20 Φεβρουαρίου 1959: Η μέρα που ο Jimi Hendrix απολύθηκε στη μέση του σετ...

Στις αρχές του 1959, ο δεκαεξάχρονος Jimi Hendrix ζούσε με την οικογένειά του σε μια φτωχική συνοικία του Σιάτλ και έκανε τα πρώτα του βήματα σαν κιθαρίστας παίζοντας με τους φίλους του άλλοτε σε σπίτια, άλλοτε σε γκαράζ και, σπανίως, στο κέντρο νεότητας της περιοχής. Ο Butch, όπως ήταν το παρατσούκλι του, δεν ήταν ο καλύτερος κιθαρίστας ούτε ο δημοφιλέστερος της παρέας. Ήταν ένας συνεσταλμένος κaι ευγενικός έφηβος που τα μεγαλύτερα παιδιά  τον κορόιδευαν. Εκείνος όμως είχε όμως μεγαλεπήβολα σχέδια.

Read more ...

Η Ελιάνα Νικολοπούλου (Eliana One Woman Band) μιλάει στο Merlin's για το νέο της άλμπουμ...

Συνέντευξη: Φαίη Φραγκισκάτου

Φωτό: Νίκος ΚαρέλλοςΆρης Παυλίδης

Η Ελιάνα Νικολοπούλου ή αλλιώς Eliana One Woman Blues Band, κοινώς, «Ελιάνα, η γυναίκα-ορχήστρα», εξερευνά το φάσμα του ήχου του ακουστικού «μπλουζ» από το 2017, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο Sweet Fellow. Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε το νέο της άλμπουμ με τίτλο Prison for Human Souls και κάπως έτσι ξεκίνησε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα που είχαμε τη χαρά να μοιραστούμε μαζί της.

Read more ...

In memoriam: Bon Scott (Ronald Belford "Bon" Scott, 9 Ιουλίου 1946 – 19 Φεβρουαρίου 1980)

O Abbie, o Billy και η κατάλυση του «corpus anarchi»...

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Πολλά έχουν ειπωθεί το τελευταίο διάστημα εν μέσω της συνδημίας Covid 19 σχετικά με την κατάλυση της «θείας κοινωνίας» από λαϊκούς και ιερείς. Στο παρόν κείμενο θα ασχοληθούμε με τη συγκλονιστική περίπτωση της κατάλυσης των σταχτών του Joe Hill. Η ιστορία του δολοφονημένου συνδικαλιστή των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (IWW-Wobblies) έχει περιγραφεί αναλυτικά στο Μαθήματα Ιστορίας: Joe Hill, ο άνθρωπος που δεν πέθανε ποτέ, η μνήμη της δολοφονίας του όμως συνεχίζει να μας στοιχειώνει με το τραγούδι « I Dreamed I Saw Joe Hill Last Night», που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως prequel αυτού που επακολουθεί. Η όλη περίπτωση ταιριάζει καθ’ ολοκληρία στη δυναμική και αισθητική της rock and roll κουλτούρας.

Read more ...

Όταν ο Bob Dylan βρέθηκε στο στούντιο με τον Johnny Cash...

Ήταν Φεβρουάριος του 1969 και ενώ ο Bob Dylan βρισκόταν στα στούντιο της Columbia στο Νάσβιλ έχοντας μόλις ολοκληρώσει τις ηχογραφήσεις για το ένατο άλμπουμ του, Nashville Skyline, δέχτηκε την επίσκεψη του Johnny Cash, ο οποίος δήλωνε μεγάλος θαυμαστής της μουσικής του Dylan.

Read more ...

Ο Jim Morrison, το Living Theatre, το «επεισόδιο των Doors στο Μαϊάμι» και το απόλυτο live άλμπουμ...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Tο Absolutely Live που κυκλοφόρησε το 1970, είναι το μόνο επίσημο live άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Doors στη διάρκεια της ζωής του Jim Morrison. Είναι επίσης ένα παρεξηγημένο άλμπουμ. Οι ιστορικοί της rock μουσικής το θυμούνται σαν το ντοκουμέντο ενός καλλιτέχνη που βρίσκεται σε παρακμή. Στην πραγματικότητα, το Absolutely Live συλλαμβάνει μια εποχή, όταν ο Jim Morrison ανακάλυπτε ένα νέο καλλιτεχνικό οίστρο μέσω του πρωτοποριακού θεάτρου.

Read more ...

Μικρές ιστορίες για μεγάλες σκιές (μουσική από ένα επισκευασμένο πικάπ, μέρος 5ο): Sam Gopal - "Escalator" (1969)

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Σήμερα η ακρόαση έχει έναν ακόμα πιο παλιό δίσκο από αυτούς που άκουσα από τότε που επισκευάστηκε το stereo: Το συγκρότημα είναι οι ψυχεδελικοί Sam Gopal και το άλμπουμ τους Escalator του 1969. Τι το ιδιαίτερο έχουν οι Sam Gopal; Μα είναι το συγκρότημα στο οποίο έπαιξε ο Lemmy όταν έφυγε από τους The Rockin' Vickers!

Read more ...

Η Μέρα των Αγίων της Νεκρανάστασης...

Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

Παραμονή της Γιορτής Τους, την Νύχτα με τα δυο φεγγάρια στέκεσαι σαν να υπάρχει και άλλος χρόνος/ούτε θυμάσαι ποτέ πέφτει ποια, βουβός μέσα στη λήθη δεν θυμάσαι ποια αρρώστια γέννησε τα δάκρυα

Read more ...

Η βόλτα...

Γράφει ο Δημήτρης Τζάνογλος

Στις 29 Ιανουαρίου το 2021 έφυγε η θεία μου, Λευκή Τζάνογλου, λίγο καιρό πριν κλείσει τα 98 της χρόνια. Από μικρός θυμάμαι την αδυναμία που είχε στα ανίψια της. Λίγες μέρες πριν φύγει, ζήτησε να ξεκλειδώσουμε ένα ντουλάπι που κρατούσε κάποιες επιστολές που λάμβανε από τον έρωτά της στα μέσα του περασμένου αιώνα. Γράμματα που ξεκινούσαν από το 1948 και έφταναν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Με έμπνευση αυτές τις επιστολές έγραψα ένα μικρό διήγημα ως φόρο τιμής και ως αντίο στη θεία.

Read more ...

In memoriam: Jalacy "Screamin' Jay" Hawkins (18 Ιουλίου 1929 – 12 Φεβρουαρίου 2000)

Μικρές ιστορίες για μεγάλες σκιές (μουσική από ένα επισκευασμένο πικάπ, μέρος 4ο): Siouxsie & the Banshees "Α Kiss in a Dreamhouse" (Polydor, 1982)

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Θυμάμαι εκείνο το μεσημέρι που άκουσα το “Fireworks” στην ραδιοφωνική εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη και έπαθα σοκ. Είχε κυκλοφορήσει σε επτάιντσο σινγκλ τον Μάϊο του 1982 σαν προάγγελος του άλμπουμ  A Kiss in a Dreamhouse, χωρίς ωστόσο να συμπεριληφθεί στο δίσκο και τελικά το βρήκα και το αγόρασα στο Λονδίνο πολύ αργότερα. Φαινόταν όμως ότι το άλμπουμ που επρόκειτο να κυκλοφορήσουν οι Siouxsie & the Banshees θα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό, και μάλιστα σε μια εποχή που όποιος τολμούσε να εκστομίσει τη λέξη «ψυχεδέλεια» έκανε τους γύρω του να ξεκαρδίζονται στα γέλια. 

Read more ...

Bill Haley (William John Clifton Haley, 6 Ιουλίου 1925 - 9 Φεβρουαρίου 1981)

Ο Bill Haley υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους του Rock 'n' Roll - αν και κάπως ξεχασμένος σήμερα - με πολλές επιτυχίες στη δεκαετία του '50. 

Read more ...

Ένα εξώφυλλο, χίλιες λέξεις: "Black Market Clash" (The Clash)...

Γράφει ο Θανάσης Ζελιαναίος

Όταν στις αρχές του 1977 ο Bob Marley έφτασε στην Αγγλία για μόνιμη εγκατάσταση, περισσότερο για να γλιτώσει το κεφάλι του παρά για οτιδήποτε άλλο, βρήκε την φλεγόμενη πανκ σκηνή της Αγγλίας στη μεγάλη της ακμή. Ταυτόχρονα, η κουλτούρα της πατρίδας του, με αιχμή του δόρατος την ρέγκε, είχε ήδη παρεισφρήσει στο μεγάλο νησί από πολύ πιο παλιά με τους πρώτους μετανάστες, αλλά και κάτω από τη δισκογραφική στέγη της Island, η οποία ήδη είχε γίνει ένα σημαντικό label στο χώρο της ποπ.

Read more ...

Barry Gibb: «Υπάρχει η διασημότητα, αλλά υπάρχει και η υπερβολική διασημότητα που μπορεί να σε καταστρέψει...»

Μεταφράζει* ο Μιχάλης Πούγουνας

Το τελευταίο εν ζωή μέλος της μπάντας των Bee Gees μιλά για το πώς τα χάλασε με τα αδέρφια του λίγο πριν πεθάνουν, πώς η γυναίκα του τον έσωσε από τα ναρκωτικά - και γιατί ζήτησε από τον Michael Jackson να σηκωθεί να φύγει από το σπίτι του. Ο Barry Gibb χαζεύει την οθόνη του laptop μου φορώντας το μαύρο καπέλο του. Βρίσκεται στο Μαϊάμι όπου ζει από το 1974, όταν η καριέρα των Bee Gees βρισκόταν σε αδιέξοδο και ο Eric Clapton είχε προτείνει ότι μια αλλαγή σκηνικού μπορεί να τους έκανε καλό. Εγκαταστάθηκαν όλοι μαζί εκεί, μετακομίζοντας στο σπίτι που ο Clapton απαθανάτισε στο εξώφυλλο του άλμπουμ 461 Ocean Boulevard. Ο Gibb δεν έφυγε ποτέ από εκεί, παρόλο που έχει άλλο ένα σπίτι στην Αγγλία. Όπως λέει, του αρέσει το Μαϊάμι επειδή του θυμίζει την Αυστραλία, όπου είχε μεταναστεύσει με τους γονείς του όταν ήταν 11 ετών.

Read more ...

In memoriam: Gary Moore (Robert William Gary Moore, 4 Απριλίου 1952 – 6 Φεβρουαρίου 2011)

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1