Δίσκοι

  • The BuzzDealers: "Blooming", ντεμπούτο άλμπουμ για την αθηναϊκή μπάντα...

    Γράφει ο Δημήτρης Τζάνογλος

    Την περασμένη δεκαετία ο ήχος των 70s έκανε και πάλι την εμφάνισή του, φέρνοντας ξανά στο προσκήνιο είδη όπως το blues, το rock and roll και η ψυχεδέλεια, αλλά σε πολύ πιο «βρώμικη μορφή». Σε συνδυασμό με την δημοτικότητα που απέκτησε ο όρος stoner όλα αυτά τα χρόνια, η αισθητική αυτή με όλα τα παρακλάδια της γνώρισε μεγάλη άνθηση, κυρίως εντός συνόρων.

    Μία μπάντα που ξεπετάχτηκε μέσα σε αυτό το κλίμα, είναι οι εξ Αθηνών ορμώμενοι BuzzDealers. Δημιουργήθηκαν το 2015 και έκτοτε όργωσαν πολλές φορές το σανίδι έχοντας ταυτόχρονα μοιραστεί τη σκηνή με σημαντικά ονόματα. Παρόλο που βρίσκονται για χρόνια στο κουρμπέτι, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο Blooming (να τη πάλι η άνθηση) μόλις στην αυγή της νέας δεκαετίας. Στο ενδιάμεσο, βεβαίως βεβαίως, είχαν να αντιμετωπίσουν το αγκάθι που ονομάζεται ελληνικός στρατός, όπως άλλωστε οι περισσότερες ελληνικές μπάντες. Με δεδομένο αυτό λοιπόν, το διάστημα από τη δημιουργία της μπάντας μέχρι την κυκλοφορία του δίσκου δεν φαίνεται τελικά και τόσο μεγάλο.

  • Ξέφρενο Αερόστατο: «Το πρώτο Καλοκαίρι του Κόσμου» (D.I.Y. LP, CD, Digital Album)

    Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

    Το Πρώτο Καλοκαίρι του Κόσμου είναι η έκτη δισκογραφική δουλειά του προσωπικού σχήματος του Οδυσσέα Γραμματικάκη, Ξέφρενο Αερόστατο. Ο Οδυσσέας, ένας σταθερά απαισιόδοξος ανθρωπιστής, όπως ο ίδιος αρέσκεται να αυτοαποκαλείται, γεννήθηκε, ζει και περπατά (όποτε το κράτος και οι covid-19 οδηγίες του το επιτρέπουν) στο Ηράκλειο της Κρήτης. Παίζει αυτοσχεδιαστική πειραματική μουσική, μελοποιεί και κραυγάζει από το μικρόφωνο στίχους γνωστών-άγνωστων ποιητών, δημιουργεί video art και καμιά φορά σκηνοθετεί.

  • Το "Ought to Be There" των Envy Never Dies: Επτά θανάσιμα αμαρτήματα σε 8 τραγούδια...

    Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

    Υπάρχει κάτι σχεδόν νομοτελειακό στο να επιστρέφουν οι Envy Never Dies με ένα άλμπουμ σαν το Ought to Be There. Αν το ντεμπούτο τους ήταν η απαρχή μιας αναζήτησης στον ήχο και την ταυτότητά τους, η δεύτερη κυκλοφορία τους μοιάζει με έναν καθρέφτη που αντανακλά μια μπάντα πιο μεστή, πιο επιθετική, αλλά και πιο συναισθηματικά φορτισμένη από ποτέ. Το Ought to Be There συνεχίζει να εξερευνά τη θεματική των επτά θανάσιμων αμαρτημάτων, ένα concept που οι Envy Never Dies προσεγγίζουν με μια ακατέργαστη και ειλικρινή ματιά. Τα οκτώ κομμάτια του άλμπουμ ισορροπούν ανάμεσα στην αγριότητα και τη μελωδία, με τις κιθάρες να κόβουν σαν ξυράφι, τα τύμπανα να οδηγούν κάθε τραγούδι με απόλυτη ένταση και τα φωνητικά να αποπνέουν μια σκοτεινή, σχεδόν θεατρική δραματικότητα.

  • Το «Till The End» των Ομίχλη: Ασταμάτητο πόγκο μέχρι τελικής πτώσης...

    Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

    Πριν λίγες μέρες μου στέλνει ένα μήνυμα ο πάτερ φαμίλιας Καστανάρας, του ταπεινού αυτού φανζίν που διαβάζετε, και μου γράφει: «Μπρο, να σου στείλω το νέο Ομίχλη να το ακούσεις και να γράψεις δυο λόγια, μιας και είναι της… φυλής σου;» Την ίδια μέρα που είχα λίγο χρόνο να ακούσω το Till The End, το νέο  δίσκο των Σαλονικιών Ομίχλη, ο οποίος κυκλοφόρησε λίγες μόνο μέρες πριν γράψω αυτήν την παρουσίαση, πέφτω επάνω σε ένα δημοσίευμα του φίλτατου Γιάννη για το ντεμπούτο άλμπουμ των FRENZEE, όπου ο σοφός «Γέρος» του Βουνού σχολίαζε τη δυσκοιλιότητα που πιάνει ορισμένους της Generation X (50+) για τη σημερινή punk σκηνή. Στην πραγματικότητα, δεν λένε τίποτε διαφορετικό από αυτό έλεγαν οι αντίστοιχοι πενηντάρηδες τότε που είχε βγει το punk.

FEATURED VIDEOS

  • 1

Login