To νέο mixcloud του MERLIN'S MUSIC BOX: The Unholy Side of Gospel (A roadmap of contemporary one (wo)man's bands
- Details
- Published: Thursday, 31 August 2017 12:42
- Written by Γιάννης Καστανάρας
![](/images/article-images/4/mixcloud222.jpg)
https://www.mixcloud.com/john-kastanaras/the-unholy-side-of-gospel-a-roadmap-of-contemporary-one-womans-bands/
Το νέο mixcloud του Merlin's Music Box με τον βαρύγδουπο τίτλο "The Unholy Side of Gospel [A roadmap of contemporary one (wo)man's bands]" είναι μια συλλογή έντεκα κομματιών από ανθρώπους που ενδεχομένως έχουν σιχτιρίσει από τη συνεργασία τους με άλλα άτομα και, μολονότι δεν διακατέχονται απαραιτήτως από μισανθρωπιστικές τάσεις, προτιμούν να συνεργάζονται αποκλειστικά με τον εαυτό τους και με τα όργανά τους... Το εν λόγω mixcloud περιλαμβάνει 12 κομμάτια από 12 καλλιτέχνες αυτής της φάρας , οι οποίοι κατάγονται από διάφορα (όχι πολλά) μέρη του κόσμου (και, ασφαλώς, από τα δικά μας).
PLAYLIST
01. Dr. Albert Flipout's One Can Band - The Madhouse Is In Fire (Athens, Greece)
02. Brother Dege -The Battle of New Orleans (Lafayette, New Orleans, USA)
03. Lonesome Joseph - One Man Blues Band (Los Angeles, USA)
04. Fabrizio Canale - Smokestack Lightnin (Torino, Italy)
05. John Schooley and HIs One Man Band - Drive You Faster (Vancouver, Canada/Columbus, Ohio, USA)
06. Lone Wolf - Flat Spell Blues (Miami, Florida, USA)
07. Bob Log III - Bang Your Thing At The Ball (Chicago, USA)
08. Adam Gussow - Crossroad Blues (New York, USA)
09. Reverend Beat - Man - Dont Stop To Dance (Switzerland)
10. 10. Dani Dorchin - Build A Home (Nazareth, Israel)
11. Ronan One Man Band - Goin' Down South (Lomener, France)
12. Eliana One Woman Blues Band -Angry Blues (Athens, Greece)
Ο Γιώργος Μακρής και ο "Σύνδεσμος Αισθητικών Σαμποτέρ Αρχαιοτήτων”
- Details
- Published: Tuesday, 29 August 2017 10:07
- Written by Αντώνης Ζήβας
![](/images/article-images/7/makris1.jpg)
Γράφει ο Αντώνης Ζήβας
«Κάθε φορά που ένα νέο ον εκβάλλεται από τον Παράδεισο, του δίνουν κι ένα τετράδιο με το πρόβλημά του, για να το λύσει στη ζωή του. Ε, λοιπόν, εγώ το δικό μου τετράδιο το πέταξα από την αρχή!»
(Γιώργος Μακρής )
Το αφιέρωμα στον (άγνωστο στο ευρύ κοινό) υπαρξιστή ποιητή Γιώργο Μακρή και τον “Συνδεσμο Αισθητικων Σαμποτερ Αρχαιοτητων” (που ο ίδιος ο ποιητής «δημιούργησε» ), γεννήθηκε στη σκέψη από τις κατά καιρούς άναρθρες κραυγές των σύγχρονων Ελλαδέμπορων (τηλεοπτικών και μη), όταν διάφορες αριστερές πολιτικές παρατάξεις (νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ κλπ) και εργαζόμενοι (π.χ. συμβασιούχοι του υπουργείου πολιτισμού) στο πρόσφατο παρελθόν, επέλεγαν να διαμαρτυρηθούν κρεμώντας πανό στον «ιερό βράχο» της ακρόπολης της Αθήνας.
1975: Η Patti Smith απαγγέλλει ποίηση στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης (ηχητικό ντοκουμέντο)
- Details
- Published: Tuesday, 22 August 2017 19:37
- Written by Merlin's Music Box
![](/images/article-images/7/pattismith-77.jpg)
Οι περισσότεροι γνωρίζουν την Patti Smith πρώτα σαν καλλιτέχνιδα του rock and roll, έπειτα σαν συγγραφέα και τέλος σαν ποιήτρια. Ωστόσο, η τελευταία ιδιότητα της «ιέρειας» του αμερικανικού punk είναι εκείνη που εξακολουθεί να τροφοδοτεί τις άλλες δυο. Για την ίδια πάντως, η αγάπη για την ποίηση και τη λογοτεχνία προϋπήρχε της μουσικής, ενώ το rock υπήρξε απλώς μια ευτυχής «παρέκκλιση», η οποία την έφερε σε επαφή με το ευρύτερο κοινό, αποσπώντας συχνά διθυράμβους για τη γενικότερη πολιτιστική προσφορά της. Στο νεανικό της μυαλό, ο Ρεμπό, ο Αντονέν Αρτό και οι beat ποιητές και συγγραφείς ήταν άρρηκτα συνδεδεμένοι με προσωπικότητες όπως ο Jim Morrison, ο Bob Dylan και ο Keith Richards.
Το punk rock στη Νέα Υόρκη: New York Dolls, Johnny Thunders, Patti Smith, Richard Hell, Television, The Dictators, Ramones και... πάει λέγοντας...
- Details
- Published: Sunday, 13 August 2017 16:21
- Written by Γιάννης Καστανάρας
![](/images/article-images/3/ny1111-copy.jpg)
Η αλήθεια είναι ότι δεν επρόκειτο για punk rock. Μπορεί να ήταν τέχνη, να ήταν οργή, να ήταν η βαρεμάρα που αναδυόταν μέσα από τα μεγάλα στάδια κι έφτανε μέχρι τα κλαμπ, σίγουρα όμως δεν επρόκειτο για punk rock. Για τον μουσικό τύπο ήταν ένας τρόπος διατήρησης των ατημέλητων τραγουδιστών - συνθετών που ξεπηδούσαν από παντού εκτός της εμπορικής μουσικής βιομηχανίας. Μολονότι εκ των υστέρων μπορεί να φαίνεται εξωφρενικό, στην Αμερική θα υπάρχουν ακόμα κάποιοι που θυμούνται την εποχή που ο Nils Lofgren και ο Bruce Springsteen υπήρξαν punks, ενώ η απίστευτη φασαρία που παρασιτούσε στο υπογάστριο της Nέας Yόρκης χαρακτηριζόταν από τα ξεκούρδιστα γρατσουνίσματα κάμποσων ανθρώπων που ήθελαν να τους μοιάσουν και που δεν είχαν καν όνομα. Υπήρχαν ωστόσο ένα σωρό διαφορετικές κουλτούρες.
Εξαρχής κυλούσαν δύο διαφορετικά ρεύματα, καθένα από τα οποία διέθετε τα δικά του χαρακτηριστικά. Το πρώτο ανέβλυσε ομητικά μέσα από το Kέντρο Tεχνών Mέρσερ με ονόματα όπως η Wayne County και η Patti Smith. Tο δεύτερο, πιο βρώμικο και πιο ακατέργαστο, είχε αρχίσει να κυλάει από το Mπόουρι με μπροστάρηδες τους Dictators και τους Ramones. Όλοι αυτοί ονειροπολούσαν, έκαναν ό,τι έκαναν και, συνήθως περνούσαν απαρατήρητοι. Ποιος θυμάται σήμερα τους power poppers Milk' n' Cookies; Ή τoν Καναδό Phil Rambow, αρχηγό των Βρετανών pub-rockers Winkies, που προσπάθησε μάταια να επιβληθεί στη σκηνή της Νέας Υόρκης; Κανείς από αυτούς δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι η μοίρα και οι σεισμικές δονήσεις που προέρχονταν από την Aγγλία, κάποια μέρα θα τους έβρισκαν να συνωμοτούν μεταξύ τους.
Τελικά η τρέλα πάει στα βουνά (και περνάει θαυμάσια!): Music Highway Festival – Mountain Edition (Ταΰγετος, 29-30/7/2017)
- Details
- Published: Saturday, 12 August 2017 18:37
- Written by Merlin's Music Box
![](/images/article-images/7/barlas1.jpg)
Κείμενο: Παναγιώτης Μπάρλας (Fractal Press)
Φωτογραφίες: Τάκης Κυριακουλάκος
Ε94, Ε65, Ε961: Αν έβλεπα αυτούς τους κωδικούς πριν μερικά χρόνια, θα πίστευα πως πρόκειται για χημικά συντηρητικά, από εκείνα που αναγράφονται υποχρεωτικά στις συσκευασίες τροφίμων. Όμως, εν έτει 2017, αυτοί οι κωδικοί αποτελούν τη συντομογραφία των κεντρικών οδικών αξόνων που διασχίζουν ένα κομμάτι της Πελοποννήσου. Μια διαδρομή ιδιαίτερα διδακτική για όποιον έχει όρεξη να αναζητήσει τοπικές συχνότητες (ειδικά το καλοκαίρι που δραστηριοποιούνται πιο έντονα οι τουριστικές περιοχές). Αυτό ισχύει διαχρονικά: τα ερτζιανά των εθνικών οδών αποτυπώνουν γλαφυρά την κατάσταση του μουσικού/αισθητικού mainstream στη χώρα μας. Κάπως έτσι, θα βαρεθείς να αποφεύγεις εύκολα μπητάκια, λαικο-ποπ χιτάκια, ή μπορεί και να ξεγελαστείς από κάποιο ηλεκτρικό σόλο ανάμεσα σε παράσιτα, μέχρι να ακούσεις λίγα δευτερόλεπτα αργότερα τη Ρίτα να υμνεί τις σαραντάρες (μεγάλη η χάρη τους!) Και αυτό είναι από τα καλά σενάρια για τα απίστευτα τοπικά ραδιόφωνα, όπου κάποιες παραγωγές μπορεί να κινούνται στα όρια του cult, αλλά οι περισσότερες είναι κατά κανόνα απλώς kitsch.
Merlin's Mixcloud: "Blood or Crip in a Negative World" (compiled by Gass Bopper)
- Details
- Published: Thursday, 10 August 2017 21:17
- Written by Κώστας Ζήσης
![](/images/article-images/7/zisismixcloud.jpg)
Mixcloud από το Merlin's Music Box και τον Gass Bopper (a.k.a Κώστας Ζήσης)
ΑΚΟΥΣΤΕ ΕΔΩ...
Μπορεί να μην άλλαξε ο ρους της ιστορίας,
κι όλες εκείνες οι αλλοπρόσαλλες χορευτικές φιγούρες
να μην συντονίστηκαν ποτέ με βαθυστόχαστους στίχους
σε ανύπαρκτα γαλάζια φόντα
κι όλοι αυτοί οι μικροί ύμνοι
να σηματοδοτούν πια τεθλασμένα ίχνη,
υπάρχει όμως μέσα από αυτούς
ένας ιδιόμορφος κώδικας τιμής και αναγνώρισης αλλήλων,
υπόγειων και υπέργειων.
PLAYLIST
01. Brian Eno - Third Uncle
02. Dead Moon-Dagger Moon(vinyl)
03. Grand Funk Railroad - Gimme Shelter
04. Greg Sage - Lost in Space
05. Shriekback- Faded Flowers
06. Singapore Sling - Over Driver
07. Steve Wynn - Amphetamine
08. Television-I See No Evil from Marquee Moon
09. The Church - Reptile
10. The Fall - Blindness
11. The Saints - The Prisoner
12. Violent Femmes - Color Me Once
Το νέο Mixcloud του Merlin's: The Mediterranean in Flames, A Garage compilation by Yiannis Klidis & Helena Paleologou
- Details
- Published: Friday, 04 August 2017 20:20
- Written by Γιάννης Κλειδής - Έλενα Παλαιολόγου
![](/images/article-images/7/garage.jpg)
The Mediterranean in Flames, A Garage compilation...
PLAYLIST
01. Yesterdays Thoughts - Now I Have To Go (Greece)
02. Les Pick-Ups - Sunday Drivers (Spain)
03. Ray Daytona and Googoobombos - Slim, Horny & Tanned (Italy)
04. The Frantic Five - Someday Youre Gonna Miss My Love (Greece)
05. The Bidons - Wolves of Saint August (Italy)
06. The Cleopatras - Sizes (Italy)
07. The Snails - Psycho Train (Greece)
08. Las Aspiradoras - Mil Punaladas (Spain)
09. The Mighties - The Seducer (Italy)
10. The Basements - Dont Say Goodbye (Greece)
11. The Oddballs - Last Song (Spain)
12. Las Munitas Del Fuzz - Es el 69 (Spain)
Million Hollers: Rock 'n' roll με εκατομμύρια κραυγές. Μια συζήτηση του Μίκη Παντελούς με την Λαμπρινή Γρηγοριάδου αποκλειστικά για το Merlin's...
- Details
- Published: Wednesday, 02 August 2017 22:07
- Written by mickey
![](/images/article-images/7/millionhollers111111.jpg)
Κυριακή 2 Ιουλίου, 11:00 το πρωί, 40 βαθμοί Κελσίου. Κάπου στο Γκάζι...
The Twilight Zone: Η ομορφιά βρίσκεται στα μάτια του θεατή
- Details
- Published: Monday, 31 July 2017 18:57
- Written by Θανάσης Ζελιαναίος
![](/images/article-images/7/twilight1111.jpg)
γράφει ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΖΕΛΙΑΝΑΙΟΣ
Λίγες είναι οι περιπτώσεις όπου μπόρεσε κάποιος μέσα σε μισή ώρα κινηματογραφικού χρόνου να συμπυκνώσει την ουσία του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας, του μίσους για το διαφορετικό. Και αυτό, όχι στην αναμενόμενη περίπτωση μιας κοινωνικής-δραμματικής ταινίας, αλλά σε μια σειρά επιστημονικής φαντασίας. Στο αριστουργηματικό The Eye of the Beholder (το καλύτερο ίσως επεισόδιο από τα περίπου 150 της πρώτης, κλασικής περιόδου του περιβόητου The Twilight Zone που ξεκίνησε το 1959 και κράτησε μέχρι το 1964) αυτό επιτυγχάνεται μεγαλοπρεπώς. Και αξίζει να το θυμηθούμε.
Penny Dreadful: "Pilgrimage", Ένα προσκυνηματικό ταξίδι στη μουσική που δεν θα μας προδώσει ποτέ...
- Details
- Published: Monday, 31 July 2017 12:08
- Written by Ειρήνη Πολίτου
![](/images/article-images/7/penny111.jpg)
Συνέντευξη: ΕΙΡΗΝΗ ΠΟΛΙΤΟΥ
Φωτογραφίες: Georgia Panakia
Με αφορμή τη συναυλία τους την ερχόμενη Παρασκευή 11 Μαΐου στο ΙΛΙΟΝ plus μαζί με τους Dead Sidewalkers και το Merlin's, αλλά και τον τελευταίο τους δίσκο Pilgrimage, βρεθήκαμε με τους Γιάννη Καλιφατίδη, Διονύση Τελιόπουλο και Νίκο Κορωναίο των Penny Dreadful, «προσκυνήσαμε» παρέα, και συζητήσαμε για την μπάντα, τη μουσική, την ελληνική πραγματικότητα, για το παρόν και το μέλλον.
Merlin’s: Νέος δίσκος κι ένα προσκυνηματικό ταξίδι ξεκινά. Πείτε μου πόσο δύσκολο είναι αυτό το ταξίδι; Μήπως τελικά είναι πιο απλά τα πράγματα αλλά εμείς οι άνθρωποι τα κάνουμε πιο δύσκολα;
Γιάννης: Οι στίχοι πραγματεύονται μάλλον δύσκολες καταστάσεις. Μιλούν για την ανάγκη του ανθρώπου να προσκυνήσει μια ιερή οντότητα. Το βλέπουμε να συμβαίνει καθημερινά, στις προσωπικές σχέσεις, στην πολιτική, στο προσφυγικό. Οι πρόσφυγες έρχονται να προσκυνήσουν την ιερή Ευρώπη, την αγία Ευρώπη. Και ξέρουμε πολύ καλά τι βρίσκουν στο τέλος του ταξιδιού. Μουσικά, όμως, το Pilgrimage είναι για μας ένα ταξίδι, μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε την Αμερική από διάφορες πλευρές. Δηλαδή, όσο απέραντη είναι η χώρα, άλλες τόσες είναι και οι επιρροές που συνθέτουν αυτό το ταξίδι. Σε κάθε σταθμό μαζεύεις από κάτι. Το παίρνεις μαζί σου στον γυρισμό, το επεξεργάζεσαι και το κάνεις δικό σου.
Διονύσης: Η Αμερική είναι ένα αμάλγαμα εκατομμυρίων πραγμάτων. Έχει πολύ ψωμί. Και η Αμερική από μετανάστες φτιάχτηκε. Όπως είπε ο Γιάννης, το θέμα είναι τι ψάχνει ο καθένας να προσκυνήσει. Σχηματικά, οι πρόσφυγες τραβάνε το φοβερό ζόρι που τραβάνε, αλλά κι εμείς, που ζούμε εδώ τόσα χρόνια, σ’ έναν κόσμο τάχα τέλειο και πολιτισμένο, στην πραγματικότητα ψάχνουμε να βρούμε τι γίνεται. Τι τελικά προσκυνάμε. Και παίρνει μια ζωή, και συνέχεια είσαι στον δρόμο να το βρεις, να βρεις τελικά ποιος είναι ο Θεός. Τι ονομάζεις Θεό, τι αναγνωρίζεις ως Θεό. Πού είναι η πνευματικότητα της όλης ιστορίας. Πού πρέπει να εστιάσουμε, γιατί το ανθρώπινο είδος πάει στον γκρεμό, χρόνια τώρα.
Οι Venom & ένα… κολασμένο ντεμπούτο!
- Details
- Published: Saturday, 29 July 2017 12:26
- Written by Ο Ελευθεριακός
![](/images/article-images/7/venom11.jpg)
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ
Αν και παραγνωρισμένοι ή, τουλάχιστον, όχι τόσο αναγνωρισμένοι και αναγνωρίσιμοι όσο θα τους άξιζε, οι Venom κυκλοφόρησαν το μακρινό πλέον 1981 το Welcome To Hell, ένα από τα πιο σημαντικά ντεμπούτα στην ιστορία της σκληρής μουσικής. Και αναφέρομαι με τον όρο "σκληρή μουσική" κι όχι heavy metal ή κάτι παρεμφερές, επειδή οι Venom (όπως και οι μουσικά συγγενείς τους Motörhead) ουδέποτε υπήρξαν ακραιφνείς και ... καθαρόαιμοι μεταλάδες, όπως λ.χ. oι Judas Priest (κι αυτοί από το Sad Wings Of Destiny και μετά) ή οι Iron Maiden (από την έλευση του Bruce Dickinson και μετά).
Οι MC5 και οι Stooges: Βίοι Παράλληλοι. Ο Iggy Pop στη δεκαετία του '70
- Details
- Published: Tuesday, 25 July 2017 21:14
- Written by Γιάννης Καστανάρας
![](/images/article-images/7/detroit111111.jpg)
Μετάφραση-προσαρμογή: Γιάννης Καστανάρας
To 1995 ο Legs McNeil, το περιβόητο χαϊδεμένο παιδί του περιοδικού Punk, δήλωσε στο κοινό ενός εθνικού τηλεοπτικού δικτύου που είχε συντονιστεί σε μια εκπομπή του Time-Life για να παρακολουθήσει μια συνοπτική ιστορία του rock & roll, ότι η πραγματική ιστορία του punk ξεκινά με τον Iggy Pop. «Ήταν αυθεντικός. Και αυτό είναι το πρόβλημα με το rock & roll: Δεν υπάρχουν σ' αυτό αρκετοί αυθεντικοί παλαβοί... Νόμιζες ότι μπορούσε να παρασύρει μαζί του ολόκληρο το πλήθος».
Σίγουρα όλα αυτά ακούγονται ωραία και κομψά. Aν σκαλίσεις έναν punk σίγουρα θα ανακαλύψεις κάτι από τον Iggy κάτω από την επιδερμίδα του.
Τη νύχτα που πήδηξε η ζωή...
- Details
- Published: Tuesday, 25 July 2017 11:49
- Written by Σωτήρης Θεοχάρης
![](/images/article-images/7/theox222.jpg)
RAGAZZO (ΟΙ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ)
- Details
- Published: Thursday, 20 July 2017 22:57
- Written by Κώστας Ζήσης
Οι πλατείες έχουν τις δικές τους ιστορίες
και όταν πάψουν να συνωστίζονται σ' αυτές
φλερτ του καλοκαιριού εφήμερα
κι αυτοκίνητα ανυπόμονα
κάποιοι με το μαύρο της στάχτης τους
ή με το κόκκινο,
το κόκκινο που ρέει μέσα μας,
ζωγραφίζουν, ζωγραφίζουν, ζωγραφίζουν
μετουσιώνοντας τον φόβο σε ελπίδα
μέσα σε μπλοκ πολύχρωμα από πλεξιγκλάς
ή απλά σ ένα κομμάτι χαρτί
διακοσμημένο με λίγες λέξεις
πιάτσα Αλιμόντα
και πιο παλιά πιάτσα Ματτεότι
τίποτα μάταιο, τίποτα εφήμερο
στις πλατείες,
στις πλατείες της καρδιάς μας.
Στον απόηχο ενός καλοκαιριού στην piazza Alimonda με τον Carlo Giuliani
κι ενός φθινοπώρου πολλά καλοκαίρια πριν
στην piazza Matteotti με τον Κώστα Γεωργάκη
Rocket from the Tombs: Ain't it fun when you know that you're gonna die young!
- Details
- Published: Monday, 17 July 2017 11:54
- Written by Θανάσης Ζελιαναίος
![](/images/article-images/7/rocket33.jpg)
Κράτησαν μόνο για ένα χρόνο. Δεν μπήκαν ποτέ σε στούντιο παρά μόνο κατάφεραν με το ζόρι να γράψουν καμιά δεκαριά τραγούδια σε μια σοφίτα για ένα demo που είναι ο καλύτερος πανκ δίσκος που ΔΕΝ ηχογραφήθηκε ποτέ. Στις λιγότερες από καμιά δεκαριά φορές που έπαιξαν ζωντανά, μόνο δυο φορές μάζεψαν κάμποσο κόσμο κι αυτό επειδή κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να τους βάλει support στους UFO και τους Iron Butterfly όταν είχαν έρθει να παίξουν στην περιοχή τους. Κι όμως μέσα σ’αυτόν τον ένα χρόνο έγραψαν μερικά από τα πιο κλασσικά κομμάτια του αμερικάνικου πανκ των 70ς και απ’τις στάχτες τους ξεπήδησαν δυο απ’τα πιο σημαντικά γκρουπ του είδους. Παράξενο; Ίσως. Αλλά το πανκ έτσι οφείλει να είναι. Ταχύκαυστο, αυτοκαταστροφικό και θνησιγενές. Φίλες και φίλοι στις επόμενες γραμμές οι Rocket from the Tombs απ’το Cleveland του Ohio!