Ό,τι μάσησε ο Raymond Pettibon το έφτυσε ο Alexander Heir: Ωμό, γραφιστικό punk μέσα από xrays...

Γράφει η Eva M. Grey

O Alexander Heir είναι visual artist, ζωγράφος, designer, illustrator και μουσικός απο το New Jersey της Νέας Υόρκης όπου βάση του εδώ και δεκαετίες είναι το Brooklyn. H δουλειά του αποτυπώνεται σε έργα πολλών καλλιτεχνών όπως οι Warthog, o Martin Rev των Suicide, οι The Men, οι Modern Life is War, οι Iceage, o John Carpenter, oι Hoax oι The Mob κ.α. Απο το 2007 τρέχει μια δική του σειρά ρούχων και εκτυπώσεων που λέγεται The Death Traitors και έχει στο ενεργητικό του δύο βιβλία-συλλογές το Death is not the end: The Work of Alexander Heir και το WARRR2K / Work 2014-17 που εκδόθηκαν από τη Sacred Bones (και βρίσκονται σε μόνιμο sold out). Πέρα από αυτά, είναι και ο frontman της δικής του industrial cyberpunk μπάντας L.O.T.I.O.N Multinational Corporation, των οποίων η μουσική είναι φουλ επηρεασμένη από τη σκηνή του Detroit, το D-Beat, την κουλτούρα του rave των 90s καθώς και το oldschool hardcore punk.

Read more ...

Μια λάμψη στο βάθος: Σκέψεις για το LUV των Sugar For The Pill...

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Υπάρχουν κάποιες ώρες της ημέρας - συνήθως αργά τη νύχτα ή λίγο πριν ξημερώσει - που η μουσική σταματά να είναι θόρυβος ή υπόκρουση, και γίνεται μνήμη. Όχι η μνήμη όπως τη συλλαμβάνει η ιστορία, αλλά η υποκειμενική, η προσωπική, η φευγαλέα: το πρόσωπο κάποιου που κάποτε αγαπήσαμε, η σιλουέτα μιας πόλης καθώς την εγκαταλείπεις, ο ήχος μιας λέξης που δεν ειπώθηκε ποτέ. Το LUV, το νέο άλμπουμ των Sugar For The Pill, ανήκει σε αυτή τη σφαίρα. Δεν διεκδικεί την προσοχή σου - τη ζητά ευγενικά. Και όταν τελικά του τη δώσεις, συνειδητοποιείς πως κάτι μέσα σου αναταράχθηκε, χωρίς τυμπανοκρουσίες.

Read more ...

Cat Power sings Dylan | ή αλλιώς: φωνή μες στη φωνή, φάντασμα μες στο φάντασμα...

Γράφει ο Μάριος Σοφοκλέους

Bob, Chan, το φάντασμα της φωνής

Not a tribute. Όχι ακριβώς. Όχι ένας Dylan μεταμφιεσμένος σε Dylan. Όχι μια γυναίκα που φοράει τη μάσκα του άντρα-μύθου. Όχι re-enactment. Κάτι πιο αχνό, πιο λεπτό. Κάτι σαν αναπνοή. Η Cat Power, δηλαδή η Chan Marshall, δεν ανεβαίνει στη σκηνή για να διακηρύξει. Δεν είναι ιεροκήρυκας. Δεν είναι ούτε performer, με τη θεατρική έννοια. Είναι σαν να ψάχνει τη φωνή της σε πραγματικό χρόνο. Κάθε τραγούδι — Visions of Johanna, It’s All Over Now, Baby Blue, Mr. Tambourine Man — ένα μικρό εσωτερικό ημερολόγιο που της διαφεύγει διαρκώς. Η φωνή της δεν στέκεται. Πλανιέται. Κι όταν πατάει, είναι σαν να ζητά συγγνώμη από το πάτημα.

Read more ...

Thin Lizzy: Acoustic and still dangerous...

Γράφει ο Θανάσης Μήνας

Το Thin Lizzy - Acoustic Sessions ανατρέχει στις πρώιμες μέρες των Ιρλανδών rockers, όταν ακόμα ήταν προσανατολισμένοι σε μια folk-blues τεχνοτροπία με κέλτικες επιρροές – συγγενική, ας πούμε, με αυτή του Led Zeppelin III. Δηλαδή πριν από τις μέρες του Fighting (1975) και του Jailbreak (1976), όπου άρχισαν να αποκρυσταλλώνουν τον hard-funk rock ήχο που τους έκανε διάσημους στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’70.

Read more ...

Sam Brace & The Merciless Bronze: Επιστροφή στον παλμό του Rock 'n' Roll (EP Review)

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Κάποιοι καλλιτέχνες, ακόμη κι όταν έχουν διανύσει μια δεκαετία πάνω σε folk-punk καταιγίδες και μπύρες που χύνονται σε διεθνή φεστιβάλ, συνεχίζουν να ακούνε μέσα τους τον παλιό ήχο που τους διαμόρφωσε. Ο Sam Brace -γνωστός μέχρι πρότινος ως η κιθαριστική ατμομηχανή των Skinny Lister- επιστρέφει, όχι απλώς με μια σόλο προσπάθεια, αλλά με μια εξομολογητική αναμέτρηση με τις ρίζες του. Το νέο του EP, μια 10ιντση κυκλοφορία σε βινύλιο υπό τον τίτλο Sam Brace & The Merciless Bronze, δεν είναι απλώς rock’n’roll - είναι ένα γράμμα επιστροφής στον εαυτό του.

Read more ...

Hard Eight - Το πρώτο χαρτί είναι πάντα το πιο αποκαλυπτικό...

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Μετά το Licorice Pizza, όπου ο Paul Thomas Anderson φλέρταρε με την ανάλαφρη μελαγχολία και τη νεανική περιπλάνηση, γύρισα πίσω. Στην αρχή. Εκεί όπου όλα ήταν πιο μετρημένα, πιο ήσυχα, σχεδόν υπόγεια. Το Hard Eight είναι το σιγανό ξεκίνημα ενός σκηνοθέτη που σύντομα θα γινόταν ο πιο συνεπής παρατηρητής των ανθρώπινων σχέσεων στο σύγχρονο αμερικανικό σινεμά. Εδώ δεν υπάρχει στόμφος. Δεν υπάρχουν δηλώσεις. Υπάρχουν άνθρωποι. Υπάρχει σιωπή. Υπάρχει ένας κόσμος που δεν ζητάει εξηγήσεις, μόνο αντοχή.

Read more ...

Το «Satanic Royalty» των Midnight, ένας δίσκος ορόσημο για το Black 'n' Roll...

Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

Το Satanic Royalty των Midnight κυκλοφόρησε το 2011 (8 Νοεμβρίου μέσω της Hells Headbangers Records) και από την πρώτη στιγμή προκάλεσε αίσθηση στη διεθνή metal underground σκηνή. Παρότι το black thrash/speed metal είχε ήδη προσφέρει διαχρονικά άλμπουμ μέσα στη δεκαετία του 2000, λίγοι εκτός του στενού κύκλου γνώριζαν ή ενδιαφέρονταν πραγματικά για αυτά. Όμως, με το ντεμπούτο των Midnight, τα πράγματα άλλαξαν ριζικά: το άλμπουμ χαιρετίστηκε από τα metal περιοδικά και το διαδίκτυο ως το «κοινό σημείο αναφοράς» του underground, αποσπώντας ενθουσιώδεις κριτικές και προσελκύοντας ένα ευρύτερο κοινό και μεγαλώνοντας ουσιαστικά τον πυρήνα των φανατικών οπαδών του υπο-ιδιώματος.

Read more ...

«Stargazer»: Το απόλυτο έπος των Rainbow και ένα γνήσιο πετράδι στο στέμμα του rock and roll...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

To «Stargazer» είναι το magnum opus της συνεργασίας ανάμεσα στον συνήθως μαυροντυμένο Βρετανό κιθαρίστα Ritchie Blackmore και τον Αμερικανό Ronnie James Dio, ένα πετράδι του στέμματος, όπως γράφτηκε κάπου, τόσο σαν σύνθεση όσο και σαν ενορχήστρωση, που όσο κυλάει ο χρόνος χτίζεται και χτίζεται και χτίζεται, μέχρι να κορυφωθεί, και ν’ αρχίσει να χτίζεται από την αρχή με ένα σωρό υλικά, ενώ ο ρυθμός είναι εξοντωτικός με έντονα στοιχεία Μέσης Ανατολής...

Read more ...

Η δεύτερη σεζόν της σειράς «Andor»: Μια πολιτική και κοινωνική ανατομία της Αυτοκρατορίας και της Εξέγερσης...

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Η δεύτερη και τελική σεζόν του Andor δεν είναι απλώς ένα ακόμα κεφάλαιο στον γαλαξία του Star Wars• είναι μια σκοτεινή, ώριμη, σχεδόν ντοκιμαντερίστικη κατάδυση στις εσώτερες δομές εξουσίας, καταστολής και αντίστασης. Ο Tony Gilroy και η ομάδα του καταφέρνουν να μετατρέψουν το sci-fi πλαίσιο σε ένα αιχμηρό πολιτικό σχόλιο που, με την αφορμή της Αυτοκρατορίας, μιλά ανοιχτά για τους μηχανισμούς του φασισμού, τη γραφειοκρατία της καταπίεσης, και τη σύνθλιψη της ανθρώπινης υπόστασης προς όφελος ενός απρόσωπου συστήματος.

Read more ...

Οι Pink Floyd και η πρώτη συναυλία με τετραφωνικό ηχοσύστημα...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Στις 12 Μαΐου 1967, στα πλαίσια της εκδήλωσης «Games for May (Space Age Relaxation For The Climax Of Spring)» που πραγματοποιήθηκε στο Queen Elizabeth Hall του Λονδίνου, οι Pink Floyd, το συγκρότημα που προκάλεσε επανάσταση στον ψυχεδελικό ήχο εμπνέοντας πολλά από τα progressive rock συγκροτήματα που ακολούθησαν, έπαιξε για πρώτη φορά με ένα τετραφωνικό ηχητικό σύστημα κατασκευασμένο επί παραγγελία, αφήνοντας άναυδο το εν πολλοίς μαστουρωμένο κοινό...

Read more ...

Την Νύχτα οι Λέξεις Ζωντανεύουν...

Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

Μια μέρα, καθώς έγραφε, ένιωσε πως οι λέξεις του άρχισαν να ξεφεύγουν από το χαρτί. Ένα γράμμα, ένα μόνο, πέταξε έξω από τη σελίδα και άρχισε να αιωρείται στον αέρα. Ο Ματίας το κοίταξε με απορία και τρόμο. Το γράμμα σχημάτισε μια λέξη: «Πίστεψε»...

Read more ...

Idles: Από το punk της οργής στο groove της στοργής...

Γράφει ο Μάριος Σοφοκλέους

Η μπάντα από το Μπρίστολ που εδώ και οκτώ χρόνια δεν κυκλοφορεί απλώς άλμπουμ – εκπέμπει. Φόρτιση, μνήμη, θραύσματα συναισθημάτων. Από το Brutalism έως το πρόσφατο Tangk, οι Idles γράφουν μια ιδιότυπη ιστορία ψυχογεωγραφίας: το σώμα ως πολιτικό πεδίο, η απώλεια ως πολιτισμική μνήμη, η αγάπη ως αντίσταση.

Read more ...

Σtella – «Adagio» (Sub Pop, 2025)

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Υπάρχουν δίσκοι που απαιτούν την προσοχή σου από την πρώτη στιγμή, και άλλοι που στην ουσία της ύπαρξής τους ζητούν κάτι διαφορετικό: να χαμηλώσεις λίγο τον ρυθμό σου και να έρθεις εσύ προς αυτούς. Το Adagio της Σtella ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Γραμμένο σε διάστημα πέντε χρόνων, με αφετηρία ένα μοναχικό ταξίδι στο Αιγαίο, το άλμπουμ είναι βαθιά προσωπικό χωρίς να γίνεται εσωστρεφές, ήσυχο χωρίς να είναι άχρωμο. Η Σtella επιλέγει ένα ηχητικό τοπίο όπου οι ακουστικές κιθάρες, τα ευγενικά κρουστά και τα ήπια synths κτίζουν ένα περιβάλλον ανοιχτό και καθαρό, σχεδόν διάφανο.

Read more ...

ΗΛΕΚΤΡΑ - «Δώμα», το ντεμπούτο άλμπουμ του αθηναϊκού συγκροτήματος...

Γράφει ο Βαγγέλης Χαλικιάς

Στις 19 Απριλιου 2024, στην καρδιά της περσινής άνοιξης, κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ των Αθηναίων Ηλέκτρα με τίτλο Δώμα. Αν και ο δίσκος είχε ηχογραφηθεί από το καλοκαίρι του 2022, στην Ελλάδα το πότε ετοιμάζεται και πότε ηχογραφείται μια δουλειά μέχρι να καταφέρνει τελικά να κυκλοφορήσει είναι κάτι σχετικό…

Read more ...

Forgotten Records: H ήσυχη ρομαντικότητα του «Suck It and See»...

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Στον πιο συγκρατημένο τους δίσκο, οι Arctic Monkeys αφήνουν πίσω τους τον στόμφο και γράφουν τα πιο ανθρώπινα τραγούδια τους...

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1