Kid Congo Powers: Σαράντα χρόνια καριέρας μέσα από δώδεκα δίσκους...

Μεταγραφή: Γιάννης Ζελιαναίος

Έπαιξε κιθάρα για τους Gun Club, τους Cramps, τους Bad Seeds, τους Congo Norvell, τους Knoxville Girls, τους Kid & Khan και τους Fur Bible. Συνεργάστηκε ως guest με τους Barry Adamson, Mark Eitzel, Die Haut, The Make-Up και πολλούς ακόμη. Κοιτάζει πίσω στο 1979, όπου ξεκίνησε ως The Creeping Ritual, (οι προκάτοχοι των Gun Club) και σκέφτεται: «Σαράντα χρόνια! Έλεος!» Εν έτη 2019, μαζί με τους Bob Bert (βλέπε Pussy Galore, Sonic Youth, Chrome Cranks, κ.α.) και Mick Collins (βλέπε Gories, Dirtbombs) σχημάτισε τους Wolfmanhattan Project και τον Μάρτη της τρέχουσας χρονιάς κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους, Blue Gene Stew, από την In the Red Records. Φέτος έκλεισε αισίως τα 60: «Είναι τρομερό να γίνεσαι το μεγάλο 6-0. Όταν ήμουν νεότερος υπήρχε η ρομαντική αντίληψη « να πεθαίνεις» στα τριάντα – ευτυχώς δεν παρασύρθηκα ποτέ απ’ αυτόν τον ρομαντισμό. Την πέταξα μακριά αυτή την ερωμένη». Το τελευταίο καιρό έγραφε την αυτοβιογραφία του και σύμφωνα φήμες θα έχει τον απλό τίτλο Kid. Tο μόνο σίγουρο είναι ότι θα κυκλοφορήσει από την In the Red, τη δισκογραφική με την οποία συνεργάζεται τα τελευταία δέκα χρόνια και αυτή θα είναι και η πρώτη τους εκδοτική συνεργασία.

Read more ...

Τόνι Μόρισον: "Η καταπίεση των συγγραφέων διαμέσου της ιστορίας είναι ο προάγγελος της επίμονης λεηλασίας των δικαιωμάτων και ελευθεριών που θα ακολουθήσει..."

Μεταφράζει ο Αλέξης Καλοφωλιάς

Τα απολυταρχικά καθεστώτα, οι δικτάτορες, οι δυνάστες είναι συχνά, αλλά όχι πάντα, ηλίθιοι. Όμως κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος ώστε να παραχωρήσει σε εύστοχους, αντιφρονούντες συγγραφείς την ελευθερία να δημοσιεύουν τις κρίσεις τους ή να ακολουθούν τα δημιουργικά τους ένστικτα. Δεν είναι αρκετά ηλίθιοι ώστε να εγκαταλείψουν τον έλεγχο (απροκάλυπτο ή δόλιο) στα μέσα ενημέρωσης. Στις μεθόδους τους περιλαμβάνονται η επιτήρηση, η λογοκρισία, η σύλληψη, ακόμα και ο σφαγιασμός των συγγραφέων που πληροφορούν και ενοχλούν το κοινό. Συγγραφείς που προκαλούν ανησυχίες, που θέτουν ερωτήματα, έχουν ένα άλλο, πιο βαθύ βλέμμα. Συγγραφείς, δημοσιογράφοι, δοκιμιογράφοι, μπλόγκερ, ποιητές, θεατρικοί συγγραφείς – μπορούν να διαταράξουν την κοινωνική καταπίεση που λειτουργεί σαν κώμα στον πληθυσμό, ένα κώμα που οι δυνάστες αποκαλούν ειρήνη• επίσης, μπορούν να σταματούν τη ροή του αίματος του πολέμου που φέρνει ρίγη χαράς στα γεράκια και τους κερδοσκόπους. Αυτός είναι ο δικός τους κίνδυνος.

Read more ...

Ένα εξώφυλλο, χίλιες λέξεις: Dead Kennedys - "Fresh Fruit for Rotting Vegetables"...

Γράφει ο Θανάσης Ζελιαναίος 

Σεπτέμβριος 1980. «ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΦΟΒΟΙ ΣΑΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΝΤΑΙ!» Έτσι έγραφαν οι αφίσες της εποχής που διαφημίζουν το Fresh Fruit for Rotting Vegetables, πρώτο άλμπουμ των Dead Kennedys, ενός νέου πανκ γκρουπ από το Σαν Φρανσίσκο που πριν μπει καλά-καλά στην δισκογραφία έχει ήδη προκαλέσει αίσθηση με τα live του, τα πρώτα του demo και, κυρίως, με τη στάση του τραγουδιστή τους, Jello Biafra. Το περιεχόμενο δικαίωνε  αυτή την απειλή. Μια ημίωρη πανκ επίθεση με κιθαριστικές ξυραφιές που πατάνε στο πιο υπερηχητικό surf rock, φουλ πολιτικοποιημένοι στίχοι και προκλητική, σχεδόν γκροτέσκα ερμηνεία, όλα αυτά συγκροτούν ένα από τα πιο κλασικά άλμπουμ του αμερικανικού πανκ όλων των εποχών.

Read more ...

Revolution: Ίσως το πιο αντιφατικό τραγούδι των Beatles

Γράφει ο Μιχάλης Τζάνογλος

Για πολλούς, το τραγούδι «Revolution» των Beatles γεννάει ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία είναι η επανάσταση και από την άλλη αυτό το «… count me out» που προκαλεί αμηχανία ή και απέχθεια πολλές φορές. Για πολλά χρόνια δεν είχα ψάξει να μάθω λεπτομέρειες, μέχρι που επιτέλους έφτασε το πλήρωμα του χρόνου. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή …

Read more ...

Ο Ζαν-Πολ Σαρτρ και η Σιμόν ντε Μποβουάρ στην Επαναστατημένη Κούβα...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Στις αρχές του 1960, ο Ζαν-Πολ Σαρτρ και η Σιμόν ντε Μποβουάρ αποδέχτηκαν πρόσκληση να επισκεφτούν την Κούβα και να διαπιστώσουν από πρώτο χέρι τα πρώτα αποτελέσματα της Επανάστασης. Στις 8 Ιανουαρίου του προηγούμενου χρόνου, οι «μπαρμπούδος» του Φιντέλ Κάστρο, του Ερνέστο Γκεβάρα και του Καμίλο Σιενφουέγος, είχαν μπει θριαμβευτικά στην Αβάνα κάτω από τους ενθουσιώδεις πανηγυρισμούς της συντριπτικής πλειοψηφίας του κουβανικού λαού ο οποίος, έχοντας ξεφορτωθεί τον μισητό δικτάτορα Φουλχένιο Μπατίστα, προσέβλεπε σε ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα.

Read more ...

Φωτογραφίζοντας γκραφίτι στην Rosenthaler Straße 39...

Φωτογραφίες-Κείμενο: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος - QoQ Photography

Στο Βερολίνο μ’ αρέσει να μένω κοντά στο Ostbahnhof. Κάθομαι σ’ ένα παγκάκι στο πάρκο απέναντι και παρατηρώ τους ταξιδιώτες να μπαινοβγαίνουν στο σταθμό σέρνοντας τις αποσκευές τους. Κοστουμάτοι commuters, εργάτες με φόρμες, μετανάστες, πιτσιρικάδες με μπύρες στο χέρι, κοπέλες με ποδήλατα, ένα ζευγάρι που κρατιέται χέρι-χέρι, κάποια λιγοστά τζάνκια που βρίσκουν απάγκιο κάτω από τη γέφυρα παραδίπλα. Το Kreuzberg είναι μόνο ένα τσιγάρο δρόμος μακριά κι εξακολουθεί να προσφέρει μερικά από τα καλλίτερα στέκια για νόστιμο και καλό φαΐ, φτηνές μπύρες από τα μπακαλικάκια των μεταναστών και βραδινές περατζάδες, κατά μήκος των υγρών πεζοδρομίων κάτω από τα λαμπιόνια των μπαρ και τα νέον των κεμπαπτζίδικων.

Read more ...

"Εγώ, η Ουλρίκε Μάινχοφ καταγγέλλω... "

"Τρέμετε από φόβο μήπως και μπορέσω κι αντισταθώ. Τρέμετε στη σκέψη μήπως οι άλλοι σύντροφοί μου έρθουν και γκρεμίσουν αυτό το λευκό θάνατο που επινοήσατε. Πόσο γελοίο, αλήθεια, να στερήσετε από μένα τα χρώματα! Κι έξω να βάφετε το μουχλιασμένο και γκρίζο κόσμο σας με τα πιο φανταχτερά χρώματα, για να μην μπορεί να δει κανείς τη σαπίλα που κρύβει..."

(Από τον θεατρικό μονόλογο "Εγώ η Ουλρίκε Μάινχοφ Καταγγέλλω" που έγραψαν ο Ντάριο Φο και η Φράνκα Ράμε, για την Ουλρίκε Μάινχοφ, μέλους της οργάνωσης αντάρτικου πόλης Φράξια Κόκκινος Στρατός. Η Ουλρίκε Μάινχοφ βρέθηκε απαγχονισμένη στο κελί της κάτω από "αδιευκρίνιστες συνθήκες" στις 9 Μαΐου 1976).

Read more ...

Joker: Ειλικρινά στα κατσαρότριχα παπάρια μου αν πάρει ή όχι κάποιο Όσκαρ...

Γράφει ο Σωτήρης Θεοχάρης

Στην δική μου καρδιά, εκτός από την συγκλονιστική ερμηνεία από τον Joaquin Phoenix το Joker έχει ήδη καταγραφεί ως μια πολύ δυνατή ταινία, η οποία για τα δεδομένα του Χόλιγουντ θίγει την υπόγεια όψη της ταξικής κοινωνίας και του περιθωρίου. Ένα περιθώριο που στην εποχή μας τείνει με λογαριθμική ταχύτητα να γίνει συνώνυμο με την «κανονικότητα». Ένα περιθώριο που ως λέξη σήμερα έχει καταντήσει κυνικό αστείο, αφού πληθυσμιακά περικλείει την απόλυτη πλειοψηφία των ανθρώπων, ενώ αντίθετα η απόλυτη μειοψηφία έχει αυτοαναγορευτεί βίαια ως «κανονικότητα». Το αστείο που μας σκοτώνει από την ώρα που γεννιόμαστε σαν παρίες.

Read more ...

Στο πρόσφατο άλμπουμ τους οι Hypnotic Nausea επιβεβαιώνουν κάτι που δυστυχώς που πολλοί αρνούνται να παραδεχτούν: Οι θρησκείες έχουν πεθάνει...

"Στη δομή αυτή υπήρχαν οικογένειες με ανθρώπους που είχαν βιώσει προσωπικά την φρίκη και τις άσχημες συνέπειες του πολέμου. Οι περισσότεροι, σκιές του εαυτού τους, με προσωπικές απώλειες, προσπαθούσαν με φάρμακα να αντιμετωπίσουν τις καθημερινές κρίσεις που έφταναν μέχρι και απόπειρες αυτοκτονίας..." 

Στις 29 Μαρτίου 2019 κυκλοφόρησε  το δεύτερο concept άλμπουμ των Hypnotic Nausea με τίτλο The Death of All Religions (LP, Ikaros Records, 2019), μια ειδική έκδοση βινυλίου με ένα 24σέλιδο comic book, δημιουργία του μπασίστα της μπάντας GMonkey  που αφηγείται  την ιστορία του άλμπουμ μέσα από τους στίχους του τραγουδιστής και κιθαρίστα Γιώργου Μπλέτσα. Το κεντρικό θέμα είναι η θρησκεία (γενικά) και η βία της που ωθεί τους πιστούς της να κάνουν... αυτά που κάνουν. Το Merlin's Music Box ζήτησε από τον Γιώργο να γράψει μερικά λόγια για την ιδέα που τον οδήγησε να γράψει τους στίχους με βάση την προσωπική του εμπειρία...

Read more ...

Ο Jay Gorney, τo «πιο αντικαπιταλιστικό τραγούδι στον κόσμο» και η τιμωρία τού να ονειρεύεσαι σε έναν «ελεύθερο κόσμο»...

Συνέντευξη: Μιχάλης Πούγουνας - Γιάννης Καστανάρας

Κείμενο: Μιχάλης Πούγουνας

Από τα τέλη της δεκαετίας του ’40 ως τα τέλη της δεκαετίας του ’50 χιλιάδες Αμερικάνοι πολίτες κατηγορήθηκαν ως Κομμουνιστές ή ως επιρρεπείς στον Κομμουνισμό και αποτέλεσαν το αντικείμενο ερευνών, ανακρίσεων, διώξεων και φυλακίσεων. Πόσες χιλιάδες ζωές καταστράφηκαν άραγε από τη διαβόητη Μαύρη Λίστα που είχε αναλάβει να καταρτίσει ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τζόζεφ Μακάρθι; Ένας άνθρωπος γερμανο-ιρλανδικής καταγωγής που έγινε γνωστός για τις μεθόδους εξόντωσης προοδευτικών διαφωνούντων στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, τις οποίες εφάρμοσε αμείλικτα και οι οποίες σήμερα είναι διεθνώς γνωστές με τον χαρακτηρισμό «μακαρθισμός». 

Το καλοκαίρι του 2019 ανακάλυψα για πρώτη φορά το τραγούδι “Brother Can You Spare A Dime”, ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια της Μεγάλης Οικονομικής Ύφεσης, με πολλές και διαφορετικές εκτελέσεις από αναρίθμητα μεγάλα και μικρά ονόματα της μουσικής. Με αφορμή το συγκεκριμένο κομμάτι και χάρη στην εύνοια της τύχης έμαθα την ιστορία του συνθέτη του, Jay Gorney, ο οποίος το συνέθεσε στις αρχές της δεκαετίας του '30 πάνω σε στίχους του φίλου του, Edgar Yipsel "Yip" Harburg.

Read more ...

O Lemmy για την Tina Turner...

"Η Tina Turner ήταν το κάτι άλλο όταν ήταν ήταν νέα. Είχα δει τους Ike & Tina Turner Revue στο Middle Earth στο Covent Garden σε μια πολύ μικρή σκηνή. Το ύψος της πρέπει να ήταν... άντε το πολύ να ήταν εξήντα πόντοι κι έτσι όπως στεκόμουν έβλεπα ακριβώς ανάμεσα στα πόδια των Ikettes...

Read more ...

Kατερίνα Γώγου: «Η ζωή μας είναι άσκοπα λαχανητά σε κανονισμένες απεργίες ρουφιάνους και περιπολικά...»

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Η Κατερίνα μπορούσε να γίνει περιστέρι και γεράκι μαζί. Χμ... Το πρώτο σπανίως. Μπορούσε ν α σου μιλάει με τον καλύτερο τρόπο αλλά όταν σε άρχιζε στο βρισίδι σε έβριζε ακατάσχετα, κοιτώντας σε στα μάτια μ' εκείνο το βλέμμα που πετούσε σπίθες. Σε κάρφωνε μ' αυτό και σου πάγωνε κάθε επιχείρημα. Ψυγείο, που λέμε. Η Κατερίνα δεν ήταν το τρελούτσικο κορίτσι που οι περισσότεροι θυμούνται από τις ελληνικές κωμωδίες. Δεν ξέρω πώς ήταν μικρή, εγώ είχα την τύχη να τη γνωρίσω καθώς μπαινόβγαινε σχεδόν καθημερινά εκεί, στο βιβλιοπωλείο του Γαρμπή, τότε που νέος ακόμα προσπαθούσα να ρουφήξω γεύσεις ελευθερίας. Η Κατερίνα είχε χιλιάδες τρόπους να σε βγάζει από τα ρούχα σου, αλλά είχε εκείνο το σκοτεινό ταλέντο που από όποια πλευρά κι αν το παρατηρούσες έχανες την μπάλα...

Read more ...

Ανομία: Μύθοι και πραγματικότητα στην εκφορά του εξουσιαστικού λόγου...

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης (MD-PhD)

«Δεν θα επιτρέψουμε στις δυνάμεις της ανομίας και του χάους, να ανακόψουν την πορεία της χώρας προς την ανάκαμψη» (Ν. Δένδιας)

Μια από της δυνατότητες της εξουσίας λόγο της ισχύος της, είναι η δημιουργία νοημάτων ή καλύτερα επανα-νοηματοδότησης με στόχο την συμμόρφωση. Αυτό συμβαίνει συνεχώς στην εκφορά του κυρίαρχου λόγου διαμέσου νεολογισμών, λεκτικών αλμάτων ή άλλων νοηματικών ιδεολογικών χειρισμών.

Read more ...

O Leonard Cohen, η Judy Collins, και μια μάλλον ασυνήθιστη "πρεμιέρα"...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

«Ήταν γοητευτικός, είχε εκείνη τη λάμψη στα μάτια, εκείνον τον μυστηριώδη αέρα ενός ανθρώπου που ξέρει… Τον λάτρευα, αλλά ευτυχώς δεν ήταν από εκείνα τα πάθη που σε βάζουν σε μπελάδες. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που δεν ερωτεύτηκa τον Leonard Cohen.Όμως τα τραγούδια του με ταξίδευαν στον έβδομο ουρανό» - Judy Collins

Read more ...

Το κουτί με τις εμμονές – μέρος 7ο: Ένας Αμερικανός Φίλος…

Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

H Πατρίσια Χαισμιθ (19 Ιανουαρίου 1921 - 4 Φεβρουαρίου 1995) υπήρξε συγγραφέας αστυνομικών και άλλων μυθιστορημάτων και μικρών ιστοριών. Στα βιβλία που έγραφε συνήθιζε να ξεδιπλώνει τη νουάρ πλοκή γύρω από τη συμπεριφορά και τον ψυχισμό των ηρώων, από το πώς φθάνει κανείς στο σημείο να ξεπερνά τις αναστολές του και να εγκλιματίζεται. Στη βιογραφία της, γραμμένη από τον Άντριου Γουίλσον (μετάφραση Ραλλού Θεοδωρίδου, Νεφέλη, 2004), αναφέρεται ότι «ήταν θιασώτρια του παράλογου, του χάους, της συναισθηματικής αναρχίας, και θεωρούσε τον εγκληματία ως την ιδανική ενσάρκωση του υπαρξιακού ήρωα του εικοστού αιώνα, ως έναν άνθρωπο που, όπως πίστευε, είναι δραστήριος και με ελεύθερο πνεύμα».

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1