Fuel Eater: Νέο πόνημα, νέες ιδέες...

Χαμένοι στο δικό τους σύμπαν, οι Fuel Eater στέλνουν τα δικά τους σήματα προς γήινους και εξωγήινους. Έχουν ένα νέο, δεύτερο άλμπουμ και η μετάδοσή του μέσω κοσμικών ακτίνων θα μπορούσε να αποτελέσει ένα φανταστικό μέσον προσέγγισης αιφνιδιάζοντας ευχάριστα τον ακροατή.  Εξάλλου, είναι ζήτημα φαντασίας, όπως όλα. Το Soberian Kinship ακούγεται απνευστί και μέχρις ότου η άκατος των Fuel Eater φτάσει στον προορισμό της για να εξερευνήσει νέα μουσικά τοπία, αρκούμαι να ακούω ξανά και ξανά το δίσκο επειδή τις τελευταίες μέρες διευκολύνει τις πρωινές μου βόλτες στο Λόφο. Και μπορεί οι στίχοι να εκφράζουν ενίοτε μια παρατεταμένη απειλή και η μουσική να πηγάζει μέσα από μια doom/stoner, άκρως επιθετική διάθεση, αλλά οι μεταλλικές κλαγγές, οι οποίες στην ουσία διέπουν το συγκεκριμένο μουσικό έργο, είναι τόσο εύστοχες που μολονότι είσαι βέβαιος πως τις έχεις ξανακούσει χιλιάδες φορές, το Soberian Kinship χρησιμοποιεί ένα μαγικό ραβδί προκειμένου να σε πείσει για το αντίθετο. 

Τρία χρόνια μετά το Centralia, οι Πατρινοί Fuel Eater ετοίμασαν ένα άλμπουμ όπου δεν λείπουν τα κοινωνικά μηνύματα, κάτι σπάνιο για συγκρότημα του είδους, και αυτό σίγουρα είναι ένα ιδιαίτερο θετικό πρόσημο στο σύνολο της δουλειάς τους. Το Merlin’s θεώρησε επιβεβλημένo μια σύντομη, επεξηγηματική προσέγγιση από την ίδια την μπάντα - Γ. Κ. 

Read more ...

ANFO: "Black Sheep" (mini album, digital release)

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΣΤΑΝΑΡΑΣ

Εδώ έχουμε να κάνουμε με επτά δυναμίτες που βάζουν το μαχαίρι στο κόκαλο. Οι ANFO επέστρεψαν δισκογραφικά έπειτα από σχεδόν μια πενταετία και μαζί μ’ αυτούς επιστρέφει (ευτυχώς) όλη η οργή για την εποχή που ζούμε. Καταλυτικοί στίχοι, punk rock χωρίς αναστολές που όσο κι αν έχει τις ρίζες του βαθιά στο old school, ακούγεται τόσο φρέσκο και τόσο καταιγιστικό που δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο ανάσας. Είναι ένας κυκλώνας που συνεπαίρνει και που όσο περισσότερο το ακούς (και χάρη στα παιδιά έχω την τιμή να το ακούω εδώ και κάμποσο καιρό), αντιλαμβάνεσαι ότι τα πράγματα από δύσκολα μπορεί να γίνουν εύκολα και τούμπαλιν. Οι ANFO πάντως δεν βρίσκονται εδώ για να προσφέρουν λύσεις αλλά για να δώσουν τη δική τους εξήγηση σχετικά με το τι σήμαινε, τι σημαίνει και τι θα σημαίνει για πάντα το punk.

Read more ...

The Randen: "Strange Times" (CD, digital download)

Γράφει ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΑΛΙΚΙΑΣ

Οι Randen διάλεξαν για τίτλο του πρώτου τους άλμπουμ το Strange Times και μέσα από το καθαρόαιμο rock τους αναδύονται ανησυχίες της ζωής, της καθημερινότητας, της νιότης και της εποχής μας.

Read more ...

Xylouris White: Mother (Bella Union / ABC Music, 2018)

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΟΥΛΛΗΣ

"Εμάλωσα με τη σκέψη μου και τώρα ζούμε χώρια..."

Ο ένας έχει την τιμή να ανήκει σε μία από τις πιο σημαντικότερες οικογένειες μουσικών της Ελλάδας, ο δεύτερος είναι μέρος της αυστραλέζικης rock σκηνής, πιο γνωστός από τη συνεργασία του με τους Dirty Three αλλά και με μεγάλα ονόματα του εναλλακτικού ήχου. Ο Γιώργος Ξυλούρης (Ψαρογιώργης) και ο Jim White στον τρίτο τους δίσκο Mother δείχνουν ότι η καλή μουσική δεν γνωρίζει σύνορα και περιορισμούς.

Read more ...

Ψύλλοι Στ' Άχυρα: Ντεμπούτο ομώνυμο άλμπουμ σε CD και ψηφιακή μορφή

Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΑΝΟΓΛΟΣ

Από τη Θεσσαλονίκη μας έρχονται οι συμπαθέστατοι Ψύλλοι Στ’ Άχυρα με το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους, το οποίο κυκλοφόρησε στις 12 Ιανουαρίου του σωτήριου έτους που διανύουμε από την Puzzlemusic. Η επιρροή της μπάντας είναι ξεκάθαρη και μία: το ελληνόφωνο ροκ των 90’s.

Read more ...

Des Demonas: Το ντεμπούτο του 2017!

Γράφει ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΖΕΛΙΑΝΑΙΟΣ

Λίγο πριν εκπνεύσει το 2017 φρόντισε να μας κάνει δώρο ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, έναν αληθινό γκαράζ-πανκ δυναμίτη, κατευθείαν από μια από τις μητροπόλεις του είδους, την Washington D.C. Και βέβαια, όταν το εν λόγω άλμπουμ αποτελεί ντεμπούτο, τότε αποκτάει μεγαλύτερη αξία! Αν και είναι ηχογραφημένο από το καλοκαίρι του 2016 τελικά βρήκε δισκογραφική στέγη στην σημαντική καλιφορνέζικη In The Red Records και κυκλοφόρησε τον περασμένο Δεκέμβριο!

Read more ...

Grey River & The Smoky Mountain: "Captain Death" (LP και CD, Ikaros Records)

Κείμενο: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΣΤΑΝΑΡΑΣ

Φωτογραφίες: ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (QoQ photos)

Τους Grey River & The Smoky Mountain τους είδα για πρώτη φορά στην παρθενική τους εμφάνιση την άνοιξη του 2014 στο καφέ «Μπαμπάς». Οι παράγοντες που με ώθησαν να βρεθώ εκείνο το βράδυ στο Κουκάκι ήταν δυο: χαζεύοντας λίγες μέρες νωρίτερα το έξοχο ταινιάκι των Graveyard Train για το "The Ballad of Beelzebub" στο youtube, το μάτι μου έπεσε τυχαία στη στήλη με τα πλαϊνά βίντεο. Οποία έκπληξις! Κάποιοι Grey River & The Smoky Mountain είχαν διασκευάσει το εν λόγω κομμάτι και όταν άνοιξα από περιέργεια για να το ακούσω τα έχασα διαπιστώνοντας ότι το συγκρότημα που εκτελούσε μια πιο light διασκευή του τραγουδιού καταγόταν από την Αθήνα. Λίγες μέρες αργότερα το κουβέντιασα με τον Ιωσήφ από τους Rosewood Brothers, ο οποίος μου μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τα τέσσερα παιδιά. Χάρη σ’ αυτόν ψήθηκα να τραβηχτώ και να παρακολουθήσω το πρώτο τους live. Παρεμπιπτόντως, το ίδιο βράδυ έπαιζαν στο An οι Atomic Bitchwax, τους οποίους δεν ήθελα να χάσω για κανένα λόγο. Αφού το καλοσκέφτηκα, φαντάστηκα ότι οι Grey River θα έπαιζαν σχετικά νωρίς κι έτσι καβάλησα το δίκυκλο και βουρ για τον «Μπαμπά»…

Read more ...

32 Βastards: "Hooey EP"

Οι 32 Bastards είναι τέσσερις μπάσταρδοι απόγονοι των Dead Kenndys που αντανακλούν όλη εκείνη τη σοφία, την οποία οι πιονιέροι του αμερικάνικου hardcore μεταλαμπάδευσαν με τόσο ανεπιτήδευτο τρόπο σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το Πατρινό κουαρτέτο εφορμά με ένα “kill ‘em all” attitude, και στα τέσσερα κομμάτια του πρώτου τους ΕΡ (έχει προηγηθεί ένα προπέρσινο σινγκλ) φαίνονται πραγματικά ασυγκράτητοι. Αναμιγνύοντας στοιχεία punk και rockabilly με ανεπαίσθητες αλλά αιχμηρές metal απολήξεις και ένα απρόσμενο έξοχο reggae “σπάσιμo”, οι 32 Bastards εξαπολύουν όλη τη νεανική οργή τους και την προσθέτουν στην αστείρευτη πηγή του νέου ελληνικού rock and roll. Προσπαθώ να φανταστώ όλη αυτή την ενέργεια πάνω στη σκηνή…

Read more ...

Panos Birbas “Finchley Road” (CD, Violins Productions 2017)

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

(φωτό: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος)

Αγαπώ ιδιαίτερα τα άλμπουμ που διηγούνται προσωπικές στιγμές και ιστορίες των δημιουργών τους. Είναι απογυμνωμένα από κάθε τι το επιτηδευμένο, στέκονται έτσι άδολα γυμνά απέναντί σου χωρίς να περιμένουν να πάρουν κάτι από σένα. Σου προσφέρονται έτσι απλά, λιτά και απέριττα, δίνοντας σου όλα τα συναισθήματα που τα απαρτίζουν. Έτσι, όπως ο έρωτας. Αν είσαι τυχερός και τα νιώσεις είσαι κερδισμένος. Αν, πάλι, σου ξεφύγουν, είσαι διπλά χαμένος γιατί άφησες άλλη μια μικρή απόλαυση στο μεγάλο πλου της ζωής να περάσει δίπλα σου χωρίς να την απολαύσεις και να την κάνεις δική σου, μέρος σου, να γίνει Εσύ.
Ακριβώς μια τέτοια περίπτωση είναι το δεύτερο άλμπουμ του Πάνου Μπίρμπα που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες με τίτλο Finchley Road. Ο Πάνος δεν είναι άγνωστος στους κατοίκους της ελληνικής rock and roll κοινότητας μιας και είναι o frontman των σπουδαίων Dustbowl. Τη φωνή του έχουμε ήδη απολαύσει στο πρώτο προσωπικό του άλμπουμ Mournful (2013) και, ακόμη περισσότερο, στο καλύτερο (κατά τη γνώμη μου, και όχι μόνον) άλμπουμ που κυκλοφόρησε πέρυσι στη χώρα μας, το καταπληκτικό The Great Fandango των Dustbowl.

Read more ...