Γράφει ο Γιώργος Αθανασόπουλος
φωτο: Νικόλας Καρέλλος
Τέταρτο αισίως προσωπικό άλμπουμ για τον frontman της εκλεκτής κολεκτίβας Small Blues Trap που δραστηριοποιείται άκρως δημιουργικά πάνω από μιάμιση δεκαετία, έχοντάς μας ήδη προσφέρει μια γενναία δισκογραφική συγκομιδή. Ταγμένος εξαρχής στα blues του Δέλτα, ο Καραπιπέρης αποδομεί και επαναπροσεγγίζει τα δωδεκάμετρα κλασικά παραμύθια με βασικούς καθοδηγητές τη διεστραμμένη ευφυΐα του Captain Beefheart και την εκμαυλιστική τρέλα του Tom Waits. Επιπρόσθετα, χρησιμοποιεί το ηλεκτρικό ρεύμα του Chicago ώστε να εκλυθεί η απαραίτητη ενέργεια για να φωτιστούν διακριτικά οι αφηγήσεις του.
Δεκαεπτά πρωτότυπες συνθέσεις με μουσικές και λόγια αποκλειστικά του Καραπιπέρη συνιστούν το Acoustic & Electric Growls, στο οποίο έχει επιστρατευτεί ένα στιβαρό οργανικό δυναμικό οκτώ επιπλέον μουσικών ώστε να υλοποιηθεί το παρόν project. Τον τραγουδοποιό λοιπόν πλαισιώνουν οι Βασίλης Αθανασιάδης (No Man’s Land,Terrapin,Μανώλης Αγγελάκης (Illegal Operation, Appalachian Cobra Worshipers, Πάνος Μπατικούδης (Blues Trackers, Νικόλας Ψαρράς (HAngry Birds, Ηλίας Λίντζος (Bonfire Radicals) και οι -συνοδοιπόροι Blues Small Trap, Παναγιώτης Δάρας, Νίκος Κωνσταντίνου και Λευτέρης Μπέσιος.
Από το εναρκτήριο “A Place In Your Brain” με τα χαώδη κρουστά και τους θρυμματισμένους βοκαλισμούς (ειλικρινά θα έπαιρνα όρκο πως ακούω ανέκδοτο κομμάτι του Bowie) ως το τελευταίο και αρκούντως αφοριστικό κομμάτι του δίσκου, “Stupid Rules Blues”, ο Καραπιπέρης παρουσιάζει ένα δομημένο σύνολο κομματιών τα οποία σαφώς είναι δουλεμένα με λεπτομέρεια, αδιαφορώντας για την επίτευξη ενός συγκεκριμένου ύφους αλλά επιδιώκοντας την ανάδειξη μελωδιών ακριβώς μέσα από αυτή την έλλειψή του. Δηλαδή, η ούγια μπορεί να γράφει "blues" ή "blues rock" ας πούμε, αλλά τα ηχοτοπία είναι πολλά περισσότερα. Το κλειδί είναι ο πειραματισμός (κάτι που δε μας εκπλήσσει με βάση το παρελθόν του τόσο σε σόλο δουλειές όσο και με του SBT) και αυτό επιτυγχάνεται σπάζοντας τις φόρμες προφανώς μη διστάζοντας να συμπεριλάβει κλαρίνο, μπαγλαμά και τζουρά σε κάποιες από τις συνθέσεις του δίσκου δίχως χαζοφόλκ και πανηγυριώτικες ανταύγειες.
Για τις ανάγκες της ηχογράφησης ο Καραπιπέρης είναι ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές αναλαμβάνοντας εκτός της φυσαρμόνικας και των φωνητικών(εκτός του «Break Out Of Your Cage» όπου εκτελεί χρέη τραγουδιστή ο Μανώλης Αγγελάκης) να παίξει πάσης φύσεως κιθάρες, μπάσο, keyboαrds και κρουστά). Με την πολύτιμη συνδρομή των μουσικών που συμμετέχουν, ο Καραπιπέρης φτιάχνει έναν εξαιρετικό δίσκο με τα στοιχειώδη συστατικά: γκομενιλίκια, πιώματα, μοναξιές, μοιραίοι έρωτες, χαμένες ψυχές και σαφώς όλες τις αδιεξοδικές καταστάσεις που ευαγγελίζεται η blues μυθολογία. Δεn γνωρίζω αν ο Καραπιπέρης έχει ευχηθεί να ζούσε σε κάποια αμερικάνικη γειτονιά και όχι στη Μαλεσίνα. Μπορεί η ελληνική blues κοινότητα να μην έχει το αναμενόμενο εύρος, ωστόσο θεωρώ πως σίγουρα έχει βρει ένα πεισματάρη και αφοσιωμένο δημιουργό. Blues με σφιγμένα δόντια κατά Ροβήρο Μανθούλη. Ακριβώς έτσι
