Το κορίτσι της Καραϊβικής...

Γράφει ο Γιώργος Τσέκας 

Είχα έξι μήνες που γύρισα από το νησί και κάθε μέρα μου φαινόταν χειρότερη από την προηγούμενη που με την σειρά της φάνταζε καλύτερη από κάθε στιγμή από τα δύο χρόνια που γυρνούσα στο νησί σαν χελώνα σε τρικυμία συναντώντας γύρω μου αφιλόξενους τύπους κλειστούς ανθρώπους και αντικοινωνικούς που σε μια αποθέωση της ειρωνείας ζούσαν από τον τουρισμό και τους ξένους που πέραν της τουριστικής περιόδου βλέπαν σαν εχθρούς και πάντα σαν χρήματα...

Read more ...

Οι Φοιτητές της Φαρμακευτικής Σχολής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου...

Γράφει ο Γρηγόρης Αγκυραλίδης

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου και η περίοδος που προηγήθηκε αποτέλεσε για πρώτη φορά για τα ελλαδικά δεδομένα την ανάδυση σε μαζική κλίμακα, με ριζοσπαστικό και πρωτόγνωρό τρόπο, πρακτικών και αντιλήψεων άμεσης δημοκρατίας. Οι συνελεύσεις των μαθητών, των φοιτητών, των εργαζομένων είχαν τον πρωταρχικό λόγο για το είδος και το χαρακτήρα των κινητοποιήσεων, για τα συνθήματα και το γενικό πλαίσιο δράσης. Ενώ η σύγκρουση με τις κρατικές και τις αστυνομικές αρχές ήταν αυτονόητη και δεδομένη, ωστόσο η άμεση συμμετοχή, η αυτοοργάνωση και ο αυτοκαθορισμός της εξεγερμένης νεολαίας ήρθε επίσης σε αντιπαράθεση και σύγκρουση με τις κομματικές αντιλήψεις και πρακτικές, και ειδικά των δύο κομμάτων της τότε αριστεράς, τα οποία προσπαθούσαν να θέσουν την εξέγερση στην προκρούστεια κλίνη των αντιλήψεων, πρακτικών και επιδιώξεων τους. Έτσι, έχει αποσιωπηθεί ότι πέρα από την πτώση της δικτατορίας, στόχος ήταν η άμεση δημοκρατία και η λαϊκή κυριαρχία.

Read more ...

Μουσική και Ιδεολογία: Η μουσική στα χρόνια της ναζιστικής Γερμανίας...

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

«Η μουσική ήταν και είναι η αγαπημένη μου τέχνη. Πάντα μου ξυπνούσε ένα θρησκευτικό αίσθημα, μια πίστη στη ζωή και το κυνήγι της ζωής μέσα μου. Πρώτα η μουσική, μετά τα πούρα ή τα τσιγάρα με τούρκικο καπνό, μετά τα βιβλία και μετά ο επιούσιος άρτος». (Μιχαήλ Μπακούνιν)

Για τη μουσική έχουν γραφτεί ολόκληρες βιβλιοθήκες. Τόσο για τον ρόλο της ως ψυχαγωγικό-πολιτιστικό και καλλιτεχνικό τεχνούργημα, όσο και για τα είδη της στον ειδικό μουσικό τύπο: αφιερώματα, ιστορία δισκοπαρουσιάσεις, και πάει λέγοντας. Για τη μουσική όμως ως όπλο προπαγάνδας στην υπηρεσία ενός κυρίαρχου ολοκληρωτικού καθεστώτος, δεν έχουν γραφτεί πάρα πολλά. Τουλάχιστον, ο υπογράφων το παρόν κείμενο δεν έχει διαβάσει παρά ελάχιστα κείμενα που να αναφέρονται σε αυτό.

Read more ...

«Phaedra»: 50 χρόνια από την κυκλοφορία του πρωτοποριακού άλμπουμ των Tangerine Dream...

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Φέτος, το άλμπουμ Phaedra των Tangerine Dream, κλείνει μισό αιώνα. Ήταν το 1974, όταν κυκλοφόρησε αυτό το άλμπουμ που άλλαξε το τοπίο της μουσικής. Η ηχογράφησή του ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1973 στο The Manor, το στούντιο που είχε ο ιδιοκτήτης της Virgin, Richard Branson, στο μικρό χωριό Shipton-on-Cherwell στα βόρεια της Οξφόρδης.

Read more ...

Ο Jim Morrison και η πολιτιστική παρακαταθήκη του...

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Με τη φωνή του να αντηχεί στους διαδρόμους της rock μουσικής και το πνεύμα του να ανακατεύεται στα σκοτεινά βάθη της ποίησης, ο Jim Morrison αποτελεί έναν από τους πιο μυστηριώδεις, πολυσυζητημένους και επιδραστικούς καλλιτέχνες στην ιστορία της μουσικής. Σαν ένας προφήτης του rock, ο Morrison προκάλεσε αναστάτωση και αντιδράσεις με τη σκοτεινή παρουσία, την εκρηκτική προσωπικότητα και τις στιχουργικές του ικανότητες. Αυτό το αφιέρωμα εξερευνά τη ζωή, το έργο και την κληρονομιά του Jim Morrison, του θρύλου των Doors, παρουσιάζοντας μια όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη εικόνα του ανθρώπου που πέρασε στην αθανασία με τη μουσική και τους στίχους του.

Read more ...

Kerbdog: Oι αφανείς καλτ Ιρλανδοί ήρωες που τους αγάπησαν οι Therapy? και οι Sepultura...

Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής

Στην ποπ κουλτούρα και κυρίως στην ιστορία της μουσικής υπάρχει το λεγόμενο φαινόμενο των «one hit wonders», δηλαδή καλλιτέχνες και συγκροτήματα που γνώρισαν τεράστια επιτυχία με ένα τραγούδι ή ένα άλμπουμ, απέκτησαν φήμη, έχτισαν καριέρες, κέρδισαν δόξα και, κυρίως χρήματα, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ουσιαστικά, μιλάμε κυριολεκτικά για «φαινόμενα» που δεν κατάφεραν πότε να επαναλάβουν κάτι αξιόλογο καταλήγοντας στην αφάνεια και στην αδιαφορία κοινού και εταιρειών. Υπάρχει βέβαια και το παράδειγμα των καλτ ηρώων Kerbdog...

Read more ...

The Last Dinner Party: To πρώτο τους άλμπουμ, ένα πρελούδιο στην έκσταση...

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Το Prelude to Ecstasy από τις (The) Last Dinner Party είναι ένας δίσκος που σε ταξιδεύει. Κάθε κομμάτι είναι μια πρόσκληση σε έναν κόσμο προ της αποκάλυψης, όπου η μουσική και οι στίχοι υπόσχονται μια απόδραση από τη μονοτονία της καθημερινότητας. Η σύγκριση με το Hunky Dory του Bowie είναι αναπόφευκτη, αλλά τα θεματικά τους προσεγγίζουν περισσότερο το Blackstar. Το «Nothing Matters» ξεχωρίζει για την νιχιλιστική του ατμόσφαιρα, ενώ το «Gjuha» προσθέτει μια φαντασμαγορική διάσταση στη συλλογή. Η Abigail Morris, με την παρουσία της, ξεδιπλώνει ταλέντο και δεξιότητα, αγγίζοντας θέματα όπως το φύλο και η εξουσία με έναν τρόπο που μόνο λίγοι τολμούν. Το Prelude to Ecstasy δεν είναι απλώς ένας δίσκος - είναι μια εμπειρία που συνδυάζει τον πολιτισμό, την ιστορία και την τέχνη με έναν τρόπο που σε καλεί να τα ανακαλύψεις ξανά και ξανά.

Read more ...

The Vulcan Itch: Rise of the Fallen LP (σε βινύλιο, κασέτα, CD και σε ψηφιακή μορφή)

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Στις μέρες μας έχουν παιχτεί μουσικά τα πάντα και μπορεί να μην υπάρχει πια αυτό το «νέο» που θα κάνει τον ακροατή να μείνει σοκαριστικά εμβρόντητος από αυτό που ακούει. Το rock n roll όμως είναι ακριβώς αυτό το μουσικό είδος που θα ακούγεται πάντα φρέσκο και νέο, αρκεί να υπάρχει η διάθεση και η ψυχή για να ανέβει ένας άνθρωπος στο όχημά του και κυρίως να αντέξει τη μεθυστική του δίνη. Οι Αθηναίοι Vulcan Itch ανήκουν σε αυτή τη περίπτωση. Πρόκειται για ένα r ’n’ r power trio όπου το κλασικό παρελθόν του είδους γίνεται εντελώς φυσικά και αρμονικά ένα με τον φρέσκο αέρα της σκηνής. Οι Vulcan Itch σχηματίστηκαν το 2018. Ο ήχος τους είναι ένα μείγμα από heavy rock riffs, πιασάρικα φωνητικά, επιθετικό και στιβαρό χορευτικό μπάσο και ογκώδη τύμπανα.

Read more ...

Πέντε στιγμές από πέντε φανταστικές μπάντες, αλλά... σίγουρα φανταστικές;

Εισαγωγή...

Μέσα στα χρόνια έχουμε ορισμένοι φίλοι φτιάξει μια ομάδα στο internet που της έχουμε δώσει τον τίτλο Ξέρει το Παπί τη Λίμνη. Φυσικά δεν είμαστε «ενδιαφερόμενοι» και «νοιαζόμενοι» του ιστού, αλλά συναντιόμαστε και τα πίνουμε, καπνίζουμε και κουτσομπολεύουμε, λέμε βία και όχι μπουλινγκ, γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια τα μπούμερ-μούμερ, πάμε σε συναυλίες που δεν παίζουμε οι ίδιοι , βγαίνουμε ραντεβού και γενικώς είμαστε αντι-ιντερνετικές προσωπικότητες. Κατά καιρούς γράφουμε και διηγήματα και βασανίζουμε τον Μάγο Μέρλιν να μας τα δημοσιεύσει. Και αυτός δεν λέει όχι γιατί οι Μάγοι δεν λένε όχι, κάνουν μόνο μαγικά. Στην ομάδα μας είμαστε και άλλοι όμως αυτή τη φορά γράψαμε μόνο οι πέντε για πέντε στιγμές από πέντε φανταστικά συγκροτήματα που θα μπορούσαν να ήταν αληθινές και  δεν είναι. Αν διαβάζετε ακόμα κείμενα σας προσκαλούμε να μας διαβάσετε.

Σας ευχαριστούμε ήδη

Οι Ξέρει Το Παπί Την Λίμνη

Read more ...

Ο Λαβύρινθος του Μπόρχες και ο Χριστός στο Μουντιάλ του 1994...

Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

Δεν υπάρχει λόγος για να ειπωθεί αυτή η ιστορία, αφού καθένας έχει τους λόγους του για να μην την ακούσει. Αλλά εγώ θα την πω. Ο Μπόρχες στον Επίλογο του Ποιητή μέσα σε μια μόλις παράγραφο καταφέρνει να κάνει και τον πιο αδαή να καταλάβει πως ο συγγραφέας γράφει για τον ίδιο του τον εαυτό και αν κατάλαβα λάθος μάλλον εγώ είμαι ο προτελευταίος αδαής αυτός που δεν έπιασε γρι από το κείμενο. Πανάθεμά με μια παράγραφος σκάρτες εκατό λέξεις ήταν που μπερδεύτηκα; Ένας αποφασίζει να ζωγραφίσει τον κόσμο όλο και αρχίζει από τον ουρανό, φτιάχνει βασίλεια, τα ψάρια, τα βουνά, κάνει εργαλεία, τα άστρα, τους ανθρώπους και όλες οι γραμμές φτιάχνουν έναν ατελείωτο λαβύρινθο, ένας λαβύρινθος όπου οι σκιάσεις και οι χαράξεις σχηματίζουν το πρόσωπο του. Αυτή η αλληγορία φανερώνει πως ο δημιουργός προσπαθεί να τα βάλει με τους εσωτερικούς του δαίμονες ο δημιουργός περιστρέφεται γύρω από κάποια εμμονή.

Read more ...

Aqualung: Το μανιφέστο ενός ευαίσθητου ανθρώπου...

Γράφει ο Χρήστος Μήνος

Τη δεκαετία του 70, οι πρώτοι σπόροι του προοδευτικού ροκ άρχισαν να αναπτύσσονται και να αποδίδουν αλησμόνητους καρπούς. Στα κλασικά έργα της εποχής, πέρα από κάθε αμφιβολία, συγκαταλέγεται ο τέταρτος δίσκος των Βρετανών Jethro Tull: το θρυλικό Aqualung που κυκλοφόρησε στις 19 Μαρτίου 1971. Για πολλούς ο δίσκος είναι θεματικός και το κεντρικό ζήτημα που πραγματεύεται είναι η «η διάσταση του Θεού σε σχέση με την οργανωμένη θρησκεία» (από την κριτική του Rolling Stone). Για τον Ian Anderson όμως, αυτός είναι ένας παραπλανητικός σχολιασμός: η κριτική στη θρησκεία είναι σίγουρα ένα από θέματα που θίγεται στους στίχους, όχι όμως το μοναδικό.

Read more ...

Ο Phil Collins, oι Beatles, o George Harrison και μια φάρσα...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Ο Phil Collins, που στη φωτογραφία αγριοκοιτάζει παίζοντας τύμπανα με τους Genesis, «γνώρισε» τους Beatles σε ηλικία μόλις 13 ετών, το 1964, όταν η παραγωγή της ταινίας των Fabulous 4 A Hard Day's Night τον προσέλαβε σαν κομπάρσο για να ξελαρυγγιάζεται μαζί με εκατοντάδες άλλα πιτσιρίκια στη σκηνή όπου το διάσημο συγκρότημα εμφανίζεται σε μια τηλεοπτική εκπομπή. Δυστυχώς για τον Collins, η παρουσία του στο τελικό μοντάζ κόπηκε ανελέητα, μάλλον επειδή ήταν ο μόνος που στεκόταν ακίνητος στη διάρκεια του γυρίσματος επειδή, όπως έλεγε αργότερα, ήθελε να ακούσει τη μουσική των Σκαθαριών και όχι να τσιρίζει.

Read more ...

Gumbo Ya Ya: Μια φορά κι έναν καιρό στη Νέα Ορλεάνη - Η ιστορία του Cosimo Matassa...

Γράφει ο Θανάσης Μήνας

Ένα μεγάλο μέρος των πιο συναρπαστικών ηχογραφήσεων του rhythm n’ blues, του rock n’ roll και της soul από τις αρχές του ‘50 έως και τα τέλη του ‘60 έγιναν σε ένα στούντιο στη Νέα Ορλεάνη: το στούντιο του Cosimo Matassa...

Read more ...

Τζον Καζάλ: Ο ηθοποιός με το ακατάρριπτο ρεκόρ...

Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής

«Ο Τζον Καζάλ είναι από τις εμπειρίες που σου συμβαίνουν μία φορά στη ζωή....»

Γεννήθηκε καλοκαίρι, τον Αύγουστο του 1935, και περπάτησε στον πλανήτη μας για 42 χρόνια, θαρρείς και η μοίρα είχε προαποφασίσει ότι ήταν αρκετά αυτά που προσέφερε στην υποκριτική τέχνη, αφήνοντας μας συγκλονισμενούυ και βουβούς μπροστά σε ένα ασύλληπτο ταλέντο που χάθηκε πριν το χορτάσουμε.

Read more ...

The Shawshank Redemption, ή αλλιώς, το πάθος για την λευτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά!

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Όταν το The Shawshank Redemption (ελληνιστί, Τελευταία Έξοδος, Ρίτα Χέιγουορθ) του Frank Darabont, προβλήθηκε στους κινηματογράφους το 1994, αρχικά συνάντησε μέτρια ανταπόκριση. Με την πάροδο του χρόνου, η ταινία έχει καθιερωθεί ως μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του Stephen King, Rita Hayworth and Shawshank Redemption (1982), και εξιστορεί το ταξίδι του Andy Dufresne, ενός τραπεζικού στελέχους που καταδικάστηκε άδικα για τη δολοφονία της συζύγου του και του εραστή της, και τον πολύχρονο εγκλεισμό του στο διαβόητο κρατικό σωφρονιστικό ίδρυμα Shawshank μια καταπληκτική ερμηνεία από τον πολυβραβευμένο ηθοποιό και ακτιβιστή Tim Robbins.

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1