Ο Alvin Lee θεωρείται ένας από τους πιο προηγμένους κιθαρίστες σε τεχνικό επίπεδο στην ιστορία του rock and roll και στα δεκαπέντε παράτησε το σχολείο πιστεύοντας ότι το ταλέντο του ήταν αρκετό για να τον ανταμείψει με τη ζωή ενός θρύλου. Και πάνω κάτω το πέτυχε δέκα χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 1969, με την Gibson ES-335 να βγάζει φωτιές στο φεστιβάλ του Woodstock, καθηλώνοντας και, τελικά, ξεσηκώνοντας με την ταχύτητα των δαχτύλων του τις εκατοντάδες χιλιάδες των θεατών.

Ο Graham Anthony Barnes, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1944 στο Νότιγχαμ και αφού στα τέλη της δεκαετία του ’50 γνώρισε τον μπασίστα Leo Lyons παίζοντας στους Jaycats, οι δυο τους δημιούργησαν τους Ten Years After με τον οργανίστα Chick Churchill και τον ντράμερ Ric Lee.
Έχοντας ήδη τρία άλμπουμ στο ενεργητικό τους, με το Ssssh πιο πρόσφατο τον Ιούνιο του 1969, οι Ten Years After εμφανίστηκαν στο Woodstock και ήταν από τους καλλιτέχνες που θα άφηναν διαρκή εντύπωση, αφενός χάρη στις αλλόκοτες γκριμάτσες του Lee ενώ «σερφάρει» ξέφρενα πάνω στα τάστα σε μια ιστορική εκτέλεση του «I’m Going Home”, αφετέρου χάρη στο ομώνυμο ντοκιμαντέρ, όπου εκατομμύρια θεατές τον παρακολούθησαν με ανοιχτό το στόμα να «πυροβολεί» κυριολεκτικά το κοινό του φεστιβάλ με τη Gibson του, πριν σκύψει, στο τέλος, για να μαζέψει ένα ολόκληρο… καρπούζι που κάποιος είχε τσουλήσει πάνω στη σκηνή.
Μετά το Woodstock, οι Ten Years After συνέχισαν να κυκλοφορούν άλμπουμ και να περιοδεύουν μέχρι τη διάλυσή τους, το 1974, και τη δημιουργία των Ten Years Later από τον Alvin. To συγκρότημα επανασυνδέθηκε το 1983 για να εμφανιστεί στο φεστιβάλ του Reading και, ξανά, το 1988 για μερικές συναυλίες και ένα άλμπουμ, συντηρώντας τη φήμη του Woodstock μέχρι το 2003, οπότε ο Lee αποχώρησε και οι υπόλοιποι συνέχισαν αντικαθιστώντας τον με τον Joe Gooch.
Ο Alvin Lee συνέχισε να εμφανίζεται και να ηχογραφεί μέχρι τον θάνατό του στις 6 Μαρτίου 2013 στην Ισπανία σε ηλικία 60 ετών, από επιπλοκές, έπειτα από μια εγχείριση ρουτίνας στην καρδιά.