταγή φάνηκε η πιο κατάλληλη για τον Marlon Brando...

Read more ...

Ανώμαλα ρίμματα: «Στις αυλές των τυράννων θα στήσουμε καρμανιόλες!»

Ο Σωτήρης Θεοχάρης γράφει για τα Ανώμαλα ρίμματα και για το χάος που έρχεται...

"Οι μαύρες σκέψεις μερικές φορές γεννάνε φωτεινές αποφάσεις..."

Στις 6 Μαρτίου 2020 οι ANFO έπαιξαν το τελευταίο τους live στο Ηράκλειο της Κρήτης, επειδή στις 22 του ίδιου μήνα η χώρα μπήκε στο πρώτο της lockdown και στον μέχρι σήμερα αποκλεισμό των συναυλιών (τουλάχιστον όπως τις ξέραμε πριν). Παρά τις αντιξοότητες, εμείς συνεχίσαμε να δουλεύουμε το mini lp, Τhe Normal People (το οποίο τελικά κυκλοφόρησε στις 30 Ιανουαρίου 2021), ηχογραφώντας και μιξάροντας. Όμως ήταν πλέον αδύνατον να κάνουμε πρόβες με αποτέλεσμα η μπάντα να μπει σε «αναστολή μέχρι νεοτέρας» λόγω διάφορων αλλαγών στη ζωή των μελών και, φυσικά, εξαιτίας της επιδημίας.

Read more ...

Rockbitch: Τα κομΜΟΥΝΙα της Κόκκινης Αβύσσου και τα μιτοχόνδρια τους…

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

«H βασική προϋπόθεση των Rockbitch ήταν ότι η ανθρώπινη σεξουαλικότητα είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από τα πάντα, από την τέχνη μέχρι τον πόλεμο. Η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι παρεξηγημένη, παρερμηνευμένη και διαστρεβλωμένη στη σύγχρονη κουλτούρα και η αληθινή γυναικεία απελευθέρωση μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν είμαστε σε θέση να εκφράζουμε και να ζούμε τη σεξουαλικότητά μας χωρίς πολιτιστικούς περιορισμούς. Συνεπώς, το να σηκώσουμε το πέπλο και να δείξουμε πώς είναι στην πραγματικότητα σεξουαλικά οι γυναίκες, και για να το εκφράσουμε μέσα σε μια δημιουργική τέχνη - καθώς η μουσική είναι μια παραδοσιακή σεξουαλική αρένα όπου είναι αποδεκτό οι άνδρες να συμπεριφέρονται όπως θέλουν, όχι όμως και οι γυναίκες - ήταν μια επίκαιρη πολιτιστική επίθεση και ταυτόχρονα η κατάλληλη πολυεπίπεδη έκφραση για το επόμενο στάδιο του φεμινισμού. Δεν ήταν του τύπου "πρέπει να είμαστε έτσι", αλλά μια φυσιολογική έκφραση του κοινοτικού τρόπου ζωής μας που υπερασπιζόταν το σεξ. Το εννοούσαμε σοβαρά και σε βάθος και ταυτόχρονα απίστευτα διασκεδαστικό. Είμαι σίγουρη ότι οι Χριστιανοί ακόμα βλέπουν εφιάλτες...» (Babe, διαχειρίστρια της ιστοσελίδας των Rockbitch)

Read more ...

Κάφκα: «Ποιος έχει το μαγικό χέρι να το χώσει μέσα στον μηχανισμό χωρίς να του το ξεσκίσουν χίλια μαχαίρια και να του το σκορπίσουν;»

Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής

Ο Φραντς Κάφκα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα που μας άφησε ο 20ος αιώνας. Κλεισμένος στον εαυτό του μελέτησε όλους τους πιθανούς εαυτούς, αποκομμένος από τον κόσμο κατανόησε τον κόσμο πιο βαθιά από τους καριερίστες της εποχής του, κρυμμένος από τα μάτια των ανθρώπων κοίταξε όλους τους ανθρώπους στα μάτια. 

Read more ...

3 Ιουλίου σήμερα...

Γράφει ο Γιάννης Σιδεράκης

Η καλοκαιρινή κάψα, τα ξύλινα σανίδια στους τοίχους της pub, ο θόρυβος του ανεμιστήρα και η ανεπαίσθητη δροσιά που προσέφερε, η μυρωδιά του πολυκαιρισμένου βινυλίου, η δροσιστική γεύση του φραπέ, ο φίλος στο δίπλα σκαμπό στο μπαρ, με την μαλλούρα και την μπλούζα Maiden, να ανεβοκατεβάζει το κεφάλι ρυθμικά, το κορίτσι με την κορδέλα στα μαλλιά και τα σανδάλια δυο δεκαετίες ετεροχρονισμένο, ο πηχτός καπνός από τα τσιγάρα, η σπιρτάδα του αλκοόλ στην ατμόσφαιρα που μαρτυρούσε μια νύχτα που έφυγε γεμάτη κραιπάλη, τα μουρμουρητά τριγύρω και τα απότομα γέλια...

Read more ...

Κόρτο...

Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε ακούσει το όνομα Κορτο Μαλτέζε. Όσοι είχαν την τιμή να ακούσουν έστω και μια περιπέτεια του, είναι από εκείνη τη στιγμή σίγουρα φίλοι του, μπορεί και συνταξιδιώτες ή απλά γοητευμένοι από την ζωή του. Μια χορτάτη ζωή σχεδόν μισό αιώνα, από τον Ιούλη του 1887 μέχρι τον Ιούλη του 1936 που χάθηκε στη γέννηση του Ισπανικού Εμφυλίου, την πρόβα τζενεράλε του Δεύτερου Μεγάλου Πολέμου, οι ιστορίες του  Κόρτο με τα με «γρήγορα χέρια» συγκίνησαν, ενέπνευσαν, ενθουσίασαν, καθήλωσαν, σαγήνευσαν και προσπάθησαν να ανοίξουν τους ορίζοντες σε όσων τα μάτια έβλεπαν πέρα από την καλλιτεχνική και λογοτεχνική αξία του έργου του Ούγκο Πρατ και τις συμβατικές αισθήσεις.

Read more ...

Στιγμιότυπο: Ο Fela Kuti παραήταν απείθαρχος για το καθεστώς της Νιγηρίας...

«Νομίζουν ότι έτσι θα με πείσουν ν’ αλλάξω, αλλά απλώς με κάνουν πιο δυνατό...» (Fela Kuti)

Στις 18 Φεβρουαρίου 1977, ένας έφηβος που είχε ξυλοκοπηθεί βίαια από αστυνομικούς μεταφέρθηκε σε άσχημη κατάσταση σε ένα κτιριακό συγκρότημα της συνοικίας Μούσιν, στο Λάγος της Νιγηρίας. Το συγκρότημα που λειτουργούσε σαν ένα είδος κομμούνας λεγόταν Δημοκρατία της Καλκούτας και ιδιοκτήτης του ήταν ο περίφημος Νιγηριανός μουσικός Fela Kuti, ο οποίος το 1975 είχε διακηρύξει συμβολικά την ανεξαρτησία της δημοκρατίας του από το νιγηριανό κράτος.

Read more ...

Το λεωφορείο...

Γράφει ο Αχιλλέας ΙΙΙ

Ο νεαρός Πότρικ περίμενε ήδη ένα δεκάλεπτο μόνος του στη στάση, αλλά δεν έβλεπε το λεωφορείο να έρχεται προς το μέρος του. Άνοιξε βαριεστημένα το φερμουάρ της σχολικής τσάντα που κρεμόταν στον δεξιό του ώμο και έψαξε με το αριστερό χέρι του ανάμεσα στα βιβλία και τα τετράδια του φροντιστηρίου των αγγλικών, από όπου είχε πριν λίγο σχολάσει, ώσπου βρήκε το αγορασμένο πριν το μάθημα καινούργιο τεύχος του αγαπημένου του μουσικού περιοδικού• το έβγαλε και ξεκίνησε να το ξεφυλλίζει, ακουμπώντας με την πλάτη στον οριζόντιο δοκό που στήριζε το σκέπαστρο της στάσης.

Read more ...

Στιγμιότυπο: Ο Mick και o Mick στο πάρκο...

της Viv Albertine (The Slits)

Ο Mick Jagger περιφερόταν πάνω στη σκηνή φορώντας ένα διάφανο λευκό φόρεμα με πολύ φαρδιά μανίκια πάνω από ένα λευκό παντελόνι καμπάνα. To ντύσιμό του τα έλεγε όλα: Είμαστε οι Stones. Μπορεί να σοκάρουμε αλλά ταυτόχρονα είμαστε τρυφεροί και ευγενικοί. Θα τιμήσουμε τη ζωή και το θάνατο του Brian, αλλά με τον δικό μας τρόπο. Μόνο οι ξενέρωτοι φορούν μαύρα ρούχα όταν πενθούν...

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1