Γράφει ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ

Φωτο: ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (QoQ photos)

Οι παλαιότεροι τους θεωρούν ως την καλύτερη μπάντα garage punk , ή και post punk garage στη χώρα, ή ως το καλύτερο αγγλόφωνο συγκρότημα του 20ου αιώνα στην Ελλάδα.
Έλα όμως που οι θρυλικοί πλέον Last Drive, έκρυβαν εκπλήξεις και για τον 21ο και την igeneration. Το να πω ότι είναι σαν το παλιό καλό κρασί, δεν αποδίδει την αίσθηση που σου δημιουργούν όταν ακούς το νέο τους άλμπουμ The Last Drive, για πρώτη φορά.  Η μπάντα που πήρε το όνομά της από την ονομασία ενός κοκτέιλ που σέρβιρε στα 80's ένα μπαρ στην περιοχή των Αμπελοκήπων, μας "σερβίρει" ένα απίθανο νέο κοκτέιλ ήχων με τίτλο το όνομά της. 

Δεν πρόκειται για άλμπουμ που χρειάζεται ακούσματα επί ακουσμάτων για να ερωτευτείς μαζί του. Πρόκειται για μια άγρια και συνάμα κλασσική μουσική ομορφιά που την ερωτεύεσαι με μιας.
Ωραία τραγούδια από κάθε άποψη, με τις κιθάρες του George και του Στέφανου να "φυσάνε" ενώ πλέκουν έναν απίθανο ιστό ήχων με σαφείς μελωδικές γραμμές και ταυτόχρονα "κεντάνε" αριστουργηματικά με απίθανη λεπτομέρεια , αλλά και ευκρίνεια. Το μπάσο του Alex K, κτηνώδες, "γαμεί" και σε χτυπάει απευθείας στο στομάχι ενώ ταυτόχρονα είναι ουράνια μελωδικό, αλλά και στιβαρό. Τα ντραμς του Chris B I, τρένο, ατμομηχανή οδηγός, με απίθανη δυναμική και σαφή ρυθμική. Καθαρός ήχος, με τα φωνητικά , μάλλον τα καλύτερα που έχω ακούσει από τους Αlex K και George. Συνολικά, γοητεύει η δυναμική και η φρεσκάδα του σε συνδυασμό με τους στίχους και τη ροή του.
Ένα μουσικό ποτάμι που άλλοτε σε απειλεί και άλλοτε κυλάει, ήρεμα, περήφανο και αδάμαστο.
Η παραγωγή των Jim Spliff & Otomo εξαιρετική, ενώ η ηχοληψία πεντακάθαρη, αναδεικνύει τη μουσική και τους μουσικούς.

Φωτο: Φίλιππος Πετρίδης

Τίποτα δεν μένει πίσω, όλα σε μια μοναδική αρμονική ισορροπία, με συνεχόμενες ηχητικές εκπλήξεις, σε ένα δαιδαλώδες πλην όμως αρμονικό μελωδικό και δυναμικό πλέγμα. Μεγάλοι, πολύ μεγάλοι μουσικοί σε εξαιρετικές στιγμές, χωρίς επαναλήψεις, με απίθανα riffs και ψυχεδελικές μελωδίες που σε στέλνουν σε άλλη διάσταση με απίθανο τέμπο.
Πρόκειται για ένα άλμπουμ όπου το συγκρότημα και οι συντελεστές της εξαιρετικής καθόλα παραγωγής δούλεψαν μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια και η "ψιλοβελονιά" είναι προφανής και ακούγεται ακόμα και από τους πλέον αδαείς.
Οι Last Drive, στο έβδομο LP τους, ανεβάζουν ακόμη ψηλότερα τον πήχη χωρίς να αφήνουν τίποτα στην άγνοια ή στην τύχη.

Πρόσφατα παρακολούθησα live στο Buenos Aires, στα φεστιβάλ Lollapalooza (16/17 Μαρτίου - η τρίτη μέρα με τους Pearl Jam και τον David Byrne μεταξύ άλλων ακυρώθηκε λόγω κακοκαιρίας που δεν ήρθε ποτέ) και Bue (14/15 Δεκεμβρίου 2017), μερικά, δηλαδή περίπου εκατό συγκροτήματα, από τα αποκαλούμενα πρώτης και δεύτερης γραμμής. Απλά σας γράφω ότι αν άκουγαν πώς παίζουν οι Last Drive και χωρίς καμία διάθεση κολακείας προς τη μπάντα, θα πάθαιναν μεγάλη ζημιά όλοι τους -από τους γραφικούς πλέον RHCP - δεν καταλάβαινες καν τί τραγούδησαν - μέχρι τους The Killers, τους Imagine Dragons, τους Arcade Fire και τους Gorillaz. Ακριβολογώ, επειδή οι The Last Drive, είναι ένα κατεργασμένο διαμάντι όπου η απλότητα της ομορφιάς του συναρπάζει εξίσου με την πολυπλοκότητα της επεξεργασίας του.
Καλή ακρόαση!!!

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ

YΓ. Το άλμπουμ κυκλοφορεί σαν συμπαραγωγή της Labyrinth of Thoughts και της The Lab Records.