του Μιχάλη Πούγουνα
Προτίμησα να μην ανάψω φως όταν σηκώθηκα από το κρεββάτι. Φόρεσα τις ζεστές παντόφλες μου καθώς τα λαμπάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου αναβόσβηναν και μπορούσα να δω τον δρόμο για το ψυγείο. Μαλακία να φάμε βραδιάτικα σουβλάκια με παστουρμά. Και του το είπα του Ηλία. "Θα γαμηθούμε να πίνουμε νερά όλη νύχτα". Ο γιατρός όμως έχει πει πως ο παστουρμάς κάνει καλό στην μνήμη. Με βοηθάει να συγκεντρώνομαι, γιατί τα τελευταία χρόνια αφαιρούμαι πολύ εύκολα. Οι σκέψεις μου ταξιδεύουν συνέχεια... Tο μυαλό μου κολλάει και ταξιδεύει παντού... Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα για την δουλειά που κάνω...
Άνοιξα το ψυγείο και άρπαξα το κρύο μπουκάλι. Δεν είχα και πολλά πράγματα μέσα. Δύο μπουκάλια νερό, κάτι μπύρες και ένα βούτυρο για τις "δύσκολες" περιπτώσεις. Ήταν ένα Βιτάμ που είχα πάρει πριν δύο μήνες και δεν είχε μουχλιάσει ακόμα... Κάνει να τρώμε μούχλα; Γιατί όχι; Αφού και η πενικιλίνη από μούχλα δεν φτιάχνεται? Μου αρέσει και το άλλο, αυτό το Κερκύρας. Μου αρέσει η γεύση του.
Ξανακοίταξα το διαφανές τάπερ που είχα βάλει το βούτυρο. Αυτό ήταν! Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα. Ξύπνησα με την μία! ΥΠΗΡΧΑΝ ΟΙ ΠΑΤΗΜΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΒΟΥΤΥΡΟ!
Κατάρα, ψιθύρισα κλείνοντας γρήγορα την πόρτα του ψυγείου καθώς τράβηξα την Beretta Stampede, το αγαπημένο μου περίστροφο που έχω πάντα στην τσέπη της ρόμπας μου. Είναι απαλή στην αφή παρόλο που ζυγίζει ένα κιλό και 70 γραμμάρια άδεια. Γεμάτη δεν ξέρω πόσο ζυγίζει αλλά νομίζω πως μου είχε πει ένας φίλος...
Γιατί δεν χτύπησαν τα κουδουνάκια που είχα κρεμάσει στο τζάκι για να με προειδοποιήσουν στην περίπτωση που θα ερχόταν; αναρωτήθηκα.
Τα φώτα του δέντρου συνέχισαν να αναβοσβήνουν ρυθμικά. Ακούστηκε ο ήχος του πιάτου με τα μπισκότα που είχα αφήσει για να τα βρει. Δεν άφησα γάλα γιατί εγώ δεν το πίνω. Μου λείπει το ένζυμο της λακτόζης και δεν το θέλω μέσα στο σπίτι με την καμία. Δεν το είχα από παλιά, ξαφνικά άρχισε να με ενοχλεί το γάλα. Μιλάμε για πονόκοιλο και ναυτία και τέτοια πράγματα. Μεγάλο πρόβλημα.
Ο ήχος του πιάτου ήρθε κάπου από τον καναπέ. Κράτησα την ανάσα μου για να αφουγκραστώ. Άκουγα πολύ καλά τα τελευταία χρόνια και νομίζω ότι σε αυτό συμβάλει η πρεσβυωπία που απέκτησα λόγω ηλικίας. Ξέρεις... Πώς είναι οι τυφλοί που ακούνε καλά; Φαντάζομαι πως κάτι τέτοιο συμβαίνει.
Το τικ τακ του ρολογιού στον τοίχο, ένα τσικ που κάνουν τα λαμπιόνια όταν ανάβουν και... να το! Μια μικρή τσιριχτή πορδή από την μεριά του καναπέ, την οποία ακολούθησε ένα ξεφύσημα ανακούφισης. Τώρα ήξερα που ήταν ο κλανιάρης και κινήθηκα αργά προς το μέρος του. Τον άκουσα να ακουμπά κάποιο μπισκότο στο πιάτο και να μασάει.
Τώρα που είπα "μασάει", να μην ξεχάσω να πάω στον οδοντογιατρό που έχω ραντεβού μεθαύριο γιατί έχω έναν τραπεζίτη εδώ δεξιά που με έχει σκίσει στον πόνο. Ωχ και θα έχει πάλι Scorpions στο ραδιόφωνο ο γιατρός και δεν το αντέχω αυτό το πράγμα. Πως μπορεί και ακούει αυτό τον ηλίθιο σταθμό, ρε πούστη μου; Μορφωμένος άνθρωπος υποτίθεται πως είσαι, ρε γιατρέ, δεν ακούς τι παίζει; Κι αυτοί οι Scorpions πια... Σε ταξί, ιατρεία, ασανσέρ! ΦΤΑΝΕΙ, ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ! ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ... ΓΑΜΩ ΤΑ PROMOTION ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΤΕ... ΕΛΕΟΣ, ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ...
Ο ιδρώτας έτρεχε στο πρόσωπό μου κόμπους-κόμπους καθώς ένιωθα την Beretta να βαραίνει στο χέρι μου με κάθε βήμα που έκανα πλησιάζοντας τον καναπέ από πίσω. Η αλήθεια είναι πως όταν είχα πάει στο μαγαζί για να διαλέξω όπλο, είχα προβληματιστεί επειδή μου άρεσε πολύ και ένα Glock που είχε στη βιτρίνα, ακριβώς δίπλα στην Beretta, μαύρο, καθαρό κλπ, αλλά τελικά διάλεξα τούτο εδώ επειδή αυτό το μοντέλο είναι πιστό αντίγραφο του "Peacemaker" που είχαν οι Αμερικάνοι στον εμφύλιο. Colt είναι και το "Peacemaker", ρε παιδί μου, το έχω δει σε πολλά γουέστερν και μάλλον αυτό έπαιξε ρόλο και το αγόρασα. Το αγαπημένο μου γουέστερν είναι το 3:10 train to Yuma με τον Russell Crowe και τον Christian Bale. Νομίζω ότι ήταν ριμέικ. Τι απέγινε άραγε ο Russell Crowe1; Καλός ηθοποιός ήταν. Θυμάμαι το άλλο έργο που...
Από τη μεριά του καναπέ ακούστηκε άλλη μια τσιριχτή πορδή. Η αλήθεια είναι πως είχα παραγεμίσει τα μπισκότα με LSD και, ξέρεις, άμα πάρεις πολύ σου προκαλεί αέρια. Δεν περίμενα τώρα κι από τον γερο-μαλάκα να είναι συνηθισμένος στα παραισθησιογόνα. Μην τρελαθούμε κιόλας...
Πάντως αυτή ήταν η πιο εύκολη αποστολή που μου ανέθεσαν ποτέ. "60.000 ευρώ για να σκοτώσεις τον Αη Βασίλη. Τα 30.000 μπροστά και τα υπόλοιπα μετά το πέρας της αποστολής. Φτάνει πια με την καταπίεση και τα καταναγκαστικά έργα όλο τον χρόνο! Θάνατος στον τύραννο! Κάτω το καταναλωτικό δημιούργημα της Coca-Cola! Υπογραφή: Συνδικάτο Ξωτικών και Ελαφιών του Αη Βασίλη", έγραφε το μήνυμα. Μαλακία που υπέγραψαν, βέβαια, γιατί έτσι ενοχοποιούσαν τον εαυτό τους, αλλά τι να ξέρουν τα ξωτικά και τα ελάφια από εγκλήματα; Απ την άλλη, δεν με αφορούσε κιόλας. Εγώ την δουλειά μου κοιτάω.
Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να περιμένω το θύμα μου στο ίδιο μου το σπίτι. Προηγούμενοι πελάτες μου με είχαν στείλει στην άλλη άκρη του κόσμου για να φάω λάχανο ανθρώπους που έπρεπε να φύγουν από την μέση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ταλαιπωρία ήταν μικρή.
Οι περισσότεροι σε παρακαλούν κλαίγοντας όταν έρθει η ώρα. Σου υπόσχονται τα διπλά από όσα σου δίνει αυτός που σε στέλνει να τους καθαρίσεις. Μόλις δουν τον Στάθη. Έτσι έχω ονομάσει την Beretta... Στάθη... Μου προκαλεί μια ασφάλεια να έχει όνομα το όπλο μου. Δίνω όνομα σχεδόν στα πάντα. Έμψυχα και άψυχα. Καλά, εννοείται ότι δίνω ονόματα και στα ζώα. Είχα μικρός ένα κουνέλι που το είχα ονομάσει Γκλόρια και μελετούσα κάθε του κίνηση, όπως μελετάω κάθε κίνηση των θυμάτων μου. Για παράδειγμα, ξέρω κιόλας πως αυτός ο ψυχωτικός βλάκας με την λευκή μουσάρα και τα κόκκινα ρούχα, το πρώτο που κάνει είναι να ανοίγει τα ψυγεία του κοσμάκη και να περπατάει για λίγο πάνω στο βούτυρο. Δεν το ήξερες αυτό; Λοιπόν, θα σου έλεγα να το προσέξεις την επόμενη φορά, αλλά δεν θα υπάρξει επόμενη φορά για κανέναν. Χοχο χο χοοο που λένε...
Σήκωσα τον κόκορα και το πιστόλι όπλισε.
Νομίζω ότι ο παστουρμάς είχε αρχίσει να δουλεύει μέσα μου. Ένιωθα πιο συγκεντρωμένος. Η γιαγιά μου μου έλεγε ότι τον είχαν ανακαλύψει οι Μογγόλοι και επειδή ήταν όλη μέρα πάνω στο άλογο, έβαζαν κάτω από την σέλα ένα κομμάτι κρέας για να έχουν κάτι να τρώνε όταν τους έκοβε η λόρδα. Ψηνόταν το κρέας, έλεγε, με τον ιδρώτα του αλόγου και πατιόταν συνέχεια από τη σέλα. Έτσι έγινε ο παστουρμάς...
Τώρα με χώριζε μόλις ένα βήμα από τον στόχο μου.
Με είχαν προειδοποιήσει ότι παρόλα τα κιλά του είναι πολύ ευκίνητος, πετάει και τρέχει και καλό θα ήταν να κάνω κάτι ώστε να τον καθηλώσω κάπου. Γι' αυτό και τα μπισκότα με το LSD. Η αλήθεια είναι ότι έχει ανέβει η τιμή του γαμημένου τώρα τελευταία. Δεν ξέρω γιατί γίνεται αυτό με τα ναρκωτικά και τις τιμές τους. Ποτέ δεν το κατάλαβα. Δεν υπακούν στον κανόνα προσφοράς και ζήτησης. Δεν είμαι και οικονομολόγος, αλλά συνεχώς πρέπει να...
Τσιριχτή πορδή νούμερο τρία! Ο σιχαμένος! Είχε μυρίσει όλο το δωμάτιο! Έλπιζα να μην είχε λερώσει τον καναπέ γιατί ήταν παλιός και τον είχε αγοράσει η γιαγιά της πρώην γυναίκας μου από τη Σκύρο για πολλά λεφτά. Καλά, κοίτα τι θυμόμουν! Τη Μαρίνα, την πρώην γυναίκα μου. Ίσως ήταν η πιο αποτυχημένη επιλογή από όλες της ζωής μου, ρε πούστη μου! Καλά που δεν κάναμε παιδιά γιατί τότε θα έπρεπε να βλέπω την ηλίθια φάτσα της για μια ζωή. Σηκώθηκε και έφυγε με εκείνον τον λακαμά, τον Βλάση, που είχε το στεγνοκαθαριστήριο στην γειτονιά... ΤΟΝ ΒΛΑΣΗ, ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ! ΤΟΝ ΒΛΑΣΗ!
Νά 'τος ο Βασίλης! Με κοίταξε με κόρες διεσταλμένες, χαμογελαστός, κοκαλωμένος και με το στόμα ορθάνοιχτο! Αντίο, Άγιε Βασίλη! Καλά που είχα απλώσει στο πάτωμα το πλαστικό που αγόρασα από το χρωματοπωλείο του Λουκά για 30 ευρώ την Τετάρτη.. Ήταν λίγο τσιμπημένη η τιμή, το παραδέχομαι, αλλά δεν θα είχα να πλένω μυαλά και αίματα χρονιάρες μέρες. Πάντως, η γυναίκα του Λουκά μου φαίνεται πως μου την πέφτει λίγο, αλλά δεν είμαι και σίγουρος. Μήπως είναι η δεύτερη γυναίκα του; Νομίζω πως ναι. Και 30 ευρώ, ρε συ, για δέκα μέτρα πλαστικό; Τι πήγες κι έκανες, ρε Λουκά;
Τουλάχιστον να μην σφουγγαρίζω αργότερα.
ΜΠΑΜ!
Τελικά κάνει «μπαμ» το όπλο και όχι «μπανγκ» όπως γράφουν στα κόμιξ. Κι είχα και πολλά ρε γαμώτο. Παλιά τεύχη. Ακόμα και το νούμερο δυο του Ελληνικού Μικυ Μάους είχα. 0,50 λεπτά μου το είχαν αγοράσει οι δικοί μου, λες και δυο χρονών ήξερα να διαβάζω. Εκείνοι τα διάβαζαν αυτά. Πάνε όλα όμως, χάλασαν στην πλημμύρα της Κινέττας...
Η πλημμύρα... τώρα που το θυμήθηκα, να σου πω τι θα γίνει με αυτήν...
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.