Είμαστε οι Planet None, ένα τετραμελές heavy rock crossover συγκρότημα από τα Χανιά της Κρήτης. Αρχικά ξεκινήσαμε ως πενταμελές σχήμα το 2017 κάνοντας διασκευές κομματιών που μας άρεσαν και ύστερα από μερικές αλλαγές στη σύνθεσή μας έχουμε καταλήξει από το 2019 ως σήμερα οι εξής: Λεωνίδας (φωνητικά), Ανδρέας (κιθάρα), Νικόλας (μπάσο) και Κυριάκος (τύμπανα)...
Read More
«You talkin' to me?» H ατάκα του «ταξιτζή» Robert de Niro σίγουρα είναι από τις διασημότερες στον κόσμο της Έβδομης Τέχνης και όπως έχει ομολογήσει ο σεναριογράφος του αριστουργήματος του Martin Scorsese, Paul Schrader, «Είναι ό,τι καλύτερο στην ταινία και δεν το έγραψα εγώ». Στην ουσία, ο de Niro αυτοσχεδίασε ολόκληρο τον παρανοϊκό του μονόλογο, αλλά η συγκεκριμένη ιστορική φράση των τεσσάρων λέξεων δεν ανήκε σε αυτόν αλλά ήταν εμπνευσμένη –αν αγαπάτε τον θεό σας– από τον… Bruce Springsteen!
Read More
Κόβει και ράβει ο Γιάννης Καστανάρας
Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Καλώς ή κακώς, όλοι μας έχουμε κάποια συγκεκριμένα άλμπουμ που ακούγαμε όταν ήμασταν παιδιά και όποτε μας πιάνει καμιά νοσταλγική διάθεση τα βάζουμε για να τα ξανακούσουμε. Για μένα, ένα από αυτά είναι το Technical Ecstasy των Black Sabbath, ο δεύτερος ή τρίτος δίσκος που αγόρασα στην ζωή μου (ο πρώτος ήταν το Genesis Live του 1973, ενώ το Technical Ecstasy το αγόρασα μαζί με το Greatest Hits των Abba – θέλω να πιστεύω ότι ψαχνόμουν ακόμη λόγω ηλικίας). Φαντάζομαι ότι όλα αγοράστηκαν την ίδια χρονιά, άντε να τα είχα αγοράσει με διαφορά ενός έτους. Εκείνη την εποχή είχα ένα Philips πικάπ των γονιών μου, με το ηχείο στο καπάκι που έκλεινε και γινόταν βαλιτσάκι αλλά αυτό που συνήθως κάναμε τα παιδιά της ηλικίας μου εκείνη την εποχή, ήταν να πηγαίνουμε σε κάποιο δισκοπωλείο και να ζητάμε να μας γράφουν σε κασέτες είτε επιλογές τραγουδιών από διάφορα άλμπουμ, είτε ολόκληρους δίσκους. TDK, BASF, Maxell, ήταν κάποιες από τις μάρκες. Εξήντα, ενενήντα, εκατόν είκοσι λεπτών, απλές, χρωμίου ή σιδήρου για καλύτερη πιστότητα…
… Read More
Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης
Από το 1870 και μετά στις ΗΠΑ κυριαρχούσε οικονομική, πολιτική και κοινωνική αστάθεια. Από την μία, υπήρχε έντονο ενδιαφέρον στους εργάτες για τις σοσιαλιστικές και τις αναρχικές ιδέες με αποτέλεσμα την μεγάλη εργατική εξέγερση του 1877, τα γεγονότα στο Σικάγο την Πρωτομαγιά του 1886, την απεργία Pullman το 1894, καθώς και τις αιματηρές απεργίες των ανθρακωρύχων στις δυτικές περιοχές των ΗΠΑ το 1890. Από την άλλη, με την καταστολή να εντείνεται, πολλά από τα συνδικάτα που συμμετείχαν στην καθεστωτική Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας (American Federation of Labour) -κάτι αντίστοιχο με την ΓΣΕΕ- επέλεξαν τον δρόμο της υποταγής, τον συντηρητισμό, τα κλαδικά μικροσυμφέροντα, και τον αποκλεισμό γυναικών, μαύρων και άλλων εθνικών ομάδων.
Read More
Γράφει ο Βαγγέλης Χαλικιάς
Η Ντοπαμίνη του Κωνσταντίνου Τσάβαλου (εκδόσεις Βακχικόν) κυκλοφόρησε σχεδόν πριν ένα χρόνο και εγώ την είχα στη βιβλιοθήκη μου από την πρώτη σχεδόν στιγμή της εμφάνισής της στα βιβλιοπωλεία. Επειδή όμως οι καιροί δεν είναι και οι καλύτεροι, αντί να τη «δοκιμάσω» τότε αρκέστηκα, στα σιγουράκια μου για να διατηρήσω την ψυχική μου ηρεμία. Οπότε, Ferey, Kerr, Attia, Fallada και, φυσικά, αρκετά βιβλία για μουσική, και… άσε τον Τσάβαλο και μερικούς άλλους για… όποτε.
Read More
Συνέντευξη: Αντώνης Ζήβας
Photos: Olga Zykova, Roman Belorutsky
Συνέντευξη: Μιχάλης Πούγουνας
Τον Νοέμβριο του 1990 οι EMF έκαναν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της δεκαετίας του ’90 με το “Unbelievable” να μπαίνει για 13 εβδομάδας στα βρετανικά τσαρτ. Οι ίδιοι βρίσκονταν εκείνη την στιγμή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, για μια περιοδεία έξι εβδομάδων και η ζωή τους ήταν «παίζω το βράδυ – κοιμάμαι – ταξιδεύω – παίζω το βράδυ». Δεν προλάβαιναν ούτε γράμμα να στείλουν στα σπίτια τους. Αυτή όμως δεν είναι η ζωή ενός μουσικού αυτού του βεληνεκούς; Μήπως αυτός όμως ήταν και ο λόγος που διαλύθηκαν;
Read More
Παραληρεί ο Γιάννης Καστανάρας
Φωτογραφία: Χριστίνα Αλώση
Ακούω το Anti-Hero των Kemerov με τα χέρια ψηλά. Κάθε απόπειρα να τα κατεβάσω είναι μια σουβλιά που διατρέχει όλη την απόσταση, από τα ακροδάχτυλα μου μέχρι την καρδιά μου, κάνοντας τα στεντ που μου τοποθέτησαν πριν από κάμποσα χρόνια να πάλλονται θαρρείς και είναι πιστόνια ενός κινητήρα που αγκομαχάει να ανέβει έναν απότομο ανήφορο σε μια σισύφεια προσπάθεια. Η αίσθηση είναι τόσο έντονη που νομίζω πως θα πεταχτούν από τη θέση τους και θα βγουν από το στόμα μου εκτοξεύοντας στο διάβα τους μικρόβια πρόθυμα να κυριεύσουν τον οργανισμό μου μια για πάντα. Οι Kemerov είναι ένα τρομαχτικό συγκρότημα και έχουν κυκλοφορήσει ένα τρομακτικό ντεμπούτο, κατευθείαν από τον πάτο της Κόλασης...
Read More
Γράφει ο Βαγγέλης Χαλικιάς
Να λοιπόν η πρώτη κυκλοφορία των Αθηναίων Lazy Trains. Ένα ομώνυμο άλμπουμ που θα μπορούσε να είναι ένα live που κορυφώνεται στη σκηνή. Άλλωστε, τα δύο τελευταία από τα οκτώ τραγούδια του The Lazy Trains είναι ηχογραφημένα ζωντανά και η μπάντα δείχνει να το κατέχει καλά το σανίδι. Η Μαρία Ιωαννίδου έχει το χάρισμα να μην ακούγεται σαν μια Ελληνίδα που τραγουδάει αγγλικά αλλά ερμηνεύει τα τραγούδια σχεδόν σαν να είναι η μητρική της γλώσσα.
Read More
Μετάφραση: Πάνος Τομαράς
O Mark E. Smith υπήρξε μια από τις σημαντικότερες μορφές του βρετανικού rock. Γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου 1957 στο Μπρόουτον της Αγγλίας και μέχρι τον θάνατό του, στις 24 Ιανουαρίου 2018, οδήγησε το περίφημο post-punk συγκρότημα των Fall. Tο απόσπασμα που δημοσιεύεται είναι από το βιβλίο The Fall του Mick Middles που έγραψε σε συνεργασία με τον Smith (Omnibus Press, 2003). Μολονότι δεν χρονολογείται στο βιβλίο, σίγουρα η συνέντευξη πάρθηκε μετά τα μέσα της δεκαετίας του '90, γιατί λίγο νωρίτερα στο κείμενο γίνεται αναφορά στους Nirvana και στη σκηνή του Σιάτλ σαν κάτι που έχει περάσει πριν από κάμποσο καιρό...
Read More
Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Πιστεύω πως όταν θέλεις να γράψεις την ιστορία των Killing Joke, αναγκαστικά από κάποιο σημείο και μετά θα γράψεις για τις δραστηριότητες του Jaz Coleman. Δεν γίνεται αλλιώς γιατί είναι τόσες πολλές που δεν ξέρω αν η δική του ημέρα έχει παραπάνω από 24 ώρες. Το ενδιαφέρον του πάντως για τον μυστικισμό, προχώρησε πολύ περισσότερο από αυτό ενός περιστασιακού παρατηρητή, αφού υπήρξε ενεργό μέλος τεσσάρων διεθνώς αναγνωρισμένων μυστικιστικών ταγμάτων. Το 1993 παραιτήθηκε από δύο από αυτά, σχολιάζοντας: «Είναι καλύτερο να έχεις μεγάλη καρδιά, απ’ το να έχεις όλη τη γνώση του κόσμου». Ο Jaz έχει επίσης σχεδιάσει έναν ναό, τον οποίο σκοπεύει να χτίσει στη Νέα Ζηλανδία, τη δεύτερη αρχιτεκτονική αναζήτηση στη ζωή του.
Read More
Γράφει ο Αντώνης Ζήβας
Το αφιέρωμα στο λογοτεχνικό και θεατρικό έργο του Λέοντος Τολστόι H Δύναμη του Σκότους που θα διαβάσετε, αποτελεί απόσπασμα από ένα βιβλίο της Έμμα Γκόλντμαν με τίτλο The Social Significance of the Modem Drama και ήταν αφιερωμένο εξολοκλήρου στο θεατρικό μοντέρνο δράμα και τα αντίστοιχα θεατρικά έργα που γράφτηκαν στην Ευρώπη από τα μέσα του 19ου ως τις αρχές του 20ού αιώνα. Το βιβλίο εκδόθηκε στη Βοστόνη των ΗΠΑ και στο Τορόντο του Καναδά το 1914 και στο βαθμό που γνωρίζω δεν έχει μεταφραστεί στην ελληνική γλώσσα.
Read More
Μετάφραση: Αλέξης Καλοφωλιάς
Ο Woody ήταν ένα πολύ αληθινό πρόσωπο που έγραφε για αληθινά πράγματα. Οι στίχοι του ήταν δυνατοί και ατόφιοι, εύστοχοι και ξεκάθαροι. Είχε τσαμπουκά∙ τα τραγούδια του βρίσκονταν στην αιχμή της κάντρι μουσικής και συγχρόνως στην εμπροσθοφυλακή του μέλλοντος που έφερε το ροκ εν ρολ και το χιπ-χοπ. Ράπαρε πολύ στα τραγούδια του, πολύ πριν ο όρος ραπ υπάρξει καν.
Chuck D.
Read More
Συνέντευξη: Μιχάλης Πούγουνας
Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του Dig What You Need, του νέου άλμπουμ των θρυλικών Undertones, με ρώτησαν εάν θα ήθελα να κάνω μια συνέντευξη για την εκπομπή μου με τον κιθαρίστα τους Damian O'Neill. Φυσικά, δεν ήμουν κουτός να αρνηθώ και έτσι είχα μια κουβεντούλα με ένα από τα ιδρυτικά μέλη ενός από τα σημαντικότερα punk rock συγκροτήματα που έβγαλε η Βόρεια Ιρλανδία, αν όχι το σημαντικότερο.
Read More
Γράφει ο El Condor Pasa
Ποιος δεν θα ήθελε να έχει μια χρονομηχανή για να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο, να δει με τα μάτια του πως ήταν οι δρόμοι και τα κτίρια, να χωθεί μέσα στα σπίτια, να δει πως ντύνονταν οι άνθρωποι, πως ζούσαν, πως μιλούσαν, τι τραγουδούσαν και σε τι θεό πίστευαν; Ποιο είναι το κοντινότερο υποκατάστατο; Μα τα κόμικς βέβαια (καλά και οι κινηματογραφικές ταινίες, αλλά αυτές δεν μας νοιάζουν εδώ και εξάλλου είναι πολύ ακριβές). Αγαπάμε τα κόμικς! Αυτό το φτηνό είδος τέχνης, παιδί της εικονογράφησης, που μπορεί στα μάτια μας να ζωντανέψει σκηνές από τις πιο επικές μάχες μέχρι τις πιο εσωτερικές ανθρώπινες καταστάσεις, ανάλογα με το ταλέντο και τη φαντασία του δημιουργού.
Read More
Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Η ημέρα της κυκλοφορίας του νέου μίνι άλμπουμ των NEXUS με τίτλο NINOUKI, έφτασε και έτσι θα ήθελα να δώσω μερικές πληροφορίες σχετικά με αυτό το όμορφο μουσικό ταξίδι που έκανα και που σας παραδίδω.
Ο τίτλος NINOUKI είναι μια φτιαχτή λέξη, μια λέξη που δημιούργησε η μητέρα μου σαν γλυκόλογο όταν ήμουν μωρό...
Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Προτού ξεκινήσω το δεύτερο μέρος της ιστορίας των Killing Joke (το πρώτο μέρος ΕΔΩ), να σημειώσω εδώ κάτι που ισχύει τόσο γι' αυτούς, όσο και για κάθε συγκρότημα: όπως όλοι γνωρίζουμε, η συνύπαρξη δύο ανθρώπων ακόμα και σε μια ερωτική σχέση είναι δύσκολη. Φαντάζεστε λοιπόν πόσο δύσκολη είναι μια σχέση, όταν συνυπάρχουν 4-5 άτομα, 4-5 εγωισμοί μέσα στο ίδιο δωμάτιο, σε ένα μουσικό σύνολο, με διαφορετικά όνειρα ο καθένας για τον εαυτό του; Συνήθως βλέπουμε ένα συγκρότημα σαν ένα σύνολο, αλλά εδώ δύο ζευγάρια που είναι φίλοι για χρόνια πάνε ένα Σαββατοκύριακο εκδρομή στην λιμνούλα και την Δευτέρα δεν μιλιούνται. Σκεφτείτε, λοιπόν, ένα μουσικό σύνολο όπου ο καθένας έχει τα δικά του προσωπικά προβλήματα, χρησιμοποιεί διαφορετικά ναρκωτικά για να φτιάχνεται, και ο καθένας εξελίσσεται αναπτύσσοντας διαφορετικά ενδιαφέροντα απ τους άλλους; Σκεφτείτε αυτό το σύνολο να είναι υποχρεωμένο, για οικονομικούς λόγους τις περισσότερες φορές, να τρώει στην μάπα συνεχώς κάποιον άλλο από το συγκρότημα μέσα σε ένα αυτοκίνητο, μέσα σε ένα στούντιο, ή πάνω στην σκηνή, για μέρες, εβδομάδες, μήνες.
Read More
Γράφει ο ο Mark Lanegan
(μετάφραση: Γιάννης Καστανάρας)
Στις 22 Φεβρουαρίου 2022, ο Mark Lanegal, η πάλαι ποτέ φωνή των Screaming Trees, συνεργός, μεταξύ άλλων, στους Queens of the Stone Age και τους Gutter Twins, και ένας σόλο καλλιτέχνης περιωπής, εγκατέλειψε τα εγκόσμια. Ο Lanegan, ένας από τους πιο εκφραστικούς τραγουδιστές της γενιάς του, είχε νοσηλευτεί πάσχοντας από Covid-19 τον Μάρτιο του 2021 και είχε βρεθεί στα πρόθυρα του θανάτου, που τελικά αποφάσισε να μην του χαριστεί. Τα παρακάτω αποσπάσματα περιλαμβάνονται σε ένα μικρό βιβλίο που ο Mark δημοσίευσε τον Δεκέμβριο του 2021 με τίτλο Devil in a Coma, εκφράζοντας την επιθυμία του να μοιραστεί με τον κόσμο, όχι τη μουσική του αυτή τη φορά, αλλά την πολύμηνη και σκληρή μάχη του με τον κορονοϊό, λίγο πριν κλείσει οριστικά η αυλαία. Ο Lanegan ήταν γεννημένος στο Έλενσμπεργκ της Ουάσινγκτον στις 25 Νοεμβρίου 1964 και πέθανε σπίτι του, στο Κίλερνι της Ιρλανδίας όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια.
Read More
Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης
Ο Ιανός από τα βάθη της ιστορίας ήταν πάντα αμφίσημος. Θεός της αρχής και του τέλους, των περασμάτων και της ειρήνης - γι' αυτό και τον απεικόνιζαν με διπλό πρόσωπο. Το ίδιο ισχύει με τον καπιταλισμό, αλλά και τις επικερδείς αλυσίδες πολιτισμού του. Από την μια επικαλούνται ανώτερα ήθη, ενώ την ίδια στιγμή εφαρμόζουν απάνθρωπες και αντικοινωνικές πρακτικές. Μήπως οι πόλεμοι, η φτώχεια, ο ρατσισμός, ο σεξισμός, η πατριαρχία και ο φασισμός, δεν αποτελούν μια σειρά από τις απεχθείς πλην όμως ανεκτές καταστάσεις του αγοραίου δημοκρατικού συστήματος της σημερινής εποχής;
Read More
του Μιχάλη Πούγουνα
Με την ανακοίνωση της κυκλοφορίας του ΕΡ Lord Of Chaos από τους Killing Joke, αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να γράψω ένα εκτεταμένο κείμενο σχετικά με αυτό το συγκρότημα, το οποίο με συνοδεύει από τις αρχές των eighties μέχρι σήμερα και για το οποίο λίγο έλλειψε να ανοίξω συναυλία. Λόγω της έκτασης του κειμένου, θα το κάνω σε συνέχειες, επειδή, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, εκτός από την πληθώρα κυκλοφοριών και συμβάντων, δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο σύνολο αγοριών που απλώς αποφάσισαν να κάνουν μουσική. Η κυκλοφορία αυτή, είναι η πρώτη τους εδώ και επτά χρόνια και πέρα από το τραγούδι ‘Lord Of Chaos’ και άλλο ένα με τίτλο ‘Total’, θα συμπεριλαμβάνονται επίσης το ‘Big Buzz (Motorcade Mix)’, το ‘Delete In Dub (Youth’s Disco 45 Dystopian Dub)’ από το φοβερό τελευταίο τους άλμπουμ Pylon καθώς και άλλα δύο.
Read More
Γράφει ο Αντώνης Ζήβας
Στη νεοελληνική γλώσσα το επίθετο κυνικός παραπέμπει σε αυτόν που εκφράζεται με απόλυτη ευθύτητα και ειλικρίνεια, δίχως ευγένεια ή ευπρέπεια. Το επίθετο το έχουμε κληρονομήσει από τη γνωστή αρχαία ελληνική φιλοσοφική σχολή των Κυνικών που ίδρυσε ο φιλόσοφος και μαθητής του Σωκράτη, Αντισθένης, στην αρχαία Αθήνα. Για τον Αντισθένη και τους μαθητές του, η Φιλοσοφία είναι μια καθαρά κοσμική σοφία. Χαρακτηριστική είναι η ρήση του ότι: “Τότε οι πόλεις χάνονται, όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους κακούς από τους καλούς”, ενώ η Αρετή, αν και εξακολουθεί να παραμένει σκοπός του βίου, είναι κάτι το απολύτως πρακτικό που δεν χρειάζεται ούτε πολλά λόγια, ούτε επίπονη εκπαίδευση.
Read More
Γράφει η Ειρήνη Πολίτου
Φωτό: Δημήτρης Σιδερίδης
Χτες μπήκα στο δωμάτιο που κοιμόμασταν. Δεν είχα ξαναμπεί από τότε που έφυγες. Το είχα κλειδώσει όπως είχα κλειδώσει και την ίδια μου την ύπαρξη. Τα σεντόνια ήταν τσαλακωμένα θυμίζοντας την τελευταία νύχτα που περάσαμε μαζί. Δεν τα πείραξα. Δεν ήθελα να χαθούν τα νεκρά κύτταρα που είχαν μείνει εκεί μετά τον ύπνο σου. Κοίταξα την φωτογραφία μας στο κομοδίνο. Ήταν ασπρόμαυρη, όπως και η ζωή μας. Δεν υπήρχαν χρώματα στις μέρες μας, αλλά δεν με ένοιαζε γιατί η παρουσία σου με γέμιζε. Ήταν μια παρουσία άνοστη σαν ανάλατο φαγητό, όμως αυτό μου αρκούσε.
Read More
Γράφει ο Αντώνης Ζήβας
Φαντάζομαι θα έχετε παρατηρήσει στις αστικές περιπλανήσεις σας διάφορα μικρά φυτά που ξεπροβάλλουν ως μικρές αντιστάσεις ζωής μέσα από τις ρωγμές των τσιμέντων της πόλης κόντρα στο νεκρό δομικό υλικό. Κάτι ανάλογο συμβαίνει μουσικά και στη παρατεταμένη (με διαλείμματα) περίοδο της καραντίνας εξαιτίας της πανδημίας του Covid-19. Τα τελευταία δύο χρόνια μπορεί ο ζόφος να έχει κυριαρχήσει στη καθημερινότητα, αλλά πάντα μέσα στη μαυρίλα θα υπάρχουν ρωγμές από όπου δραπετεύει το φως και μερικές από αυτές αποτελούνται από ήχο. Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι Concrete Seeds από την Αθήνα. Μια νέα σχετικά μπάντα, όπου μετά από διάφορους πειραματισμούς τη περίοδο της καραντίνας μας έδωσε πριν μερικές μέρες ένα υπέροχο E.P. με τίτλο αντάξιο της εποχής - City of Ruins.
Read More
Γράφει ο Βασίλης Καμπούρης
Αν ο κριτικός Dave Marsh χρησιμοποίησε τον όρο punk rock για να περιγράψει τη μουσική των Question Mark And the Mysterians το 1970 ορίζοντας ένα από τα protopunk συγκροτήματα 7 χρόνια πριν τη χρήση του όρου σε πλατιά βάση, τότε για τα μιλένιαλ-χιπστερς είμαι σίγουρος πως η αεροκαρδούλα είναι η εμπροσθοφυλακή αυτού που σήμερα θα ονόμαζα millennial attitude ή no-attitude.
Ποιο είναι όμως το no-attitude; Γιατί ορισμένοι από εμάς το λέμε εν συντομία «χιπστερ» ( ή φασέικο που είναι μια λέξη που κι εγώ προτιμώ τελευταία);
Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Είχα πάντα την εντύπωση πως το Ommadawn ήταν το πρώτο άλμπουμ του Mike Oldfield αλλά τελικά είναι το τρίτο. Όπως και να έχει, νομίζω πως το έχω περισσότερο συνδέσει με τα παιδικά χρόνια μου από ό,τι το έχω συνδέσει με το εξίσου πολύ καλό αλλά και πιο επιτυχημένο πρώτο του άλμπουμ, Tubular Bells. Γι αυτό το επέλεξα λοιπόν να το ακούσω ανάβοντας ένα αρωματικό στικ από ένα κουτάκι που είναι καλυμμένο με κόκκινα τριαντάφυλλα...
Read More
Μετάφραση: Φαίη Φραγκισκάτου
Τον Απρίλιο του 1958, ο 22χρονος Hunter S. Thomson απαντά σε μια επιστολή του φίλου του Hume Logan. Το θέμα της απάντησης του νεαρού δόκιμου της αεροπορίας [1] και μελλοντικού δημοσιογράφου και λογοτέχνη, έχει να κάνει με το πως μπορεί κάποιος να βρει τον στόχο και το νόημα στη ζωή του. Η επιστολή του Τόμσον βρίσκεται μεταξύ των κειμένων αλληλογραφίας που δημοσιεύτηκαν στo μπλογκ του Βρετανού συγγραφέα Shaun Usher www.lettersofnote.com
Read More
Τα πέντε τραγούδια που πρόλαβε να εκτελέσει ο Otis Redding στη σκηνή του Monterey πριν ξεσπάσει η μπόρα και τον αναγκάσει να διακόψει την εμφάνισή του, ήταν μια γενική επισκόπηση της σύντομης καριέρας του. Το εμπρηστικό «Shake» με το οποίο άνοιξε το πρόγραμμά του ήταν μια επιτυχία που δεν είχε προλάβει να απολαύσει ο Sam Cooke, καθώς είχε κυκλοφορήσει μετά τη δολοφονία του πρόωρα χαμένου Αφροαμερικανού καλλιτέχνη της gospel στις 11 Δεκεμβρίου 1964. Ο Redding είχε προσπαθήσει να ακολουθήσει τα χνάρια του Cooke ηχογραφώντας δικά του τραγούδια και αποφασισμένος να κατακτήσει μόνος του τη μουσική βιομηχανία.
Read More
Συνέντευξη: Ειρήνη Πολίτου
Φωτογραφίες: Δημήτρης Σιδερίδης
Ο Δημήτρης Σιδερίδης είναι φωτογράφος και εικαστικός καλλιτέχνης και το βραβευμένο έργο του έχει προβληθεί σε μερικές από τις μεγαλύτερες ψηφιακές εκδόσεις του κόσμου, μεταξύ άλλων. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, έχει ως βάση την Αθήνα και τη Ντόχα και ασχολείται με ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών και ανθρωπολογικών θεμάτων. Με τον Δημήτρη γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια και ήταν ιδιαίτερη χαρά για μένα να ξαναβρεθούμε, έστω και διαδικτυακά, και να μιλήσουμε για την πορεία του στον χώρο της φωτογραφίας, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αλλά και τι οραματίζεται για το μέλλον.
Read More
Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης
Εικονογράφηση: Γιώργος Μικάλεφ
Την τελευταία δεκαετία γίναμε μάρτυρες μιας σειράς γεγονότων, τα οποία μέσα από την ασημαντότητα τους ανέβασαν ψηλότερα τον πήχη του υπερφίαλου εθνικοπατριωτικού μεγαλείου, ενώ την ίδια στιγμή η κοινωνία βίωσε αλλεπάλληλες ήττες σε υγειονομικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Ως άλλοθι, χρειάστηκε μια Ελλάδα νικητής προκειμένου να συντηρηθεί ο μύθος και η νοοτροπία του Ελληναρά, αυτού του υπερβατικού όντος με το εθνικό μεγαλείο της χλαμύδας και του φιλότιμου της φουστανέλας. Να πούμε ξανά ότι μια κοινωνία, στην εποχή της ασημαντότητάς της, επιλέγει τον πιο εύκολο δρόμο, αυτόν την κενότητας, θα ήταν απλά άλλη μια γραφική κοινοτυπία, την οποία γνωρίζουμε όλοι.
Read More
Γράφει ο Αντώνης Ζήβας
Στην Ιστορία του ανθρώπινου είδους, από τότε που δημιουργήθηκε η γραφή, έχουν καταγραφεί χιλιάδες ονόματα ανθρώπων που έπραξαν για το καλό της ανθρωπότητας και ακόμα περισσότερων που έπραξαν για το κακό. Για τους τελευταίους, η ιστορία συνήθως είναι εγκωμιαστική και, φυσικά, παραχαραγμένη και γραμμένη έτσι ώστε να τους παρουσιάζει ως τους καλύτερους όλων, όπως για παράδειγμα διάφορους αυτοκράτορες που αποδεδειγμένα ήταν σφαγείς ολόκληρων λαών. Όταν όμως διαβάζουμε την ιστορία τους (γραμμένη πολλές φορές από το δικό τους περιβάλλον-αυτό των νικητών), δεν θα βρούμε ούτε μισή κηλίδα αίμα σε ό,τι τους αφορά. Το μεγαλύτερο όμως κουσούρι της Ιστορίας, είναι η αμνησία της όσον αφορά τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν δίπλα σε αυτούς που πέρασαν στην αθανασία και το όνομά τους και οι πράξεις τους είναι ανεξίτηλα καταγεγραμμένα. Και αυτό ανέκαθεν το θεωρούσα ως τη μεγαλύτερη αδικία της. Για παράδειγμα: όλοι γνωρίζουν τον Λεωνίδα, τον βασιλιά των Σπαρτιατών που στάθηκε στις Θερμοπύλες απέναντι στην ισχυρότερη αυτοκρατορία της εποχής του, την Περσική. Κανένας όμως δεν γνωρίζει τα ονόματα των υπόλοιπων τριακοσίων Σπαρτιατών, πόσο μάλλον των επτακοσίων Θεσπιέων που πολέμησαν πλάι τους.
Read More
Γράφει ο Αντώνης Ζήβας
Η εποχή που ζούμε δεν είναι και πολύ αισιόδοξη. Με αφορμή τη πανδημία του covid-19, η μουσική στην Ελλάδα βρίσκεται κατά κάποιο τρόπο σε διωγμό: συναυλίες δεν γίνονται, τα μπαρ στέκουν βουνά όταν τα μέτρα εντείνονται, oι μουσικοί και οι DJ βρίσκονται σε έναν ιδιότυπο οικονομικό (αλλά και πνευματικό) αποκλεισμό και, φυσικά, τα συγκροτήματα δεν μπορούν να παίξουν live ή να κάνουν πρόβα, σχεδόν όπως τη πρώτη περίοδο της καραντίνας. Έχω υπόψη μου αρκετές μπάντες που στο πρώτο lockdown έκαναν κρυφά πρόβες, θαρρείς και η μουσική είναι το μεγάλο κακό που τρυπά τα αυτιά των υπηκόων και τους παρασύρει μακριά από τη γραμμή παραγωγής χρήματος που λειτουργεί προς όφελος των κυρίαρχων. Ασφαλώς, η μουσική μπορεί να παίζει και αυτόν τον ρόλο, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Read More