Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Μιλώντας κάποτε σε έναν δημοσιογράφο, ο Johnny Thunders είπε ότι ήθελε να ιδρύσει κάτι σαν οίκο ευγηρίας για ηλικιωμένους ροκεντρολάδες, με στούντιο ηχογράφησης «και πολλές πουτάνες». Ωστόσο, αν το εννοούσε πραγματικά, ο ίδιος δεν θα προλάβαινε ποτέ να απολαύσει τη «συνταξιοδότησή» του επειδή, όσο κι αν στη διάρκεια της ζωής του είχε κάνει τα πάντα για να τον συναντήσει, τελικά ο Θάνατος αποφάσισε να μην του τη χαρίσει. Έτσι, στις 23 Απριλίου 1991, τον πέτυχε σε ένα άθλιο δωμάτιο ξενοδοχείου στη Νέα Ορλεάνη – ένα μάλλον όχι και τόσο ωραίο 38χρονο πτώμα.
Ο Thunders παραήταν cool για να συμμετέχει στο παιχνίδι της μουσικής βιομηχανίας. Γι’ αυτόν επιτυχία σήμαινε να κάνει πράγματα με τους δικούς του όρους και ενώ καθώς έχτιζε την καριέρα του είχε μερικές ευκαιρίες για να αποκτήσει μεγαλύτερη φήμη, φαίνεται πως αυτό δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο. Σε όποια φάση κι αν βρισκόταν σε προσωπικό επίπεδο, όποιους δαίμονες κι αν έπρεπε να πολεμήσει, συνήθως με παταγώδη αποτυχία, δεν πρόδωσε ποτέ την αγάπη του για το rock 'n' roll, τη μοναδική προσωπική του αίσθηση για το στυλ ή τον χαρακτηριστικό του ήχο, που επηρέασε και εξακολουθεί να επηρεάζει τόσους και τόσους.
Γεννημένος στο Κουίνς της Νέας Υόρκης στις 15 Ιουλίου 1952, ο John Anthony Genzale (υιοθέτησε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Johnny Thunders από το τραγούδι των Kinks «Johnny Thunder») ερωτεύτηκε το rock and roll σε μικρή ηλικία και γύρισε την πλάτη σε μια πιθανώς επιτυχημένη σταδιοδρομία στο μπέιζμπολ για να φτιάξει το πρώτο του συγκρότημα, τους Reign, στα 15, πριν κυκλοφορήσει δυο θαυμάσια «χύμα» άλμπουμ με τους θρυλικούς New York Dolls – την παρδαλή και άκρως προκλητική glam μπάντα που γέννησε εκατοντάδες άλλα ελπιδοφόρα συγκροτήματα και ως ένα σημαντικό βαθμό επηρέασε τους punk μουσικούς– και στη συνέχεια δημιουργήσει τους Heartbreakers μαζί με τον ντράμερ των Dolls, Jerry Nolan, μέσα σε μια δίνη καταχρήσεων για να συνθέσει punk ύμνους όπως τα «Born to Lose» και «Chinese Rocks» και να καταλήξει σόλο καλλιτέχνης με το πρώτο του άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1978 με τα υπέροχα «You Can’t Put Your Arms Around A Memory» και «So Alone» – στιβαρές εκδηλώσεις της ευάλωτης, ευαίσθητης, ποιητικής αλλά και τραγικής πλευράς της rock περσόνας του, η οποία συνέχισε να εμφανίζεται σε όλες τις επόμενες δουλειές του.
Ο Thunders, ένα παιδί της εργατικής τάξης, αποκρυστάλλωσε την ουσία του street punk. Ήταν η ενσάρκωση της μυθολογίας του ήρωα με την κιθάρα που πάλευε σκληρά για να εφαρμόσει το ρηθέν «ζήσε γρήγορα, πέθανε νέος». Μια κυκλοθυμική διασταύρωση, διαβάζω, ανάμεσα στον Keith Richards και τον Arthur Rimbaud, αν και λιγότερο επιτυχημένος από αυτούς επειδή του ήταν αδύνατον να συνδυάσει μια ζωή τίγκα στις υπερβολές με μεγάλα καλλιτεχνικά επιτεύγματα. Υπήρξε ο δεσμός του νεοϋορκέζικου punk με το βρετανικό αντίστοιχό του (οι Heartbreakers, εξάλλου, συμμετείχαν στη χαοτική «Anarchy Tour» με τους Pistols και τους Clash, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία ο Thunders ήταν αυτός που μύησε τους Άγγλους πάνκηδες στην ηρωίνη). Σαν άνθρωπος ήταν μοναχικός σέρνοντας το φορτίο της μυθολογίας του και χάνοντας σιγά σιγά τους ανθρώπους που αγαπούσε. Σύμφωνα με τον συνεργάτη του στους Heartbreakers, Walter Lure, ο Thunders ήταν «σαν ένα μικρό παιδί που δεν μεγάλωσε ποτέ. Τον αγαπούσες και τον μισούσες. Μπορεί να ήταν κακομαθημένος αλλά ήταν ταλαντούχος...»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ (Ή ΑΣΧΕΤΑ)
Jeffrey Lee Pierce - Ο Κήρυκας των Punk - Blues
Όταν οι Sex Pistols νίκησαν τον νόμο...
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξιν και κατ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
