- Καλοδεχούμενη η επανέκδοση ενός κλασικού πλέον δίσκου της ελληνικής punk σκηνής που είχε κυκλοφορήσει το 1993 από την Wipe Out! Η Labyrinth of Thoughts φροντίζει να τον υπενθυμίσει σε όσους τον έχουν ξεχάσει με μια νέα κοπή σε βινύλιο. Οι Πίσσα και Πούπουλα σχηματίστηκαν το 1987 σε λύκειο της  Κάτω Τούμπας σαν τρίο που ήθελε να κάνει φασαρία και λίγο αργότερα έδωσαν την πρώτη τους συναυλία, ανοίγοντας για τους θρυλικούς Ναυτία. Το Πίσσα και Πούπουλα υπήρξε η μοναδική μεγάλης διάρκειας κυκλοφορία της μπάντας με αλλαγές στην αρχική σύνθεση – μια οργισμένη κατάθεση της περιόδου εκείνης. Είχε προηγηθεί μια κασέτα και ακολούθησε ένα live επτάιντσο που διανεμήθηκε μαζί με το φανζίν Χωρίς Κανόνα. Οι Πίσσα και Πούπουλα διαλύθηκαν το 1995, ενώ στη συνέχεια μέλη τους συμμετείχαν στους Ziggy Was, στους Drog A Tek, στους Sancho 003, στους Trisatanic Diavolator και σε άλλους.

Το άλμπουμ κυκλοφορεί σε νέο mastering και σε 500 μόλις αντίτυπα, ενώ τα μέλη που συμμετείχαν στην ηχογράφηση είναι οι Βίκτωρας Μοσχόπουλος (φωνή), Κώστας Παντέλης (κιθάρα), Βασίλης Ροτσιόπουλος (μπάσο) Ηλίας Kουτούπης (τύμπανα). Η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε στο Αγροτικόν του μακαρίτη Νίκου Παπάζογλου.

http://www.labyrinthofthoughts.gr/opencart/index.php?route=common/home

- Ευτυχώς υπάρχουν μουσικοί όπως ο Doyle Bramhall ΙΙ για να δώσουν μια νέα διάσταση στο blues–rock. Γιος του ντράμερ Doyle Bramhall του Πρεσβύτερου που είχε παίξει με θρύλους όπως ο Lightnin’ Hopkins και ο Freddie King, ο Doyle ο Νεότερος παίζει κιθάρα με το αριστερό και είναι από τους ελάχιστους κιθαρίστες , οι οποίοι παίζουν το όργανο με τις χορδές ανάποδα. Με αυτό τον ασυνήθιστο τρόπο καταφέρνει να παράγει ένα μοναδικό ήχο, σπρώχνοντας τις χορδές προς τα πάνω αντί προς τα κάτω.

Το τέταρτο άλμπουμ του κυκλοφόρησε στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου με τίτλο Rich Man (Concord Records) με τη συμμετοχή μιας πλειάδας session, κυρίως, μουσικών που συμβάλλουν καθένας με τον καλύτερο τρόπο παίζοντας, πέρα από τα γνωστά όργανα, διάφορα κρουστά, πνευστά και έγχορδα, τοποθετημένα όλα με το σωστό τρόπο στο κατάλληλο τραγούδι. Πρόκειται για μια συλλογή κομματιών που ο Doyle έγραψε κυρίως για να αποτίσει φόρο τιμής στο «γέρο» του που έφυγε από τη ζωή το 2011. Εδώ υπάρχουν δεκατρία κομμάτια (δώδεκα δικά του και μια αργόσυρτη διασκευή στο “Hear My Train Α Comin’” του Hendrix), αλλά το βασικό συστατικό που κάνει το Rich Man να ξεχωρίζει, είναι η ποικιλία με την οποία ο κιθαρίστας έχει φροντίσει να επενδύσει το άλμπουμ ώστε να μην ακούγεται σαν άλλος ένας κλισαρισμένος blues δίσκος από αυτούς που κυκλοφορούν καθημερινά κατά δεκάδες στην Αμερική. Υπάρχει μια ωριμότητα, προφανώς λόγω της συνεργασίας του με καλλιτέχνες μεγάλου βεληνεκούς όπως ο Eric Clapton, o Roger Waters, o T-Bone Burnette, o Elton John, o Billy Preston, η Erykah Badu και πολλοί άλλοι. Οι επιρροές του προέρχονται από ένα ευρύ φάσμα του είδους που υπηρετεί, η φωνή του είναι γεμάτη συναίσθημα, ενώ δεν φοβάται να εκφραστεί μέσα από άλλους δρόμους (όπως για παράδειγμα το ταξιδιάρικο “Saharan Crossing” με το νωχελικό, ανατολίτικο ρυθμό του). 

- Ακόμα κι αν δεν είστε φαν του rockabilly, οφείλεται να παραδεχτείτε ότι ο Brian Setzer, o ιδρυτής των Stray Cats, φροντίζει να κρατά ολοζώντανο το είδος στις μεγάλες αρένες, τόσο με τη 19μελή ορχήστρα του (μνημειώδες το DVD με τη συναυλία τους στην Ιαπωνία το 2001) είτε με το τρίο του. Έκρηξη αδρεναλίνης στο έπακρο από ένα δεξιοτέχνη που σήμερα αναγνωρίζεται σαν ένας από τους σημαντικότερους κιθαρίστες της rock και όχι μόνο. Το τελευταίο του πόνημα Rockabilly Riot: Osaka Rocka Live in Japan (Surfdog Records), περιέχει δεκαέξι δυναμίτες, ηχογραφήθηκε πάλι ζωντανά στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου όπου ο Brian διαθέτει ίσως τους πιο hardcore φίλους, και είναι άλλο ένα κόσμημα σε μια καριέρα που συνεχίζεται αδιαλείπτως εδώ και σχεδόν σαράντα χρόνια. Το άλμπουμ συνοδεύεται από DVD με τη συναυλία και υπόσχεται εκρηκτική μουσική και χορό μέχρι τελικής πτώσεως.

 

- Ο Johnny Thunders υπήρξε ένας πρωτο-punk θρύλος και ο σχετικά σύντομος και πολυτάραχος βίος του έδωσε αφορμή για tributes, βιβλία και διάφορα παραφερνάλια που ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να ελκύουν το ενδιαφέρον μιας σημαντικής μερίδας του κοινού - σίγουρα μεγαλύτερης από εκείνων που τον ακολουθούσαν όσο ζούσε. Ο εμπνευστής των New York Dolls μας άφησε χρόνους στις 23 Απριλίου 1991 έχοντας κυκλοφορήσει έξι επίσημα σόλο άλμπουμ, ενώ υπάρχουν δεκάδες bootlegs και συλλογές που φέρουν την υπογραφή του. Το I Think I Got This Covers κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα και είναι μια συλλογή αγαπημένων κομματιών που είχε διασκευάσει ο Johnny σε διάφορες περιόδους της καριέρας του. I'm Not Your Stepping Stone, Hit the Road Jack, Wipe Out, Gloria, In The Midnight Hour, είναι μερικά από αυτά, εκτελεσμένα μοναδικά από έναν καλλιτέχνη που έζησε γρήγορα και πέθανε νωρίς.

 

- Απεναντίας, το Solas, το νέο άλμπουμ των Ιρλανδών The Answer είναι άκρως απογοητευτικό. Ξεχάστε το φαζαριστό καταιγισμό του ομώνυμου ντεμπούτου τους, ξεχάστε τις LedZeppelin-ικές αρκούντως επιτυχημένες αντιγραφές, ξεχάστε όλο αυτό το δυναμικό πεδίο γύρω τους που ήταν αρκετό για να τους χαρακτηρίσει σαν ένα από τα ελπιδοφόρα heavy συγκροτήματα του νέου αιώνα. Το Solas είναι άψυχο, άνευρο, ανιαρό, στερείται παντελώς γκρουβάτου ρυθμού και… ωχ, Θεέ μου, τι εμπειρία κι αυτή πρωί πρωί... Δεν χρειάζεται καν δεύτερο άκουσμα για να καταλάβει κανείς ότι κάτι έπαιξε με την παραγωγή, κάπως οι ίδιοι αποφάσισαν να το γυρίσουν στο πιο εμπορικό, κάτι τις τέλος πάντων που θα αφήσει άναυδους τους φίλους τους. Θαρρείς και η μοναδική τους επιδίωξη ήταν να προκαλέσουν μπόλικα χασμουρητά και ένα απορημένο ανασήκωμα των αυτιών. Και τα κατάφεραν, οι μπαγάσηδες. Boring…