Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης
Στον πιο συγκρατημένο τους δίσκο, οι Arctic Monkeys αφήνουν πίσω τους τον στόμφο και γράφουν τα πιο ανθρώπινα τραγούδια τους...
Το Suck It and See μοιάζει με εκείνες τις σχέσεις που ποτέ δεν γίνονται δημόσιες στο Instagram. Δεν φωνάζει. Δεν ποζάρει. Απλώς υπάρχει, αληθινά, για όσους ξέρουν να ακούν. Είναι ο δίσκος που δεν θα παίξει στην είσοδο κάποιου μπαρ στο Παγκράτι, αλλά μπορεί να σε βρει βράδυ, μέσα σε ακουστικά, κάπου στο τρόλεϊ, και να κολλήσει εκεί — στη μνήμη και στο στήθος ταυτόχρονα.
Το 2011, οι Arctic Monkeys βρίσκονταν ανάμεσα σε δύο εαυτούς. Είχαν αφήσει πίσω τους το νεανικό χάος του Favourite Worst Nightmare, είχαν εξερευνήσει τη desert ψυχεδέλεια του Humbug, και τώρα βρέθηκαν στο Λος Άντζελες με τον James Ford για έναν δίσκο που δεν ακουγόταν καθόλου... Λος Άντζελες. Ούτε το indie rock τους ήταν πια προσηλωμένο στο βρετανικό τους παρελθόν· ούτε όμως και κοιτούσε ξεκάθαρα προς το μέλλον. Αντ’ αυτού, διάλεξαν τη μέση οδό — εκεί που οι μεγάλοι δίσκοι δεν φωνάζουν, απλώς περιμένουν να τους ανακαλύψεις.
Ο Alex Turner γράφει σαν κάποιος που έχει πάψει να κυνηγά την ατάκα και αρχίζει να παρατηρεί τη σιωπή. Στο “Love Is a Laserquest” ρωτά σχεδόν παιδικά:“Do you still feel younger than you thought you would by now?”. Μια φράση που δε ζητά απάντηση· μόνο κατανόηση. Στο “Reckless Serenade”, οι εικόνες είναι περίεργες, σχεδόν υπερρεαλιστικές: “Topless models doing semaphore”· και στο “Black Treacle” κοιτά προς τον ουρανό και βλέπει “belly button piercings in the sky at night”. Είναι Turner στην πιο υπαινικτική και, ίσως, πιο τρυφερή του στιγμή.
Η μουσική ακολουθεί τον ίδιο υπόγειο ρυθμό. Ο James Ford παραδίδει μια παραγωγή καθαρή, αλλά όχι στιλιζαρισμένη. Οι κιθάρες είναι φωτεινές αλλά διακριτικές· το μπάσο του Nick O'Malley κρατά την πλοκή με μια μελωδική ευαισθησία, και ο Matt Helders, μακριά από τις εκρήξεις των πρώτων δίσκων, επιλέγει ρυθμούς που ακουμπούν απαλά στην πλάτη του τραγουδιού. Το “The Hellcat Spangled Shalalala” και το “Piledriver Waltz” είναι παραδείγματα μιας αισθητικής που δεν ενδιαφέρεται να πείσει — γιατί δεν χρειάζεται.
Αυτός ο δίσκος δεν είναι άμεσος. Δεν έχει σινγκλ-δολώματα. Δεν έχει ραδιοφωνικά hooks. Έχει όμως στίχους που σιγοκαίνε, όπως το “Be cruel to me, ‘cause I’m a fool for you” στο “Suck It and See”, και μια κιθαριστική ατμόσφαιρα που μοιάζει να έχει ξεφύγει από κάποιο ξεχασμένο mixtape των '80s, φτιαγμένο για κάποιον που δεν τηλεφώνησε ποτέ πίσω.
Δεν είναι όλα τέλεια. Το “Brick by Brick” μοιάζει με demo που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Το “Don’t Sit Down ’Cause I’ve Moved Your Chair” προσπαθεί να αναβιώσει κάτι από τη βαρύτητα του Humbug, αλλά περισσότερο θολώνει την εικόνα παρά την ενισχύει. Κι όμως, αυτές οι ατέλειες κάνουν το άλμπουμ να μοιάζει ακόμα πιο ανθρώπινο· λιγότερο «προϊόν», περισσότερο καταγραφή.
Το Suck It and See δεν θα είναι ποτέ το αγαπημένο άλμπουμ του κοινού. Δεν άλλαξε τον ήχο τους, δεν έφερε επανάσταση, δεν έκανε chart noise. Αλλά δε χρειάζεται. Είναι αυτός ο δίσκος που μπαίνει στη ζωή σου ύπουλα, αργά, και χωρίς να το καταλάβεις αρχίζεις να τον ακούς ξανά και ξανά. Και όσο τον ακούς, τόσο περισσότερο νιώθεις ότι κάπου σε καταλαβαίνει.
Μερικοί δίσκοι είναι για να εντυπωσιάσουν. Άλλοι για να συγκινήσουν. Το Suck It and See είναι από εκείνους που απλώς μένουν.
Το Suck It and See κυκλοφόρησε στις 6 Ιουνίου 2011 από Domino Recording Company.
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.