Με την ευκαιρία της επανέκδοσης του CD των "Λάμπρος Παπαλέξης και Οι Χτισμένες…των Θεμελίων" σκέφτηκα να φτιάξω κάποια videos με τους στίχους … Το ένα φέρνει το άλλο κι έτσι καταλήξαμε εκτός από τα videos να κάνουμε και μια σύντομη κουβέντα με τον Λάμπρο, σχετικά με το δίσκο αυτό.
MMB: Πως αποφάσισες μετά από τόσα χρόνια να ξαναμπείς στο studio;
Λάμπρος: Αν μου έλεγε κάποιος πριν από το 2009 ότι θα ξαναέμπαινα στη διαδικασία να γράψω τραγούδια -μετά από σχεδόν 10 χρόνια- θα τον κοιτούσα το λιγότερο με απορία... Και όμως, εκείνο το 3ημερο του Ιουλίου (3-7 Ιούλη) που γράφτηκε το 70 με 80% του "Δηλητήριου..." μου προκάλεσε και μένα μεγάλη έκπληξη. Ειδικά για την ταχύτητα που ξεχυθήκαν οι κεντρικές, οι επιμέρους μελωδίες και οι στίχοι από το κεφάλι μου και αποτυπώθηκαν σε μερικές κόλλες χαρτιού, (αν και ακόμα και σήμερα διατηρώ αμφιβολίες αν ήταν αποκλειστικά μία διανοητική διεργασία ή κάτι πολύ περισσότερο).
MMB: Τι είναι αυτό που θέλεις να εκφράσεις μέσα από τα κομμάτια αυτά;
Λάμπρος: Τα μουσικά και στιχουργικά mind games αποτίουν φόρο τιμής στις μουσικές καταβολές που με ανδρώσανε και από την άλλη κάνουν μία εσωτερική καταγραφή του τι οδήγησε τη χώρα στην κοινωνική και πολιτιστική της κατάρρευση τα τελευταία 30 χρόνια. Τελικά βρίσκονταν ήδη εκεί και απλά χρειαζότανε το δάχτυλο και η στιγμή να πυροδοτήσει αυτό που για χρόνια ήθελε πρώτα να ωριμάσει μέσα μου και μετά να εκφραστεί.
MMB: Το δάχτυλο;
Λάμπρος: Το καλό σε αυτή την ιστορία ήταν πως υπήρχαν άνθρωποι γύρω μου (φίλοι από παλιά) που με παροτρύνανε να γράψω κάτι και με την βοήθειά τους να το αποτυπώναμε... Όλη αυτή η διαδικασία ξεκίνησε σαν ένα παιχνίδι στο home studio της αγαπημένης -μέχρι στραγγαλισμού- φίλης μου Γεωργίας Συριοπούλου (aka Aylos Abies). Ένδεκα τραγούδια καταγράφονται με την 12χορδή και τη φωνή μου. Αυτά αργότερα, τα παρέλαβε ο παλιός μου φίλος και συνεργάτης Διονύσης Τελιόπουλος για να στήσει τα πρώτα patterns. Δύο χρόνια στήναμε τα demo tapes έως να σιγουρευτούμε πως είμαστε στον σωστό δρόμο. Ο Αλέξης Καλοφωλιάς (aka Alex K) ανέλαβε να μας παίξει τα μπάσα και μια φυσαρμόνικα στο demo και να μου αποσυμπιέζει την φόρτιση του studio αργότερα.
Δημιουργήσαμε τις "Χτισμένες...των Θεμελίων" με εξαιρετικούς φίλους μουσικούς και μετά από 4-5 εμφανίσεις στην Αθήνα, μπήκαμε στα Zero Gravity Studios με τα οποία συνεργάζεται ο Δημήτρης Δημητριάδης την 1 Μάρτη του 2012. Ο Μανώλης Αγγελάκης ανέλαβε ηρωικά σχεδόν το κομμάτι των μίξεων λόγω αγάπης και υψηλής τεχνικής κατάρτισης αλλά και σαν αυτόν που με γνωρίζει μουσικά όσο κανένας άλλος.
Ο Διονύσης αφιέρωσε, εκτός από τις κιθάρες, εκατοντάδες ώρες στο να τσακωνόμαστε (ως είθισται σε φίλους και παλιούς συνεργάτες), στην συμπαραγωγή , στην εγγραφή των εγχόρδων (που εναρμόνισε μετά η Γεωργία), στο να βρίσκεται στο studio για να ακούσει πιάνα, να κάνει edits, να κάνει φωνητικά και βέβαια για να παίξει ένα μοναδικό πιάνο στα ''Άγονα Νερά''.
Ο παλιός καλός φίλος και βιρτουόζος, με τρελό flash, Νίκος Μενουδάκης έκατσε στο Hammond και στα πλήκτρα μαζί με τον Γιώργο Κονή στο πιάνο. Ο Πάνος Τομαράς στο μπάσο και ο Δημήτρης Γρηγοριάδης στα τύμπανα ήταν το heartbeat.
Λαμπρος Παπαλέξης & Διονύσης Τελιόπουλος
Φωτογραφία: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (QoQ Photos)
MMB: Άρα μιλάς για πολλά δάχτυλα…
Λάμπρος: Χαχα … Ναι! Πολλοί φίλοι, άλλος λίγο και άλλος πολύ συνδράμανε με τις πινελιές του. Ο άοκνος Βαγγέλης Σωμαράκης με το μοναδικό του βλέμμα και το φακό του αποτύπωσε τα πάντα. Ο Βασίλης Νιάφας έκανε το δημιουργικό τον εσώφυλλων(ένθετα) και εξώφυλλων μαζί με τον Γιώργο Καραμπιπέρη που προστέθηκε στην παρέα πιο πρόσφατα. Ο Γιάννης Χριστοδουλάτος από το Sweetspot studio έβαλε το κερασάκι με το υψηλών προδιαγραφών mastering που έκανε.
Και βεβαια, στο ταξίδι αυτό αρωγοί είσαστε πλέον και τα “παιδιά” του Merlin’s Music Box , που μας οπτικοποιήσατε, με ευαισθησία και μεράκι, αλλά και που μας στηρίζετε με πολλούς τρόπους (συναυλίες κλπ).
Όλοι και ο καθένας με τον τρόπο του μοιραστήκαμε τις καλές στιγμές, τις κακές στιγμές και κυρίως τις αγωνίες που είχε μια τόσο φιλόδοξη και μεγάλη παραγωγή. Τo Rock 'n Roll πάντα πίστευα και πιστεύω πως το γράφουν οι μπάντες, οι αληθινοί άνθρωποι και ο δρόμος,... Τεράστια παρέα, αγαπημένη μπάντα και ταξίδι που ακόμα δεν έχει τελειώσει...
MMB: Πες μου και δυο λόγια για την επανέκδοση του CD και για το βινύλιο που περιμένουμε.
Λάμπρος: Η δουλειά αυτή κυκλοφόρησε, όπως της άρμοζε (!!), στις 23 Φεβρουαρίου 2017 σε CD από την Ikaros Records του Λευτέρη Φυτά.
Και τώρα σαν μέλη της μπάντας πιά με την προσθήκη του Κώστα Στεργίου στη θέση του πιανίστα και του Σπύρου Δουλγερίδη (στη θέση του Δημήτρη) στα τύμπανα έχουμε φτάσει να έχουμε ηχογραφήσει άλλα 2 κομμάτια. Αυτή τη φορά η δουλειά έγινε στο Down Stroke Studio του Θάνου Αμοργινού, ο οποίος είναι ο μηχανικός ήχου αλλά κάνει και την μίξη. Τα δύο κομμάτια αυτά (Αρχιπέλαγος & Η Αλήθεια των Ποδιών), θα συμπεριληφθούν στις 2 διαφορετικές (και συμπληρωματικές) εκδόσεις βινυλίου που θα κυκλοφορήσουν σύντομα.
MMB: Πως θα περιέγραφες κάθε ένα από τα κομμάτια αυτής της δουλειάς;
Λάμπρος:
1. Εκεί που Κακοφόρμισε η Θλίψη
Όλο το ψυχοδιανοητικό τοπίο που βρίσκεται πίσω από τις οδύνες ενός βλέμματος που παρατηρεί να καταρρέει το σώμα της χώρας μέσα από το δικός της αυτοάνοσο...
2. Κι όμως Κανείς δεν Ξέρει
Προσήλωση στους προσωπικούς στόχους, απομόνωση στους ατομικούς διαδρόμους, συναισθήματα στη κατάχρηση και αισθήματα κενού περιεχομένου... Η ίδια η ζωή αποκαλύπτεται σαν μια οργισμένη φάρσα τη στιγμή που συνειδητοποιείς πως στο τέλος όλοι ατενίζουμε μόνοι το εσωτερικό μας κενό...
3. Μεσ' τη Μέση του Πουθενά
Το μοναχικό ταξίδι μέσα στον κόσμο.... Η ξεχωριστή στιγμή που ο χώρος και ο χρόνος διαστέλλεται και συστέλλεται ταυτόχρονα χωρίς σημασία...Η αποφασιστικότητα τη στιγμή της σύγκρουσης σε αργές στροφές...
4. Αρχιπέλαγος
Χωρίς λόγια...
5. Άγονα Νερά - Κύθηρα
Η νομοτέλεια αυτού που δεν μπορεί να αναπαραχθεί και παραμένει σε στασιμότητα ορίζοντας τις διαστάσεις του χρόνου... Εκεί που η αναπόδραστη βεβαιότητα αφήνει τα ερωτηματικά της να αποδράσουν στο μέλλον...
6. Με Τσακισμένα Όνειρα Πετάς
Οι πιο συμπυκνωμένες έννοιες χωράνε στο αποτύπωμα της αέναης κίνησης της ελεύθερης σκέψης πάνω στη σιωπή...
7. Χαμένα Καλοκαίρια (μη μου ζητάς)
Η αυτοσυνείδηση του αποχωρισμού του παλιού μέσα από τη διαδικασία του να βρεις τον πραγματικό σου εαυτό μέσα από τη ίδια την μνήμη που μπορεί να φέρει κάθε βήμα προς τα εμπρός και προσπαθεί να προσεγγίσει την Ουτοπία που απομακρύνεται...
8. Είδα τα Φεγγάρια να βουλιάζουν στα Σπλάχνα της
Τα στερεότυπα της οσμής του αίματος δημιουργούν τα θεμέλια όλων των Ιερατείων που βασανίζουν την κομπρεσαρισμένη Libido της κοινωνίας...
9. Ξεχνώντας με, Θυμήσου με - Σερενάτα Μητροπολιτικής Νύχτας
Το να θέλεις να ξεφύγεις από τη Λήθη του Εγώ, σου ανοίγει διάπλατα το δρόμο να βρεις το Είναι σου...
10. Μπαλάντες για ψαγμένα τσόκαρα κι απεγνωσμένες Debutantes
Το αποτέλεσμα των χιλιάδων χρόνων ανθρώπινου πόνου ισούται με τον παρονομαστή της βίας που έχει ασκήσει κάθε είδους εξουσία στον χωρίς παιδεία άνθρωπο...
11. Η Αλήθεια των Ποδιών
Προσεχώς ...
Links:
Οι Χτισμένες...Των Θεμελίων @ Facebook
