Γράφει και σταχυολογεί ο Γιάννης Καστανάρας

Ο Eddie Vedder είναι ένας δημοφιλής μουσικός και ακτιβιστής και τραγουδιστής των Pearl Jam. Από μικρός αγάπησε τη μουσική και μεγαλώνοντας έκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού. Όταν οι Pearl Jam τον κάλεσαν στο Σιάτλ για να αναλάβει τα φωνητικά της μπάντας, ο Vedder απόρησε επειδή του έστειλαν το αεροπορικό εισιτήριο - "Μα ποιοι στα κομμάτια είναι, τέλος πάντων αυτοί οι Pearl Jam, που έχουν τόσα χρήματα για να ταξιδέψω αεροπορικώς;"  Κατάλαβε ότι το μέλλον του ήταν εξασφαλισμένο όταν του έβαλαν να ακούσει το πρώτο τους demo, το οποίο λίγο αργότερα θα εξελισσόταν στο άλμπουμ Ten, μια παγκόσμια επιτυχία που εκτόξευσε κυριολεκτικά το συγκρότημα στα ουράνια. Το περιοδικό Rolling Stone έχει κατατάξει τον Vedder στην πρώτη δεκάδα με τους καλύτερους τραγουδιστές όλων των εποχών, ενώ υπήρξε υποψήφιος για βραβείο Grammy. Στη διάρκεια της τριακονταετούς καριέρας τους οι Pearl Jam έχουν κυκλοφορήσει έντεκα επίσημα άλμπουμ (με πιο πρόσφατο το Gigatron, Μάρτιος 2020) με συνολικές πωλήσεις που αγγίζουν τα 27 εκατομμύρια αντίτυπα.

• Άρχισα ακούγοντας Jackson Five. Μεγάλωσα σε ένα κατά κάποιον τρόπο «ομαδικό» σπίτι, όπου είχαμε μαύρους αδελφούς και Ιρλανδούς αδελφούς, κι εκεί πέρα είχαμε ένα υπόγειο. Αυτό ήταν στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα και στις αρχές του εβδομήντα, την εποχή που παντού κυριαρχούσε η Motown. Ήταν στο Σικάγο. Οι Sly & The Family Stone και οτιδήποτε της Motown. Και ο Stevie Wonder. Υπήρχαν όμως και οι Jackson Five και μπορούσα να ταυτιστώ μαζί τους επειδή ήταν κι εκείνοι παιδιά. Από εκεί πέρασα στο The Last Waltz και σε όλους εκείνους τους ανθρώπους στην ταινία. O Bob Dylan o Neil Young, o Ron Wood, o Muddy Waters και ο Van Morrison. Χαράχτηκε στο μυαλό μου ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν σπουδαίοι. Έπειτα έκλεβα δίσκους από τον θείο μου κι εκείνος με άφηνε – γαμώ τις φάσεις! Τηλεφωνούσε στη μητέρα μου και της έλεγε, «Δε μου λες, είναι εκεί ο τάδε δίσκος;» Κι εκείνη απαντούσε, «Ναι». Αυτό ήταν καλό για έναν επτάχρονο ή οκτάχρονο αφού μπορούσα να ακούω το Woodstock και τους Country Joe & The Fish μαζί με τους φίλους μου…

• Στην πρώτη μου συναυλία πήγα με τον θείο μου. Ο Bruce Springsteen εμφανιζόταν στο Auditorium Theatre [Σικάγο, 1977] και καθίσαμε στην τελευταία σειρά. Ήταν ένα κάθισμα με επένδυση βινυλίου και από μια τρύπα ξεπρόβαλαν άχυρα. Νόμιζα ότι ήταν το σημαντικότερο που είχε συμβεί στη ζωή μου. Η συναυλία τράβηξε σε μάκρος αλλά δεν ήθελα να φύγω. Όταν άναψαν τα φώτα μερικοί είχαν μείνει ακόμα εκεί και σκέφτηκα, «Μπορεί να ξαναβγεί, έτσι δεν είναι; Πόσο ψώνιο θα ήταν αν έπαιζε τώρα μόνο για καμιά δεκαπενταριά άτομα». Κάθισα εκεί περιμένοντας για μισή ώρα…

• 

• Σήμερα υπάρχουν punk συγκροτήματα που με έναν, άντε με δυο, άλμπουμ πουλάνε δέκα φορές περισσότερα αντίτυπα από όσα πούλησαν συνολικά οι Ramones σε όλη τη διάρκεια της καριέρας τους με πάνω από 20 δίσκους. Γι’ αυτό πηγαίνω στο σπίτι του Joey Ramone τρεις φορές την εβδομάδα και δουλεύω στον κήπο του μπας και ξεφορτωθώ μερικές ενοχές…

• Όταν μιλάμε για το grunge ή έστω μόνο για το Σιάτλ, πιστεύω ότι μια ήταν η μπάντα που καθόρισε τη μουσική της εποχής. Δεν ήμασταν εμείς ούτε οι Nirvana, αλλά οι Mudhoney. Οι Nirvana απλώς το διέδωσαν στον κόσμο αλλά οι Mudhoney ήταν η μπάντα και ο ήχος της εποχής…

• Δυο τρεις φορές την εβδομάδα με πλησιάζουν άγνωστοι για να μου πουν κάτι ευγενικό. Στην καθημερινή μου ζωή παίρνω περισσότερα κομπλιμέντα από όσα αξίζω. Δεν χρειάζεται να παριστάνω πόσο καλός είμαι σ’ αυτό που κάνω. Και νομίζω ότι αυτό δεν θα αλλάξει…

• Πιστεύω ότι η μουσική είναι η σημαντικότερη μορφή τέχνης που υπάρχει, ότι οι άνθρωποι ακούν μουσική για διαφορετικούς λόγους και ότι εξυπηρετεί διαφορετικούς σκοπούς. Ένα κομμάτι της ακούγεται σαν υπόκρουση και ένα άλλο μπορεί να επηρεάσει τη μέρα κάποιου, αν όχι τη ζωή του, ή να αλλάξει έναν τρόπο συμπεριφοράς. Τα καλύτερα τραγούδια είναι εκείνα που σου δημιουργούν συναισθήματα…

• 

• Με τόσες και τόσες συνεχιζόμενες συγκρούσεις που ακούς καθημερινά στις ειδήσεις και με τις ιστορίες να γίνονται όλο και πιο τρομακτικές, η θλίψη φτάνει σε αβάσταχτο επίπεδο. Και τι γίνεται ο πλανήτης μας όταν η θλίψη μετατρέπεται σε απάθεια; Επειδή αισθανόμαστε αδύναμοι. Αποστρέφουμε το βλέμμα και παριστάνουμε πως δεν τρέχει τίποτα…

• Όταν με ρωτούν ποιο βιβλίο άλλαξε τη ζωή μου το πρώτο που σκέφτομαι είναι Η Φωλιά της Γάτας του Κούρτ Βόνεγκατ. Λέει πώς να είσαι ανθρωπιστής, κάτι που δεν απέχει πολύ απ’ το να είσαι άθεος, και αυτό με επηρέασε σε βάθος. Κατέληξα να διαβάσω ό,τι έγραψε μετά από αυτό, δυο, τρεις, τέσσερις, πέντε φορές. Ο μοναδικός άλλος συγγραφέας που άσκησε παρόμοια επίδραση πάνω μου ήταν ο Τσαρλς Μπουκόφκι, ο οποίος σε βάζει απέναντι στο γεγονός ότι στη ζωή του καθενός υπάρχει ομορφιά. Η ζωή κάποιου που βρίσκεται στο πάτο της κοινωνίας είναι εξίσου ενδιαφέρουσα και σημαντική, αν όχι περισσότερο, με τη ζωή ενός χαρακτήρα από κάποιο μυθιστόρημα του Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ. Αυτό σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι όλοι είμαστε άνθρωποι και σε όλους μας συμβαίνει κάτι που αξίζει ενδοσκόπησης και σεβασμού...

• Το ενδιαφέρον όταν είσαι σε ένα συγκρότημα είναι ότι γράφεις μερικά τραγούδια κι έπειτα βγαίνεις και τα παρουσιάζεις ζωντανά, μερικές φορές για 20 χρόνια. Καταλήγεις να επαναλαμβάνεις εκείνα τα μηνύματα στον εαυτό σου, επειδή μερικές φορές τα τραγουδάς σε νυχτερινή βάση. Επομένως υπάρχει κάτι θετικό, στην πραγματικότητα δεν είναι καν για τους άλλους. Κάπως καταλήγει να γίνεται ένα μάντρα για τον εαυτό σου. Δεν είμαι σίγουρος αν το ίδιο αισθάνονται και οι υπόλοιποι στους Pearl Jam επειδή δεν ξέρω αν μπορούν να ακούσουν τους στίχους! Ταυτόχρονα όμως όταν παίζουμε μαζί έχω την αίσθηση ότι συνδέονται με το ίδιο πράγμα. Όταν κάθε βράδυ παίζουμε μαζί μπροστά σε ένα κοινό που μας μεταδίδει την ενέργεια μιας μεγάλης ομάδας ανθρώπων, συμβαίνει ένα είδος πνευματικής αποκάλυψης. Και αυτό μπορείς να το διοχετεύσεις. Έτσι φτάνεις σε ένα σημείο όπου μπορείς να γράψεις ένα αισιόδοξο τραγούδι ακριβώς επειδή έχεις βιώσει αυτή την εμπειρία...

• 

• Πιστεύω ότι όποιον δρόμο κι αν ακολουθήσεις στη ζωή σου πρέπει να είσαι αυθεντικός. Θυμάμαι κάποτε, όταν δούλευα χειρώνακτας παίζοντας παράλληλα μουσική και προσπαθώντας να είμαι σε μπάντες, να ηχογραφώ και να γίνομαι καλύτερος. Έτσι όμως δεν είσαι και πολύ ο εαυτός σου. Εκμεταλλεύεσαι καλύτερα την ενέργεια και το χρόνο σου όταν αρχίζεις να εμπλέκεσαι και να προσφέρεσαι εθελοντικά, να εμφανίζεσαι σε κάποια εκδήλωση διαμαρτυρίας εδώ κι εκεί, και να συμμετέχεις σε μικρά κινήματα, είτε είναι ενάντια στα πειράματα σε ζώα, είτε υπέρ του δικαιώματος των γυναικών να επιλέγουν...

• Δεν ξέρω πώς να επεξεργαστώ το συναίσθημα της ενοχής και της συναυτουργίας όταν ακούω για το θάνατο μιας οικογένειας αμάχων από κάποια αμερικανική επίθεση με μη επανδρωμένο τηλεκατευθυνόμενο σκάφος. Όταν σε μια ροκ συναυλία προσπαθούμε να κάνουμε μια έκκληση για περισσότερη ειρήνη, εκφράζουμε τα συναισθήματα όλων εκείνων με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή, έτσι ώστε να μπορέσουμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον. Κι αυτό σκοπεύω να το συνεχίσω. Προτιμώ να είμαι αφελής, ευαίσθητος και αισιόδοξος παρά να κάνω πίσω και να κλείνω το στόμα μου από φόβο μήπως με παρερμηνεύσουν ή θελήσουν να με τιμωρήσουν...

Eddie Vedder: Το Τοp 13 των αγαπημένων του άλμπουμ όλων των εποχών

• The Jackson 5 – Third Album

• The Beatles – The Beatles

• The Who – Tommy

• Ramones – Road To Ruin

• Talking Heads – More Songs About Buildings And Food

• Various – Music And Rhythm

• Sonic Youth – Daydream Nation

• Jim O’Rourke – Insignificance

• Fugazi – 13 Songs

• Soundgarden – Screaming Life / Fopp

• Mudhoney – Mudhoney

• Tom Waits – Nighthawks At The Diner

• Pixies – Surfer Rosa

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΣΤΟ MERLIN'S:

Λόγια ανθρώπων επιφανών: Luke Haines

Λόγια ανθρώπων επιφανών - Frida Kahlo

Λόγια ανθρώπων επιφανών: Ian MacKay

Λόγια Ανθρώπων Επιφανών: Henry Rollins

Λόγια ανθρώπων επιφανών: Kim Gordon

Λόγια ανθρώπων επιφανών - Jerry Garcia

Λόγια ανθρώπων επιφανών: Frank Zappa

Λόγια ανθρώπων επιφανών: Dave Grohl

Λόγια ανθρώπων επιφανών: Keith Richards

Λόγια ανθρώπων επιφανών: Brian Eno

Λόγια ανθρώπων επιφανών: Roger Waters

---

Γιάννης Καστάναρας

Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξιν και κατ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.

 
 
 

Γιάννης Καστάναρας

Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.

 
 
 

Γιάννης Καστάναρας

Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.