The Exploited: Mην είσαι αν..Οi..τος!

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Πρόσφατα στον τοίχο του ο αγαπημένος μας εκδότης ανάρτησε το τραγούδι των Exploited, «Fuck the System», για να το σχολιάσει λίγο αργότερα ο πολυγραφότερος και πιο έμπειρος στο punk από εμένα Αντώνης Ζήβας γράφοντας ότι οι Exploited είναι «η χειρότερη και πιο ηλίθια punk μπάντα ever». Σε αυτό συμφωνώ και επειδή πρέπει να μαθαίνουν οι νεότεροι αποφάσισα να μην περάσει ασχολίαστο αφού η διαπίστωση του συντρόφου Αντώνη ισχύει. Αν και η αίγλη τους έχει περάσει πια, ανάμεσα στο νεανικό κοινό υπάρχει ακόμα κόσμος που συνεχίζει να τους ακούει και να τους παίρνει στα «σοβαρά», ίσως εξαιτίας της ποζεράδικης αισθητικής τους ή ακόμα και εξαιτίας του δίσκου τους Punks not Dead.

Ξέρω ότι θα έρθω σε αντίθεση με αρκετούς, αλλά το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι απλώς ένα από τα χειρότερα punk άλμπουμ όλων των εποχών, ενσωματώνοντας όλα τα άσχημα τόσο για τη punk μουσική όσο και τη σκηνή που συνδέεται μ’ αυτήν. Πρέπει δε να παραδεχτούμε ότι σε αυτόν τον δίσκο υπάρχει συμπυκνωμένη η ανοησία γύρω από τη σημασία της αναρχίας μαζί με μια τάση προς τη βία τον, σεξισμό, τα μεθύσια, και όλα αυτά πασπαλισμένα με λίγο αντιμπατσισμό και αντιμιλιταρισμό. Στην ουσία όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση παρουσιάζονται όλα τα στερεότυπα του punk. Αν θέλεις να μη μάθεις τίποτα για το πανκ, ορίστε! Παραμένει λοιπόν άξιο απορίας γιατί κάποιοι συνεχίζουν να αγαπούν αυτό το συγκρότημα

The Exploited

Το Punks not Dead είναι προβοκατόρικο από το ξεκίνημα του. Μολονότι το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου είναι μια άμεση απάντηση στο ευφυές και διαφωτιστικό τραγούδι των Crass, «Punk Is Dead», απέχει πολύ από το να εκφράζει την πραγματικότητα. Εκεί που οι Crass ασκούν έντονη κριτική στην υποκρισία της μεγάλης «επανάστασης» των δισκογραφικών εταιρειών, οι οποίες αφομοίωσαν το punk, οι Exploited απαντούν επιφανειακά υπερασπιζόμενοι την ιδέα ότι το «Anarchy in the UK» των Sex Pistols δεν ήταν μόνο για να τσατίζει τους γονείς όσων το άκουγαν, αλλά κάτι πολύ περισσότερο.

Αλλά ακόμα κι αν συμβαίνει αυτό, η επιτελεστικότητα των τραγουδιών του συγκεκριμένου άλμπουμ δεν συνάδει καθόλου με το ύφος του Never Mind the Bollocks ούτε και στην ιδιότυπη «αναρχία» των Pistols, καθώς στο ντεμπούτο άλμπουμ τους ο πολιτικός λόγος τους ήταν πολύ αρτιότερος από τον αφελή τρόπο των Expoited. Όλα τα τραγούδια του ντεμπούτου άλμπουμ των τελευταίων καταφέρονται κατά της αστυνομίας, μιλούν για «γαμήσια», «μεθύσια» και άλλα πολύ ωραία νεανικά και όχι μόνο θέματα, τα οποία όμως έχουν ελάχιστη έως καμία σχέση με την αναρχία ως φιλοσοφική, κοινωνική και πολιτική έννοια.

Πιστεύω ότι μουσικά οι Exploited ακροβατούν ανάμεσα στο punk ύφος (εικόνα) και την Οi αισθητική (skinhead βία). Εκτός από τους ανόητους στίχους, στην πραγματικότητα ούτε η ίδια η μουσική τόσο καλή. Είναι απλά επιθετική. Πολλές φορές ασυνάρτητη. Για παράδειγμα, το τραγούδι «Sex and Violence» είναι χαρακτηριστική περίπτωση απώλειας μουσικού χρόνου. Ενοχλητικά φωνητικά, αδιάφορα κιθαριστικά ριφ, και απόλυτη κυριαρχία του μπάσου, κάτι που για punk ξενίζει αρκετά.

Σε προσωπικό επίπεδο, ξεμπέρδεψα τόσο με το συγκεκριμένο άλμπουμ όσο και με τους ίδιους τους Exploited, όταν στα 17 μου το έβαλα τσίτα στο σπίτι νομίζοντας ότι θα πικάρω τον πατέρα μου ηχητικά και «πολιτικά», αλλά εκείνος με μια κουβέντα όχι μόνο αποδόμησε την προσπάθειά μου αλλά μου «έσπασε» το δίσκο με μια κουβέντα του, σχολιάζοντας το «I Βelieve in Anarchy», ένα από τα τραγούδια του Punks not Dead. «Δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα!», μου είπε. « Η αναρχία είναι ό,τι πιο όμορφο πολιτικά έχει σκεφτεί το ανθρώπινο μυαλό. Αυτό που ακούς δεν έχει καμιά σχέση».
Ξανάβαλα τον συγκεκριμένο δίσκο μέσα στην συσκευασία του και για να πω την αλήθεια δεν τον ξανάκουσα ποτέ από τότε. Χωρίς να σημαίνει ότι έπαψα να ακούω punk…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:

Ντοκουμέντο: Το κείμενο της διάλυσης των Crass (1984)

ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ... (κείμενο ενός μέλους της αναρχοπάνκ κολεκτίβας των Crass)

Η παγκόσμια ιστορία του αντιφασιστικού punk σε εννέα τραγούδια...


image

Αργύρης Αργυριάδης

Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
 
 
 
image

Αργύρης Αργυριάδης

Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
 
 
 
image

Αργύρης Αργυριάδης

Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.