Συνέντευξη: Χρήστος Κορναράκης
Φωτογραφίες: dramastrophic & nicodestructure
Το Harm Reduction των Αθηναίων Chain Cult δεν κοιτάζει πίσω με νοσταλγία ούτε μπροστά με βεβαιότητα - είναι μια τομή στο παρόν. Στο τραύμα, στη δημιουργία. Σε μια εποχή που το «πολιτικό» ως έννοια αδειάζει από περιεχόμενο με την ίδια ταχύτητα που γεμίζουν οι πλατφόρμες με content, υπάρχει κάτι αληθινά ριζοσπαστικό στο να επιμένεις να ζεις, να δημιουργείς και να θυμώνεις μέσα από την τέχνη σου. Η μπάντα που φιλοξενούμε σήμερα δεν φτιάχνει απλώς μουσική· χτίζει ένα ηχητικό καταφύγιο μέσα στην αποπνικτική συνθήκη της καθημερινότητας στην Αθήνα του 2025 - μιας πόλης που θυμίζει περισσότερο πεδίο επιβίωσης παρά μητροπολιτικό κέντρο.
Με τις ρίζες τους βαθιά φυτεμένες στην DIY σκηνή, τα μέλη της μπάντας αναμετριούνται ανοιχτά με την εξάντληση, την οργή και την εσωτερική διάβρωση που προκαλεί η σύγχρονη συνθήκη - από τις γεωπολιτικές πληγές της Γάζας ως την αστική αποξένωση και την προσωπική ψυχική φθορά. Το νέο τους άλμπουμ, Harm Reduction, δεν είναι απλώς ένα ακόμα post-punk statement. Είναι ένα φορτισμένο ντοκουμέντο, μια συλλογή από τραύματα και αναστοχασμούς, που μετατρέπει το υπαρξιακό βάρος σε κιθαριστικά ρήγματα και λυρικές εξομολογήσεις.
Μίλησα μαζί τους για την Αθήνα που σε εξουθενώνει και σε πλάθει, για την πολιτική της καθημερινότητας, για τις αντιφάσεις και τα όρια μιας σκηνής που συχνά δυσκολεύεται να διαχειριστεί τη δική της κούραση, και για το πώς επιβιώνει η φλόγα της δημιουργίας όταν όλα γύρω της δείχνουν να καταρρέουν. Δεν διεκδικούν το ρόλο του «πολιτικού συγκροτήματος» - αλλά, εν τέλει, ίσως είναι από τους λίγους που εννοούν ακόμα τι σημαίνει αυτό.
H συνέντευξη - μια συνομιλία ειλικρινής, αντιφατική, όσο και η εποχή που τη γέννησε. Μέσα από τις φωνές τους, ακούγεται κάτι σπάνιο: η προσπάθεια να σταθείς όρθιος χωρίς να κλείσεις τα μάτια.
******
Η Αθήνα μοιάζει να είναι κάτι παραπάνω από φόντο στη μουσική σας - είναι σχεδόν χαρακτήρας. Πώς σας έχει διαμορφώσει το να ζείτε και να δημιουργείτε σε μια πόλη τόσο φορτισμένη κοινωνικά και πολιτικά;
Ντίνος (κιθάρα): Προσωπικά, μου είναι αφόρητη αυτή η πόλη, και ολοένα βρίσκω λιγότερα πράγματα να με ευχαριστούν και να με κρατάνε εδώ. Οπωσδήποτε, είναι πολλές φορές κινητήριος δύναμη για να εκφράσουμε δημιουργικά την αγανάκτηση και την ασφυξία που μας προκαλεί η ζωή σε αυτό το μέρος σε καθημερινή βάση. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για μεγαλύτερα και πιο παγκόσμια γεγονότα, που φαινομενικά βρίσκονται πιο μακριά από εμάς, μα πραγματικά είναι κοντά, όπως η σφαγή, ο εκτοπισμός και η γενοκτονία που λαμβάνουν χώρα αυτή την στιγμή στην Γάζα. Αυτό που κάνουμε, όπως το κάνουμε, είναι μάλλον μια προσπάθεια να κρατηθούμε ψυχικά μέσα σε αυτό το κλίμα. Άλλες πάλι φορές, όλα αυτά έχουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα: εξάντληση, απόγνωση, το να αισθάνεσαι άδειος, αποξενωμένος από τον ίδιο σου τον εαυτό.
Στο Harm Reduction, οι θεματικές σας φαίνονται πιο σκοτεινές αλλά και πιο στοχευμένες από ποτέ. Υπάρχει κάποιο προσωπικό ή συλλογικό γεγονός που σας ώθησε προς αυτή την κατεύθυνση;
Ιασονας (μπάσο/φωνή): Ισχύει , διάφορα προσωπικά και συλλογικά γεγονότα και βιώματα επηρεάζουν καταλυτικά το ύφος και τις θεματικές του άλμπουμ. Πρόκειται για προσωπικά συναισθήματα που βγήκαν μέσα από διόλου ευχάριστες καταστάσεις, από τάσεις αποχώρησης (“Ending Things”), απολογισμό της ζωής και της πορείας μας μέσα στα χρόνια (“What We Leave Behind”), τραύματα και προσπάθειες επούλωσης αυτών (“Harm Reduction”). Ταυτόχρονα και πολιτικών γεγονότων όπως η Παλαιστίνη (“Red Lines”) , η σημερινή πολιτική κ κοινωνική πραγματικότητα (“The Plan”). Ωστόσο έχει και πιο αισιόδοξες νότες με θετικό πρόταγμα για να συνεχίσουμε τη ζωή όπως το “Concrete Wind” που κλείνει το άλμπουμ. Νομίζω ότι σε αυτό το δίσκο αποτυπώνεται πιο έντονα και στοχευμένα από ποτέ η ζωή που ζούμε, ζήσαμε και προσπαθούμε να ζήσουμε στο μέλλον.
Συχνά μιλάτε για την πολιτική διάσταση της μουσικής σας - όχι σαν concept αλλά σαν βίωμα. Τι σημαίνει για εσάς να είστε “πολιτικό συγκρότημα” το 2025, ειδικά μέσα σε μια σκηνή που πολλές φορές δείχνει να κουράζεται από τέτοιους χαρακτηρισμούς;
Ντίνος: Εντελώς ρεαλιστικά, είμαστε ένα μουσικό συγκρότημα και όχι πολιτική ομάδα. Παρ’ όλα αυτά είμαστε πολιτικοποιημένοι άνθρωποι, άλλοτε πιο ενεργοί άλλοτε όχι τόσο, ή τέλος πάντων άνθρωποι με κάποια πολιτική σκέψη. Αναπόφευκτα λοιπόν, αυτό εντοπίζεται και στην καθημερινή μας ζωή, τόσο στα πράγματα που κάνει ο καθένας ξεχωριστά, όσο και συλλογικά, π.χ. στα πλαίσια της μπάντας. Από το που και σε ποια συγκυρία επιλέγουμε να παίξουμε, με ποιόν συνεργαζόμαστε και συνδράμουμε, πώς διαθέτουμε το υλικό μας, και πολλά άλλα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουμε λύσει όλες τις εξισώσεις και τα προβλήματα.
Έχετε βαθιές ρίζες στην DIY κουλτούρα της Αθήνας - squats, αυτοοργανωμένα live, αλληλεγγύη. Σε μια εποχή που όλα φαίνεται να επαναπροσδιορίζονται, πού τοποθετείτε τη δική σας δράση μέσα σ’ αυτό το τοπίο; Μπορεί ακόμα η μουσική να είναι μέσο αντίστασης;
Ντίνος: Γενικώς αυτή είναι η κουλτούρα που κουβαλάμε εδώ και χρόνια. Νιώθουμε μέρος αυτής της σκηνής, και της εγχώριας και της διεθνούς, και είμαστε διαθέσιμοι για να την στηρίζουμε, πόσο μάλλον σε καιρούς που ολοένα και λιγότερες ελευθερίες και χώροι θεωρούνται δεδομένα. Παράλληλα μας ενδιαφέρει πολύ να βοηθάμε νέους χώρους, νέα εγχειρήματα, προσπάθειες και σκηνικά φίλων, και γενικότερα οτιδήποτε πιστεύουμε ότι δίνει νόημα στην ζωή μας και μας γεμίζει, σε ένα ευρύ φάσμα, από ένα live αλληλεγγύης μέχρι ένα ωραίο φεστιβάλ για το punk με τοπικές ή ξένες μπάντες. Σε αυτή τη συνθήκη είναι πιθανό να βρεθούμε μπροστά σε ραγδαίες αλλαγές, να επανεξετάσουμε πρακτικές, να δούμε πράγματα να διαφοροποιούνται ανά φάσεις, μέρη και πόλεις, όμως νομίζω ότι τελικά θα βρίσκουμε πάντα τον τρόπο να κάνουμε τα τελετουργικά μας.
Βαγγέλης (τύμπανα): Και ως άτομα, ακόμα διοργανώνουμε ή βοηθάμε σε συναυλίες, παίζουμε σε άλλες μπάντες και προσπαθούμε να δίνουμε το παρόν, όσο το δυνατόν. Προσωπικά συνεχίζω να ακούω αυτή τη μουσική, γιατί μου αρέσει και ηχητικά. Θέλω να βλέπω περισσότερες μπάντες από το εξωτερικό να έρχονται εδώ, και εγχώριες να βγαίνουν έξω. Στο κομμάτι τώρα της μουσικής ως μέσο αντίστασης, θεωρώ ακόμα ότι το punk είναι κάτι περισσότερο από ρετρό αισθητική, έχει ακόμα πράματα να πει, και ο κόσμος να νιώσει ότι υπάρχει κάτι δικό του εκεί μέσα. Όχι απλά να ανήκει κάπου, αλλά κάποιες μικρές αλήθειες, αρκετά μεγάλες όμως για να τον βοηθήσουν να πορευτεί ατομικά και να πράξει συλλογικά.
Ντίνος: Εκτός αυτού, αν σκεφτείς ότι όπως εμείς, έτσι και αρκετός κόσμος που γνωρίζουμε πολιτικοποιήθηκε μέσω (αυτής) της μουσικής και ενστερνίστηκε κάποιες συγκεκριμένες αξίες, τότε μάλλον φαίνεται ότι πράγματι είναι ένα μέσο αντίστασης. Ομοίως και από το γεγονός ότι έχουμε δημιουργήσει μία τόσο μεγάλη κοινότητα με αυτά τα χαρακτηριστικά σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Από το πρώτο demo μέχρι σήμερα, έχετε χτίσει κάτι που μοιάζει να ισορροπεί ανάμεσα στον ωμό punk παλμό και στην υπαρξιακή μελαγχολία του post-punk. Πού βρίσκεστε αυτή τη στιγμή - όχι μόνο ως μπάντα αλλά και ως άνθρωποι μέσα σε όλα αυτά.
Ντίνος: Αν εννοείς ηχητικά, μέσα σε μια πορεία 8 ετών έχουμε φτάσει σε μία φόρμα που νιώθουμε ότι μας ταιριάζει και μας ικανοποιεί πολύ. Πηγάζει από ακούσματα που είχε ο καθένας μας ξεχωριστά όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και κοινές συνιστώσες μας και προσωπικές αναζητήσεις, με αποτέλεσμα και να έχουμε όλοι την ίδια ευχαρίστηση ακόμη παίζοντας παλιά μας κομμάτια, αλλά και να ξέρουμε από την αρχή που θέλουμε να τοποθετήσουμε περίπου το νέο υλικό μας. Η εξέλιξη όμως είναι αναπόφευκτη, και υπάρχουν πολλές ιδέες για το μέλλον. Άλλωστε, είμαστε διαφορετικοί απ’ ότι πριν δέκα χρόνια, ακούμε πολύ διαφορετική μουσική πλέον, από κλασσικά 70s και ηλεκτρονική μέχρι death metal, και εννοείται hardcore. Το σίγουρο είναι ότι θέλουμε πάντοτε να φτιάχνουμε μουσική που θα γουστάραμε κι εμείς πολύ ως ακροατές.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ (Ή ΑΣΧΕΤΑ)
Μια συζήτηση με τη Σtella: Επιβραδύνοντας για να πας μπροστά...
Messier 13: Μουσική για τις ώρες που χανόμαστε...
Naxatras: «Εμπλουτίζουμε τη μουσική μας και πειραματιζόμαστε και αυτό μας εξιτάρει...»
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
