Μαθήματα Ιστορίας: Joe Hill, ο άνθρωπος που δεν πέθανε ποτέ...

Κείμενο: Dick Meister 

Μετάφραση: Δημήτρης Πλαστήρας

Είναι 19 Νοεμβρίου 1915, στο προαύλιο του κρατικού σωφρονιστηρίου της Γιούτα στο Σωλτ Λέικ Σίτυ. Πέντε τυφεκιοφόροι στοχεύουν προσεκτικά έναν καταδικασμένο συνδικαλιστή των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (IWW), τον Joe Hill, που στέκεται μπροστά τους όρθιος, ευθυτενής και περήφανος. «Πυρ!» φωνάζει με θάρρος. Το εκτελεστικό απόσπασμα δεν αστοχεί. Αλλά όπως λέει η λαϊκή μπαλάντα, «ο Joe Hill δεν πέθανε ποτέ». Συνεχίζει να ζει ως ένα από τα πιο ανθεκτικά και επιδραστικά αμερικανικά σύμβολα.

Read more ...

Tool: "Pneuma". Δεύτερο κομμάτι από το νέο άλμπουμ...

Το "Pneuma" είναι το δεύτερο κομμάτι από το νέο άλμπουμ των Tool, Fear Inoculum που επισήμως κυκλοφορεί σήμερα, 30 Αυγούστου, αν και ιντερνετικά έχει διαρρεύσει εδώ και λίγες μέρες...

Read more ...

Περιπέτεια μετά μουσικής στο 5ο Pulsar Samothraki Art Festival...

Γράφει ο Βαγγέλης Χαλικιάς

Φωτογραφίες: Μαρία Πιτιακούδη

Τo Pulsar Samothraki Art Festival οργανώθηκε για πέμπτη φορά τα τελευταία έξι χρόνια (πέρυσι δεν πραγματοποιήθηκε) και φέτος ήταν τριήμερο (9, 10 & 11 Αυγούστου). Στο μουσικό κομμάτι εμφανίστηκαν διαδοχικά οι Θραξ Πανκc, οι Alcalica και οι Last Drive. Το Pulsar πραγματοποιείται στο «Εργοστάσιο Σαμοθράκης» και το διοργανώνει εξ ολοκλήρου η Άννα Τσάκωνα, μαζί με διάφορους καλούς φίλους και συνεργάτες. Δυστυχώς, ενώ από την πλευρά της οργάνωσης, της παραγωγής και του αποτελέσματος, δηλαδή των συναυλιών, το φεστιβάλ ήταν άψογο, εξωγενείς παράγοντες επηρέασαν σε διάφορους τομείς όχι μόνο αυτό, αλλά και τη ζωή των συμμετεχόντων…
Η περιπέτεια στη Σαμοθράκη στην αρχή ήταν ένα τοπικό θέμα, σαν κάτι που συνέβαινε σε εμάς τους λίγους που συμμετείχαμε και σε διάφορους άλλους που ήθελαν έρθουν ή να φύγουν από το νησί, αλλά τελικά κατέληξε να γίνει πανελλαδική είδηση. Και μιας και βρέθηκα στο κέντρο των γεγονότων είπα να σας τη διηγηθώ….

Read more ...

Το πρώτο μου τσιγάρο… (Στο Σημείο Ζήτα δεν πατάει ποτέ ψυχή)

Μια απολύτως αληθινή ιστορία από τον Γιάννη Καστανάρα

Δεν ξέρω αν στη σημερινή εποχή του ακραίου νεοσυντηρητισμού κυκλοφορούν ακόμα στο εμπόριο, αλλά όταν ήμουν παιδί, υπήρχαν οι περίφημες τσίχλες-τσιγάρο σε ανάλογο πακετάκι, που τις αγοράζαμε για να το παίξουμε αντράκια, φουμάροντας με απόλαυση τον ανύπαρκτο καπνό, αλητεία κι έτσι, και γεμίζοντας τα πνευμόνια μας με αέρα κοπανιστό, πριν αρχίσουμε το μάσημα που μπορεί να διαρκούσε κάμποσες ώρες.

Read more ...

Ίαν ο Ταπεινός: "Θα σας ξεριζώσω, θα κάψω τον σπόρο σας, θα ρίξω τη σκόνη σας στην πιο μαύρη τρύπα του διαστήματος. Το μόνο που θα απομείνει από το είδος σας θα είναι ένα ερώτημα. Υπήρξα πράγματι; ..."

Γράφει ο Constantin Johannes

Σχέδια: Conan Nanco

Ονομάζομαι Ίαν Άντερσον και είμαι φοβερός τύπος. Ξέρετε γιατί; Επειδή εγώ έφτιαξα τη μεγαλύτερη μπάντα όλων των εποχών. Δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει καλύτερη μπάντα. Τα υπόλοιπα συγκροτήματα έχουν συσταθεί για να μοιράζονται τις θέσεις από το νούμερο δυο και μετά. Στην μπάντα που έχω φτιάξει εγώ, μου αρέσει να αλλάζω τα μέλη της. Αρχικώς, για να δίνω εγώ την ευκαιρία και σε άλλους ανθρώπους που παίζουν μουσική, σε «μουσικούς», να ζήσουν την εμπειρία της μπάντας μου και δευτερευόντως, επειδή έχει πλάκα.

Read more ...

Νικώντας τον θάνατο με την κιθάρα του Wilko Johnson (12 Ιουλίου 1947 – 21 Νοεμβρίου 2022)..

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

(κείμενο του Μιχάλη Πούγουνα που πρωτοδημοσιεύτηκε στο blog του, tribe4mian's)

Στο ντοκιμαντέρ του Julien Temple The Ecstasy of Wilko Johnson για το BBC, ο Wilko εξομολογείται πως όταν έμαθε ότι έπασχε από καρκίνο στο πάγκρεας, ένιωσε μια απελευθέρωση, σχεδόν μια ευφορία, επειδή η απειλή του θανάτου σε κάνει να εκτιμάς την ομορφιά της ζωής. Γνώριζα για την περιπέτειά του, αλλά στο συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ αναπτύσσεται όλη η φιλοσοφία του, δοσμένη καταπληκτικά μέσα από σαιξπηρικούς μονολόγους και φλερτάροντας με την Έβδομη Σφραγίδα του Ingmar Bergman, σε μια ατέλειωτη παρτίδα σκάκι με τον θάνατο.

Read more ...

Gulag Orkestar...

Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

Το κομμάτι το είδε στο facebook – το είχε αναρτήσει ένας "φίλος". Ο μουσικός λεγόταν Ibrahim Maalouf κι έπαιζε στην τρομπέτα ένα αισθαντικό τζαζ ριφάκι που θύμιζε κάτι από Μέση Ανατολή. Το βίντεο έδειχνε τη Βηρυτό, άλλοτε μέρα κι άλλοτε νύχτα: δρόμους, σπίτια, καταστήματα, μικρά πλάνα, κοντινά πορτρέτα του μουσικού. Πλάνο. Ένα δεκάλεπτο κομμάτι που στο τέλος του βίντεο πληροφορούσε ότι κυκλοφόρησε το 2011.

Read more ...

Lemmy: Ακούστε το "The Mask", ένα "χαμένο" τραγούδι-ντουέτο με την country τραγουδίστρια Lynda Kay...

Σχεδόν τρεισήμισι χρόνια μετά τον θάνατό του, η φωνή του μυθικού Lemmy Kilmister ακούγεται ξανά σε ένα "χαμένο" ντουέτο με την τραγουδίστρια της country Lynda Kay.

Read more ...

Μαθήματα Ιστορίας - Μοχάμετ Άλι: "Δεν έχω καμία προσωπική διένεξη μ’ αυτούς τους Βιετκόνγκ…"

Ο πρωταθλητής της πυγμαχίας στην κατηγορία βαρέων βαρών Μοχάμετ Άλι (1942-2016) υπήρξε ντόμπρος απέναντι σε πολλά πολιτικά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης της αντίθεσής του στον πόλεμο του Βιετνάμ. Το 1966, ο Άλι κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στο στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών και όταν το 1967 τον κάλεσαν να ορκιστεί, εκείνος παρουσιάστηκε στη στρατολογία αλλά αρνήθηκε να πει το όνομά του ή ορκιστεί πίστη στην πατρίδα. Αμέσως του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρωταθλητή, καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλακή (χωρίς να εκτίσει την ποινή) και σε πρόστιμο δέκα χιλιάδων δολαρίων, ενώ του απαγορεύτηκε η συμμετοχή σε αγώνες για τρία χρόνια. Ο Άλι επέστρεψε στο καναβάτσο στις 16 Οκτωβρίου 1970, νικώντας τον Τζέρι Κουάρι με νοκ άουτ στον τρίτο γύρο. Τον επόμενο χρόνο το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ακύρωσε την αρχική ποινή.

Read more ...

Μια εικόνα χίλιες λέξεις: Ο Αμερικανός πιλότος Dewey Waddell στα χέρια των Βορειοβιετναμέζων μαχητών...

Μία από τις πιο συγκλονιστικές (μολονότι προπαγανδιστικές) εικόνες από τον Πόλεμο του Βιετνάμ: Το καταδιωκτικό του Αμερικανού πιλότου Dewey Wayne Waddell μόλις έχει καταρριφθεί και ο ίδιος οδηγείται στην αιχμαλωσία από μια μικρόσωμη μαχήτρια του Λαϊκού Στρατού...

Read more ...

CULT OF THE AMPS vol. III: featuring: TUBER, HYPNOTIC NAUSEA, MESSAGE IN A CLOUD, GHONE, Παρασκευή 18 Οκτωβρίου, Gagarin 205

 Τιμή εισιτηρίων:
8€ προπώληση / 10€ ταμείο

Προπώληση εισιτηρίων:
Viva.gr, 11876, Reload Stores, Seven Spots, Wind, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, αθηνόραμα.gr, Yoleni’s, Viva Kiosk Συντάγματος, Viva Spot Τεχνόπολης, Syd Records

FB Event: www.facebook.com/events/2178101228968937

Read more ...

Κim Gordon: Το πρώτο βίντεο από το νέο άλμπουμ της που κυκλοφορεί τον Οκτώβριο...

Η Kim Gordon ανακοίνωσε το σόλο άλμπουμ της. Ονομάζεται No Home Record και κυκλοφορεί στις 13 Οκτωβρίου μέσω της Matador. Η ανακοίνωση συνοδεύεται από το μουσικό βίντεο του single, "Sketch Artist". Η παραγωγή είναι του Justin Raisen και η ηχογράφηση του άλμπουμ έγινε στο Sphere Ranch του Λος Άντζελες. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από την ταινία του Chantal Akerman No Home Movie .

Εκατό χρόνια Bauhaus: Χτίζοντας προς όφελος μιας εξισωτικής κοινωνίας...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

«Το Bauhaus αποσκοπεί στη συγκέντρωση όλης της καλλιτεχνικής δραστηριότητας σε μία ενότητα»
Walter Gropius, Μανιφέστο του Bauhaus, 1919

Αντλώντας έμπνευση από την γερμανική Επανάσταση των Σπαρτακιστών τον Νοέμβριο του 1918 και παρά την αιματηρή καταστολή της από την ηγεσία και τον στρατό του κυβερνώντος Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, πολλοί καλλιτέχνες και διανοούμενοι, αντιμιλιταριστές και ειρηνιστές, έτρεφαν ελπίδες για μια καλύτερη κοινωνία που θα απέβλεπε στο κοινό καλό. Πολλοί, ωστόσο, δεν είχαν ξεκάθαρο πολιτικό προσανατολισμό ούτε πλήρη αντίληψη για τις αιτίες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου που μόλις είχε λήξει. Ωστόσο, παρά την έλλειψη διαύγειας, διατυπώθηκαν σοσιαλιστικού τύπου εκδοχές για το μέλλον, προσανατολισμένες σε μια πιο δίκαιη κοινωνία.

Read more ...

Τσαρλς Μπουκόφσκι: Μια Διαβολική Πόλη...

Μετάφραση - σχόλια: Γιάννης Ζελιαναίος

Το διήγημα του Μπουκόφσκι Μια Διαβολική Πόλη εμφανίστηκε στην πρώτη συλλογή με διηγήματα που κυκλοφόρησε ποτέ ο συγγραφέας, και συγκεκριμένα το 1972 από τον εκδοτικό οίκο City Lights του Λώρενς Φερλινγκέτι, με τίτλο, Erections, Ejaculations, Exhibitions, and General Tales of Ordinary Madness.

Το 1994, ο νεαρός σκηνοθέτης Richard Sears - έχοντας μόλις αποφοιτήσει από την σχολή του - θα δοκιμάσει τις κινηματογραφικές του δυνατότητες φτιάχνοντας μια μικρού μήκους ταινία που πατάει πάνω στο An Evil Town του Μπουκόφσκι. Το αποτέλεσμα είναι ένα τολμηρό, neo – noir μικρού μήκους (20 λεπτά) όπου στην πορεία του για τα φεστιβάλ θα κερδίσει και τα βραβεία καλύτερης μικρού μήκους στο Φεστιβάλ Κανών καθώς και στο The New York Underground Film Festival. Την ίδια ιστορία της Διαβολικής Πόλης ο Sears θα την βάλει και στην μεγάλη μήκους του ταινία, In the Drink το 2010, όπου δυο γεροκαραβάνες της μπάρας εξιστορούν τρεις ιστορίες σε έναν νεαρό που έχει επισκεφθεί το μπαρ της γειτονιάς τους και ο τελευταίος δεν ξέρει κατά πόσο είναι πραγματικές ή φανταστικές.

(H μετάφραση δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο blog του Γιάννη Ζελιαναίου Around Bukowski)

Read more ...

Αντώνης Σουρούνης: 44 λέξεις που δεν περιέχουν ούτε ένα ρο. Όχι κι άσχημα…

Πολυβραβευμένος πεζογράφος ο Αντώνης Σουρούνης (1942-2016) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και το 1960 μετανάστευσε στη Γερμανία. Εκεί και στην Αυστρία σπούδασε κοινωνιολογία και πολιτικές επιστήμες, ενώ στη συνέχεια εργάστηκε σε ποικίλα επαγγέλματα. Έζησε στη Φρανκφούρτη έως το 1970. Στην πεζογραφία άντλησε τα θέματά του από την περιπετειώδη ζωή του ως μετανάστης στη Γερμανία, διακωμωδώντας με ένα γλυκόπικρο χιούμορ τις καθημερινές του ιστορίες. Δημοσίευσε τα μυθιστορήματα «Ένα αγόρι γελάει και κλαίει» (1969), «Οι συμπαίχτες» (1977), «Οι πρώτοι πεθαίνουν τελευταίοι» (1985), «Πάσχα στο χωριό» (1991), «Υπ’ όψιν της Λίτσας» (1992), «Ο χορός των ρόδων» (1994), «Γκας ο γκάνγκστερ (2000)» και «το μονοπάτι στη θάλασσα» (2006). Στα έργα του περιλαμβάνονται επίσης το αφήγημα «Το μπαστούνι» (2007)  και οι συλλογές διηγημάτων «Μερόνυχτα Φραγκφούρτης» (1982), «Τα τύμπανα της κοιλιάς και του πολέμου» (1983), «Μισόν αιώνα άνθρωπος» (1996), «Κυριακάτικες ιστορίες» (2002) και «Νύχτες με ουρά» (2010). Από το 1987 ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών. Το 1995 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για τον «Χορό των ρόδων». Το 2006 βραβεύτηκε από το περιοδικό «Να ένα μήλο» ενώ έναν χρόνο αργότερα πήρε το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού «Διαβάζω» για το έργο του «Το μονοπάτι στη θάλασσα».

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1