Οι πλατείες έχουν τις δικές τους ιστορίες
και όταν πάψουν να συνωστίζονται σ' αυτές
φλερτ του καλοκαιριού εφήμερα
κι αυτοκίνητα ανυπόμονα
κάποιοι με το μαύρο της στάχτης τους
ή με το κόκκινο,
το κόκκινο που ρέει μέσα μας,
ζωγραφίζουν, ζωγραφίζουν, ζωγραφίζουν
μετουσιώνοντας τον φόβο σε ελπίδα
μέσα σε μπλοκ πολύχρωμα από πλεξιγκλάς
ή απλά σ ένα κομμάτι χαρτί
διακοσμημένο με λίγες λέξεις
πιάτσα Αλιμόντα
και πιο παλιά πιάτσα Ματτεότι
τίποτα μάταιο, τίποτα εφήμερο
στις πλατείες,
στις πλατείες της καρδιάς μας.
Στον απόηχο ενός καλοκαιριού στην piazza Alimonda με τον Carlo Giuliani
κι ενός φθινοπώρου πολλά καλοκαίρια πριν
στην piazza Matteotti με τον Κώστα Γεωργάκη
Κώστας Ζήσης
Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη,γεγονός που με σημάδεψε άθελά μου,στην ζωή μου μέχρι τώρα. Μεγάλωσα τόσο ανέμελα,ώστε να μην θέλω να παίζω ποδόσφαιρο με τα άλλα παιδιά,αλλά να κυνηγάω φαντάσματα, πράγμα που συνεχίζω να κάνω ακόμα άλλωστε. Το Πολυτεχνείο στάθηκε η αφορμή να επαληθευτούν όλοι μου οι φόβοι,αλλά και να μυηθώ με όλο το τελετουργικό της εποχής εκείνης στην μεγάλη του ροκεντρολ σχολή. Η μυρωδιά του ξύλου απορροφά πια σημαντικό μέρος της δημιουργικής μου διάθεσης... Κινούμαι μεταξύ στεριάς και θάλασσας ενώ ο ουρανός και τα περιεχόμενά του παραμένει ο επόμενος στόχος.
Κώστας Ζήσης
Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη,γεγονός που με σημάδεψε άθελά μου,στην ζωή μου μέχρι τώρα. Μεγάλωσα τόσο ανέμελα,ώστε να μην θέλω να παίζω ποδόσφαιρο με τα άλλα παιδιά,αλλά να κυνηγάω φαντάσματα, πράγμα που συνεχίζω να κάνω ακόμα άλλωστε. Το Πολυτεχνείο στάθηκε η αφορμή να επαληθευτούν όλοι μου οι φόβοι,αλλά και να μυηθώ με όλο το τελετουργικό της εποχής εκείνης στην μεγάλη του ροκεντρολ σχολή. Η μυρωδιά του ξύλου απορροφά πια σημαντικό μέρος της δημιουργικής μου διάθεσης... Κινούμαι μεταξύ στεριάς και θάλασσας ενώ ο ουρανός και τα περιεχόμενά του παραμένει ο επόμενος στόχος.