Γράφει ο Αντώνης Ζήβας
Πριν λίγες μέρες μου στέλνει ένα μήνυμα ο πάτερ φαμίλιας Καστανάρας, του ταπεινού αυτού φανζίν που διαβάζετε, και μου γράφει: «Μπρο, να σου στείλω το νέο Ομίχλη να το ακούσεις και να γράψεις δυο λόγια, μιας και είναι της… φυλής σου;» Την ίδια μέρα που είχα λίγο χρόνο να ακούσω το Till The End, το νέο δίσκο των Σαλονικιών Ομίχλη, ο οποίος κυκλοφόρησε λίγες μόνο μέρες πριν γράψω αυτήν την παρουσίαση, πέφτω επάνω σε ένα δημοσίευμα του φίλτατου Γιάννη για το ντεμπούτο άλμπουμ των FRENZEE, όπου ο σοφός «Γέρος» του Βουνού σχολίαζε τη δυσκοιλιότητα που πιάνει ορισμένους της Generation X (50+) για τη σημερινή punk σκηνή. Στην πραγματικότητα, δεν λένε τίποτε διαφορετικό από αυτό έλεγαν οι αντίστοιχοι πενηντάρηδες τότε που είχε βγει το punk.
Και τότε τους βρωμούσε και τώρα τους βρωμάει, με την διαφορά ότι σήμερα το «εξετάζουν» ένα ως παρωχημένο προϊόν που δεν έχει να πει τίποτε. Και εκεί ακριβώς είναι η διαχρονική νίκη και συνέχεια του punk: ότι εξετάζεται όπως ακριβώς ήθελε να το βλέπουν: ενοχλητικό, βρώμικο, άξεστο, χωρίς νόημα για όσους ψάχνουν να βρουν νοήματα εκεί που δεν υπάρχουν.
Τέτοια περίπτωση είναι και οι Ομίχλη: street punk υψηλών ταχυτήτων με επιθετική διάθεση εναντίον του καθωσπρεπισμού της δήθεν ιντελεκτουαλισμέ διανόησης και νεοεναλλακτικής χίπστερ κενότητας. Το Till The End είναι γεμάτο από ενέργεια που μας καλεί να εκτονωθούμε σε έναν ασταμάτητο και άγριο χορό στους βρώμικους δρόμους της πόλης, σαν άλλοι μητροπολιτάνοι… Απάτσι πανκηδες – έτσι, για να θυμηθώ και ένα παλιό και αγαπημένο κομμάτι των Ομίχλη που στην πρώτη στροφή και το ρεφρέν του κρύβει όλη η φιλοσοφία του punk και ταυτόχρονα απαντάει στους δυσκοίλιους κριτικούς του.
Για να επανέλθω στο σήμερα και το Till The End, η μηχανή των Ομίχλη συνεχίζει να βρυχάται εκκωφαντικά και είναι ασταμάτητη. Η νέα τους δουλειά είναι γεμάτη από μελωδικά διαμάντια που σε παρασέρνουν σε ένα ασταμάτητο πόγκο μέχρι τελικής πτώσης, μέχρι το σώμα να στραγγίξει από τα τελευταία του υγρά. Ηχητικά άψογα δουλεμένο στις μίξεις του και γεμάτο με όμορφα συνθετικά ακόρντα με ελληνικούς και αγγλικούς στίχους-ξυραφιές, με καταιγιστικά τύμπανα που γκρεμίζουν πολυκατοικία και μπάσα ανάλογα αυτής της ασταμάτητης μηχανής που παρασέρνει τα πάντα στη ξέφρενη πορεία της.
Λοιπόν, κυρίες και κύριοι, το punk ούτε έχει πεθάνει, ούτε είναι ένα μουσειακό είδος του παρελθόντος. Θα ζει όσο θα υπάρχουν μπάντες σαν τους Ομίχλη και άλλες νέες μπάντες του είδους (και είναι πάρα πολλές), βγάζοντας με αυθάδεια τη γλώσσα σε όσους σκύβουν με δουλικότητα το κεφάλι απέναντι στην εξουσία των λίγων.
Για την ιστορία και για όσους δεν γνωρίζουν τους Ομίχλη, η μπάντα δημιουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1995 και παραμένει έμπρακτα πιστή στο DIY ήθος.
Εκτός από την Ελλάδα, μέσω της Punk N’ Loud Records σε βινύλιο και ψηφιακά μέσω bandcamp των Ομίχλη, Το Till The End κυκλοφορεί ταυτόχρονα στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία από την Joe Pogo Records, στη Γερμανία από το label της Under Attack Records και στην Τσεχία από την Emergency Records. Την ηχογράφηση και τη μίξη έκανε ο Δημήτρης Μακρής (Bebis) στο Horizon 63 Studio (Θεσσαλονίκη) και το master ο Θόδωρος Μπουρνάς στο Arkadikon Studio (Θεσσαλονίκη). Την παραγωγή επέβλεψε ο Αντρέας των Ομίχλη. Η μουσική και οι στίχοι είναι των Ομίχλη και στο «Για Όλα Όσα Δεν Έζησα» περιλαμβάνονται στίχοι της Κατερίνας Γώγου. Το εξώφυλλο είναι του Jansen Baracho (Peligro Graphics). Το οπισθόφυλλο και τα λοιπά της A.D. Visions. Φωτογραφίες: Αναστασία Ζησοπούλου
Special guest vox:
Ποτέ Πια - Alekos (Chaotic End)
Till the end - David Rodriguez (The Casualties, Starving Wolves) & Franck (Breakout).
Ιntro by Lliam Storms (Priorities)
Η ψυχή μου στόν διάβολο - Bebis (Bad Movies)
Γνώμες - Tasos (Vandaloup)
Οι Ομίχλη είναι:
Λευτέρης: φωνητικά
Μπάμπης: κιθάρα
Κώστας: τύμπανα
Αντρέας: μπάσο
Άρης: κιθάρα
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Coyote’s Arrow “Medicine” LP (Ouga Booga and the Mighty Oug Recordings)
Oι Frenzee, φάρμακο στη γεροντική ασθένεια της ροκ κουλτούρας...
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
