Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης
Η Αμερική στα χέρια του Paul Thomas Anderson μοιάζει με ανοιχτή πληγή - μια αφήγηση όπου οι ήρωες χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους και αναζητούν στα συντρίμμια νόημα. Μετά τη βίαιη κάθοδο του There Will Be Blood και την υπαρξιακή ιεροτελεστία του The Master, το Inherent Vice (ελλ. τίτλος Έμφυτο Ελάττωμα) φαντάζει πλάγια παρέκκλιση - ένα ψυχεδελικό stoner noir που κρύβει κάτω από το χιούμορ του μια βαθιά μελαγχολία. Είναι η ιστορία μιας εποχής που, καθώς τελειώνει, αφήνει στους ήρωες μονάχα ομίχλη, φαντάσματα και αναμνήσεις.
Ο Doc Sportello (Joaquin Phoenix) είναι ντετέκτιβ μόνο κατ’ όνομα - στην ουσία ένας ιδιότυπος περιπατητής, που γυρεύει απαντήσεις σε έναν κόσμο όπου τίποτα δεν εξηγείται ως το τέλος. Ο Joaquin Phoenix τον ερμηνεύει σαν σωματικό αίνιγμα: τα δάκρυα, οι αδέξιες κινήσεις, η ατμόσφαιρα μιας ήττας που βαραίνει πάνω του. Γύρω του, πρόσωπα-σκιές: η Shasta Fay Hepworth, ερωτικό φάντασμα μιας χαμένης επανάστασης, και ο Bigfoot, μνημείο παραλόγου και αυταρχισμού.
Το noir εδώ γίνεται ονειρικό παραλήρημα• οι κλασικές φόρμες ξεθωριάζουν. Η Καλιφόρνια φωτογραφίζεται σαν ανάμνηση, με φως και χρώμα που θυμίζει θολές μνήμες. Ο Anderson ευθυγραμμίζεται με τη ματιά του συγγραφέα Thomas Pynchon, αφήνοντας το χάος να διαποτίσει την αφήγηση.
Η σχέση του Inherent Vice με τα γειτονικά φιλμ του Anderson είναι υπόγεια αλλά ουσιώδης. Όπου το The Master εστιάζει στην επιθυμία για δομή και ηγεσία, το Inherent Vice ακολουθεί το άτομο όταν καταρρέουν οι βεβαιότητες. Ο Doc πλανιέται, μένει προσκολλημένος στην απώλεια, κινηματογραφημένος στα όρια μιας μελαγχολικής κωμωδίας. Είναι το ενδιάμεσο κεφάλαιο ανάμεσα στην εφόρμηση για εξουσία και στην εκλέπτυνση των ανθρώπινων σχέσεων που θα εξερευνήσει το Phantom Thread.
Η μουσική του Jonny Greenwood, διακριτικά καθηλωτική, χτίζει έναν κόσμο που επιπλέει ανάμεσα σε εποχές και διαθέσεις. Οι ήχοι λιώνουν• μελωδίες μετατρέπονται σε αναμνήσεις. Δίπλα στα τραγούδια της εποχής, ο Greenwood ντύνει τις εικόνες με νοσταλγία, ενισχύοντας το αίσθημα ότι βλέπεις όχι γεγονότα, αλλά μνήμες που ξεθωριάζουν.
Πίσω από το παραληρηματικό σενάριο, το Inherent Vice λειτουργεί σαν πολιτικό μοιρολόι. Η Αμερική αφήνει την κοινότητα των χίπις για τον ατομισμό, πετώντας το όνειρο έξω από το παράθυρο. Ο Doc είναι «τελευταίος ρομαντικός», προσπαθεί να μηδενίσει τον χρόνο αλλά ξέρει πως η εποχή του έχει τελειώσει. Το «ενδογενές ελάττωμα» - η φθορά που γέννα η ίδια η ουτοπία - σηματοδοτεί την αναγκαστική αποδοχή της ματαίωσης και της ρευστότητας.
Το Inherent Vice δεν προσφέρει σιγουριά, ούτε καν αφήγηση με αρχή και τέλος. Είναι μια ταινία σαν ψίθυρος - θολή, θραυσματική, σα να διαστρεβλώνεται μέσα από καπνό και διάψευση. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αφεθείς στη ροή της: να ζήσεις την εμπειρία σαν μια μνήμη που ξεγλιστράει. Ο Paul Thomas Anderson επιλέγει τη νηφαλιότητα της παραίτησης• η ουσία της ζωής, όπως και η ίδια η ταινία, βρίσκεται στο να αποδεχθείς τον ίλιγγο της αβεβαιότητας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Punch-Drunk Love: Όταν η αγάπη έρχεται σαν γροθιά στο στομάχι...
There Will Be Blood: Μια ταινία σαν σεισμός
The Master - Εξάρτηση, πίστη και το κενό της αμερικανικής ψυχής
Magnolia: Όταν το σινεμά παύει να είναι τέχνη και γίνεται εξομολόγηση...
Hard Eight - Το πρώτο χαρτί είναι πάντα το πιο αποκαλυπτικό...
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
