Φαίη Φραγκισκάτου

  • Το κουτί με τις εμμονές, μέρος 9ο: "The Americans"

    Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

    “Πάντα ήθελα να γράψω τραγούδια με τον τρόπο που ο Frank δημιουργεί εικόνες”
    Bruce Springsteen
    «Αυτό το τρελό συναίσθημα στην Αμερική, όταν ο ήλιος καίει τους δρόμους και η μουσική έρχεται από το τζουκ μποξ ή από μια κοντινή κηδεία, το έχει συλλάβει ο Ρόμπερτ Φρανκ στις εκπληκτικές φωτογραφίες του»
    Jack Kerouac

  • Το κουτί με τις εμμονές: Eπίλογος. Melancholy Sun...

    Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

    "Ένα εκπληκτικό άλμπουμ, τόσο σφοδρό και τόσο πυρακτωμένο που την περίοδο της δημιουργίας του οι Pajamas λίγο έλειψε να αυτοκαταστραφούν" (Phil McMullen)

    1990. Το paisley underground δίνει τη θέση του στο grunge, το βινύλιο στο compact disc, ο παραδοσιακός πόλεμος στις τηλεοπτικές επιχειρήσεις με την εισβολή στο Ιράκ στις οθόνες εκατομμυρίων θεατών, ο υπαρκτός σοσιαλισμός καταρρέει δίνοντας τη θέση του στην παντοκρατορία της Δύσης. Όλα μοιάζουν να τελειώνουν και ν’ αρχίζουν ξανά. Μια εποχή μεταίχμιο. Πολύ γρήγορη για δάκρυα και πολύ αβέβαιη για μια έφηβη 16 χρονών που μεγαλώνει σ’ ένα εργατικό προάστιο της Αθήνας. Είναι η αρχή της τελευταίας δεκαετίας του 20ού αιώνα.

  • Το Κουτί με τις Εμμονές: Μέρος Δεύτερο - Where have they been?

    Της Φαίης Φραγκισκάτου


    "Ήταν σαν να ξέρω γιατί το έκανε. Ή σαν να μπορώ να βάλω τον εαυτό μου στη θέση του, σαν να ξέρω γιατί θα το έκανα εγώ. Τις μέρες που ακολούθησαν, ήμουν διαρκώς σιωπηλός, δεν μπορούσα να μιλήσω πέρα από στοιχειώδεις κουβέντες. Νομίζω με έκανε σκληρό αυτή η εμπειρία. Μπορεί να είναι η εντύπωσή μου, αλλά είμαι μάλλον ψυχρός τύπος ενώ θυμάμαι όταν ήμουν παιδάκι ήμουν θερμός και πρόσχαρος. Τώρα μπορώ να γίνω πολύ ψυχρός και απόμακρος". (Bernard Summer)

  • Το κουτί με τις Εμμονές: Μέρος Πρώτο - Too Little Too Late

    Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου 

    Την ατάκα την άκουσα κάπου στο πρόσφατο παρελθόν πίνοντας μπύρα. Λίγο καιρό πριν τη συμμετοχή της Kendra Smith στις συναυλίες των Dream Syndicate στη Δυτική Ακτή στα τέλη του 17. ‘’ Δεν είμαστε πολλοί πια που ακούμε Κendra Smith’.
    Δεν έκατσα να το σκεφτώ παραπάνω. Ποιος ο λόγος άλλωστε; Η Kendra Smith είχε κατά κυριολεξία εξαφανιστεί από προσώπου μουσικής μετά το ‘’Five ways of Dissapearing’’ το μακρινό 1995.

  • Το κουτί με τις Εμμονές: Μέρος Τρίτο - Song for Dead Time...

    Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου 

    Κάποτε, αρκετά παλιά αλλά όχι τόσο ώστε αντί για τη λέξη «κάποτε» να γράψω «μια φορά κι έναν καιρό», κάποιος μου αφιέρωσε ένα κομμάτι των Swans με τίτλο «Lunacy». Αν και ποτέ δεν ένιωθα άνετα με τον ήχο της φωνής του Michael Gira ούτε με τον θόρυβο των παλαιών άλμπουμ των Swans, είχα ακούσει το The Seer όταν είχε κυκλοφορήσει το 2012 και ήξερα το κομμάτι. Πέρα από την αρνητική έκπληξη μιας τόσο «δυσοίωνης» αφιέρωσης, το περιστατικό μ’ έκανε να στοχαστώ πάνω σε αυτό το σύνολο του ήχου όπως βγαίνει μηχανικά, ακουστικά και φωνητικά, καθώς και της ενορχήστρωσης των Swans στη συγκεκριμένη δουλειά τους.

  • Το μανιφέστο των Ρώσων φουτουριστών...

    Γράφει και μεταφράζει η Φαίη Φραγκισκάτου

    Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός και οι ως τότε καλές του τέχνες άλλαξαν άρδην μορφή. Συμβάσεις αιώνων στη δημιουργία και την έκφραση του ανθρώπινου λόγου καταργήθηκαν μονομιάς. Αυτού του τύπου η «μεταμόρφωση» βρέθηκε σε απόλυτη σχέση με τις εξελίξεις στο ιστορικό γίγνεσθαι, τις εξεγέρσεις, τις επαναστάσεις, τoν Μεγάλο Πόλεμο εν τέλει. Ένα καινοφανές λεξιλόγιο δημιουργήθηκε στην λογοτεχνική έκφραση, ακυρώνοντας παραδόσεις και νόρμες στην εκφορά του λόγου. Όλη αυτή η καλλιτεχνική συγκρουσιακή πορεία, βρήκε το αποκορύφωμά της μέχρι και την επικράτηση των κόκκινων κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση στην Ρωσία, όπου τόσο οι δυτικοευρωπαικές επιρροές αλλά και οι επιταγές των εγχώριων κινημάτων διανόησης δημιούργησαν μια δυναμική ελεύθερης δημιουργίας και τεχνικής εφευρετικότητας.

  • Το παιχνίδι με τις λέξεις...

    Γράφουν οι Φαίη Φραγκισκάτου, Βαγγέλης Χαλικιάς, Αντώνης Λιβιεράτος & Bill Hunchback

    Φωτογραφίες: Φαίη Φραγκισκάτου

    (ένα συλλογικό αφήγημα με αφορμή τις κάρτες του Ταρώ της Μασσαλίας)

    Tο παιχνίδι είναι μια εκδήλωση χαράς που δεν εξαντλείται χρονικά κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν παίζοντας ή παίζουν μεγαλώνοντας. Μια παρέα φίλων έφτιαξε ένα παιχνίδι βασισμένο στην τυχαία επιλογή μιας κάρτας του Ταρώ της Μασσαλίας, με την ελπίδα ότι θα γίνει η απαρχή νέων εξερευνήσεων και κοινών τόπων.

  • Υπέροχοι άνθρωποι, εξαίσια πτώματα: Δυο συντάκτες του Merlin's γράφουν για το νέο άλμπουμ του Αντώνη Λιβιεράτου...

    Γράφουν η Φαίη Φραγκισκάτου και ο Βαγγέλης Χαλικιάς

    "Η επιλογή μου να βρίσκομαι με το ένα πόδι στη μουσική και το άλλο στην ιατρική δεν είναι προϊόν της κρίσης αλλά προσωπικής επιλογής. Χωρίς πάντως την συνδρομή της ιατρικής ως «πρωινής δουλειάς» θα είχα χάσει κάθε ελπίδα να τα βγάλω πέρα οικονομικά. Το να επιβιώσει κανείς στην Ελλάδα με αποκλειστική απασχόληση την δημιουργική μουσική ήταν παντελώς ακατόρθωτο ακόμα και πριν την επίσημη έναρξη της τρέχουσας κρίσης. Ο πολιτισμός εδώ θεωρείται ότι έχει δικαίωμα ύπαρξης μόνον όταν τα προϊόντα του είναι άμεσα οικονομικά εξαργυρώσιμα άρα οι μόνοι μουσικοί που έχουν τη δυνατότητα επιβίωσης - και δη πλουσιοπάροχης - μέσω της δουλειάς τους είναι οι εμπλεκόμενοι με τον χώρο της διασκέδασης και μάλιστα της μαζικής.’’ Αντώνης Λιβιεράτος (Αυγή, 8/11/2013) 

FEATURED VIDEOS

  • 1

Login