One Battle After Another: Η πολιτική ταινία του Paul Thomas Anderson (Αφιέρωμα στον Paul Thomas Anderson #10)

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

“Every revolution begins fighting demons. Motherfuckers just end up fighting themselves.”

Η φράση ακούγεται σχεδόν κουρασμένα, χωρίς στόμφο. Και όμως, μέσα της χωρά ολόκληρο το One Battle After Another (2025). Ο Paul Thomas Anderson δεν ενδιαφέρεται για την αρχή της επανάστασης. Τον ενδιαφέρει η φθορά της. Το σημείο όπου η ιδέα έχει επιβιώσει, αλλά οι άνθρωποι όχι.

Read more ...

Γιώργος Μικάλεφ: "Γίνομαι ακραίος γιατί αφενός σιχαίνομαι τον καθωσπρεπισμό και αφετέρου είναι τόσο ακραία αυτά που ζούμε, που η πραγματικότητα ξεπερνάει την φαντασία..."

Ο καλλιτέχνης Γιώργος Μικάλεφ συστήνεται στο Merlin's και απαντάει στις ερωτήσεις του Γιάννη Καστανάρα

Γεννήθηκα στην Κέρκυρα και η καταγωγή μου είναι από τη Μάλτα. Εξ ου και το ξενικό επώνυμο. Μεγάλωσα στη Γαρίτσα, δίπλα στο κλειστό εργοστάσιο επεξεργασίας Καννάβεως, Λίνου και Ιούτης. Ζωγράφιζα από μικρός όπως όλα τα παιδιά και απλά δεν σταμάτησα μεγαλώνοντας. Οι πρώτες μου επιρροές στη ζωγραφική δεν ήταν τόσο οι “Μεγάλοι Παλαιοί” ζωγράφοι όσο η punk μουσική. Αν αρκούν τρία ακόρντα για να ξεκινήσεις να παίζεις μουσική, τότε αρκεί ένα μολύβι και χαρτί για να ξεκινήσεις να ζωγραφίζεις. Ιδέες να κατεβάζει το κεφάλι σου και τον δρόμο σου τον βρίσκεις. Δίχως διαδίκτυο, καλλιτεχνικό περιβάλλον ή σπουδές, ήταν κάπως δύσκολο να αποκτήσω ανάλογη παιδεία. Έπαιρνα όποτε μπορούσα αυτούς τους τόμους με τους ζωγράφους που πήγαιναν πακέτο με τις εφημερίδες. Όταν έπεσε στα χέρια μου ένας τόμος με το ως τότε έργο του Εδουάρδου Σακαγιάν ήταν αποκάλυψη για μένα...

Read more ...

Fuzz, Farfisa, ντέφι: Οι Dionysians μιλούν για το "Να Κάψουμε το Χθες", την ανάγκη για φυγή και τη "διονυσιακή" ενέργεια του ελληνικού garage rock...

Συνέντευξη: Χρήστος Κορναράκης

Δεν χρειάζονται κραυγές για να τραβήξεις την προσοχή όταν ο ήχος έχει λόγο ύπαρξης. Το Να Κάψουμε το Χθες των The Dionysians εμφανίζεται αθόρυβα, αλλά μένει - ένα ντεμπούτο που θυμίζει γιατί το ελληνικό garage rock έχει ακόμη σφυγμό, ιδρώτα και αλήθεια. Με fuzz κιθάρες, Farfisa σε πρώτο πλάνο και ελληνικό στίχο που μιλά χωρίς φίλτρα, η μπάντα χτίζει έναν κόσμο ζωντανό και ανεπεξέργαστο, σαν να γράφτηκε σε πραγματικό χρόνο, μέσα σε ένα δωμάτιο που βράζει από ένταση.

Μίλησα για λογαριασμό του merlis.gr μαζί τους για τη γέννηση του project, τη συνειδητή ακατέργαστη παραγωγή, την ανάγκη να «καεί» το χθες και το γιατί, σε μια εποχή λείου indie ήχου, εκείνοι επιλέγουν να κρατήσουν τις κιθάρες μπροστά και την ενέργεια ωμή.

Read more ...

Townes Van Zandt Revisited...

Ο Θανάσης Μήνας ανατρέχει στη ζωή του μοναχικού cowboy της americana με αφορμή δύο πρόσφατες εκδόσεις.

Στο ντοκιμαντέρ του 1976 με τίτλο Heartworn Highways, ο Townes Van Zandt παίρνει μια ρουφηξιά από ένα τσιγάρο και αρχίζει να τραβάει τις χορδές της κιθάρας του, δηλώνοντας ειρωνικά: «Θα παίξω ένα ποτ πουρί από τις επιτυχίες μου», προτού χαλαρώσει σε μια υπέροχη, οικεία ερμηνεία του τραγουδιού του “Pancho and Lefty” του 1972. Η συχνά διασκευασμένη αφήγηση που βασίζεται στον Μεξικανό επαναστάτη Pancho Villa έγινε ένα καθοριστικό τραγούδι τόσο για τον Van Zandt όσο και για την ίδια την παράνομη χώρα. Έχει διασκευαστεί από καλλιτέχνες όπως η Emmylou Harris και έχει γίνει ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία από τους Willie Nelson και Merle Haggard το 1983. Ο μεγάλος τραγουδοποιός από το Τέξας διηγείται μάλιστα μια ιστορία, όπου το κομμάτι φαίνεται να τον γλίτωσε από μια από μια κλήση. Οι δύο αστυνομικοί που τον σταμάτησαν, όχι μόνο τον αναγνώρισαν, όχι μόνο ήταν φαν, αλλά συμπτωματικά, αποκαλούσαν ο ένας τον άλλον με τα παρατσούκλια Pancho και Lefty.

Read more ...

Turboflow 3000: "Bassokatarah: Deep Square Anthems" - Όταν το Τσιμέντο Αναπνέει Μπάσο

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Στην Αθήνα του 2025, οι πλατείες γίνονται στούντιο και τα σπασμένα φώτα διακόσμηση. Οι Turboflow3000 επιστρέφουν με το Bassokatarah: Deep Square Anthems, ένα mixtape που δεν ζητά συγγνώμη. Δέκα κομμάτια, δέκα συνεργασίες, μία δήλωση: δεν χωράμε σε κουτάκια.

Read more ...

Suicide: Πιονιέροι του electro-punk και ανατρεπτικοί του rock and roll...

Γράφει (και κάπου κάπου μεταφράζει) ο Γιάννης Καστανάρας

Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας τους, οι Suicide συγκρίνονταν συχνά με τον Iggy Pop για την ένταση και το θέαμα που χαρακτήριζαν τις συναυλίες τους. O Vega συχνά στεκόταν εχθρικός απέναντι στο ίδιο τους το κοινό κατά τη διάρκεια των εμφανίσεών τους κραδαίνοντας απειλητικά μια αλυσίδα, ενώ το πλήθος τον αποδοκίμαζε, τον γιουχάιζε ή αποχωρούσε. Η φωνή του, ώρες ώρες σαν επιθανάτιος ρόγχος, έμοιαζε να κυνηγάει φαντάσματα, καθώς τραγουδούσε αγέρωχος για μοναχικές, πονεμένες ψυχές που πλανιούνται μέσα σε ένα αλλόκοτο κλειστοφοβικό γοτθικό αστικό τοπίο. Οι μονότονοι, παγεροί electro-rockabilly ήχοι του Rev συνέβαλαν στη δημιουργία μιας ζοφερής εικόνας για το μέλλον.

Read more ...

«What I have is never what I want»: Οι XOAN μιλούν για τις εντάσεις που διαμόρφωσαν το “Tensions”...

Συνέντευξη στον Χρήστο Κορναράκη

Από την πανδημία μέχρι τις προσωπικές ρωγμές, οι σκέψεις πίσω από τους στίχους και τις επιλογές που καθόρισαν τον δίσκο.

Σε μια εποχή όπου η ελληνική indie σκηνή αναζητά νέες φωνές με καθαρότητα και αλήθεια, οι XOAN επανέρχονται με το Tensions, έναν δίσκο που ήδη συζητιέται ως μια από τις πιο ώριμες κυκλοφορίες της χρονιάς στο σύγχρονο ελληνικό indie rock. Η δημιουργία του άλμπουμ δεν ήταν απλή. Οι ανατροπές, η περίοδος του εγκλεισμού, οι προσωπικές δοκιμασίες και οι αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας άφησαν αποτύπωμα σε κάθε τραγούδι. 

Read more ...

Vooeetone - The Structure In Me (βινύλιο και ψηφιακή κυκλοφορία)

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Οι Vooeetone δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε «μπάντα», τουλάχιστον έτσι όπως έχουμε μάθει να χαρακτηρίζουμε μια σύναξη ανθρώπων που αποφασίζουν να καταθέσουν μέσω του ήχου αυτά που τους καίνε ή τους διασκεδάζουν. Βέβαια, οι Vooeetone είναι ένα μουσικό σχήμα που καταθέτει και αυτή τα παραπάνω, μόνο που σύμφωνα με τον Γιάννη Ντρενόγιαννη, τον ιθύνοντα νου πίσω από όλο αυτό το... βουητό, οι Vooeetone είναι το αποτέλεσμα ενός πειραματισμού στο στούντιο που βασίστηκε σε σκέψεις, ιδέες και συνθέσεις του δίχως να έχει δουλευτεί στον χρόνο, αλλά με τους μουσικούς που συμμετέχουν να δημιουργούν τα πέντε κομμάτια του The Structure In Me μέσα σε μόλις είκοσι ώρες στο στούντιο.

Read more ...

Πάνος Μπίρμπας & The Nile Beat Artists: “Big House”

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Το Big House δεν μοιάζει με δίσκο που γράφτηκε. Μοιάζει με δίσκο που συνέβη. Σαν κάτι που προέκυψε επειδή έπρεπε να υπάρξει, επειδή η ζωή πίεσε το υλικό να βγει προς τα έξω. Η ιστορία είναι γνωστή: ο Πάνος Μπίρμπας βρέθηκε στην Ουγκάντα για να συναντήσει τον γιο του και έμεινε εκεί δεκαέξι μήνες. Στο ενδιάμεσο, το περιβάλλον, οι άνθρωποι, οι δρόμοι και οι καθημερινές μικρές μάχες άρχισαν να διαμορφώνουν έναν άλλο εσωτερικό ρυθμό. Αυτός ο ρυθμός έγινε ο πυρήνας του δίσκου.

Read more ...

Widow Pit: Oμώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ σε βινύλιο και ψηφιακή κυκλοφορία...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Όσο κι αν με την πάροδο των χρόνων η μουσική δημιουργία γίνεται ολοένα και περισσότερο κτήμα ατάλαντων (ή και ταλαντούχων) που απλώς προγραμματίζουν και εκτελούν μπροστά από έναν υπολογιστή ή οτιδήποτε σχετικό, υπάρχουν ευτυχώς πολλοί που επιμένουν στην ομαδική δημιουργία και στην προκειμένη περίπτωση οι Widow Pit είναι μια τις μπάντες που αυτοί σχηματίζουν.

Read more ...

The Skelters: «Αν δεν αφήσεις τις ατέλειες να φανούν, δεν κάνεις ροκ...»

Συνέντευξη στον Χρήστο Κορναράκη

Σε μια εποχή όπου το ελληνικό ροκ συχνά μοιάζει με ξεχασμένο χειρόγραφο σε υγρό υπόγειο, οι Skelters εμφανίζονται ξανά σαν κάποιο σημείωμα που άντεξε τον χρόνο. Όχι για να πουν μια ιστορία νοσταλγίας, αλλά για να δείξουν ότι η επιμονή μπορεί να πάρει μορφή, να γίνει ήχος, να αποκτήσει δέρμα και ρυθμό. Το Con Man’s Chronicles έρχεται μετά από σιωπές, αναμονές και επαναδιαπραγματεύσεις με την ίδια την τέχνη τους. Και μοιάζει σαν να βγήκε μέσα από εκείνες τις νύχτες που το στούντιο είναι πιο ειλικρινές από τους ανθρώπους.

Read more ...

Eddie and The Hot Rods: Από pub-rockers, πρωτοπόροι του punk...

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Ίσως μερικούς από εσάς να σας έχει απασχολήσει κάποιο τραγούδι των Eddie and the Hot Rods. Εάν ναι, το πιθανότερο να πρόκειται για το «Do Anything You Wanna Dο» από το μαγικό 1977. Πράγμα που σημαίνει πως είστε κάποιας ηλικίας…
Οι Eddie and the Hot Rods κατάγονται από το νησί Canvey (η περιοχή στις εκβολές του Τάμεση από όπου κατάγονταν τόσο οι Dr. Feelgood όσο και οι Kursaal Flyers) – ένα ξεθωριασμένο βικτωριανό παραθαλάσσιο θέρετρο, όπου ως παλιό αξιοθέατο αναφέρεται η παμπ Lobster Smack που είναι και διατηρητέο μνημείο και ως νέο τα διυλιστήρια πετρελαίου (βλέπε το ντοκιμαντερ Oil City Confidential του Julien Temple με θέμα τους Dr. Feelgood). Σύμφωνα με όλες τις αναφορές, το συγκρότημα πέρασε τα όρια του Canvey με τα χίλια, και για μερικούς μήνες οι Hot Rods κυριάρχησαν στη σκηνή, πριν η πανκ ροκ κατακλύσει την Βρετανία.

Read more ...

GHOSTWOMAN: Καλώς ήρθατε στον πολιτισμένο κόσμο...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Το πρόσφατο, τέταρτο άλμπουμ των GHOSTWOMAN, Welcome To The Civilized World, αναδύεται μέσα από τα ερείπια ενός κατεστραμμένου κόσμου, φτιαγμένο σε μια εποχή διαφθοράς και απογοήτευσης.

Read more ...

Honeybadger: Let There Be Light (άλμπουμ, 2025)

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Όταν μια μπάντα μπλέκει αυτά τα δυο αναθεματισμένα υποείδη της rock, το grunge και το stoner, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι πραγματικά συναρπαστικό. Όταν, δε, αποφασίσει να επενδύσει το απλό μείγμα με μελωδικές αποχρώσεις, τότε το αποτέλεσμα παίρνει δέκα με τόνο.

Read more ...

Παιδί Τραύμα: «Δεύτερη Ζωή» (2025)

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Ο Παιδί Τραύμα δεν πέθανε, δεν λήστεψε κανέναν, δεν έκανε κάποια επανάσταση με τη στενή έννοια. Έκανε κάτι πιο ύπουλα ισχυρό: δημιούργησε ένα μέρος. Ένα μέρος εδώ, για σένα. Ένας δίσκος που δεν σου ζητά απλώς να τον ακούσεις, αλλά να του κάνεις χώρο - όπως ακριβώς κάνεις χώρο για μια δεύτερη ζωή.

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1