Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης
Υπάρχουν κάποιες ώρες της ημέρας - συνήθως αργά τη νύχτα ή λίγο πριν ξημερώσει - που η μουσική σταματά να είναι θόρυβος ή υπόκρουση, και γίνεται μνήμη. Όχι η μνήμη όπως τη συλλαμβάνει η ιστορία, αλλά η υποκειμενική, η προσωπική, η φευγαλέα: το πρόσωπο κάποιου που κάποτε αγαπήσαμε, η σιλουέτα μιας πόλης καθώς την εγκαταλείπεις, ο ήχος μιας λέξης που δεν ειπώθηκε ποτέ. Το LUV, το νέο άλμπουμ των Sugar For The Pill, ανήκει σε αυτή τη σφαίρα. Δεν διεκδικεί την προσοχή σου - τη ζητά ευγενικά. Και όταν τελικά του τη δώσεις, συνειδητοποιείς πως κάτι μέσα σου αναταράχθηκε, χωρίς τυμπανοκρουσίες.
Το αθηναϊκό κουαρτέτο δανείζεται το όνομά του από ένα τραγούδι των Cocteau Twins, όμως δεν εγκλωβίζεται στον φόρο τιμής. Το shoegaze και το dream pop αποτελούν τα υλικά τους, όχι τα όρια τους. Μετά το Wanderlust (2023), μια εναρκτήρια προσπάθεια που αποκάλυψε ευαισθησία και καλλιτεχνική συνοχή, το LUV έρχεται όχι για να εντυπωσιάσει, αλλά για να αφουγκραστεί. Πιο αποσταγμένο, πιο σιωπηλό, πιο ακριβές.
Αν υπάρχει μια λέξη που συνοψίζει τον χαρακτήρα αυτού του δίσκου, είναι η «απόσταση». Όχι η απουσία, αλλά η ενδιάμεση κατάσταση: μεταξύ αυτού που υπήρξε και αυτού που ποθούμε να ξαναβρούμε. Το LUV είναι μια ηχητική αναπαράσταση αυτής της λεπταίσθητης συναισθηματικής ρωγμής. Δεν είναι μουσική για διαφυγή, αλλά για επιστροφή.
Ο ήχος τους είναι εσωτερικός, ακριβής και σμιλεμένος με επιμέλεια. Οι κιθάρες του D.K. λειτουργούν όχι ως τοίχος, αλλά ως υφαντό - σαν σεντόνι σε δωμάτιο καλοκαιρινό, που πάλλεται ελαφρά με το αεράκι. Η φωνή της Vana Rose δεν επιδιώκει να κυριαρχήσει στον χώρο, αλλά να τον γεμίσει σαν άρωμα. Όπως στο ομότιτλο κομμάτι, LUV, όπου η πρώτη φράση -«Dance… Nobody’s watching, like you’ll never be hurt» - ακούγεται περισσότερο σαν εσωτερικός ψίθυρος παρά σαν στίχος. Είναι μια προτροπή, αλλά απευθυνόμενη προς τα μέσα. Κάτι που λες στον εαυτό σου όταν πια δεν αντέχεις άλλη σιωπή.
Το Pills είναι σχεδόν μια εξομολόγηση: λιγότερο για την εξάρτηση και περισσότερο για τη μνήμη που λειτουργεί σαν υπνωτικό. Το Komorebi, με τον ιαπωνικό του τίτλο που περιγράφει το φως που διαπερνά τα φύλλα των δέντρων, είναι μια ηχητική στιγμή διαύγειας, σαν κινηματογραφική λήψη σε αργή κίνηση. Το Anelia θυμίζει τις πιο σκοτεινές και ταυτόχρονα οικείες στιγμές των Radio Dept. ή των πρώιμων Lush - εκεί όπου ο ηλεκτρισμός δεν είναι έκρηξη, αλλά παλμός.
Η παραγωγή του Jordan Lawlor (M83) και του Alex Bolpasis με την συμμετοχή των ίδιων των μελών της μπάντας είναι ακριβής αλλά ποτέ ψυχρή. Δεν προσθέτει, δεν υπερβάλλει - απλώς αποτυπώνει. Είναι μια προσέγγιση που ταιριάζει με το ύφος του δίσκου: δεν υπάρχουν περιττά ambient πέπλα, ούτε επιτηδευμένα reverb. Ο ήχος εδώ μοιάζει με τον ήχο που παράγεται όταν είσαι αληθινά παρών.
Το LUV είναι ένας δίσκος shoegaze που δεν κοιτάζει τα παπούτσια του, αλλά το κενό ανάμεσα στους ανθρώπους. Είναι ένας δίσκος για όσους αναγνωρίζουν το τίμημα της ευαλωτότητας και συνεχίζουν, παρ' όλα αυτά, να την επιδιώκουν. Δεν έχει πρόθεση να αναβιώσει ή να προκαλέσει. Θέλει να σε συναντήσει. Ίσως όχι στο φως, αλλά εκεί όπου το φως μόλις αρχίζει να διαμορφώνεται.
Σε έναν κόσμο που επιβραβεύει την ένταση και την ταχύτητα, οι Sugar For The Pill κάνουν κάτι ριζικά αντίθετο: επιβραδύνουν. Και σου θυμίζουν ότι η αγάπη, ακόμα και η πιο ασαφής, παραμένει το πιο ακριβό μας καταφύγιο.
9 στα 10, επειδή καταφέρνει να ακουμπήσει το άυλο χωρίς να το κατονομάζει - και να το αφήσει να αντηχεί μέσα μας.
Οι Sugar For The Pill είναι:
Vana Rose – φωνή
Spyros Mitrokotsas – κιθάρες
Elias K. - κιθάρες
Stefanos Manousis – μπάσο, πλήκτρα
Kostas Athanasopoulos – τύμπανα
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ('Η ΑΣΧΕΤΑ):
Sam Brace & The Merciless Bronze: Επιστροφή στον παλμό του Rock 'n' Roll (EP Review)
Gandi: Μια μπάντα που δεν χρειάζεται να κάνει θόρυβο για να ακουστεί...
Messier 13: Μουσική για τις ώρες που χανόμαστε...
Το "Ought to Be There" των Envy Never Dies: Επτά θανάσιμα αμαρτήματα σε 8 τραγούδια...
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
