Προκόπης Σαμαρτζής

  • Elliot Smith: Επιτυχία και συντριβή...

    Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής

    Η τέχνη του και η μουσική του συνδύαζαν τον παράδεισο και την προσωπική του κόλαση, αποδεικνύοντας ακόμα μια φορά ότι μάλλον δεν υπάρχει μεγάλος καλλιτέχνης χωρίς προσωπική κόλαση. Παιδί χωρισμένων γονιών, από μικρός βρήκε ανακούφιση ακούγοντας δίσκους των Beatles, του Dylan, της Nico, του Nick Drake, των Clash, των Television, και στις σελίδες των βιβλίων του Samuel Beckett και του Dostoyevsky. Τελικά τον κέρδισε η μουσική και ήρθε σε επαφή με την hardcore σκηνή του Portland δημιουργώντας τους Heatmiser το 1991. Κυκλοφόρησε μαζί τους τρεις δίσκους αλλά ο θάνατος του Kurt Cobain των Nirvana το 1994 τον συγκλόνισε σε βαθμό που δεν ήθελε πλέον να παίζει σε μπάντα και έτσι αποφάσισε να ακολουθήσει το μοναχικό δρόμο του τραγουδοποιού.

  • Kerbdog: Oι αφανείς καλτ Ιρλανδοί ήρωες που τους αγάπησαν οι Therapy? και οι Sepultura...

    Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής

    Στην ποπ κουλτούρα και κυρίως στην ιστορία της μουσικής υπάρχει το λεγόμενο φαινόμενο των «one hit wonders», δηλαδή καλλιτέχνες και συγκροτήματα που γνώρισαν τεράστια επιτυχία με ένα τραγούδι ή ένα άλμπουμ, απέκτησαν φήμη, έχτισαν καριέρες, κέρδισαν δόξα και, κυρίως χρήματα, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ουσιαστικά, μιλάμε κυριολεκτικά για «φαινόμενα» που δεν κατάφεραν πότε να επαναλάβουν κάτι αξιόλογο καταλήγοντας στην αφάνεια και στην αδιαφορία κοινού και εταιρειών. Υπάρχει βέβαια και το παράδειγμα των καλτ ηρώων Kerbdog...

  • Αγγέλα και Βαγγέλης Παπάζογλου: «Τα πουλιά δεν κελαηδούν όταν νυχτώσει…»

    Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής

    Τον Νοέμβριο του 1899 γεννιέται στην Σμύρνη η Αγγέλα Παπάζογλου. Ανήκε σε σημαντική οικογένεια μουσικών. O πατέρας της, Δημήτριος Μαρωνίτης (ή Χιωτάκης), ήταν ξακουστός δεξιοτέχνης στο σαντούρι κι εκείνη θα μάθει να παίζει βιολί και σαντούρι κοντά του.  Η Αγγέλα ανέβηκε στο πάλκο σε ηλικία 11 ετών, δίπλα στον πατέρα της, αλλά το μεγάλο της χάρισμα ήταν η φωνή της. Δεν είχε κλείσει καλά καλά τα 17 της και τα καφέ-αμάν της Σμύρνης τσακώνονταν ποιο θα την πρωτοκλείσει για δουλειά: Τζίτζικας, Αράπογλου, Αυταράς... Μέχρι το Κορδελιό έφτανε η φήμη της.

  • Ανέστης Δελιάς: «Ένας άγγελος πεταμένος στα σκουπίδια...»

     
    Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1912 και ήρθε στην Ελλάδα μετά την μικρασιατική καταστροφή. Ο Ανέστης (ή Ανέστος) Δελιάς πρωτοεμφανίζεται στα στέκια του Πειραιά το 1928 παίζοντας κιθάρα στην παρέα του Μπάτη, του Μάρκου, του Στράτου και άλλων Πειραιωτών ρεμπέτηδων. Από το 1930, έπειτα από προτροπή του Μάρκου, θα παρατήσει την κιθάρα και θα πιάσει το μπουζούκι. Πολύ γρήγορα θα εξελιχτεί σε δεινό παίχτη και θα συμμετέχει στην «Τετράδα του Πειραιά», την πρώτη αμιγώς μπουζουξίδικη λαϊκή ορχήστρα. 

  • Γιοβάν Τσαούς: «Δε θα παίζω εγώ για να χορεύουν οι πουτάνες...»

     
    Έφτασε στην Ελλάδα φέρνοντας μαζί του περίεργους τρίχορδους ταμπουράδες που το μέγεθός τους, ως προς το ελεύθερο μήκος της χορδής, έφτανε, ο μεν μεγάλος τα 64 εκατοστά, ενώ ο μικρότερος είχε αντίστοιχο μήκος χορδής 52 εκατοστά. Εξ αυτών των οργάνων, μάλλον, ο Πειραιώτης κατασκευαστής οργάνων Κυριάκος Πεσμαζόγλου ή Λαζαρίδης έκανε αντιγραφές, χρησιμοποιώντας τα ως μοντέλα. Τα όργανα αυτά δεν μπορούσαν να τα παίξουν άλλοι δεξιοτέχνες των εγχόρδων σε όλον τον Πειραιά αλλά και όσοι άλλοι είχαν δοκιμάσει, παρά μόνον ένας που δεν ήταν άλλος από τον Γιοβάν Τσαούς (ψευδώνυμο, προερχόμενο από το βαθμό του λοχία που είχε υπηρετώντας στον τούρκικο στρατό και το οποίο και του είχε κολλήσει: çavuş = λοχίας).

  • Κάφκα: «Ποιος έχει το μαγικό χέρι να το χώσει μέσα στον μηχανισμό χωρίς να του το ξεσκίσουν χίλια μαχαίρια και να του το σκορπίσουν;»

    Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής

    Ο Φραντς Κάφκα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα που μας άφησε ο 20ος αιώνας. Κλεισμένος στον εαυτό του μελέτησε όλους τους πιθανούς εαυτούς, αποκομμένος από τον κόσμο κατανόησε τον κόσμο πιο βαθιά από τους καριερίστες της εποχής του, κρυμμένος από τα μάτια των ανθρώπων κοίταξε όλους τους ανθρώπους στα μάτια. 

  • Μάνος Κατράκης - Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Στα Κύθηρα των αντιθέσεων...

    Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής

    «Μας βάλανε και πολεμήσαμε. Βγάλαμε τα μάτια μας.
    Εσύ από εδώ. Εγώ από την άλλη μεριά.
    Χάσαμε και οι δυο.
    Ο άνθρωπος με τον άνθρωπο, ο λύκος με το λύκο.
    Τίποτα δεν απόμεινε εδώ πέρα...»

  • Ο Joe Strummer, ο ντράμερ των Peppers και η συναυλία στο Σαν Ντιέγκο το 1989 που γέννησε ένα κομμάτι της μουσικής επανάστασης των '90s...

    Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής

    Ο Jack Irons ήταν ιδρυτικό μέλος και ντράμερ των Red Hot Chili Peppers, στις αρχές της δεκαετίας του '80. Όταν ο κιθαρίστας και επίσης ιδρυτικό μέλος των Peppers, Hillel Slovak, πέθανε από υπερβολική δόση το 1988, ο Irons έπαθε νευρική κρίση και εισήχθη σε ψυχιατρική κλινική. Η εμπειρία του με το συγκρότημα και ο θάνατος του φίλου του, του δημιούργησαν πολλά ψυχικά τραύματα και ήταν σίγουρος ότι δεν θα έπαιζε ποτέ ξανά μουσική. Μέχρι που μία μέρα και ενώ βρισκόταν για μήνες στο νοσοκομείο, χτύπησε το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Joe Strummer των Clash. Του προσφέρει την θέση του ντράμερ στο καινούργιο του γκρουπ, τους Latino Rockabilly War, που ξεκινούν περιοδεία.

  • Τζον Καζάλ: Ο ηθοποιός με το ακατάρριπτο ρεκόρ...

    Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής

    «Ο Τζον Καζάλ είναι από τις εμπειρίες που σου συμβαίνουν μία φορά στη ζωή....»

    Γεννήθηκε καλοκαίρι, τον Αύγουστο του 1935, και περπάτησε στον πλανήτη μας για 42 χρόνια, θαρρείς και η μοίρα είχε προαποφασίσει ότι ήταν αρκετά αυτά που προσέφερε στην υποκριτική τέχνη, αφήνοντας μας συγκλονισμενούυ και βουβούς μπροστά σε ένα ασύλληπτο ταλέντο που χάθηκε πριν το χορτάσουμε.

  • Φράνσις Φάρμερ: Η αντισυμβατική ξανθιά του Χόλυγουντ που λάτρευε τον Νίτσε, χρηματοδοτούσε τις Διεθνείς Ταξιαρχίες και βίωσε το «στίγμα» της κομμουνίστριας στη συντηρητική Αμερική του Μακαρθισμού...

    Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής

    "Θα επιστρέψει σαν φωτιά για να κάψει όλους τους ψεύτες Αφήνοντας ένα στρώμα από στάχτη στο έδαφος" (Kurt Cobain)

    Η Φράνσις Φάρμερ γεννήθηκε πριν από 110 χρόνια στο Σιάτλ, σε ένα μάλλον προοδευτικό περιβάλλον και, έχοντας λάβει υψηλά επίπεδα μόρφωσης, αποφάσισε από νωρίς να ακολουθήσει το πάθος της για τις τέχνες. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας των ΗΠΑ, όπου σπούδασε δραματική τέχνη, και αργότερα μετακόμισε στο Χόλυγουντ για να γίνει ηθοποιός. Ήδη στα 18 της άρχισε να αμφισβητεί πολιτικά και θρησκευτικά θέσφατα. Έγραφε σε αριστερές εφημερίδες στο Κολέγιο και, επηρεασμένη από τον Νίτσε, απέρριπτε τις έννοιες του Θεού και της θρησκείας. Το 1935, όταν ήταν ακόμη φοιτήτρια, κέρδισε, σε διαγωνισμό κάποιας αριστερής εφημερίδας, το πρώτο βραβείο, ένα ταξίδι στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας, στην Σοβιετική Ένωση.

FEATURED VIDEOS

  • 1

Login