Γράφει ο Μιχάλης Τζάνογλος
Οι Industrial Workers of the World ή Wobblies όπως είναι γνωστοί, είναι ίσως η σπουδαιότερη και σίγουρα η πιο ριζοσπαστική εργατική οργάνωση της Βόρειας Αμερικής. Το ιδρυτικό της συνέδριο έγινε στις 27 Ιουνίου 1905 στο Σικάγο και συμμετείχαν 200 σύνεδροι από 43 εργατικές οργανώσεις και ομάδες.
Από πλευράς ειδικοτήτων συμμετείχαν ανθρακωρύχοι, οδοποιοί, σιδηροδρομικοί, δάσκαλοι, μοδίστρες, οικοδόμοι, και πολλοί άλλοι, μέχρι διανοούμενοι και παπάδες. Από ιδεολογικής σκοπιάς, η πλειονότητα των μελών ήταν αναρχικοί, μαρξιστές, σοσιαλιστές και ριζοσπάστες συνδικαλιστές. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν τα ονόματα των Big Bill Haywood, Daniel De Leon, Eugene V. Debs, Thomas J Hagerty, Lucy Parsons, Mary Harris Jones (πιο γνωστή σαν "Mother Jones"), William Trautmann, Vincent Saint John, Ralph Chaplin κ.α.
Σε ό,τι αφορά την καταγωγή, πέρα από τους λευκούς Αμερικάνους, από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης των wobblies συμμετείχαν Αφροαμερικάνοι, Ινδιάνοι, Καναδοί, Λατινοαμερικάνοι, Ιταλοί, Σκανδιναβοί, Έλληνες, Τούρκοι, Εβραίοι, Ινδοί, Κινέζοι, Αυστραλοί ακόμα και Νεοζηλανδοί. Ήταν και είναι αντίθετοι στον καπιταλισμό και τον έλεγχο των εργατικών σωματείων από τα πολιτικά κόμματα. Συχνά η δράση τους, τούς φέρνει κοντά στις αναρχικές και αναρχοσυνδικαλιστικές πρακτικές, αν και οι ίδιοι δεν έχουν ποτέ χαρακτηρίσει την οργάνωση σαν τέτοια. Την εποχή της ακμής της, στα μέσα της δεκαετίας του ’30, έφτασε να αριθμεί 100.000 εγγεγραμμένα μέλη.
Πέρα από τις διαδηλώσεις, τις απεργίες, την προπαγάνδα και τις δυναμικές ενέργειες, ένα από τα βασικά όπλα των Wobblies ήταν τα τραγούδια. Τραγούδια της δουλειάς, της πείνας, της αδικίας, της αντίστασης και της εξέγερσης. Η μουσική αυτών των τραγουδιών ήταν τις περισσότερες φορές βασισμένη σε παλιότερα δημοφιλή τραγούδια από όλο τον κόσμο, που έφερναν μαζί τους σαν παράδοση οι μετανάστες εργάτες της Αμερικής. Συχνά οι στίχοι παρωδούσαν κομμάτια που ακούγονταν σε θρησκευτικές συναθροίσεις ή σε συγκεντρώσεις πολιτικών της εποχής.
Το Little Red Songbook εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1909 με πρωτοβουλία της τοπικής οργάνωσης του Σποκέιν, μιας πόλης της πολιτείας της Ουάσιγκτον. Ο αρχικός τίτλος του βιβλίου ήταν “Songs of the Workers, on the Road, in the Jungles, and in the Shops - Songs to Fan the Flames of Discontent”.
Από τότε έχει κάνει περισσότερες από 38 βασικές εκδόσεις, χωρίς να υπολογίζονται σε αυτές εκδόσεις σε άλλες γλώσσες όπως τα εβραϊκά ή τα σουηδικά, αλλά ούτε οι διεθνείς ή τοπικές (όπως η καναδική και η αυστραλέζικη) εκδόσεις.
Από τις σελίδες του έχουν περάσει περισσότερα από 200 τραγούδια που πολλά από αυτά τραγουδιούνται ακόμα και σήμερα. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν “Η Διεθνής”, “Η Μασσαλιώτιδα των Εργατών”, “Η Κόκκινη Σημαία”, το “Joe Hill” και το “Solidarity Forever” που έγινε ο ύμνος των Wobblies και του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ.
Τα τραγούδια είναι γραμμένα από ακτιβιστές τραγουδοποιούς όπως ο Joe Hill, ο Ralph Chaplin, ο T-Bone Slim κ.α. και τα έχουν τραγουδήσει μεγάλα ονόματα της folk όπως o Pete Seeger, o Woody Guthrie, η Joan Baez, o Utah Phillips, ο Phil Ochs, ο Johnny Cash, o Bruce Springsteen, o Billy Bragg και ο Tom Morello.
Η πλήρης λίστα των τραγουδιών από το 1909 μέχρι το 1973 περιλαμβάνεται στο “Big Red Songbook”.
Τραγούδια από το Little Red Songbook έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές συλλογές όπως και στις προσωπικές δουλειές πολλών καλλιτεχνών της folk και όχι μόνο μουσικής.
Η μουσική κληρονομιά των Wobblies, επηρέασαν σημαντικούς σύγχρονους τραγουδοποιούς από τον Bob Dylan και τους ψυχεδελικούς Holy Modal Rounders μέχρι τους Clash και τους Rage Against the Machine και από τους Dropkick Murphys μέχρι τον rapper Talib Kweli και τους black-metallers Panopticon.
Ακούστε στο Mixcloud, μία συλλογή από τραγούδια του Little Red Songbook που μας διέθεσε το ελληνικό τμήμα των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου, τους οποίους ευχαριστούμε πολύ.
