Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής
Ο Jack Irons ήταν ιδρυτικό μέλος και ντράμερ των Red Hot Chili Peppers, στις αρχές της δεκαετίας του '80. Όταν ο κιθαρίστας και επίσης ιδρυτικό μέλος των Peppers, Hillel Slovak, πέθανε από υπερβολική δόση το 1988, ο Irons έπαθε νευρική κρίση και εισήχθη σε ψυχιατρική κλινική. Η εμπειρία του με το συγκρότημα και ο θάνατος του φίλου του, του δημιούργησαν πολλά ψυχικά τραύματα και ήταν σίγουρος ότι δεν θα έπαιζε ποτέ ξανά μουσική. Μέχρι που μία μέρα και ενώ βρισκόταν για μήνες στο νοσοκομείο, χτύπησε το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Joe Strummer των Clash. Του προσφέρει την θέση του ντράμερ στο καινούργιο του γκρουπ, τους Latino Rockabilly War, που ξεκινούν περιοδεία.
Όπως και πολλοί άλλοι, έτσι και ο Irons θα πει ότι ο Joe Strummer του έσωσε τη ζωή, με την κυριολεκτική έννοια. Το ίδιο θα συμβεί και με έναν νεαρό σέρφερ που θα βρίσκεται στην συναυλία των Latino Rockabilly War, στο Σαν Ντιέγκο το 1989.
Ο Strummer έχει κλείσει μια εμφάνιση με το γκρουπ του σε ένα κλαμπ του Σαν Ντιέγκο. Εκείνη τη μέρα δουλεύει εθελοντικά εκεί ένας νεαρός ονόματι Ed. Τα περισσότερα βραδιά ο Ed δουλεύει σε ένα βενζινάδικο, έχει αναλάβει τη νυχτερινή βάρδια, από τις έντεκα ως τις επτά. Περνάει την ώρα του διαβάζοντας, ακούγοντας μουσική: Butthole Surfers, Minor Threar, Fugazi, Peppers ή παρακολουθώντας την εκπομπή του Letterman. Την ημέρα κάνει σερφ, παίζει μουσική ή γράφει στίχους. Μερικά βράδια πάλι δουλεύει σε κλάμπ σαν το Bacchanal, μπας και του δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσει τους ήρωές του και ίσως να προωθήσει την καριέρα του. Εκείνο το βράδυ ο Ed βοηθάει το συγκρότημα να ξεφορτώσει και να στήσει, και τους συστήνεται.
"Δούλευα σε ένα κλαμπ χωρίς να πληρώνομαι, κουβαλώντας εξοπλισμό. Ίσως το συγκρότημα να μου έδινε ένα μπλουζάκι, ή κάτι τέτοιο. Αλλά δούλευα πάντα τσάμπα. Αλλά για να βρίσκομαι κοντά στη μουσική. Καταλαβαίνεις; Μ' αυτόν τον τρόπο έβλεπα συγκροτήματα δωρεάν. Και μπορεί να τους έπιανα κουβέντα στο σάουντσεκ ή να έσφιγγα το χέρι κανενός. Όπως με τον Joe Strummer των Clash. Πήγα όταν δεν κοιτούσε κανείς, πήρα την κιθάρα του, έπαιξα το «London Calling» και μετά την άφησα στη θέση της και έτρεξα πάλι στη γωνιά. Και σκεφτόμουν, ναι, μόλις έπαιξα με την κιθάρα του Joe Strummer!
Το ίδιο βράδυ που κουβάλησα τον εξοπλισμό του... ένα τέταρτο αφού άρχισε το σετ του Joe, το συγκρότημα που άνοιξε τη συναυλία έκοψε το ρεύμα του κλαμπ, εξαιτίας κάποιας διαφωνίας σχετικά με χρήματα. Πήρα φακούς και τους πήγα όλους στα παρασκήνια. Φέγγω στον Joe την ώρα που στρίβει ένα τσιγαριλίκι με καπνό και φούντα. Τότε δεν κάπνιζα οπότε έγινα λιώμα. Πέρασαν 90 λεπτά μέχρι να επανέλθει το ρεύμα. Μετά τη συναυλία έβγαλα μια φωτογραφία με τον Joe με μια Πολαρόιντ, και μου την υπέγραψε.
Δεν είχα ιδέα ότι εκείνη η μέρα επρόκειτο να επηρεάσει τη ζωή μου με τρόπους που κανείς - ειδικά εγώ - δεν μπορούσε να φανταστεί.
Που να 'ξερε ότι θα ευθυνόταν για την ύπαρξη του συγκροτήματός μας!"
Εκείνο το βράδυ στο Bacchanal ο Jack Irons και ο Ed θα γνωριστούν, θα συμπαθήσει ο ένας τον άλλο και θα ανταλλάξουν τηλέφωνα. Ο Ed αρχίζει να ανεβαίνει στο Λος Άντζελες από το Σαν Ντιέγκο σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο για να κάνει παρέα με τον Jack και γίνονται στενοί φίλοι. Ο Ed δίνει στον Jack και ακούει τις μουσικές που σκαρώνει και τους στίχους που γράφει όταν δεν είναι στο βενζινάδικο.
Μια μέρα θα χτυπήσει πάλι το τηλέφωνο του Jack αλλά αυτή τη φορά είναι από τους δύο φίλους του στο Σιάτλ, τους Jeff Ament και Stone Gossard που έχουν έτοιμο ένα demo και ψάχνουν τραγουδιστή. Ο Jack Irons θα τους φέρει σε επαφή με τον Ed. Ο νεαρός από το Σαν Ντιέγκο θα ακούσει το demo, θα γράψει τους στίχους και θα τραγουδήσει σε τρία τραγούδια.
Μετά από λίγο καιρό ο Eddie Vedder θα ταξιδέψει στο Σιάτλ και θα μείνει εκεί με το συγκρότημα του, τους Pearl Jam.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Λόγια ανθρώπων επιφανών: Eddie Vedder (Pearl Jam) και τα 13 άλμπουμ που άλλαξαν τη ζωή του...
Οι τελευταίες ημέρες του Chris Cornell...
Nirvana: Το "Love Buzz", και μερικές φωτογραφίες με γνωστές και άγνωστες πτυχές της μπάντας...
Ένα εξώφυλλο, χίλιες λέξεις: "Black Market Clash" (The Clash)...
Τom Morello: Γιατί οι Clash είναι σημαντικοί...
ΔΕΙΤΕ:
Προκόπης Σαμαρτζής
Ανορθόδοξος μουσικόφιλος, επιλεκτικός βιβλιοφάγος, ένας όχι και τόσο σινεφίλ που αγαπά τις ταινίες από την Αμφιάλη
Προκόπης Σαμαρτζής
Ανορθόδοξος μουσικόφιλος, επιλεκτικός βιβλιοφάγος, ένας όχι και τόσο σινεφίλ που αγαπά τις ταινίες από την Αμφιάλη