Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Οι Yardbirds (στη φωτογραφία από αριστερά προς τα δεξιά: Paul Samwell-Smith, Chris Dreja, Jim McCarty, Keith Relf και Jeff Beck) εγκαινίασαν την πρώτη αμερικανική περιοδεία τους στα τέλη Αυγούστου 1965, με προειλημμένη απόφαση δυο προσκυνήματα σε «ιερούς τόπους»: το πρώτο στα στούντιο της Sun Records του Sam Phillips στο Μέμφις και το δεύτερο στα στούντιο της Chess Records των αδελφών Leonard και Phil Chess στο Σικάγο.
Τα μέλη της μπάντας έφτασαν στο πρώτο προσκύνημα ένα κυριακάτικο βράδυ στα μέσα Σεπτεμβρίου και κυριολεκτικά έπαθαν σοκ όταν διαπίστωσαν ότι οι καθαγιασμένες αίθουσες του στούντιο όπου είχαν βγάλει δόντια ηχογραφώντας ο Elvis, o Jerry Lee Lewis,ο Carl Perkins, o Johnny Cash, o Roy Orbison και τόσοι άλλοι ήρωές τους, στην πραγματικότητα δεν ήταν μεγαλύτερες από τα δωμάτια των ξενοδοχείων όπου διέμεναν. Τα τύμπανα ήταν στερεωμένα στο δάπεδο, στη γωνία υπήρχε ένας σαραβαλιασμένος ενισχυτής και στη μέση ένα μικρόφωνο όλο κι όλο – δεν μπορούσες να αγγίξεις τίποτα γιατί ο Sam τα είχε μελετήσει όλα με μεγάλη σπουδή.
Από τα κομμάτια που ηχογραφήθηκαν εκείνο το βράδυ στα στούντιο της Sun, το πρώτο ήταν το κλασικό jump-blues «Train Kept A-Rollin» του Tiny Bradshaw, ένα αγαπημένο τραγούδι της εφηβείας του Jeff Beck – ακούστε την κιθάρα του στην έναρξη του κομματιού, ακούγεται σαν σφυρίχτρα τρένου. (Αργότερα, ο Beck θα σχολίαζε ότι η διασκευή των Yardbirds ήταν απαίσια). Εκείνη τη νύχτα, οι Yardbirds ηχογράφησαν άλλο ένα κομμάτι που κοσμούσε το ρεπερτόριό τους και θα έμενε κλασικό: Το «Shapes Of Things To Come».
Αυτό που τρόπον τινά «αμαύρωσε» την επίσκεψη των Yardbirds στο άδυτο του Phillips ήταν η απροκάλυπτη αντιπάθεια του παραγωγού απέναντι στον τραγουδιστή του συγκροτήματος, επειδή ο Relf κατέβαζε το αλκοόλ σαν σφουγγάρι με αποτέλεσμα να προκαλούνται εντάσεις στη διάρκεια των session – κάποια στιγμή, μάλιστα, ο Phillips πρότεινε στους άλλους να τον… απολύσουν.
Λίγες μέρες αργότερα, οι Yardbirds έκαναν τη δεύτερη επίσκεψή τους σε ιερό έδαφος, αυτή τη φορά στα Chess Studios του Σικάγο που τότε βρίσκονταν στην 2120 South Michigan Avenue. Εδώ τα blues έρρεαν σαν γάργαρο νερό και καθώς οι Yardbirds είχαν απογαλακτιστεί ακούγοντας τους Muddy Waters, Memphis Slim, Buddy Guy, Bo Diddley, Chuck Berry και τόσους άλλους, ένιωσαν ότι η Chess ήταν κάτι σαν ένας πνευματικός οίκος όπου θα μπορούσαν να αποτυπώσουν τη live ουσία τους και την ενέργεια που εξαπέλυαν από τη σκηνή.
Η μπάντα εκμεταλλεύτηκε πλήρως το σύντομο χρόνο της στην Chess, ηχογραφώντας μια εμπρηστική εκτέλεση του «I'm A Man», μιας επιτυχίας του Bo Diddley το 1955 που προηγουμένως οι Yardbirds είχαν ηχογραφήσει ζωντανά με τον Eric Clapton για το άλμπουμ τους, Five Live Yardbirds, του 1964. Αρχίζοντας αρκετά κοντά στην εκδοχή του Diddley, με τη φυσαρμόνικα του Relf να μιμείται εκείνη του Billy Boy Arnold από την αυθεντική εκτέλεση, στα μισά και κάτι του τραγουδιού ο Beck πατάει τον παραμορφωτή του και τσιτώνει την Fender Esquire του σε μια μανιασμένη… πρωτοψυχεδελική μονομαχία με τη φυσαρμόνικα του τραγουδιστή, ενώ το συγκρότημα διπλασιάζει το ρυθμό για να καταλήξει σε ένα συγκλονιστικό και σχεδόν χαοτικό φινάλε...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ (Ή ΑΣΧΕΤΑ)
Arhoolie Records: blues, folk, jazz, beat λογοτεχνία και αριστερό ήθος...
The Boogie Man: Tα πρώτα βήματα του John Lee Hooker στη δισκογραφία...
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξιν και κατ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.