Tάδε έφη... η ΝINA SIMONE

"Νομίζω ότι οι καλλιτέχνες που δεν μπλέκουν με κηρύγματα είναι μάλλον οι πιο ευτυχισμένοι και ότι καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια. Από τη στιγμή όμως που η σκηνή απασχολεί το 90 τοις εκατό του χρόνου μου, οφείλω να την εκμεταλλευτώ για να εκφράσω αυτά που αισθάνομαι. Και, ας μην κρυβόμαστε, δεν είναι καθόλου εύκολο να είσαι έγχρωμη κι έτσι έχω αναλάβει από μόνη μου να λέω αυτά τα τραγούδια. Αν τυχαίνει να διασκεδάζουν τον κόσμο, χαίρομαι, και νομίζω πως είναι σωστό να προσφέρουν διασκέδαση ως ένα βαθμό. Ωστόσο, είναι λίγο πολύ μια πλατφόρμα για να εκφράζω αυτά που αισθάνομαι για διάφορες καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω μου. Στ’ αλήθεια δεν ξέρω σε ποιο βαθμό αγγίζω τους ανθρώπους, ιδίως με τα τραγούδια διαμαρτυρίας. Μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι είναι πολύ μικρότερος απ’ όσο φαντάζομαι...

"Για μένα, ο καλλιτέχνης δεν πρέπει απαραιτήτως να έχει κάποια πολιτική τοποθέτηση ή να τηρεί μια στάση όπως εγώ, επιλέγοντας τραγούδια διαμαρτυρίας. Για μένα, αυτό δεν αποτελεί σώνει και καλά υποχρέωσή του, αλλά κάποιο είδος πραγματικότητας μέσα στην οποία ζει πρέπει να τον κάνει να σκέφτεται ότι αυτό είναι που τελικά τον κάνει καλλιτέχνη.
Δεν έχω σαφή εικόνα τι μέλλει να συμβεί. Τον περισσότερο καιρό είμαι φοβισμένη. Κανείς δεν ξέρει τι πρόκειται να συμβεί. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ξεμπροστιάσω την αρρώστια, αυτή είναι η δουλειά μου. Για μένα, η αμερικάνικη κοινωνία δεν είναι παρά ένα καρκίνωμα και για να θεραπευτεί πρέπει πρώτα να διαγνωστεί πριν μπορέσει να εξαπλωθεί… Εγώ όμως, αγάπη μου, δεν είμαι γιατρός για να το θεραπεύσω…"