Τριάντα χρόνια καθαρός θόρυβος: Μια σύντομη αναδρομή στους Mudhoney

Γράφει ο Γιώργος Χούλλης

Η πρωτοχρονιά του 1988 κάπου στο Seattle έδειχνε να είναι διαφορετική από τις άλλες. Τέσσερις φίλοι που προσκυνούσαν τους Stooges και με προϋπηρεσία σε μπάντες όπως Green River και οι Malfunkshun, αποφασίζουν να ξεκινήσουν μια νέα μπάντα και ν' αλλάξουν για τα καλά το σκηνικό στη πόλη. Ήταν οι Mudhoney, ένα όνομα εμπνευσμένο από την ομώνυμη ταινία του Russ Meyer.

Read more ...

Glen Sherley: Ο Τραγουδιστής της Folsom Prison

Γράφει ο Γιάννης Ζελιαναίος

«Δεν ήταν λίγοι οι κρατούμενοι που προσπάθησαν να ξεφύγουν από αυτή την κόλαση. Ήξερα ορισμένους. Τους έφεραν πίσω καταγδαρμένους και τσακισμένους. Οι τοίχοι του Folsom έχουν ίσα με τρία μέτρα πάχος. Εγώ όμως θα περάσω μέσα από αυτά. Τραγουδώντας. Για να δείξω πως εμείς, τα αδέλφια πίσω από τα σίδερα, είμαστε αλλιώτικοι απ’ ότι φαντάζονται έξω. Δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει το μέλλον, αλλά έχω εμπιστοσύνη στο θεό. Και αν είναι το θέλημα του, η μαγνητοταινία αυτή θα βρει το δρόμο της και θα φτάσει στα χέρια κάποιου που θα ξέρει τι να κάνει… που δεν θ’ αφήσει μια αδελφή ψυχή παρατημένη εδώ».

Read more ...

Townes Van Zandt / "Nothin’"

Γράφει ο Γιάννης Ζελιαναιος

Λένε πως τα θλιμμένα τραγούδια όταν δημιουργούνται δεν διώχνουν την κατάθλιψη έξω από τον κόσμο και μακριά από μια λυπημένη κάμαρα όπου ο δημιουργός τα καμώνει. Το μόνο που καταφέρνουν και κάνουν γερά είναι να στριμώξουν στη γωνία οποιουδήποτε δωματίου τα ζοφερά συναισθήματα και να μην τα αφήσουν να πάρουν αέρα καθ’ όλη τη διάρκειά τους. Η ζωή και ο δημιουργικός κάματος του Townes Van Zandt από το 1968 μέχρι και την πρωτοχρονιά του 1997 – όταν η κιθάρα του έμεινε μοναχή και παρατημένη στην άκρη ενός ξεβαμμένου τοίχου κάπου στο Memphis – κινήθηκε μέσα σε κάμαρες απομόνωσης, συνοικιακά μπαρ, με παρίες ενός απρόσκλητου κόσμου, φτηνά μοτέλ, πίσω αυλές γεμάτες αναθέματα και τροχόσπιτα όπου τα blues και η country του θανατικού μολογούσαν μερικά από τα πιο λυπημένα ξοδέματα που έβγαλε ο χώρος.

Read more ...

Illegal Operation και Λάμπρος Παπαλέξης & Οι Χτισμένες Των Θεμελίων στο ΙΛΙΟΝ plus, Τετάρτη 27/12/2017

Kείμενο: Γιώργος Χούλλης

Φωτογραφίες: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (QoQ photos)

Λίγες μέρες πριν το τέλος του 2017, δυο εγχώρια συγκροτήματα ένωσαν τις δυνάμεις τους για ένα πραγματικά αξέχαστο double bill. Οι Illegal Operation και οι Λάμπρος Παπαλέξης & Οι Χτισμένες Των Θεμελίων για σχεδόν 2μιση ώρες  απέδειξαν ότι η πείρα τελικά μετράει, σε μια βραδιά οργανωμένη από το Merlin's Music Box.

Read more ...

Bob Dylan και Neil Young... Neil Young και Bob Dylan...

"Η μόνη φορά που ενοχλήθηκα επειδή κάποιος ακουγόταν όπως εγώ, ήταν γύρω στο 1972, όταν ζούσα στο Phoenix της Arizona και το τραγούδι που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή ήταν το "Heart Of Gold".Το μισούσα κάθε φορά που παιζόταν στο ραδιόφωνο. ανέκαθεν μου άρεσε ο Neil Young, αλλά κάθε φορά που άκουγα το "Heart Of Gold" μου την έδινε. Νομίζω ότι ήταν στο νούμερο ένα για μεγάλο διάστημα κι έλεγα, "Γαμώτο, αυτό είμαι εγώ. Αφού ακούγεται σαν να είναι δικό μου, θα έπρεπε να είναι δικό μου". (Bob Dylan)

Read more ...

Jean-Michel Basquiat: SAMO is not dead…

Γράφει η Eva M. Grey

Για κάποιο λόγο τον Jean-Michel Basquiat τον γνωρίζουν πολύ λίγοι. Τον γνώριζαν ακόμα λιγότεροι πριν από το μεγάλο «μπαμ» που έγινε στα πολυκαταστήματα ρούχων και αυτό, αν είχε κανείς στον κόπο να μάθει «ποιος είναι αυτός που φοράω». Κάτι σαν το αστείο που κάνουμε μεταξύ μας οι μουσικόφιλοι για τις μπλούζες των Ramones (και όχι μόνο). Δε θυμάμαι πού ήμουν, τί έκανα και πως ανακάλυψα τον εν λόγω κύριο, το σίγουρο είναι ότι από εκείνη τη στιγμή σκαρφάλωσε στο τοπ 3 των αγαπημένων μου ζωγράφων (ανάμεσα από τον Modigliani και τον J. M. W. Turner). Όχι ότι έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία, αλλά για κάποιον που ξέρει δύο τρία πράγματα περί ζωγραφικής το να καταλήξεις στο τοπ 3 είναι πολύ δύσκολο πράγμα.

Read more ...

Φωτογραφικά στιγμιότυπα από την παρουσίαση του νέου άλμπουμ των Grey River & The Smoky Mountain στις 12/12/2017 από το φακό του Τηλέμαχου Παπαδόπουλου

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (QoQ photos)

Την Κυριακή 17 Δεκεμβρίου, οι Grey River & The Smoky Mountain παρουσίασαν για πρώτη φορά ζωντανά το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο Captain Death που κυκλοφορεί από την Ikaros Records. Η Ρένα Παπαγεωργίου (φωνή, μαντολίνο), ο Σαράντος Γκουμάκος (φωνή, κιθάρα), ο Τάσος Γουσέτης (βιολί) και ο Θανάσης Γκιουλέας (κόντρα μπάσο) έχουν το δικό τους τρόπο να πείθουν για αυτό που κάνουν και η παρουσίαση του δίσκου στο σχεδόν κατάμεστο ΙΛΙΟΝ plus ήταν η τρανή απόδειξη για αυτό. Συνεπικουρούμενοι από τον Μελέτη Πόγκα στο μπάντζο και τη slide κιθάρα (το πέμπτο, πλέον, μέλος του γκρουπ, όπως ανακοίνωσαν οι ίδιοι), τον Δημήτρη Γρηγοριάδη στα τύμπανα (Rosewood BrothersΤεφλόν) και τον Νίκο Σκιαδόπουλο στη φυσαρμόνικα, οι Grey River παρουσίασαν όλα τα κομμάτια του πρώτου τους δίσκου, παρατείνοντας τη συναυλία με τραγούδια από το πρώτο τους ΕP και σωστά επιλεγμένες διασκευές. Το ντουέτο Manos Six & The Muddy Devil είχε φροντίσει να ζεστάνει το κοινό παίζοντας ένα ανατριχιαστικό και καθηλωτικό σετ dark americana κομματιών.

Read more ...

Lenny Bruce: "Δεν είμαι κωμικός, δεν είμαι άρρωστος. Ο κόσμος είναι άρρωστος κι εγώ είμαι ο γιατρός. Είμαι χειρούργος με ένα νυστέρι για τις κάλπικες αξίες"

Κείμενο: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΣΤΑΝΑΡΑΣ

Δεν μπορούμε να πούμε τι θα ήταν ο Lenny Bruce σήμερα, αν ο χάρος δεν τον έπαιρνε μαζί του την τελευταία φορά που τον επισκέφτηκε. Μπορεί να ήταν άγιος ή γκουρού, ή ένα καθωσπρέπει αποτοξινωμένο junkie. Δεν αποκλείεται, πάλι, να είχε παραμείνει ένας διασκεδαστής που θα προκαλούσε το κοινό, την κυβέρνηση και το κατεστημένο, θα ξερνοκοπώντας αισχρόλογα, τα οποία όμως θα σήμαιναν τα πάντα. Αυτό, το τελευταίο, είναι και το πιο πιθανό. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Ο Lenny είχε ένα πρόβλημα που σε τελική ανάλυση δεν ήταν δικό του. Ο Lenny ήθελε να εκστομίζει πάνω στη σκηνή τα ίδια λόγια που χρησιμοποιούσε στην καθημερινότητά του. Για τον περισσότερο κόσμο, ένα κορμί κατατρυπημένο από τις ενέσεις και μουλιασμένο στη μεθεδρίνη δε σημαίνει τίποτε παραπάνω από άλλο ένα ακόμα κουφάρι ξαπλωμένο στο νεκροθάλαμο κάποιου νοσοκομείου περιμένοντας βουβό και ακίνητο την ιατρική γνωμάτευση για τα «αίτια» που προκάλεσαν το θάνατο. Ο Θάνατος… Η ουσία της ζωής και η ύστατη κραυγή της.

Read more ...

Oι New Zero... Romance στο ΙΛΙΟΝ plus το Σάββατο 16 Δεκεμβρίου

Γράφει ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ

Φωτογραφίες: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (QoQ photos)

Αν και δεν ήμασταν πολλοί, η βραδιά ήταν ό,τι έπρεπε για να ακούσεις και πάλι ζωντανά, έπειτα από πάρα πολλά χρόνια, τα τραγούδια των Flowers Of Romance (παιγμένα από τους New Zero God), αφού η μέρα ήταν στην αρχή της ηλιόλουστη και βροχερή στο τέλος της.
Κάπως έτσι όμως δεν είναι κάθε κομμάτι της ιστορίας των Flowers Of Romance; Αυτή η εναλλαγή συναισθημάτων, στιχουργικών θεμάτων και μουσικών υφών δεν ήταν πάντα οι Flowers Of Romance;
Προσωπικά, πάντα μου έφερναν στο μυαλό αυτή τη φυσική εναλλαγή των εποχών.
Δεν λέω... πολλές φορές αυτό συνέβαινε απότομα, απροειδοποίητα, αλλά σε άφηνε με την αίσθηση της προσμονής, δεν ξαφνιαζόσουν, δεν τρόμαζες.
Άλλοτε πάλι, προετοιμαζόσουν κατάλληλα, μα πότε δεν ήξερες πώς να αναγνωρίσεις τις επιμέρους εναλλαγές μέσα στην κυρίαρχη.

Read more ...

"Trout Mask Replica": Ένας οδηγός σε οκτώ βήματα για να εκτιμήσετε ένα αριστούργημα που «δεν ακούγεται»!

 Ένα "βοηθητικό" κείμενο του Ben Munday σε μετάφραση ΠΑΝΟΥ ΤΟΜΑΡΑ


To Trout Mask Replica, το τρίτο άλμπουμ των Captain Beefheart & His Μagic Band, κυκλοφόρησε στις 16 Ιουνίου 1969 σε παραγωγή του Frank Zappa, συμμαθητή και άσπονδου φίλου του Beefheart. Μολονότι ο διπλός αυτός δίσκος σήμερα θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα πειραματικά μουσικά έργα στην ιστορία της ηχογραφημένης μουσικής, είναι βέβαιο ότι η ακρόασή του, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, είναι εξαιρετικά... επίπονη. Ο Ben Munday δίνει με χιούμορ μερικές οδηγίες για τη βέλτιστη ακρόαση του άλμπουμ...


«Ο κόσμος όλος να χαθεί, εγώ  θα πίνω πάντα το τσαγάκι μου».
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

 

Βαθιά, μέσα στην όχι και τόσο μοδάτη γειτονιά του Λος Άντζελες που λέγεται Γούντλαντ Χιλς, υπήρχε κάποτε ένα ετοιμόρροπο ακίνητο προς ενοικίαση. Σήμερα το σπίτι είναι ένα πλήρως αδιάφορο, ανακαινισμένο απομεινάρι μιας περασμένης εποχής. Όμως είναι στοιχειωμένο από αλλόκοτα φαντάσματα, φαντάσματα με ιδιότητα μαέστρου, που σκούζουν κλαψουρίζοντας, βγάζουν βασανισμένους, πρωτοποριακούς ήχους. Το κτίριο είναι οίκος στέρησης˙ τότε και τώρα. Ένας οίκος ασιτίας και τυραννίας, όπου επικρατούσαν συνθήκες κάτεργου. Δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο σπίτι. Είναι το σπίτι όπου οι Captain Beefheart and his Magic Band έκαναν εξαντλητικές πρόβες για το διαβόητο άλμπουμ Trout Mask Replica.

Read more ...

Joe Strummer: Μια τυχαία συνάντηση και μια φωτογραφία στο μετρό...

Φωτογραφίες του Τηλέμαχου Παπαδόπουλου από τη συναυλία των Modified Dog που πραγματοποιήθηκε στις 30 Νοεμβρίου στο ΙΛΙΟΝ plus με τη σφραγίδα του Merlin's Music Box

ΦΩΤΟ: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (QoQ photos)

Στις 30 Νοεμβρίου, ημέρα Πέμπτη, οι Modified Dod, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σύγχρονα πειραματικά σχήματα, παρουσίασαν το νέο τους άλμπουμ Memories 21 στο ΙΛΙΟΝ plus υπό την αιγίδα του Merlin's Music Box. Στην ουσία, επρόκειτο για μια οπτικοακουστική παράσταση αλλιώτικη από οτιδήποτε έχουμε συνηθίσει, με ένα θεαματικό video-maping της Κάλλιας Τριανταφύλλου, η οποία επένδυσε εικαστικά το event. Οι Modified Dog, μολονότι έχουν επιλέξει ένα δύσκολο δρόμο, εντυπωσίασαν το κοινό που παρακολούθησε με θρησκευτική ευλάβεια μια εμπνευσμένη avant-garde παράσταση τεσσάρων καταπληκτικών μουσικών. 

Το Memories 21 κυκλοφορεί από την Thirsty Leaves Music.

Read more ...

Νέα Υόρκη: Too many fucking people, best pizza I’ve ever had...

Κείμενο - Φωτογραφίες: EVA M. GREY

Νέα Υόρκη… Too many fucking people, best pizza I’ve ever had. Αλήθεια είναι αυτό, σχετικά με την πίτσα. Το πρώτο κομμάτι ever, το έφαγα κάπου στο Harlem μετά από ένα κουραστικό πρωινό στο City College κι έπαθα ένα μικρό εγκεφαλικό. Τι να σου περιγράφω τώρα, απλά σκέψου πως αν μου έλεγαν ότι κάποιος μπορεί να μου στείλει από εκεί πακέτο ό,τι θέλω, θα ήταν αυτό. Όταν προσγειώθηκα λοιπόν σε αυτή την πόλη, δεν μπορώ να πω ότι έπαθα και μεγάλο πολιτισμικό σοκ. Μεγαλώνοντας, η ιδέα της Νέας Υόρκης είχε καλλιεργηθεί μέσα μου από το ανεξάντλητο οπτικοακουστικό υλικό που μου είχε προμηθεύσει ο πατέρας μου όλα αυτά τα χρόνια μιας και έζησε και σπούδασε κι αυτός εκεί την εποχή του 70’. Αλλά φυσικά και καμία σχέση με τότε, μιας και εγώ βρέθηκα σε μια χώρα όχι μόνο χαμένη μέσα στο ίδιο της το «american dream», αλλά και ακόμα σοκαρισμένη λίγα χρόνια μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους. Πολύς κόσμος, πολλά φώτα, πολλή φασαρία και, γενικά, όλα σε υπερθετικό βαθμό.

Read more ...

O Jimi Hendrix στο Woodstock: Μία επισφαλής στροφή σε μια ένδοξη στιγμή...

«Ζούσα σε ένα δωμάτιο γεμάτο καθρέφτες. Το μόνο που έβλεπα ήταν ο εαυτός μου. Με τη δύναμη του πνεύματος έσπασα τους καθρέφτες και τώρα μπορεί να με δει ολόκληρος ο κόσμος». (Jimi Hendrix)

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Στις 11 Απριλίου του 1969 οι Experience του Jimi Hendrix εγκαινίασαν την τελευταία τους περιοδεία. Οι σχέσεις του Hendrix με τον Noel Redding ήταν ήδη τεταμένες και όλα έδειχναν ότι τα ψωμιά του Βρετανού μπασίστα στο συγκρότημα ήταν πολύ λίγα. Πριν ακόμα ολοκληρωθεί η περιοδεία ο Jimi, εν αγνοία του Redding, είχε έρθει σε επαφή με τον Billy Cox, τον παλιό του φίλο από το στρατό και συνεργάτη του στους King Casuals (1962-1963), ώστε να είναι έτοιμος για να αναλάβει το μπάσο αμέσως μετά το τέλος της. Ο Jimi ήθελε να στρέψει τη μουσική του προς νέα κατεύθυνση αλλά για να το κάνει αυτό έπρεπε πρώτα να ξεφορτωθεί τον μάνατζέρ του, Michael Jeffrey, ο οποίος του δημιουργούσε διάφορα εμπόδια (υπήρξαν ανεπιβεβαίωτες φήμες ότι ο Jeffrey είχε «φυτέψει» την ηρωίνη που ανακάλυψαν οι αστυνομικοί στις αποσκευές του Hendrix στο αεροδρόμιο του Τορόντο στις 3 Μαΐου, με αποτέλεσμα να τον συλλάβουν και να οριστεί δικάσιμος για τις 8 Δεκεμβρίου 1969. H τελική απόφαση του δικαστηρίου ήταν αθωωτική).

Read more ...

TALL POPPIES 2: “Spare a dollar for the maker, music doesn’t play itself”

Γράφει ο ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΡΔΟΠΑΤΗΣ
Συνήθως, θαυμάζουμε τους Αυστραλούς μουσικούς, για την εργατικότητά τους, την άρρηκτη ενότητα των μελών της μουσικής τους κοινότητας, τις τεχνικές τους ικανότητες, τον (στα όρια του cult) έμμονο δογματισμό τους με τις “αρχές του rock and roll μέχρι τέλους”.
Στη συνέχεια του αφιερώματος του Merlin’s στους Αυστραλούς ήρωες, σειρά έχει μία μορφή που έχει όλα τα παραπάνω γνωρίσματα , μα και κάτι παραπάνω, κάτι που μόνο ο Nick Cave κατάφερε. Ο λόγος για τον Kim Salmon και το χάρισμά του να εξελίσσει τη μουσική του επιδρώντας , κυριολεκτικά, σε γενιές και μουσικές τάσεις.
Ο 60ρης πιά Salmon , ξεκίνησε από τα μέσα της δεκαετίας του 70 με διάφορα συγκροτήματα, αλλά η πενταετία 1978-1983 ήταν εκείνη που, με τους θρυλικούς Scientists, κυκλοφόρησε :
Α) Το single “ Swampland” , που σκόραρε στις ψυχές τύπων όπως ο Jon Spencer, οι Chrome Cranks και όσοι έκτοτε χώθηκαν στο υβρίδιο του swamp punk.
Β) Το single “We Had Love” που απλά γέννησε το… grunge. «Παραξενεύτηκα την πρώτη φορά που άκουσα τον όρο grunge και σκέφτηκα τι στα κομμάτια σημαίνει η λέξη αυτή. Μου είπαν πως κάποιοι τύποι που λέγονται Mudhoney κι ένας φίλος τους ονόματι Kurt Cobain με ανέφεραν ως βασική τους επιρροή. Ε, ναι, λοιπόν, εγώ έγραψα τη Βίβλο του grunge. Είναι ωραίο να αναφέρεται στο βιογραφικό μου», θα δήλωνε μετά από χρόνια ο ίδιος ο Salmon.

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1