Γράφει ο Αχιλλέας ΙΙΙ Ο νεαρός Πότρικ περίμενε ήδη ένα δεκάλεπτο μόνος του στη στάση, αλλά δεν έβλεπε το λεωφορείο να έρχεται προς το μέρος του. Άνοιξε βαριεστημένα το φερμουάρ της σχολικής τσάντα που κρεμόταν στον δεξιό του ώμο και έψαξε με το αριστερό χέρι του ανάμεσα στα βιβλία και τα...
Γράφει ο Αχιλλέας ΙΙΙ –Μπορούμε να βγούμε τώρα! Είναι πια ασφαλές, το είπαν στις ειδήσεις. Κλείσε το τηλέφωνο και πάμε. Ραντεβού στη γωνία σε πέντε λεπτά. –Άσε με, δεν πάω πουθενά. Δώσε χαιρετίσματα στον έξω κόσμο.
Γράφει ο Αχιλλέας ΙΙΙ φωτό: inExarchia Πλατείες. Μικρές, μεγάλες και διάσπαρτες στην πόλη, σαν κενά σε ένα ασφυκτικά πυκνό και τσιμεντένιο –κατά βάση– μοτίβο. Κενές εκτάσεις τρίγωνου ή τετράγωνου σχήματος που ορίζονται τόσο από αυτό που είναι (μια επίπεδη επιφάνεια με μερικά παγκάκια, κάποιο...
Γράφει ο Αχιλλέας ΙΙΙ φωτό: inExarchia Είχε περάσει σχεδόν μια δεκαετία από τότε που είχε πατήσει τελευταία φορά στα Εξάρχεια, αλλά εκείνο το πρωί είχε τυχαία συναντήσει στο μετρό τον παλιόφιλο τον Τάκη που έτρεχε να προλάβει κάποια δουλειά και –πριν καλπάσουν και...
Γράφει ο Αχιλλέας ΙΙΙ Φωτό: George Fiorakis (inExarchia) «Ραντεβού έξω από το Φλοράλ», του είχε πει εκείνη. Όχι έξω από το παλιό Φλοράλ, αλλά απλώς έξω από το Φλοράλ, το γωνιακό μπαρ-καφέ-βιβλιοπωλείο στο ισόγειο της Μπλε πολυκατοικίας, το...
Η Λενόρα χρειάστηκε να αντιμετωπίσει, μαζεμένους, μόνη της και από πολύ νωρίς, όλους εκείνους τους φόβους τους οποίους οι περισσότεροι άνθρωποι, συνήθως, πρέπει να ζήσουν μια ολόκληρη ζωή για να τους...
Όταν ο Ερωτόκριτος άκουσε τη σύζυγό του την Παγώνα να του φωνάζει εκτός εαυτού να μαζέψει τα πράγματά του και να εξαφανιστεί από τη ζωή της, δεν κατάφερε να κρύψει ένα χαμόγελο ικανοποίησης και...
Έπειτα από όλα όσα είχε κάνει, το μόνο πράγμα που απέμενε στον Αλέξη ήταν να αυτοκτονήσει υπό το βάρος των ίδιων του των τύψεων, αφού ήταν αδύνατο να επανορθώσει το κακό που είχε προκαλέσει, να...
Παρότι ο ταλαντούχος μόδιστρος Παναής Χαντσμπακάρης είχε ακούσει αρκετές φορές διαφόρους ανθρώπους να ισχυρίζονται ότι «το μέγεθος δεν έχει καμία απολύτως σημασία», δεν παρέλειπε, σε κάθε ευκαιρία...
Η Νανά Ανανιάδου λάτρευε τους ανανάδες, και εκείνοι αναναγνωρίζοντας την αδυναναναμία που τους έδειχνε, τη σηκώνανανε κάθε τόσο στους ώμους τους και την ανανεβοκατέβαζαν, τραγουδώντας όλοι μαζί, με...