(κείμενο - εικονογράφηση: Aylos Abies Sylos)
Περπάτησα, περπάτησα και ξαναπερπάτησα. Έλεγα ιστορίες. Τραγουδιστά. Έβρισκα ιστορίες και μετά τις τραγουδούσα με ό,τι όργανο μου βρισκόταν. Άρπα, λαούτο... Λαούτο καλύτερα. Έλεγα ιστορίες, κυρίως για αγάπη. Για στρατιώτες που αγαπούσαν την κυρά και για θανάτους . Και περπατώντας πήγαινα σε άλλα μέρη να τραγουδήσω τις ιστορίες μου, ανέβαινα σε κάρα και άκουγα και τις ιστορίες των άλλων στα χάνια. Και μετά έπαιρνα τα χαρτιά με τις ιστορίες που πουλάγαν στα πανηγύρια και τις έλεγα και αυτές και καμιά φορά διάβαζα μέσα και τις ιστορίες που έφτιαχνα εγώ. Όλο αγάπες, θάνατο με κυράδες και ανάμεσα στις αγάπες είχε και νέα αληθινά τι λαοί μένουν στην Αμερική και πόσο μαύροι είναι οι μαύροι και γίγαντες που μέναν στην Ινδία.
Και πραγματικοί σκοτωμοί που μοιάζαν πιο ωραίες οι ιστορίες τους απ αυτές που έλεγα με τις κυράδες και τα ’κανα και αυτά τραγούδια περπατώντας. Και είπα και τις ιστορίες απ’ τα λιμάνια για την Αυστράλια και για την Αμέρικα. Για αυτόν που τον βρήκε η μπάλα από το κανόνι και του ’κοψε τα πόδια, και για το γκρόγκ είπα ιστορίες και για το τζίν και για το ρούμι. Και πως ξυπνάει ο ναυτικός την άλλη μέρα από το μεθύσι. Και για τις γυναίκες στα λιμάνια με τα ονόματά τους μία μία που είναι όλες όμορφες. Και πήγα στην Αμερική. Και εκεί περπάτησα πολύ, βρήκα μαντολίνα και κιθάρες να λέω τα τραγούδια. Στα μεγάλα πανηγύρια πήγα να τραγουδήσω που είχε κάτι κουτιά που έβαζες το μάτι σε μια τρύπα και έβλεπες ζωγραφιές να κουνιούνται μέχρι που βγήκαν από το κουτί και λέγαν ιστορίες σαν τις δικιές μου με αγάπες και θάνατο και κλάματα στους τοίχους, και την ιστορία τη δικιά μου είδα μια μέρα σε ένα πανί που με χάιδευε στο μάγουλο μια τυφλή όμορφη κοπέλα σαν αυτές που τραγούδαγα.
Κοιμήθηκα στα βαγόνια. Μακριά απ’ το σταθμάρχη όσο μπορούσα και μέσα τα βαγόνια άκουγα και άλλες ιστορίες και διάβασα και στις φυλλάδες πολλά εγκλήματα. Φρικτά. Πολλά από αγάπη και πολλά από φτώχια. Αλλά τα πιο φρικτά ήταν και από τα δυο μαζί. Και με την κιθάρα είπα όλες τις ιστορίες του κόσμου. Αυτού που αγαπούσε και μετά ζήλευε και σκότωνε και τις ιστορίες για τους ληστές που δεν τους έπιανε κανείς. Αλλά και για αυτούς που πιάσανε είπα και τους κρέμαγαν. Και για αυτούς που στρώναν τις γραμμές και για εργάτες και για τα συνδικάτα τους. Ταξιδεύαμε μαζί στα τραίνα. Άκουσα τα τραγούδια των μαύρων και τις ιστορίες τους. Άκουσα και τραγούδια από άσπρους που παριστάναν τους μαύρους βαμμένοι με φούμο. Είδα και το σταυροδρόμι που πουλάς την ψυχή σου για να παίξεις κιθάρα αλλά δεν την πούλησα. Ήξερα όση χρειαζόμουν. Είπα όμως την ιστορία του. Και την ιστορία του φίλου του φίλου του διαβόλου που έτρεχε όλη μέρα είπα.
Πήγα στη φυλακή και είπα στους φυλακισμένους τη δικιά τους ιστορία που μου την είχαν πει πιο πριν οι ίδιοι και ήταν εξάλλου ίδια με όλες τις άλλες. Και τις ήξερα όλες μία και μία τις ιστορίες και μπορώ να τις τραγουδήσω κάθε φορά που θα χρειαστεί. Λέω και τη δικιά μου που και που αλλά όχι συχνά:
"I've hiked and hiked till my feet are sore
And I'll be damned if I hike any more
To be buggered sore like a hobo's whore".
Aylos Abies Sylos
H Abies S. a.k.a. Γεωργία έχει μάθει να ζωγραφίζει, να γράφει μουσική και να διδάσκει κάτι από τα δύο. Τραβάει πολλές φωτογραφίες με φτηνές φωτογραφικές μηχανές. Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μέρη που μετά έγιναν τα πιο βρώμικα και έρημα αυτής τη πολης. Ακόμα ζει στο κέντρο της.
Aylos Abies Sylos
H Abies S. a.k.a. Γεωργία έχει μάθει να ζωγραφίζει, να γράφει μουσική και να διδάσκει κάτι από τα δύο. Τραβάει πολλές φωτογραφίες με φτηνές φωτογραφικές μηχανές. Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μέρη που μετά έγιναν τα πιο βρώμικα και έρημα αυτής τη πολης. Ακόμα ζει στο κέντρο της.
Aylos Abies Sylos
H Abies S. a.k.a. Γεωργία έχει μάθει να ζωγραφίζει, να γράφει μουσική και να διδάσκει κάτι από τα δύο. Τραβάει πολλές φωτογραφίες με φτηνές φωτογραφικές μηχανές. Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μέρη που μετά έγιναν τα πιο βρώμικα και έρημα αυτής τη πολης. Ακόμα ζει στο κέντρο της.