Η ΔΩΔΕΚΑΜΕΤΡΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΜΙΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

Η αίσθηση

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Η αίσθηση που εξήγειρε τις υπόλοιπες και θα συνεχίσει να το κάνει είναι

η όραση. Η ανάγκη της επιβίωσης, ο αγώνας δημιουργίας και έκφρασης

παίρνουν εκκίνηση με αφετηρία την εικόνα.

Εικόνες καθημερινές, εικόνες επαναλαμβανόμενες και κάθε φορά διαφορετικές, εικόνες που ακροβατούν μεταξύ του μύθου και της πεζής πραγματικότητας,

εικόνες με χρώματα ή χωρίς, εικόνες πολύπλοκες, εικόνες που βλέπεις μόνο με τα μάτια κλειστά.

Εικόνες σύμβολα, εικόνες εμμονές, εικόνες ασύνδετες μεταξύ τους που

καταφέρνουν όμως να ξετυλίξουν το κουβάρι μιας ζωής.

Εικόνες εγκυμονούσες που γεννάνε ασταμάτητα ήχους, μυρωδιές και αγγίγματα, πόνο και ηδονή, σκοτάδι και φως.

Η ΔΩΔΕΚΑΜΕΤΡΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΜΙΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

- Τα άγρια άλογα κατάφεραν αυτό που ένα τραγούδι είπε και διέσχισαν

έναν ωκεανό ολόκληρο και μάλιστα χωρίς να κολυμπήσουν, χωρίς καν

να καλπάσουν.

- Θυμάμαι λοιπόν τότε στην έρημο, πάνε τώρα τρία χρόνια, που ατενίζαμε

με το κιάλι, που ψάχναμε για κάτι πέρα από την ορατή γραμμή του ορίζοντα,

για τον ωκεανό.

- Δεν θα το ξεχάσω ποτέ, ακόμα και τώρα που παίζω μ' αυτή την Γκίμπσον

με τις συρμάτινες χορδές, αυτή την εικόνα έχω στο μυαλό μου...

- Εγώ δεν ήμουν εκεί τότε κι αυτό μου δημιουργεί μια θλίψη αμήχανη κι ένα

απέραντο κενό.

- Κενό σαν το όρθιο πακέτο Μάλμπουρο, κενό σαν τα ποτήρια μας. Το κρασί

σ' αυτή την πλευρά του ωκεανού τελειώνει πολύ γρήγορα.

- Αυτό το τραγούδι με κάνει να νοσταλγώ πιο πολύ, με κάνει να θέλω να

γυρίσω πίσω, πίσω από εκεί που ξεκίνησα.

-Εμένα πάλι δεν μ' αρέσει να γυρίζω πίσω, ακόμα κι αν εκεί το κρασί είναι

γλυκό και ποτέ δεν τελειώνει.

- Μόνο η έρημος δεν τελειώνει, αλήθεια θυμάσαι;;; Θυμάσαι που ξάπλωνα

και γινόμουν ένα με την άμμο;;;

- Η άμμος εδώ είναι υγρή, τόσο υγρή που πολλές φορές νομίζω πως κλαίω.

-Οι ιστορίες που λέτε μου είναι αδιάφορες, πάω να φέρω την φυσαρμόνικα,

να φυσήξω, να ξεχαστώ.

- Εγώ θα συνεχίσω να θυμάμαι, να νοσταλγώ και να ματώνω τα δάχτυλά μου

με τις συρμάτινες χορδές της Γκίμπσον.

- Όταν τελειώσει αυτό το τραγούδι εγώ θα γυρίσω πίσω, να κοιμηθώ, πάνω

στην ζεστή άμμο της ερήμου...


image

Κώστας Ζήσης

Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη,γεγονός που με σημάδεψε άθελά μου,στην ζωή μου μέχρι τώρα. Μεγάλωσα τόσο ανέμελα,ώστε να μην θέλω να παίζω ποδόσφαιρο με τα άλλα παιδιά,αλλά να κυνηγάω φαντάσματα, πράγμα που συνεχίζω να κάνω ακόμα άλλωστε. Το Πολυτεχνείο στάθηκε η αφορμή να επαληθευτούν όλοι μου οι φόβοι,αλλά και να μυηθώ με όλο το τελετουργικό της εποχής εκείνης στην μεγάλη του ροκεντρολ σχολή. Η μυρωδιά του ξύλου απορροφά πια σημαντικό μέρος της δημιουργικής μου διάθεσης... Κινούμαι μεταξύ στεριάς και θάλασσας ενώ ο ουρανός και τα περιεχόμενά του παραμένει ο επόμενος στόχος.
 
 
 
image

Κώστας Ζήσης

Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη,γεγονός που με σημάδεψε άθελά μου,στην ζωή μου μέχρι τώρα. Μεγάλωσα τόσο ανέμελα,ώστε να μην θέλω να παίζω ποδόσφαιρο με τα άλλα παιδιά,αλλά να κυνηγάω φαντάσματα, πράγμα που συνεχίζω να κάνω ακόμα άλλωστε. Το Πολυτεχνείο στάθηκε η αφορμή να επαληθευτούν όλοι μου οι φόβοι,αλλά και να μυηθώ με όλο το τελετουργικό της εποχής εκείνης στην μεγάλη του ροκεντρολ σχολή. Η μυρωδιά του ξύλου απορροφά πια σημαντικό μέρος της δημιουργικής μου διάθεσης... Κινούμαι μεταξύ στεριάς και θάλασσας ενώ ο ουρανός και τα περιεχόμενά του παραμένει ο επόμενος στόχος.
 
 
 
image

Κώστας Ζήσης

Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη,γεγονός που με σημάδεψε άθελά μου,στην ζωή μου μέχρι τώρα. Μεγάλωσα τόσο ανέμελα,ώστε να μην θέλω να παίζω ποδόσφαιρο με τα άλλα παιδιά,αλλά να κυνηγάω φαντάσματα, πράγμα που συνεχίζω να κάνω ακόμα άλλωστε. Το Πολυτεχνείο στάθηκε η αφορμή να επαληθευτούν όλοι μου οι φόβοι,αλλά και να μυηθώ με όλο το τελετουργικό της εποχής εκείνης στην μεγάλη του ροκεντρολ σχολή. Η μυρωδιά του ξύλου απορροφά πια σημαντικό μέρος της δημιουργικής μου διάθεσης... Κινούμαι μεταξύ στεριάς και θάλασσας ενώ ο ουρανός και τα περιεχόμενά του παραμένει ο επόμενος στόχος.
 
 
 

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1