Γράφει η Eva M. Grey
Ο James Patrick Shannon Morey γεννήθηκε στις 27 Μαΐου το 1952 στην Οκλαχόμα της Αμερικής. Το 1969 έφυγε για να σπουδάσει εικαστικά στη Φλωρεντία και κινηματογράφο στη Ρώμη για να εγκατασταθεί τελικά στο Σαν Φρανσίσκο το 1976. Ο ίδιος δηλώνει ότι η επιστροφή του στην Αμερική του είχε προκαλέσει ένα ισχυρό πολιτισμικό σοκ. Ενώ το 1969 οι άνθρωποι αγωνίζονταν στους δρόμους και υπήρχε αναβρασμός μαζί με την ελπίδα ότι ο κόσμος θα άλλαζε, ο Smith βρίσκει τον κόσμο να έχει συμβιβαστεί και παραιτηθεί. Αυτή η αίσθηση θα είναι και το βασικό του κίνητρο για ότι θα ακολουθήσει, ενώ ταυτόχρονα με την επιστροφή του στην Αμερική, ο James υιοθετεί το όνομα Winston Smith, από τον ομώνυμο ήρωα του συγκλονιστικού και προφητικού βιβλίου του George Orwell, 1984.
Το 1976 γνωρίζει τον Jayed Scotti και συνεργάζεται μαζί του με σκοπό την ανεξάρτητη έκδοση ενός σατυρικού pulp zine (μεταξύ άλλων). Στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 η δυναμική του Σαν Φρανσίσκο αποτελεί κυρίως μια πηγή έμπνευσης για ένα κίνημα τέχνης παρά μουσικής. Το πανκ ήταν παρόν όχι μόνο σαν μουσική αλλά και σε γενικότερο καλλιτεχνικό επίπεδο. Το κολάζ υπάρχει σαν εικόνα αλλά δείχνει περισσότερο επηρεασμένο από το DADAιστικό κίνημα – κομμένες εικόνες και κολλημένες διαφορετικά μεταξύ τους. Ταυτόχρονα, το DIY έρχεται να εδραιωθεί σαν μονόδρομος, όχι μόνο επειδή θα αποδειχθεί πολύ πιο ελεύθερο και δημιουργικό, αλλά και για να έρθει σε αντίθεση με την κυρίαρχη ροκ κουλτούρα εκείνης της περιόδου. Ο Winston αρχίζει να φτιάχνει κολάζ από μπάντες και χώρους συναυλιών που δεν υπήρχαν καν και τα να τα κολλάει στους δρόμους. Πολλοί που έρχονταν σε επαφή μαζί του τον ρωτούσαν πού γίνονταν οι εκδηλώσεις επειδή οι διευθύνσεις που έγραφε ήταν λάθος. Χάρη σε αυτόν τον απόλυτα DIY τρόπο για να μεταφέρει την τέχνη του στο κοινό άρχισαν να τον προσεγγίζουν μέλη συγκροτημάτων ζητώντας από τον Smith να φιλοτεχνεί τα φλάιερ και τις αφίσες για τις συναυλίες τους. Μέσω ενός φίλου γνωρίζεται me τον Jello Biafra, τον τραγουδιστή των Dead Kennedys, και ανακαλύπτουν την κοινή τους αισθητική για το κολάζ.
Υπάρχει η άποψη ότι οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει το κολάζ. Το μόνο που χρειάζεται είναι ψαλίδια, κοπίδια και λίγη κόλλα. Παρόλα αυτά, καλλιτέχνες όπως ο Winston Smith ή ο Jamie Reid (ο Άγγλος αναρχικός καλλιτέχνης, υπεύθυνος για το εξώφυλλο του Never Μind Τhe Βollocks των Sex Pistols και άλλων έργων) δεν ήταν γραφίστες. Δεν είχαν σπουδάσει γραφιστική. Απλώς έκαναν αυτό που γούσταραν και το αποτέλεσμα ήταν τόσο καλό που κατέληξε να έχει ιστορική σημασία και απήχηση.
Ο Jello Biafra θέλει ένα έμβλημα-σύμβολο για τους Dead Kennedys και έτσι απευθύνεται στον Winston, ο οποίος έχει στο μυαλό του μια ιδέα παρόμοια με του Biafra. Και οι δύο ήθελαν κάτι απλό, κάτι εντυπωσιακό και κάτι που να μπορεί να γίνει εύκολα στένσιλ. Ο Winston, παίζοντας και συνδυάζοντας κυρίως γραμμικά τα γράμματα D και Κ, κατέληξε στο γνωστό σε όλους πλέον σύμβολο. Αυτό ήταν... Πολλές φορές ο Biafra χάζευε τους γεμάτους κολάζ τοίχους του Winston, διάλεγε κάτι που του έκανε «κλικ» και το χρησιμοποιούσε σαν αφίσα ή σαν εξώφυλλο δίσκου. Κάπως έτσι συνέβη με προκλητικότατο εξώφυλλο του εμβληματικού άλμπουμ των Kennedys, In God We Trust Inc., που παρουσιάζει τον Εσταυρωμένο καρφωμένο πάνω σε έναν σταυρό από δολάρια. Η εικόνα αυτή ήταν αρκετή για τον Biafra που αποφάσισε ότι εφόσον υπήρχε το εξώφυλλο, έπρεπε να υπάρξει και το ανάλογο άλμπουμ.
Το In God We Trust Inc. κυκλοφόρησε το 1981, απαγορεύτηκε στην Αγγλία και προκάλεσε υστερία στους κόλπους της αμερικανικής δεξιάς και ακροδεξιάς. Η φάση του Winston Smith (σουρεαλιστική, αποκρουστική και σατυρική), εναρμονίστηκε με τη μουσική που έγραφαν οι Kennedys. Συγκέντρωνε εικόνες από περιοδικά και εφημερίδες, όπως και τίτλους από άρθρα που τους ανακάτευε για να βγουν ερωτήσεις υπονομεύοντας το μήνυμα της αρχικής είδησης. Η τέχνη του δεν είχε πάντα πολιτικό περιεχόμενο, αλλά προσέγγιζε περισσότερο τον σουρεαλισμό. Σύμφωνα με δήλωσή του, το κολάζ έχει μεγαλύτερη δυναμική από τη ζωγραφική (παρά το γεγονός ότι ο ίδιος έχει σπουδάσει κλασική αναγεννησιακή τέχνη) επειδή απελευθερώνει τον κόσμο από την τυραννία της κλασικής εκπαίδευσης στην τέχνη που χρειάζονται πολλά χρόνια για να την κατακτήσει κανείς. Το κολάζ συνενώνει διαφορετικά πράγματα και σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα εκτός περιεχομένου. Αυτό μπερδεύει το μυαλό επειδή έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τα πράγματα μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια.
Ο Winston Smith έχει κάνει περισσότερα από 50 εξώφυλλα για καλλιτέχνες όπως οι Dead Kennedys, οι Green Day, ο Ben Harper, οι Burning Brides και ο George Carlin. Έχει επιμεληθεί επίσης το λογότυπο της ανεξάρτητης δισκογραφικής Alternative Tentacles και έχει δημοσιεύσει έργα του σε φανζίν και περιοδικά όπως τα The New Yorker, Spin, Wired, Playboy, Metro Silicon Valley, Ugly Planet, MaximumRockandRoll, Seconds, Punk Planet κ.α.
Παρακολουθείστε τον Winston Smith μαζί με δυο άλλους σημαντικούς γραφίστες της punk σκηνής, τον John Heartfield και τον Savage Pencil να συζητούν για την τέχνη τους...
Eva M. Grey
Γεννημένη πολύ πιο αργά απο οτι ιδανικά θα ήθελε, η Eva M. Grey απο το Αίγιο σπούδασε Αρχιτεκτονική στη Νέα Υόρκη. Έχει πάθος με λίγα πράγματα και στον ελεύθερό της χρόνο ψάχνει μουσική και cult φωτογραφίες. Ασχολείται κυρίως με τη ζωγραφική και παραδέχεται πως είναι πολύ κρίμα που δεν παίζει κάποιο μουσικό όργανο γιατί η αγάπη της για το σχέδιο και τη μουσική θα δημιουργούσε την μπάντα που θα κυβερνούσε τον κόσμο.
Eva M. Grey
Γεννημένη πολύ πιο αργά απο οτι ιδανικά θα ήθελε, η Eva M. Grey απο το Αίγιο σπούδασε Αρχιτεκτονική στη Νέα Υόρκη. Έχει πάθος με λίγα πράγματα και στον ελεύθερό της χρόνο ψάχνει μουσική και cult φωτογραφίες. Ασχολείται κυρίως με τη ζωγραφική και παραδέχεται πως είναι πολύ κρίμα που δεν παίζει κάποιο μουσικό όργανο γιατί η αγάπη της για το σχέδιο και τη μουσική θα δημιουργούσε την μπάντα που θα κυβερνούσε τον κόσμο.
