Γράφει ο Αντώνης Ζήβας
Εδώ και αρκετές μέρες, με αφορμή την επιχείρηση εγκατάστασης προσφύγων και κατατρεγμένων από τους πολέμους, παρακολουθούμε σε διάφορες πόλεις και χωριά της βόρειας Ελλάδας σκηνές που θα μπορούσαν να έχουν βγει τόσο από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όσο και πρόσφατα από τη Γερμανία. Για να καταλάβετε γιατί αναφέρω συγκεκριμένα τη Γερμανία: Περισσότερες από 1.000 επιθέσεις σε καταλύματα προσφύγων έγιναν το 2015 στη Γερμανία – αριθμός πενταπλάσιος σε σύγκριση με το 2014. Τα περισσότερα κρούσματα βίας καταγράφονται στην επαρχία. Στις «επιθέσεις» περιλαμβάνονται κάθε είδους ποινικά αδικήματα, από την υποκίνηση μίσους με ρατσιστικά συνθήματα, μέχρι εμπρησμούς ξενώνων φιλοξενίας προσφύγων.
Επίσης, το 1992 και συγκεκριμένα από τις 22 έως τις 24 Αυγούστου, στον οικισμό Λιχτενχάγκεν της πόλης του Ροστόκ της Γερμανίας, έγιναν μεγάλες και βίαιες ξενοφοβικές και ρατσιστικές επιθέσεις με τη συμμετοχή νεοναζί και κατοίκων της πόλης που συνολικά αριθμούσαν κοντά τα τρεις χιλιάδες άτομα. Αυτές ήταν οι χειρότερες επιθέσεις εναντίον μεταναστών στη μεταπολεμική Γερμανία.
Τις επιθέσεις δέχτηκε το κέντρο υποδοχής αιτούντων ασύλου του Μακλενβούργου-Πομερανίας στο Ροστόκ, ένα συγκρότημα κατοικιών που μετατράπηκε σε προσωρινό χώρο διαμονής προσφύγων από το Βιετνάμ και τσιγγάνων από τη Ρουμανία – συνολικά πάνω από τετρακόσια άτομα, ανάμεσά τους μικρά παιδιά και γυναίκες. Το κέντρο κάηκε ολοσχερώς και από θαύμα δεν υπήρξαν ανθρώπινα θύματα. Υπήρξαν όμως σε άλλες ρατσιστικές επιθέσεις, όπως όταν δύο μετανάστες τουρκικής καταγωγής έχασαν τη ζωή τους από εμπρησμό ξενώνα στη πόλη στο Μελν στις 23 Νοεμβρίου 1992, ενώ έξι μήνες αργότερα άλλοι πέντε Τούρκοι δολοφονήθηκαν με τον ίδιο τρόπο στο Τσόλινγκεν.
Πριν από όλα αυτά τα συμβάντα, είχε προηγηθεί μια τεράστια προπαγάνδα από τα Γερμανικά ΜΜΕ (εφημερίδες, κανάλια, ραδιόφωνα) εναντίον των μεταναστών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα Bild που στις 2 Απριλίου 1992, έγραφε στο πρωτοσέλιδό της με πηχυαίους τίτλους: «Κάθε λεπτό και ένας που ζητάει άσυλο. Η πλημμύρα μεγαλώνει – πότε θα βουλιάξει το πλοίο;» Λίγες μέρες μετά, το επίσης μεγάλης κυκλοφορίας περιοδικό Spiegel κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο τίτλο «Άσυλο: οι πολιτικοί απογοητεύουν» και με τη φωτογραφία μιας τεράστιας ουράς αναμονής για αίτηση πολιτικού ασύλου.
Η συμμαχία των πρόθυμων αναλαμβάνει να κρατήσει το έθνος καθαρό και αμόλυντο
Το πόσο βρώμικα είναι τα ελληνικά ΜΜΕ δεν χρειάζεται και πολύ σοφία για να το ανακαλύψουμε. Παρακινήθηκα να γράψω αυτό το κείμενο παρακολουθώντας ένα απόσπασμα από τηλεοπτική πρωινή εκπομπή (το βάζω παρακάτω), όπου μια κάτοικος της Νάουσσας στην ερώτηση του δημοσιογράφου: «Γιατί φοβάστε και δε θέλετε πρόσφυγες στην περιοχή σας;» εκείνη απάντησε: «Λόγω της εγκληματικότητας, η συμπεριφορά τους, κλοπές, βιασμοί». Όταν ο δημοσιογράφος την ρώτησε: «Και που ξέρετε ότι κάνουν αυτά;» η γυναίκα απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Αφού εσείς τα δείχνετε όλη μέρα στις ειδήσεις!»
Το παράδειγμα της Γερμανίας που προανέφερα και το πώς τα εκεί ΜΜΕ έστρωσαν το έδαφος στα κατοπινά ρατσιστικά πογκρόμ, δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους. Φυσικά, τη μπαγκέτα στην Ελλάδα κουνάει εδώ και αρκετό καιρό το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, αφού πρώτα κέρδισε την εξουσία επενδύοντας και στηρίζοντας την εθνικιστική υστερία για το όνομα της Βόρειας Μακεδονίας (άσχετα από τη κωλοτούμπα του σε αυτά που έλεγε μόλις πήρε την εξουσία), συνέχισε επενδύοντας στον επικίνδυνο δρόμο του ρατσισμού εναντίον των προσφύγων και των μεταναστών. Σήμερα η ΝΔ έχει αποκαταστήσει επάξια τη Χρυσή Αυγή και τη ρατσιστική της ρητορική, με στελέχη και βουλευτές που δεν διαφέρουν από τα ασπόνδυλα των ναζί ( Μπογδάνος, Κυρανάκης, Βορίδης, Πλεύρης, Γεωργιάδης, κλπ.)
Η Δεξιά του Κυρίου όποτε έμενε έγκυος γεννούσε πάντα φίδια
Η ΝΔ ως αστικό κόμμα που είναι, την «επένδυσή» της στην ακροδεξιά ρητορεία θα τη βρει μπροστά της, γιατί οι εποχές που οι φασίστες λούφαζαν και αυτολογοκρίνονταν κρυμμένοι μέσα στη μεγάλη αγκαλιά της «εθνικής παράταξης» έχουν περάσει.
Οι Έλληνες φασίστες ανέκαθεν έβρισκαν καταφύγιο ή και ανατρέφονταν για δεκαετίες μέσα στη σφιχτή αγκαλιά των πιο συντηρητικών δυνάμεων του τόπου: της αστυνομίας, του στρατού, της εκκλησίας, του μετεμφυλιακού εθνικόφρονος κράτους, των κομμάτων εξουσίας της δεξιάς. Το συγκεκριμένο κατακάθι «ανθρώπων» αποτελούσε ένα ισχυρό και βαθιά ριζωμένο ρεύμα στην ελληνική κοινωνία, που συνδέεται με συγκεκριμένες κοινωνικές τάξεις και συμφέροντα, το οποίο κατά καιρούς αυτονομούνταν από το αστικό πολιτικό σκηνικό (π.χ. στη χούντα) αλλά ταυτόχρονα πάντα διατηρούσε αναλλοίωτες τις σχέσεις του με το κράτος, τη μεγαλοαστική οικονομική τάξη και το κεφάλαιο και που συνεχίζει τη μακρά παράδοση της ελληνικής άκρας δεξιάς, έχοντας πάρει σαφή θέση υπέρ των τελευταίων σήμερα.
Ένας από τους λόγους της μακράς παραμονής της δικτατορίας στη χώρα μας, ήταν και η αποδοχή της από αυτό το κομμάτι. Δεν πρόκειται για παραπλανημένους ούτε για αφελείς. Είναι απόλυτα συνειδητοί οπαδοί του φασισμού και της πολιτικής του. Μετά την πτώση της χούντας, επειδή το κλίμα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας δεν τους άφηνε περιθώρια, οι διαφόρων αποχρώσεων φασίστες ουσιαστικά κρύφτηκαν και λούφαξαν αμίλητοι, κυρίως μέσα στη Ν.Δ. Αυτό δεν έγινε τυχαία.
Ένα από τα γνωστότερα στελέχη της μεταπολιτευτικής ακροδεξιάς που αρθρογραφούσε επί χρόνια στη βοθροφυλάδα Χρυσή Αυγή, ο Θόδωρος Καραμπέτσος, είχε προβεί σε μια σημαντική αποκάλυψη. Είχε περιγράψει ένα δείπνο του πριν πολλά χρόνια στη Ρώμη με τον Τζόρτζιο Αλμιράντε, τον ηγέτη του νεοφασιστικού ιταλικού MSI, όπου ο πολιτικός μέντορας των νεοφασιστών είχε υποδείξει στους Έλληνες οπαδούς του εθνικισμού να προσχωρήσουν «στο μεγάλο κόμμα» (δηλαδή τη Ν.Δ.) διότι ακόμα τότε στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης δεν υπήρχε «εθνικισμός βάθους», και να δημιουργήσουν ένα «κύτταρο» που θα διαχώριζε τη θέση του την κατάλληλη στιγμή. Και η στιγμή αυτή βρέθηκε το 2012, όπως γνωρίζουμε, και το «κύτταρο» ήταν η Χρυσή Αυγή.
Σήμερα η ΝΔ, προσπαθώντας να μαζέψει πάλι πίσω στο μαντρί της όλους αυτούς, δεν μπορεί να συνεχίσει τη ρατσιστική ρητορική της Χ.Α. Αλλά το φίδι όταν σκάσει από το αυγό, πεινάει όλο και περισσότερο και μεγαλώνοντας καταπίνει ότι βρίσκει στο διάβα του προκειμένου να ικανοποιήσει τη πείνα του, ακόμη και τον ίδιο τον γονιό του.
Η προπαγάνδα στην υπηρεσία της κυρίαρχης αφήγησης
Το σύγχρονο ελληνικό κράτος ξέρει πολύ καλά ότι δεν χρειάζεται ν’ ανοίξει τους τόπους εξορίας και τα ξερονήσια του παρελθόντος, (εξάλλου, δεν τα χρειάζεται) γιατί έχει πολύ μεγαλύτερη δύναμη μέσα από τα αστικά ΜΜΕ, τα οποία χειραγωγούν και τρομοκρατούν το κοινό τους.
Δίπλα του τρέχουν πρόθυμα να συμμετάσχουν οι λογής «ειδικοί» και «διανοούμενοι», ώστε να προσδώσουν ένα κάποιο «κύρος» στον βρώμικα προπαγανδιστικό λόγο του. Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες, αρκεί να σκεφτούμε ότι κάθε ισχυρό κράτος στηρίζεται σε ειδικούς στην «Απολογητική», που έχουν καθήκον τους να προβάλλουν ότι αυτό που κάνουν οι ισχυροί είναι ευγενές και δίκαιο και, ταυτόχρονα ότι, αν οι αδύναμοι υποφέρουν, το λάθος είναι δικό τους.
Στον σύγχρονο δυτικό κόσμο, αυτοί οι ειδικοί ονομάζονται «δημοσιογράφοι» αλλά και «διανοούμενοι» και, με ελάχιστες εξαιρέσεις, εκπληρώνουν το καθήκον το οποίο έχουν επωμιστεί με επιδεξιότητα και ευλάβεια, όσο εξωφρενικοί κι αν είναι οι ισχυρισμοί τους.
Όλοι και όλες αυτοί, είναι ό,τι χειρότερο έχει αναθρέψει το σάπιο κρατικό και οικονομικό εξουσιαστικό σύστημα, όχι μόνο επειδή δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια αλλά επειδή αναγάγουν το ψέμα σε κυρίαρχο λόγο, διαστρεβλώνοντας νοήματα και λέξεις με τόσο ταλέντο που θα τους ζήλευε ακόμα και ο Τζορτζ Όργουελ, του οποίου η ρήση: «σε μια εποχή καθολικής εξαπάτησης το να λέει κανείς την αλήθεια είναι πια επαναστατική πράξη», είναι χαρακτηριστική για την εποχή μας.
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music