Φαίη Φραγκισκάτου

  • Patti Smith, M train: "Το έδαφος που έχουμε καλύψει"...

    Γράφει η Φαίη Φραγκσικάτου

    - «Έχεις χάσει τη χαρά. Χωρίς χαρά είμαστε νεκροί».
    - «Πώς θα την ξαναβρώ;»
    -«Βρες αυτούς που την έχουν και άσε την τελειότητά τους να σε γεμίσει».

    «Εδώ η χαρά, εδώ και η εγκατάλειψη. Λίγο μεσκάλ. Λίγο κωλοβάρεμα, αλλά κυρίως δουλειά. Έτσι ζω, σκέφτομαι». Βρισκόμαστε στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Μια γυναίκα κοντά στα εβδομήντα γράφει ένα βιβλίο που η ίδια το ονοματίζει «οδικό χάρτη της ζωής της». Γράφει για ταξίδια, για τη ζωή της με τον άντρα της πριν εκείνος πεθάνει, για την ανάγκη της να συνδεθεί με τους λογοτέχνες που θαύμασε. Για το πώς άλλαξε η σχέση της με το χρόνο μεγαλώνοντας, το χρόνο που πέρασε σαν «ρολόι χωρίς δείκτες». Η γυναίκα αυτή, εκτός από συγγραφέας υπήρξε διάσημη μουσικός του πανκ ροκ. Μιας μουσικής που δεν προδιαθέτει για ρομαντικές περσόνες, οι οποίες ερωτεύονται τον «άνθρωπο άγγελο απ το Ντιτρόιτ», ούτε επιδιώκουν ενδοσκοπικά ταξίδια αναζήτησης του εαυτού τους. Όμως, στο βιβλίο αυτό καταγράφεται η νοσταλγία ενός μεγάλου έρωτα, πολλά ταξίδια μικρών και μεγάλων αποστάσεων με προορισμό πολλές διαστάσεις, μια διαρκής ανάγκη για καταγραφή των καθημερινών, απλών και σύνθετων στιγμών, για αφήγηση των ονείρων. Μια καταγραφή της ψηλάφησης του φαινομένου της ζωής. Της ζωής, όπως συμβαίνει. Όπως συνέβη σε αυτή τη γυναίκα.

  • Patti Smith: «Όταν γράφω ένα ποίημα βρίσκομαι σ' έναν τελείως διαφορετικό κόσμο. Τον κόσμο της απόλυτης μοναξιάς»...

    Μετάφραση: Φαίη Φραγκισκάτου

    Η ποίηση είναι μοναχική υπόθεση. Δε γράφεις ποίηση για το πλήθος. Η ποίηση είναι υψηλή επιδίωξη αυτο-δέσμευσης. Τα τραγούδια είναι για τους πολλούς. Όταν γράφω ένα τραγούδι, φαντάζομαι να το ερμηνεύω, να το προσφέρω. Πρόκειται για μια άλλη μορφή επικοινωνίας. Είναι για τους άλλους...

  • Raymond Carver - "Το Δίχτυ"...

    Toυ Raymond Carver

    (μετάφραση της Φαίης Φραγκισκάτου από το Poetry Magazine, Οκτώβριος/Νοέμβριος 1987)

    O θάνατος του 50χρονου Raymond Carver το 1988, διέκοψε την καριέρα ενός από τους σημαντικότερους Αμερικανούς σύντομων διηγημάτων από την εποχή του Ernest Hemingway. Η Φαίη Φραγκισκάτου είχε κέφια και μετέφρασε ένα ποίημα του σπουδαίου συγγραφέα για το Merlin's Music Box.

  • Robert Sin & the Huckleberries: "Dot On The Map" - εκεί που η ζεστασιά πλημμυρίζει τo αυτί...

    Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου 

    φωτο: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (qoq photos)

     Πάντα θεωρούσα ότι οι καλύτερες γυναικείες φωνές του ροκ που άκουγε η γενιά μου ήταν η Εύη Χασαπίδου και η Φλώρα Ιωαννίδη. Φωνές ιδιαίτερες που πειραματίστηκαν στη μουσική φόρμα και διένυσαν μια μεστή πορεία. Όμως οι Robert Sin & the Huckleberries δεν είναι ένα  σχήμα που περιστρέφεται γύρω απ τη μαγεία της φωνής της Εύης, διότι πολύ απλά ακόμη και στα λαιβ η Εύη κάνει μόνο δεύτερη φωνή στο σχήμα. Όμως, τόσο συνθετικά  όσο και στις ζωντανές τους εμφανίσεις (όταν στα τέλη του 2016 είχα την ευκαιρία να τους παρακολουθήσω σε δύο ζωντανές εμφανίσεις, σε μία εκ των οποίων άκουσα μια από τις καλύτερες διασκευές του «I shall Βe Released» (Βob Dylan), αμέσως κατάλαβα ότι η Εύη έδινε ένα ιδιαίτερο στίγμα στο σχήμα).

  • Sans Corps: Mουσική χωρίς όρια...

    Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

    Οι Sans Corps είναι μια σύναξη μουσικών που ξεκίνησε από τον Μάνο Δούκα, τον Νίκο Παλαιολόγο και τον Διονύση Στεφανόπουλο και εξελίχθηκε σε μια κολεκτίβα μουσικού αυτοσχεδιασμού και ελεύθερης συνδημιουργίας μουσικών δρώμενων. Παίζουν κάθε φορά χωρίς πρόγραμμα, δίχως γραμμένα κομμάτια. Οι τρεις τους ξεκίνησαν να παίζουν μ’ αυτόν τον τρόπο στις αρχές του 2017, ενώ το χειμώνα του 2017 πραγματοποίησαν πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση ενώπιον κοινού. Στην παρούσα φάση τους παίζουν μαζί με τον Βίκτωρα Καραμάνη και τον Γιάννη Αράπη.

  • Seahorse - Heaven is Underground: Ο παράδεισος δεν είναι μακριά...

    γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου 

    Οι Seahorseφτιάχτηκαν στις αρχές του 2017 στην Θεσσαλονίκη από τέσσερις μουσικούς που ο καθένας τους έχει διαγράψει τον δικό του μαγικό κύκλο. Τον Άλεξ Αποστολάκη στα κρουστά (Noise Promotion Company, Blues Wire), τον Ασκληπιό Ζαμπέτα στην κιθάρα (Mushrooms, Τρύπες), τον Nomikστα φωνητικά (Universal Trilogy, Sleepin’ Pillow) και τον Bill Vassilo στο μπάσο (Sούπερ Sτέρεο, Johnny Carbonaras). Τέλη Μαρτίου κυκλοφόρησε το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλοHeaven Ιs Underground από την Labyrinth of Thoughts. Λίγο πριν την επίσημη παρουσίασή του στην Αθήνα στις 11 Μαΐου στη Death Disco, κάναμε μια μικρή κουβέντα με τον Άλεξ Αποστολάκη γι’ αυτή τους την πρώτη δουλειά και την underground σκηνή της (αγαπημένης μου) Θεσσαλονίκης. 

  • Soviet Hippies : Ψυχεδέλεια και καταστολή (Ντοκιμαντέρ, Εσθονία 2017 σε σκηνοθεσία της Terje Toomistu)

    Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου


    "DOES ANYBODY understand what's going on with all those foreign countries? I mean, what are we going to do about the kurds? I never heard of them, but I don't want them all to die." (Twang, tune, tune.) On the otherhand, the price of gasoline is outrageous. (Thrum, twing.) I don't get all this talk about military spending. Who's going to invade us? (Strum.) Mexico? (Riff, twing, tune.) Suppose the Russians did invade us. They'd have to put a soldier in every house. (Twang.) And another one for the night shift. There wouldn't be any Russians left in Russia. (Ta-thrummmm.) Did anyone ever stop to think: How could they control us when we can't control us?"
    John Fahey 1981, Live at the Cellar Door

  • Spiral Drift: Το ντεμπούτο άλμπουμ τους "On the Shadow Line" σε βινύλιο και ψηφιακή έκδοση...

    Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

    Οι Spiral Drift φτιάχτηκαν την Άνοιξη του 2014 στην Αθήνα από μια παρέα μουσικών και φίλων. Το 2015 κυκλοφόρησαν ένα ομώνυμο δεκάιντσο σινγκλ δυο κομματιών με το label της Anazitisi Records. Έκτοτε εμφανίζονται ζωντανά συχνά πυκνά ενώπιον του αθηναϊκού κοινού και όχι μόνον, ενώ το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο On The Shadow Line θα κυκλοφορήσει επίσης σε βινύλιο στις 5 Μαρτίου από την Spinning Wheels σε διανομή της Ikaros Records.

  • Story-telling through music: μια μικρή διήγηση με αφετηρία τη μουσική

    γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου
    Χρόνος: ήσυχες μέρες του Αυγούστου στις αρχές της δεκαετίας των 2010ς
    Τόπος: Αθήνα
    Ατμόσφαιρα: με τη διάθεση να σέρνεται σαν ερπετό.

  • Tango With Lions: "The Light", κύκλος γύρω απ’ το φως...

    Γράφει η ΦΑΙΗ ΦΡΑΓΚΙΣΚΑΤΟΥ

    φωτο: Ευτυχία Βλάχου


    Οι Tango With Lions σχηματίστηκαν το 2007 από την Κατερίνα Παπαχρήστου. Ξεκίνησαν σαν μια μεταβαλλόμενη μουσική κολεκτίβα και εξελίχθηκαν στη σημερινή, σταθερή πλέον, σύνθεση τους. Στο παρελθόν έχουν κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ, το Verba Time (2010) και το A Long Walk (2013). Τον Ιανουάριο του 2018 κυκλοφόρησαν το τρίτο κατά σειρά άλμπουμ τους με το τίτλο The Light.

  • The Green Pajamas: Το τέλος ενός (μεγάλου) κύκλου

    Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

    Χθες είδα μια ανάρτηση των Green Pajamas που ανακοίνωνε ότι το τελευταίο τους live θα γίνει στο Seattle στις 29/06. Λογικό φαίνεται να ’ρχεται το πλήρωμα του χρόνου για ένα γκρουπ όταν ολοκληρώνει μια μουσική πορεία 34 χρόνων και ισάριθμων άλμπουμ.

    Η ιστορία τους δείχνει, συνηθισμένη αλλά δεν είναι. Το μακρινό πια 1983, δυο νεαροί από το Σιάτλ αποφάσισαν ότι έπρεπε να φέρουν το paisley στη δική τους τοπική σκηνή και έβαλαν μπροστά μια μπάντα. Το 1984 ηχογράφησαν σε κασέτα την πρώτη τους δουλειά. Οι Green Pajamas κατάφεραν να ηχογραφήσουν δυο άλμπουμ ως το 1990, οπότε και διαλύθηκαν. Το 1994 ξανάρχισαν να κάνουν μουσική μαζί και μαζί με άλλους φίλους τους έγιναν βασικοί συντελεστές του φεστιβάλ Terrastock και από το 2009 μέχρι σήμερα συνέχισαν να κυκλοφορούν νέο υλικό στην αγαπημένη τους εταιρία από την οποία ξεκίνησαν στο Σιάτλ, την Green Monkey.

  • The Road Miles: Wasteland catch...

    γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

    band photos: Chris Lemonis

    Έβαλα ν’ ακούσω την τελευταία δουλειά των Road Miles, το άλμπουμ Ballads for The Wasteland. Άκουσα γυναικεία φωνητικά ηχογραφημένα στο στυλ της νέο-ψυχεδέλειας που ανθεί και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού τα τελευταία χρόνια. Άκουσα φαζάκια στις κιθάρες, χαρακτηριστικό ήχο στο μπάσο, πλήκτρα και κρουστά να δένουν στα κομμάτια χωρίς να τα φορτώνουν. Άκουσα ένα wall of sound αρμονικό, στο κλίμα της εποχής και με ελάσσονες κλίμακες που ευχαριστούν πάντα τα αυτί μου (αυτή η ‘’μινορίλα’’ που λένε μεταξύ τους οι μουσικοί). Με λίγα λόγια, άκουσα καλό ροκ. Από κει και πέρα, οι ταμπέλες αν το λένε americana, southern gothic, neo -psych rock, alt rock (αμερικάνικος όρος που αποδίδεται σε μπάντες όπως οι Walkabouts) πολύ λίγο με αφορούν όπως και όλους όσους θέλουν ν’ ακούν ιστορίες παιγμένες από δυο κιθάρες, ένα μπάσο, πλήκτρα, κρουστά, ακούγοντας στιβαρά γυναικεία φωνητικά που δίνουν ενέργεια.

  • The Sexy Christians: Απαγορευμένοι καρποί και μπόλικα κέφια..

    Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

    Οι Sexy Christians είναι διασκεδαστικοί. Σε κάνουν να νιώθεις καλά Κάθε φορά που τους ακούς ζωντανά. Ακόμη κι αν ο ήχος τους σου θυμίζει έντονα το ύφος των Talking Heads και άλλων σχημάτων των 80ς. Η απλότητα και το χιούμορ που συνοδεύουν τη σκηνική τους παρουσία είναι σχεδόν απελευθερωτικά σε μια εποχή που η «διανόηση» καλουπώνει κάθε μορφή άναρχου μουσικού αυτοσχεδιασμού. Και έχουν καινούργιο, δεύτερο άλμπουμ...

  • Why dont' do right?

    "Που στο διάολο να κρύψεις ένα πτώμα μέσα στο δυάρι;" μουρμούριζε καθώς πηγαινοερχόταν από το σαλόνι στο υπνοδωμάτιο και πάλι πίσω. Στο μπάνιο δεν πλησίαζε γιατί δίπλα στη ντουζιέρα βρισκόταν το πτώμα του νεαρού. Χωρίς αίματα και ακαταστασία. Ένα κοκαλωμένο κορμί διπλωμένο στα δυο, που όταν τ' ακούμπησε ήταν ήδη παγωμένο.

  • Wilco: "Ωδή στη Χαρά"...

    Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

    Στις 4 Οκτωβρίου κυκλοφόρησε το ενδέκατο στούντιο άλμπουμ των Wilco με τίτλο Ode to Joy. Ηχογραφήθηκε στο στούντιο ηχογράφησης της μπάντας στο Σικάγο και αποτελείται από ένδεκα τραγούδια που δεν ξέρω αν είναι μέρη μιας ωδής στη χαρά, όπως την οραματίζεται ο Jeff Tweedy, αλλά σίγουρα δημιουργούν την ατμόσφαιρα μιας πηγαίας, αυθεντικής χαρμολύπης που δίνει την αίσθηση μιας εσωτερικευμένης ευδαιμονίας όταν απαλλάσσεται από τα στοιχεία της εκκωφαντικής εκτόνωσης. Τη φωνή και την ακουστική κιθάρα του Tweedy πλαισιώνουν πέντε στιβαροί μουσικοί με το απαραίτητο ύφος προκειμένου ο ήχος να αναδύεται και να διατηρείται γλυκόπικρος και φρέσκος.

  • Ελληνικό μεταπολεμικό νουάρ ή οι ιστορίες που δε γράφτηκαν...

    Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

    Αυτό τον καιρό ξαναδιάβαζα βιβλία του Γιάννη Μαρή και παρακολούθησα ξανά τις προσπάθειες μεταφοράς έργων του στο σινεμά (Έγκλημα στα Παρασκήνια, Έγκλημα στο Κολωνάκι κτλ.) Ακόμη και σήμερα, μετά από 25 χρόνια και βάλε που διαβάζω αποκλειστικά αστυνομικό μυθιστόρημα, δεν έχω απάντηση γιατί στην Αθήνα δεν υπήρξε μεγάλη παραγωγή νουάρ μεταπολεμικά. Βιβλία όπως το Έγκλημα του Ψυχικού του Νιρβάνα και ο Κίτρινος Φάκελος του Καραγάτση, απέχουν πολύ από το να είναι αστυνομικά νουάρ.

  • Ζωντανά από το σπίτι: "She Gets What She Wants" (Fantastic Negrito)

    Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

    Ο Fantastic Negrito ( Xavier Amin Dphrepaulezz, γεννημένος στις 20 Ιανουαρίου του 1968) είναι ένας έμπειρος μουσικός των blues και της folk ευρύτερα, που μετά από πολλά γυρίσματα της τύχης το 2014 κατάφερε να κάνει επανεκκίνηση της μουσικής του και να σαρώσει τα Grammy με τα άλμπουμ του The Last Days of Oakland (2016) και Please Don’t Be Dead (2019).

  • Η "χρυσή εποχή" των φανζίν: Οκτώ φανζινάδες μιλούν στο Merlin's για μια DIY τέχνη αλλιώτικη από τις άλλες...

    Έρευνα: Φαίη Φραγκισκάτου

    Για μια περίπου δεκαετία, από τα μέσα του '80 μέχρι τα μέσα του '90 στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε άλλες μεγάλες και μικρές πόλεις της Ελλάδας, υπήρξε μια άνθιση των φανζίν, χάρη στις προσπάθειες μερικών ανθρώπων που χρησιμοποίησαν τους όποιους πόρους μπορούσε να τους παράσχει η DIY (υπο)κουλτούρα για να δημιουργήσουν έναν διαφορετικό έντυπο κόσμο από αυτόν που είχε συνηθίσει η κοινωνία μέχρι τότε. Και αν το Ιδεοδρόμιο του Λεωνίδα Χρηστάκη, το Μουσικό Αυτί του Δημήτρη Μουστάκη, το Speak Out! και η Ανοιχτή Πόλη του Βλάση Ρασσιά είχαν ήδη δείξει τον δρόμο, η αμέσως επόμενη "γενιά" διεύρυνε το πεδίο της "διαφορετικής" ενημέρωσης για όποιους ήθελαν να ξεφύγουν από την mainstream πραγματικότητα και να ταξιδέψουν σε άγνωστα και συναρπαστικά νερά.

  • Η Ελιάνα Νικολοπούλου (Eliana One Woman Band) μιλάει στο Merlin's για το νέο της άλμπουμ...

    Συνέντευξη: Φαίη Φραγκισκάτου

    Φωτό: Νίκος Καρέλλος, Άρης Παυλίδης

    Η Ελιάνα Νικολοπούλου ή αλλιώς Eliana One Woman Blues Band, κοινώς, «Ελιάνα, η γυναίκα-ορχήστρα», εξερευνά το φάσμα του ήχου του ακουστικού «μπλουζ» από το 2017, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο Sweet Fellow. Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε το νέο της άλμπουμ με τίτλο Prison for Human Souls και κάπως έτσι ξεκίνησε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα που είχαμε τη χαρά να μοιραστούμε μαζί της.

  • Ημερολόγια ήχου: Πρωτοχρονιά - Πρωτομαγιά 2023...

    Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

    1 Μαΐου 2023: αργία κι όχι απεργία. Συννεφιά και ηρεμία στις γωνιές της πόλεις. Κατάλληλη, ίσως, ημέρα για να γίνει ένας μικρός απολογισμός της μουσικής του 2023 που ήρθε και κάτι άφησε. Έχει όμως άραγε κάποια σημασία να να καταμετράς τι ακούς; Μάλλον όχι. Αλλά είναι κι αυτός ένας τρόπος να κρατάς ημερολόγιο. Από την Πρωτοχρονιά ως την Πρωτομαγιά, με μια διαδρομή ήχου, λοιπόν...

FEATURED VIDEOS

  • 1

Login