Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης
Υπάρχει κάτι σχεδόν νομοτελειακό στο να επιστρέφουν οι Envy Never Dies με ένα άλμπουμ σαν το Ought to Be There. Αν το ντεμπούτο τους ήταν η απαρχή μιας αναζήτησης στον ήχο και την ταυτότητά τους, η δεύτερη κυκλοφορία τους μοιάζει με έναν καθρέφτη που αντανακλά μια μπάντα πιο μεστή, πιο επιθετική, αλλά και πιο συναισθηματικά φορτισμένη από ποτέ. Το Ought to Be There συνεχίζει να εξερευνά τη θεματική των επτά θανάσιμων αμαρτημάτων, ένα concept που οι Envy Never Dies προσεγγίζουν με μια ακατέργαστη και ειλικρινή ματιά. Τα οκτώ κομμάτια του άλμπουμ ισορροπούν ανάμεσα στην αγριότητα και τη μελωδία, με τις κιθάρες να κόβουν σαν ξυράφι, τα τύμπανα να οδηγούν κάθε τραγούδι με απόλυτη ένταση και τα φωνητικά να αποπνέουν μια σκοτεινή, σχεδόν θεατρική δραματικότητα.
Από το εναρκτήριο “Envy Never Dies”, η μπάντα ορίζει ξεκάθαρα το πεδίο μάχης της: ένα δυναμικό μείγμα alternative rock, εμποτισμένο με τις new wave αναφορές τους, τη θορυβώδη αισθητική των Sonic Youth, αλλά και μια αφηγηματική προσέγγιση που θυμίζει Nick Cave στα πιο κινηματογραφικά του ξεσπάσματα.
Το “Rage” είναι μια ωδή στην ωμή ενέργεια, με τις κιθάρες να δημιουργούν ένα χαοτικό αλλά υπνωτικό ηχητικό τοπίο, ενώ το “Truth” φέρνει έναν πιο εσωστρεφή τόνο, με μια ενορχήστρωση που χτίζεται αργά μέχρι να καταλήξει σε μια συναισθηματική κορύφωση.
Το “Sloth”, με τη μινιμαλιστική του προσέγγιση, αφήνει χώρο στη φωνή να οδηγήσει την αφήγηση, ενώ το “Separate” παίζει με αντιθέσεις – μία μελωδία που μοιάζει σχεδόν τρυφερή, αλλά με στίχους που κρύβουν μια αίσθηση αποξένωσης και υπαρξιακής αγωνίας.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά κομμάτια του δίσκου, το “Death Upon The City”, ξεχωρίζει με τη σκοτεινή του ατμόσφαιρα, μια ηχητική καταστροφή που μοιάζει να αντηχεί μέσα σε μια ερειπωμένη μητρόπολη.
Το “Three Sisters” είναι ίσως το πιο κινηματογραφικό track του άλμπουμ, με ένα σχεδόν παραμυθένιο αφήγημα που συνδυάζει νοσταλγία και απειλή, ενώ το “Sympathy”, που κλείνει τον δίσκο, λειτουργεί σαν μια αναμέτρηση με το παρελθόν – ένα τραγούδι που ηχεί σαν μια τελευταία συνομιλία πριν την κάθαρση.
Η παραγωγή του Θοδωρή Ζευκιλή στο SCA Studios παίζει καθοριστικό ρόλο στη συνοχή του άλμπουμ, επιτρέποντας σε κάθε στοιχείο να αναπνεύσει χωρίς να χάσει τη συνολική δυναμική του. Η μπάντα ακούγεται δεμένη, κάθε ήχος μοιάζει να εξυπηρετεί την ατμόσφαιρα που χτίζεται μεθοδικά από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Το Ought to Be There είναι μια δήλωση, μια υπενθύμιση ότι οι Envy Never Dies δεν ακολουθούν τάσεις, αλλά χτίζουν τον δικό τους κόσμο, έναν κόσμο όπου η ένταση και η ευαισθησία συνυπάρχουν, συγκρούονται και τελικά μετατρέπονται σε μουσική που δεν φοβάται να αφήσει το σημάδι της...
Το Ought to Be There είναι διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.
Oι Εnvy Never Dies είναι:
George Kaisos (κιθάρες, φωνή)
Elisavet P. (φωνή)
Frisco (κιθάρες)
Λεωνίδας Πάσιος (τύμπανα)
Τίμος Καραδήμας (μπάσο)
Συμμετέχουν: Ναταλία Χατζή (φωνή), Στέλιος Κραββαρίτης (μπάσο), Ιωσήφ Ψιστάκης (πιάνο/πλήκτρα), Κώστας Μαυροσκότης (κιθάρες), Stefan Schwerdtfeger (φωνή-Big Sleep), Κωνσταντίνος Στιβακτής (πιάνο/πλήκτρα), Αχιλλέας-Βασίλειος Τσιτούρας (πιάνο/πλήκτρα-Μωρά στη Φωτιά κ.α.)
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
