Nico: (Christa Päffgen,16 Οκτωβρίου 1938 – 18 Ιουλίου 1988)

Η Nico (που μας άφησε χρόνους στα 50 της μια ημερομηνία σαν τη σημερινή, το 1988) ήταν Γερμανίδα και σαν Γερμανίδα ορισμένες φορές είχε "γερμανικές" αντιλήψεις. Γι' αυτό...

Στιγμιότυπο: Marlon Brando εναντίον «Νονού» των paparazzi...

O Ron Gaella, o «Νονός των paparazzi», όπως έχει μείνει στην ιστορία, δεν κώλωνε μπροστά σε τίποτα προκειμένου να κάνει τη βρόμικη δουλειά του φωτογραφίζοντας προσωπικές στιγμές διασημοτήτων, είτε το ήθελαν είτε όχι. Εφοδιασμένος με δυο φωτογραφικές μηχανές, πηδούσε φράκτες, μπούκαρε σε δεξιώσεις και σε πάρτι, μεταμφιεζόταν και ήταν ικανός να παραμονεύει τα «θύματά» του για ατέλειωτες ώρες, παρά τις απειλές, τους εξευτελισμούς και, ενίοτε, τις βίαιες αντιδράσεις που διαρκώς αντιμετώπιζε. Και στις 12 Ιουνίου 1973,  η τελευταία συνταγή φάνηκε η πιο κατάλληλη για τον Marlon Brando...

Read more ...

Ανώμαλα ρίμματα: «Στις αυλές των τυράννων θα στήσουμε καρμανιόλες!»

Ο Σωτήρης Θεοχάρης γράφει για τα Ανώμαλα ρίμματα και για το χάος που έρχεται...

"Οι μαύρες σκέψεις μερικές φορές γεννάνε φωτεινές αποφάσεις..."

Στις 6 Μαρτίου 2020 οι ANFO έπαιξαν το τελευταίο τους live στο Ηράκλειο της Κρήτης, επειδή στις 22 του ίδιου μήνα η χώρα μπήκε στο πρώτο της lockdown και στον μέχρι σήμερα αποκλεισμό των συναυλιών (τουλάχιστον όπως τις ξέραμε πριν). Παρά τις αντιξοότητες, εμείς συνεχίσαμε να δουλεύουμε το mini lp, Τhe Normal People (το οποίο τελικά κυκλοφόρησε στις 30 Ιανουαρίου 2021), ηχογραφώντας και μιξάροντας. Όμως ήταν πλέον αδύνατον να κάνουμε πρόβες με αποτέλεσμα η μπάντα να μπει σε «αναστολή μέχρι νεοτέρας» λόγω διάφορων αλλαγών στη ζωή των μελών και, φυσικά, εξαιτίας της επιδημίας.

Read more ...

Rockbitch: Τα κομΜΟΥΝΙα της Κόκκινης Αβύσσου και τα μιτοχόνδρια τους…

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

«H βασική προϋπόθεση των Rockbitch ήταν ότι η ανθρώπινη σεξουαλικότητα είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από τα πάντα, από την τέχνη μέχρι τον πόλεμο. Η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι παρεξηγημένη, παρερμηνευμένη και διαστρεβλωμένη στη σύγχρονη κουλτούρα και η αληθινή γυναικεία απελευθέρωση μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν είμαστε σε θέση να εκφράζουμε και να ζούμε τη σεξουαλικότητά μας χωρίς πολιτιστικούς περιορισμούς. Συνεπώς, το να σηκώσουμε το πέπλο και να δείξουμε πώς είναι στην πραγματικότητα σεξουαλικά οι γυναίκες, και για να το εκφράσουμε μέσα σε μια δημιουργική τέχνη - καθώς η μουσική είναι μια παραδοσιακή σεξουαλική αρένα όπου είναι αποδεκτό οι άνδρες να συμπεριφέρονται όπως θέλουν, όχι όμως και οι γυναίκες - ήταν μια επίκαιρη πολιτιστική επίθεση και ταυτόχρονα η κατάλληλη πολυεπίπεδη έκφραση για το επόμενο στάδιο του φεμινισμού. Δεν ήταν του τύπου "πρέπει να είμαστε έτσι", αλλά μια φυσιολογική έκφραση του κοινοτικού τρόπου ζωής μας που υπερασπιζόταν το σεξ. Το εννοούσαμε σοβαρά και σε βάθος και ταυτόχρονα απίστευτα διασκεδαστικό. Είμαι σίγουρη ότι οι Χριστιανοί ακόμα βλέπουν εφιάλτες...» (Babe, διαχειρίστρια της ιστοσελίδας των Rockbitch)

Read more ...

Κάφκα: «Ποιος έχει το μαγικό χέρι να το χώσει μέσα στον μηχανισμό χωρίς να του το ξεσκίσουν χίλια μαχαίρια και να του το σκορπίσουν;»

Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής

Ο Φραντς Κάφκα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα που μας άφησε ο 20ος αιώνας. Κλεισμένος στον εαυτό του μελέτησε όλους τους πιθανούς εαυτούς, αποκομμένος από τον κόσμο κατανόησε τον κόσμο πιο βαθιά από τους καριερίστες της εποχής του, κρυμμένος από τα μάτια των ανθρώπων κοίταξε όλους τους ανθρώπους στα μάτια. 

Read more ...

3 Ιουλίου σήμερα...

Γράφει ο Γιάννης Σιδεράκης

Η καλοκαιρινή κάψα, τα ξύλινα σανίδια στους τοίχους της pub, ο θόρυβος του ανεμιστήρα και η ανεπαίσθητη δροσιά που προσέφερε, η μυρωδιά του πολυκαιρισμένου βινυλίου, η δροσιστική γεύση του φραπέ, ο φίλος στο δίπλα σκαμπό στο μπαρ, με την μαλλούρα και την μπλούζα Maiden, να ανεβοκατεβάζει το κεφάλι ρυθμικά, το κορίτσι με την κορδέλα στα μαλλιά και τα σανδάλια δυο δεκαετίες ετεροχρονισμένο, ο πηχτός καπνός από τα τσιγάρα, η σπιρτάδα του αλκοόλ στην ατμόσφαιρα που μαρτυρούσε μια νύχτα που έφυγε γεμάτη κραιπάλη, τα μουρμουρητά τριγύρω και τα απότομα γέλια...

Read more ...

Κόρτο...

Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε ακούσει το όνομα Κορτο Μαλτέζε. Όσοι είχαν την τιμή να ακούσουν έστω και μια περιπέτεια του, είναι από εκείνη τη στιγμή σίγουρα φίλοι του, μπορεί και συνταξιδιώτες ή απλά γοητευμένοι από την ζωή του. Μια χορτάτη ζωή σχεδόν μισό αιώνα, από τον Ιούλη του 1887 μέχρι τον Ιούλη του 1936 που χάθηκε στη γέννηση του Ισπανικού Εμφυλίου, την πρόβα τζενεράλε του Δεύτερου Μεγάλου Πολέμου, οι ιστορίες του  Κόρτο με τα με «γρήγορα χέρια» συγκίνησαν, ενέπνευσαν, ενθουσίασαν, καθήλωσαν, σαγήνευσαν και προσπάθησαν να ανοίξουν τους ορίζοντες σε όσων τα μάτια έβλεπαν πέρα από την καλλιτεχνική και λογοτεχνική αξία του έργου του Ούγκο Πρατ και τις συμβατικές αισθήσεις.

Read more ...

Στιγμιότυπο: Ο Fela Kuti παραήταν απείθαρχος για το καθεστώς της Νιγηρίας...

«Νομίζουν ότι έτσι θα με πείσουν ν’ αλλάξω, αλλά απλώς με κάνουν πιο δυνατό...» (Fela Kuti)

Στις 18 Φεβρουαρίου 1977, ένας έφηβος που είχε ξυλοκοπηθεί βίαια από αστυνομικούς μεταφέρθηκε σε άσχημη κατάσταση σε ένα κτιριακό συγκρότημα της συνοικίας Μούσιν, στο Λάγος της Νιγηρίας. Το συγκρότημα που λειτουργούσε σαν ένα είδος κομμούνας λεγόταν Δημοκρατία της Καλκούτας και ιδιοκτήτης του ήταν ο περίφημος Νιγηριανός μουσικός Fela Kuti, ο οποίος το 1975 είχε διακηρύξει συμβολικά την ανεξαρτησία της δημοκρατίας του από το νιγηριανό κράτος.

Read more ...

Το λεωφορείο...

Γράφει ο Αχιλλέας ΙΙΙ

Ο νεαρός Πότρικ περίμενε ήδη ένα δεκάλεπτο μόνος του στη στάση, αλλά δεν έβλεπε το λεωφορείο να έρχεται προς το μέρος του. Άνοιξε βαριεστημένα το φερμουάρ της σχολικής τσάντα που κρεμόταν στον δεξιό του ώμο και έψαξε με το αριστερό χέρι του ανάμεσα στα βιβλία και τα τετράδια του φροντιστηρίου των αγγλικών, από όπου είχε πριν λίγο σχολάσει, ώσπου βρήκε το αγορασμένο πριν το μάθημα καινούργιο τεύχος του αγαπημένου του μουσικού περιοδικού• το έβγαλε και ξεκίνησε να το ξεφυλλίζει, ακουμπώντας με την πλάτη στον οριζόντιο δοκό που στήριζε το σκέπαστρο της στάσης.

Read more ...

Στιγμιότυπο: Ο Mick και o Mick στο πάρκο...

της Viv Albertine (The Slits)

Ο Mick Jagger περιφερόταν πάνω στη σκηνή φορώντας ένα διάφανο λευκό φόρεμα με πολύ φαρδιά μανίκια πάνω από ένα λευκό παντελόνι καμπάνα. To ντύσιμό του τα έλεγε όλα: Είμαστε οι Stones. Μπορεί να σοκάρουμε αλλά ταυτόχρονα είμαστε τρυφεροί και ευγενικοί. Θα τιμήσουμε τη ζωή και το θάνατο του Brian, αλλά με τον δικό μας τρόπο. Μόνο οι ξενέρωτοι φορούν μαύρα ρούχα όταν πενθούν...

Read more ...

John Lee Hooker (22 Αυγούστου 1917 [;] – 21 Ιουνίου 2001)

Ο John Lee Hooker είναι η απόδειξη της δύναμης των blues και της ικανότητάς τους να υπερβαίνουν τα όρια των γενεών και του χρώματος της επιδερμίδας. "Τα blues είναι η ρίζα όλης της μουσικής", έλεγε. "Τα βάσανα και ο πόνος των ανθρώπων, τα προβλήματα και η απογοήτευση, όλα αυτά συνθέτουν τα blues και αυτά επηρεάζουν τους πάντες, πλούσιους και φτωχούς ανεξαρτήτως χρώματος. Το μήνυμα των blues είναι απαράμιλλο. Μπορεί κάποια στιγμή να ξεθυμαίνει, αλλά πάντα επιστρέφει, δεν πεθαίνει ποτέ".

Read more ...

Από το glam στο new wave: Οι Japan και το νόημα του στυλ...

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

O Mick Karn γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου το 1958 και το πραγματικό του όνομα ήταν Αντώνης Μιχαηλίδης. Όταν ήταν μόλις τριών ετών, η οικογένειά του μετακόμισε στην Αγγλία και εγκαταστάθηκε στο Lewisham του Λονδίνου, όπου ο πατέρας του δούλεψε σαν χασάπης. Ο Mick επηρεάστηκε από τη μουσική που άκουγε η μητέρα του και άρχισε να μαθαίνει φαγκότο πριν γίνει δεκτός στην Σχολική Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου. Η θητεία του όμως εκεί είχε μικρή διάρκεια επειδή κάποιος του έκλεψε το όργανο και το σχολείο δεν μπορούσε να του προμηθεύσει άλλο.

Read more ...

Δουλειά: ένα ολέθριο δόγμα...

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

«Ένας παράλογος κόσμος μερμηγκιών αποκαλεί τρελό τον τζίτζικα...»
(Κ. Μπεβεράτος)

Το κείμενο που θα διαβάσετε παρακάτω, το έγραψα την άνοιξη του 2009 και δημοσιεύτηκε τότε στο 3ο φύλλο της εφημερίδας δρόμου Άπατρις. Θυμήθηκα πόσο επίκαιρο παραμένει σήμερα, ειδικότερα μετά το πρόσφατο νομοσχέδιο του Χατζηδάκη για τα εργασιακά που πάει να μας φορέσει η ακροδεξιά κυβέρνηση της Ν.Δ. Επιστρέφοντας μας στον 19ο αιώνα πριν την μεγαλειώδη αναρχική- εργατική εξέγερση του Σικάγου, όπου μέσα από την εκτέλεση των τεσσάρων αναρχικών ως απότοκο της εξέγερσης, οι εργαζόμενοι κατέκτησαν με το δικό τους αίμα τις 8 ώρες εργασίας.
Το μόνο που θέλω να υπενθυμίσω σήμερα είναι το ότι: Πολλοί λαοί σε πολλές χώρες δέχτηκαν, όταν χρειάστηκε, να θυσιάσουν τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους για υψηλά ιδανικά, αλλά κανένας λαός, σε καμιά χώρα δεν δέχτηκε ποτέ να θυσιάσει τα παιδιά του και τα παιδιά των παιδιών του για να μη χάσουν λεφτά οι επιχειρηματίες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι τραπεζίτες. 

Read more ...

Πέτρος Βούλγαρης: «Δεν μπορώ να βλέπω ράφια ή τοίχους που να είναι λευκοί και καθαροί, θέλω σαματά, φασαρία και χρώμα...»

Συνέντευξη: Γιάννης Καστανάρας

O Πέτρος Βούλγαρης είναι γραφίστας με δουλειές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Γεννήθηκε στην Πάτρα και στα 17 έφυγε για την Αθήνα. Με κάποια πέρα-δώθε μεταξύ Αθήνας και εξωτερικού, στα 45 του χρόνια κατέληξε κάτοικος Σύρου. 

Read more ...

Ramones: Η Joan Jett γράφει λίγα λόγια για το συγκρότημα που άλλαξε τη ζωή της (και τη δική μας)...

Όταν άκουσα για πρώτη φορά τους Ramones, τους ερωτεύτηκα με τη μία. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι υπήρχε ένα συγκρότημα που έπαιζε με τέτοια ενέργεια και με τόση ένταση – σε κάθε τραγούδι. Ήταν πολύ εντυπωσιακό και ο κόσμος δύσκολα μπορεί να εκτιμήσει πώς ήταν η ατμόσφαιρα εκείνη την εποχή. Αν καλοσκεφτείτε τι συνέβαινε στα μέσα των σέβεντις, ήταν πραγματικά πρωτόλειο και οι Ramones προκαλούσαν δέος σε πολλούς. Ήταν προκλητικοί και πολλές φορές χλεύαζαν τις προκατειλημμένες απόψεις των ανθρώπων για τον σωστό τρόπο προσέγγισης του rock and roll. Είχα κι εγώ τη δική μου ανάλογη εμπειρία κι έτσι μπορούσα να ταυτιστώ.

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1