Γράφει ο Πάνος Μαριολόπουλος*
Φωτογραφίες: Δημήτρης Μυλωνάς*
Video 29/06/ 2005 live capture by Geo Beo, 2020 editing by Panos Skordas-Takis
Όταν η μπάντα σταμάτησε πλέον να προβάρει και να παίζει ζωντανά άφησε κάποιους ανοιχτούς λογαριασμούς, κυρίως επειδή δεν προλάβαμε να παίξουμε όσο θα θέλαμε ζωντανά το τελευταίο μας άλμπουμ, La Guerra Final που είχαμε ήδη στις αποσκευές μας, γι' αυτό και ο κύκλος αυτούς του δίσκου κατά τη γνώμη μου δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Πολλές φορές μας ρωτούν γιατί δεν γίνεται μια επανασύνδεση των Earthbound και η απάντηση είναι απλή: όλα τα παιδιά από το συγκρότημα παραμένουμε πολύ καλοί φίλοι, αλλά δεν είμαστε πλέον συγκρότημα. Επομένως δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα...
Προσπαθούμε ωστόσο να κυκλοφορήσουμε το Brotherhood of the και το Dog και το La Guerra Final σε βινύλιο από το label μου The Lab Records, από το οποίο έχει κυκλοφορήσει σε βινύλιο το πρώτο, ομώνυμο άλμπουμ των Earthbound. Οτιδήποτε ηχογραφήσαμε, μπήκε στις επίσημες κυκλοφορίες μας επομένως, αν εξαιρέσουμε μερικά ηχογραφημένα λάιβ, δεν υπάρχει ακυκλοφόρητο υλικό. Βλέπετε, εκείνα τα χρόνια ήταν η εποχή του cd και όλοι οι δίσκοι μας είχαν διάρκεια γύρω στα εξήντα λεπτά! Έτσι δεν αφήναμε τίποτα έξω.
Γενικά η μουσική μας, νομίζω λόγω των ηχοχρωμάτων, των διαφορετικών ειδών, αλλά και επειδή δεν υπήρχε κανένας περιορισμός στο να εκφράζουμε και να αναμειγνύουμε τα συναισθήματα και τις επιρροές μας, περιείχε πολλά στοιχεία που θύμιζαν soundtrack και μάλιστα από διαφορετικά είδη ταινιών: από το Space Odyssey ως και κάποια ταινία του Θού Βού! Αν επρόκειτο για road movie θα μπορούσε να είναι από το Vanishing Point το Death Proof ή ακόμα και το Bullit - αν και το τελευταίο δεν είναι road movie, αλλά είναι κάτι που θα μου άρεσε πολύ.
Τώρα πλέον ζούμε στην εποχή όπου η υψηλή τεχνολογία έχει πλέον κατακτήσει τον κόσμο, κάτι που την εποχή των Earthbound δεν είχε επεκταθεί σε τόσο τεράστιο βαθμό και φυσικά υπάρχουν και θετικά και αρνητικά στη χρήση των social media τόσο από τις μπάντες όσο και από τα ανεξάρτητα labels. Στα θετικά είναι ότι η μουσική μιας μπάντας (ή ενός label) μπορεί να ταξιδέψει παντού στον πλανήτη κι έτσι αρκετός κόσμος μπορεί να την ακούσει, να την αγαπήσει, να την αγοράσει, ακόμα και να επηρεαστεί από αυτήν. Το άλλο άκρο βέβαια είναι ότι κατακλύζεσαι από πληροφορίες για συγκροτήματα και δίσκους στο διαδίκτυο και για να ανακαλύψεις τα πραγματικά διαμάντια που συ ταιριάζουν πρέπει να ακούς ένα σωρό σκατά. Κάτι επίσης αρνητικό είναι ότι επειδή πολλά νέα συγκροτήματα έχουν πολλούς φίλους με αποτέλεσμα να παίρνουν πολλά "like", έχουν την εντύπωση ότι είναι μπαντάρες… Αρχίδια είναι! Πέρα από το ταλέντο, αν δεν λιώσεις στις πρόβες και στα λάιβ, μπαντάρα δεν πρόκειται να γίνεις ΠΟΤΕ! Όσα "like" και αν έχεις....
Σαν μπάντα, oι Earthbound κάναμε πολλά ωραία πράγματα αλλά και αρκετά λάθη ωστόσο, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, προσωπικά δεν θα άλλαζα κάτι. Τα έξι βασικά μελή των Earthbound περάσαμε 12-13 υπέροχα χρόνια και νομίζω ότι αρκετός κόσμος πέρασε καλά μαζί μας, είτε σε κάποιο λάιβ είτε ακούγοντας τους δίσκους μας.
Συνεργασίες κάναμε αρκετές σε επίπεδο στούντιο αλλά ακόμα περισσότερες σε επίπεδο λάιβ. Πάντα μας άρεσε να ανεβαίνουν στη σκηνή και να παίζουν μαζί μας διάφοροι φίλοι - μουσικοί. Εξάλλου, είχαμε την τύχη να παίξουμε σε πάρα πολλά και διαφορετικά μέρη. Από συνοικιακά μπαράκια και στην επαρχία, σε όλα σχεδόν τα venues της εποχής, σε κάποια μεγάλα φεστιβάλ, σε αντιρατσιστικά φεστιβάλ, στο θέατρο του Λυκαβηττού - κάναμε και κάποιες λίγες εμφανίσεις στο εξωτερικό. Το ένα μου απωθημένο είναι σίγουρα το Ηρώδειο και λόγω της ατμόσφαιρας αλλά κυρίως λόγω της πέτρινης κατασκευής του. Το άλλο μου απωθημένο είναι ότι θα ήθελα να παρουσιάζαμε για λίγο ακόμα καιρό ζωντανά το La Guerra Final.
Οι Earthbound (με τον τρόπο τους ) κατάφεραν να βοηθήσουν κάποιους ανθρώπους, καταστάσεις, ή μικροκοινωνιες που είχαν ανάγκη. Σε όλες τις εποχές, αλλά ακόμα περισσότερο στη σημερινή, είναι πολύ βασικό να κοιτάζουμε τον διπλανό μας και αν χρειάζεται κάποια βοήθεια να προσπαθούμε, τουλάχιστον, να του την προσφέρουμε. Κάποιες φόρες αυτό είναι πολύ απλό...
Καλό θα ήταν να κλείναμε αυτό το σκουπίδι που έχουμε στο σπίτι μας -την τηλεόραση. Και αν κάποιοι την ανοίγουν τουλάχιστον να μην πιστεύουν ό,τι βλέπουν σε αυτή. Ζούμε σε μια τρελή εποχή, με τεράστιο όγκο πληροφοριών -δυστυχώς οι περισσότερες είναι μούφα. Η τεχνολογία μας έχει πάρει το κεφάλι με τα κινητά και όλα τα σχετικά, ενώ ο ρατσισμός και η κρατική βία έχουν φτάσει πλέον σε πολύ επικίνδυνα σημεία. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, αλλά αυτό είναι κάτι ισχύει ανέκαθεν.
Όταν όμως μέσα σε όλα αυτά τα σκατά που ζούμε καταφέρνουμε να χαμογελάμε, να αγαπάμε, να χορεύουμε, να τραγουδάμε, να δημιουργούμε, τότε αποκτάμε και τη δύναμη να αντιστεκόμαστε σε όλα αυτά προσπαθώντας να διεκδικήσουμε για εμάς και για τους αγαπημένους μας έναν πιο όμορφο κόσμο...
* Ο Πάνος Μαριολόπουλος υπήρξε ιδρυτικό μέλος των Earthbound και είναι ιδιοκτήτης του δισκογραφικού label The Lab Records και του The Lab T-Shirt Athens
* O Δημήτρης Μυλωνάς υπήρξε ο επίσημος φωτογράφος της μπάντας.
